Postanowienie NSA z dnia 12 lutego 2025 r., sygn. I OSK 2478/24

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Krzysztof Sobieralski po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2025 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M.S. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 26 września 2024 r. sygn. akt IV SAB/Po 87/24 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi M.S. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kaliszu w przedmiocie rozpoznania odwołania postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, zwany dalej "sądem I instancji", postanowieniem z dnia 26 września 2024 r., sygn. akt IV SAB/Po 87/24, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U z 2024 r. poz. 935), powoływanej dalej jako "P.p.s.a.", odrzucił skargę M.S., zwanego dalej "skarżącym", na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kaliszu.

W uzasadnieniu sąd I instancji wskazał na wystąpienie w sprawie okoliczności, która czyni skargę na bezczynność i przewlekłość postępowania niedopuszczalną (art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a.), polegającej na jej wniesieniu po wydaniu decyzji przez organ, któremu zarzucono bezczynność. Powołując się na uchwałę składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 czerwca 2020 r., sygn. akt II OPS 5/19, ONSAiWSA 2020/6/79, podkreślono, że kontrolowany w wyniku skargi na bezczynność stan rzeczy musi być w dacie wniesienia skargi aktualny, nie zaś historyczny. Natomiast powołując się na kolejną uchwałę składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 marca 2022 r., sygn. akt II OPS 1/21, ONSAiWSA 2022/3/34, wskazano na zasadność odrzucenia skargi wniesionej po ostatecznym zakończeniu przewlekłego prowadzenia postępowania administracyjnego na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. Ponad powyższe, w uzasadnieniu swojego stanowiska sąd I instancji przywołał bogate orzecznictwo sądów administracyjnych opierające się na przywołanych uchwałach, wywodząc że o ile skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania można wnieść w każdym czasie po wniesieniu ponaglenia do właściwego organu, o tyle jej wniesienie po wydaniu decyzji (odpowiednio postanowienia) przez organ, któremu zarzucono zawiniony stan zwłoki w załatwieniu sprawy, w świetle aktualnego orzecznictwa sądów administracyjnych, należy ocenić jako niedopuszczalne. Wniesienie skargi na bezczynność po zakończeniu przez organ administracji publicznej prowadzonego postępowania poprzez wydanie decyzji ostatecznej stanowi przeszkodę w merytorycznym rozpoznaniu takiej skargi przez sąd administracyjny w zakresie rozstrzygnięcia podjętego na podstawie art. 149 § 1 pkt 3 P.p.s.a.