Świadczenia zdrowotne dla pracownika jako koszt

Zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych¹ nie stanowią kosztu uzyskania przychodu wydatki związane z finansowaniem świadczeń zdrowotnych przez pracodawcę na rzecz pracowników. Zasada ta doznaje jednak wyłomu, gdy chodzi o świadczenia zdrowotne, do których ponoszenia zobowiązują pracodawcę przepisy kodeksu pracy oraz innych ustaw. W tym miejscu istotnego znaczenia nabiera zidentyfikowanie przepisów nakładających na pracodawcę obowiązki w tym zakresie.

W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na art. 229 kodeksu pracy. Zgodnie z nim pracodawca ponosi następujące koszty związane z usługami medycznymi świadczonymi na rzecz pracowników, tj.

• koszty wstępnych badań lekarskich,

• koszty okresowych i kontrolnych badań lekarskich,

• koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami z uwagi na warunki pracy.

Wstępnym badaniom lekarskim podlegają osoby przyjmowane po raz pierwszy do pracy, a także pracownicy młodociani przenoszeni na inne stanowiska pracy i inni pracownicy przenoszeni na stanowiska pracy, na których występują czynniki szkodliwe dla zdrowia lub warunki uciążliwe. Przy czym badaniom wstępnym nie podlegają jednak osoby przyjmowane ponownie do pracy u danego pracodawcy na to samo stanowisko lub na stanowisko o takich samych warunkach pracy, na podstawie kolejnej umowy o pracę zawartej bezpośrednio po rozwiązaniu lub wygaśnięciu poprzedniej umowy o pracę z tym pracodawcą. W orzecznictwie wskazuje się jednak, iż obowiązek przeprowadzenia wstępnych badań lekarskich i wstępnego przeszkolenia w zakresie bhp istnieje także w razie ponownego po przerwie zatrudnienia tej samej osoby na tym samym stanowisku co poprzednio.