KOMENTARZ

Ustawa z 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19 z późn.zm.) reguluje szczególne zasady postępowania w razie dokonywania zwolnień pracowników w zakładach pracy podlegających likwidacji lub upadłości albo dokonujących redukcji zatrudnienia z przyczyn ekonomicznych lub ze względu na wprowadzane zmiany organizacyjne, produkcyjne i technologiczne. Określa ona także świadczenia należne zwalnianym pracownikom.

Omawiana ustawa była jednym z tych aktów prawnych, które „przygotowywały grunt” pod wielką reformę społeczno-gospodarczą w Polsce.

Znając katastrofalny stan polskiej gospodarki twórcy reformy przewidywali, że w związku z przejściem na zasady gospodarki rynkowej wiele zakładów pracy nie będzie w stanie funkcjonować w dotychczasowy sposób, gdyż nierentowność tych zakładów, otwarcie polskiej gospodarki na rynki światowe, przestarzałe technologie i brak kapitału doprowadzą do upadłości wielu przedsiębiorstw i spowodują potrzebę głębokiej restrukturyzacji wielu gałęzi przemysłu, co pociągnie za sobą konieczność redukcji zatrudnienia.