Definicja środków trwałych

Definicja środków trwałych

Konrad Piłat

1 stycznia 2002 r. wejdzie w życie nowelizacja ustawy o rachunkowości. Ze względu na szeroki zakres zmian definicji środków trwałych i wynikające z nich trudności interpretacyjne już dziś warto zapoznać się z nowymi regulacjami.

W ustawie o rachunkowości¹ po nowelizacji (czyli po 1 stycznia 2002 r.) definicja środków trwałych zamieszczona będzie w art. 3 ust. 1 pkt 15. Zgodnie z tym przepisem przez środki trwałe rozumie się, z zastrzeżeniem art. 3 ust. 1 pkt 17 (przepis definiujący inwestycje), rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Do środków trwałych zalicza się w szczególności:

1) nieruchomości – w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,

2) maszyny, urządzenia, środki transportu i inne rzeczy,

3) ulepszenia w obcych środkach trwałych,

4) inwentarz żywy.

Środki trwałe oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze zalicza się do aktywów trwałych jednej ze stron umowy, zgodnie z warunkami określonymi w art. 3 ust. 4 ustawy.