Praca nie tylko na jeden etat

Pracownik w trakcie już trwającego stosunku pracy może podjąć dodatkowe zatrudnienie u macierzystego lub innego pracodawcy, może także podjąć inną działalność, w tym działalność gospodarczą na własny rachunek. Z wyłączeniem niektórych pragmatyk przepisy prawa pracy nie uzależniają ani możliwości podjęcia przez pracownika zatrudnienia u innego pracodawcy, ani innej działalności od uprzedniego uzyskania zgody pracodawcy, u którego pracownik jest zatrudniony. Ocena, czy nie zachodzą przesłanki uniemożliwiające nawiązanie (z pracodawcą macierzystym lub innym) kolejnego stosunku pracy albo podjęcia innej działalności, powinna być dokonywana z uwzględnieniem przesłanek wynikających wyłącznie z przepisów powszechnie obowiązującego prawa.

Zgodnie z art. 151 § 1 k.p. pracą nadliczbową jest praca ponad obowiązujące pracownika normy czasu pracy wynikające z obowiązującego go systemu (także skróconego) czasu pracy i rozkładu czasu pracy. W orzecznictwie i piśmiennictwie utrwalony jest pogląd, iż pracownik nie może być stale zatrudniony w godzinach nadliczbowych. Odpowiedź na pytanie, jakie powinny być warunki kolejnej umowy o pracę zawartej z tym samym pracodawcą, aby praca dodatkowa nie była pracą wykonywaną w godzinach nadliczbowych, można znaleźć w uchwale Sądu Najwyższego z 12 kwietnia 2004 r., sygn. akt I PZP 13/94. Zdaniem sądu, nie jest pracą w godzinach nadliczbowych praca dodatkowa innego rodzaju niż wynikająca z „podstawowej umowy o pracę”, np. gdy osoba zatrudniona na stanowisku pracownika księgowości podejmie dodatkową pracę na stanowisku akwizytora.