Wyrok NSA z dnia 5 lutego 2025 r., sygn. I GSK 1144/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bogdan Fischer Sędzia NSA Piotr Pietrasz Sędzia del. WSA Izabella Janson (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Piotr Kaczmarek po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2025 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej E. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 27 maja 2021 r. sygn. akt III SA/Po 25/21 w sprawie ze skargi E. K. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z dnia [...] października 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia postępowania egzekucyjnego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od E. K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu kwotę 480 (słownie: czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z 27 maja 2021r., sygn. akt III SA/Po 25/21 na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 2019, poz. 2325 ze zm. obecnie Dz.U. z 2024r., poz. 935 t.j., dalej: "p.p.s.a.") oddalił skargę E. K. (dalej też: "strona", "skarżąca") na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu (dalej też: "DIAS", "Dyrektor") z [...] października 2020r., nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia postępowania egzekucyjnego.

W skardze kasacyjnej skarżąca zaskarżyła powyższy wyrok w całości wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, zasądzenie kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz rozpoznanie skargi kasacyjnej na rozprawie. Ze względu na bardzo trudną sytuację materialną skarżąca w przypadku oddalenia skargi kasacyjnej wniosła o odstąpienie od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła:

I. Naruszenie przepisów prawa materialnego ti.:

1. art. 145 § 1 pkt. 1 lit. a) p.p.s.a. w zw. z art. 151 p.p.s.a. w zw. z art. 24 ust. 5b ustawy z 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych ((Dz.U. z 2019r., poz. 300, dalej też: "u.s.u.s.") w zw. z art. 59 § 1 pkt 2 ustawy z 17 czerwca 1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2020r.,poz. 1427 ze zm., dalej też: u.p.e.a") poprzez błędną jego wykładnię i uznanie, że czynnością zmierzającą do wyegzekwowania należności z tytułu składek ZUS, a skutkującą zawieszeniem terminu przedawnienia, jest doręczenie upomnienia pomimo, że przyjęcie takiej argumentacji doprowadziłoby do sytuacji, w której organ rentowy wystawiałby upomnienie zaraz po upływie terminu płatności składki, a następnie mógłby nie dokonywać żadnej czynności egzekucyjnej, co tworzyłoby sytuacje niepewności prawnej zobowiązanego, a jednocześnie umożliwiałoby prowadzenie egzekucji w każdym czasie, bez ograniczeń czasowych, co zdaniem strony skarżącej naruszyłoby zasadę pewności prawa i bezpieczeństwa prawnego, w tym zasadę zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa, którą to zasadę należy wywodzić z zawartej w art. 2 Konstytucji RP zasady demokratycznego państwa prawnego;