Zakaz konkurencji a opodatkowanie

Ustanawiany w formie umownej zakaz konkurencji jest formą zabezpieczenia interesów przedsiębiorcy przed rynkowym współzawodnictwem ze strony osób, z którymi łączył go uprzednio stosunek pracy lub kontrakty cywilnoprawne. Z licznych zapytań kierowanych do organów administracji skarbowej wynika, że opodatkowanie odszkodowań i innych świadczeń spełniających rolę ekwiwalentu za powstrzymanie się od działalności konkurencyjnej oraz zakres publicznoprawnych obowiązków związanych z wypłatą tych należności są przedmiotem wielu niejasności, a w niektórych wypadkach także sprzecznych interpretacji urzędowych.

Umowny zakaz konkurencji wykorzystuje się najczęściej w stosunkach między pracodawcą a pracownikiem. Jest on wówczas poddany regulacjom zawartym w art. 101¹-101⁴ ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (j.t. Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn.zm.) i może występować zarówno w trakcie trwania stosunku pracy, jak i po jego ustaniu. W tym drugim przypadku dotyczy pracowników mających dostęp do szczególnie ważnych informacji.

Niezbędnym elementem kontraktu zakazującego działań konkurencyjnych po ustaniu zatrudnienia jest określenie terminu związania umową oraz wysokości świadczenia pieniężnego należnego pracownikowi. Odszkodowanie to nie może być niższe od 25 proc. wynagrodzenia otrzymanego przez pracownika przed ustaniem stosunku pracy przez okres odpowiadający okresowi obowiązywania zakazu konkurencji. Świadczenie można wypłacić jednorazowo lub podzielić na raty.