Długotrwała nieobecność w pracy jako przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę

Długotrwała nieobecność pracownika w pracy może stanowić uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia mu umowy o pracę. Na ogół bowiem powoduje ona utrudnienie w funkcjonowaniu zakładu pracy, a w razie powtarzających się nieobecności może także dezorganizować pracę.

Rozwiązanie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony w drodze wypowiedzenia musi opierać się na prawdziwej i uzasadnionej przyczynie. Przyczyna ta powinna być przy tym wskazana w treści wypowiedzenia w sposób konkretny (art. 30 § 4 k.p.).

Ponadto, w razie wniesienia przez pracownika pozwu do sądu pracy kwestionującego wypowiedzenie umowy o pracę, pracodawca będzie musiał wykazać zasadność dokonanego wypowiedzenia.

Ocena zasadności złożonego wypowiedzenia umowy o pracę jest dokonywana z uwzględnieniem słusznych interesów pracodawcy oraz przymiotów pracownika związanych ze stosunkiem pracy. Należy też zaznaczyć, że choć wypowiedzenie umowy o pracę stanowi zwykły sposób jej rozwiązania i przyczyna wypowiedzenia nie musi mieć szczególnej wagi czy nadzwyczajnej doniosłości, to jednak nie oznacza to przyzwolenia na arbitralne, dowolne i nieuzasadnione lub sprzeczne z zasadami współżycia społecznego wypowiedzenie umowy o pracę. Tak też wskazywał Sąd Najwyższy w wyroku z 6 grudnia 2001 r. (sygn. akt I PKN 715/00).