Ulepszenie a remont budynku (lokalu)

Remont, modernizacja to w praktyce pojęcia zbliżone, których jednak rozróżnienie ma istotne znaczenie dla kwalifikacji podatkowej wydatków z nimi związanych. W przypadku środków trwałych wydatki o charakterze remontowym możemy zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, natomiast wydatki na ulepszenie (modernizację) podwyższają wartość początkową środka trwałego. Dlatego kluczowe dla podatnika jest rozróżnienie pojęć „remont” i „ulepszenie” w kontekście prac związanych z remontem, modernizacją środków trwałych.

Odwołując się do art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (odpowiednio art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), środki trwałe uznaje się za ulepszone, gdy w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji nastąpił wzrost ich wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. W takim przypadku wartość początkową tych środków powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Trzeba przy tym zaznaczyć, że środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł.

Z tej definicji ulepszenia środków trwałych wynika, że przy sumie wydatków do 3500 zł w roku podatkowym wydatki na ulepszenie środka trwałego mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio. Takie stanowisko nie budzi wątpliwości i znajduje potwierdzenie również w stanowiskach organów podatkowych.