Zmiany w ustawie o rachunkowości

Pod sam koniec ubiegłego roku ustawodawca - przy okazji nowelizacji kodeksu spółek handlowych - dokonał znacznej zmiany ustawy o rachunkowości. Zmiana ta weszła w życie praktycznie bez żadnego vacatio legis, co w przypadku regulacji dotyczących rachunkowości nie powinno mieć miejsca¹. Jednostki powinny bowiem mieć czas na dostosowanie do nowych wymogów swoich planów kont używanych programów komputerowych. Taki sposób wprowadzania nowelizacji przepisów rachunkowych powoduje więc wiele utrudnień w i tak trudnym dla służb finansowo--księgowych okresie sporządzania sprawozdań finansowych.

Wprowadzone zmiany dotyczą wielu bardzo różnych zagadnień i w znacznej części mają charakter porządkujący.

Pierwsza ze zmian dotyczy definicji pozostałych kosztów i przychodów operacyjnych. Zawarta jest ona w art. 3 ust. 1 pkt 32 i dotychczas stanowiła, że przez pojęcie to rozumie się koszty i przychody związane pośrednio z działalnością operacyjną jednostki, a w szczególności koszty i przychody związane:

a) z działalnością socjalną,

b) ze zbyciem środków trwałych, środków trwałych w budowie, wartości niematerialnych i prawnych,

c) z odpisaniem należności i zobowiązań przedawnionych, umorzonych, nieściągalnych, z wyjątkiem należności i zobowiązań o charakterze publicznoprawnym nieobciążających kosztów,

d) z utworzeniem i rozwiązaniem rezerw, z wyjątkiem rezerw związanych z operacjami finansowymi,

e) z odpisami aktualizującymi wartość aktywów i ich korektami, z wyjątkiem odpisów obciążających koszty wytworzenia sprzedanych produktów lub sprzedanych towarów, koszty sprzedaży lub koszty finansowe,

f) z odszkodowaniami, karami i grzywnami,

g) z przekazaniem lub otrzymaniem nieodpłatnie, w tym w drodze darowizny aktywów, w tym także środków pieniężnych na inne cele niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych, środków trwałych w budowie albo wartości niematerialnych i prawnych.