Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 16 stycznia 2025 r., sygn. IV SA/Po 890/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Busz Sędzia WSA Józef Maleszewski Asesor sądowy WSA Sebastian Michalski (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Iwona Maciak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 stycznia 2025 r. sprawy ze skargi R. Ś. i Z. Ś. na uchwałę Rady Miejskiej w Mosinie z dnia 30 czerwca 2014 r. nr LXIV/452/14 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenów części wsi Daszewice oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

R. i Z. Ś., reprezentowani przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wystąpili do sądu administracyjnego ze skargą na uchwałę Rady Miejskiej w Mosinie nr LXIV/452/14 z dnia 30 czerwca 2014 roku w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenów części wsi Daszewice.

Skarżący zażądali:

- stwierdzenia nieważności zaskarżonej Uchwały w części, tj. w zakresie § 13 ust. 2 oraz § 46 ust. 1 pkt 71, a także załącznika graficznego do planu miejscowego w zakresie drogi 71KDW, na obszarze działki nr 263/12, obręb Daszewice,

- zasądzenia od organu zwrotu kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego,

- rozpoznania sprawy na rozprawie.

W ocenie strony skarżącej Uchwała została wydana z naruszeniem: art. 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. 2024, poz. 1061 ze m.), art. 1 ust. 2 pkt 7 i 9, ust. 3, art. 6 ust. 1 i 2, art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U.2024, poz. 1140) oraz art. 7, art. 21 ust. 1, art. 31 ust. 3, art. 64 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku (Dz. U. z 1997r., Nr 78, poz. 483 ze zm.) poprzez:

- nadmierne ograniczenie możliwości korzystania z nieruchomości, nieuzasadnioną ingerencją w prawo własności, brak wyważenia interesu prywatnego i publicznego, niezgodnego z zasadą równości i proporcjonalności ograniczenia prawa własności na skutek usytuowania drogi 71KDW na nieruchomości skarżących, gdy brak jest uzasadnienia dla takiego kształtu planu, gdyż nie jest to uzasadnione faktycznym wykorzystywaniem tego terenu, istniejącymi uwarunkowaniami społeczno-gospodarczymi oraz uniemożliwia zabudowę działki 263/12 w sposób określony w decyzji o warunkach zabudowy,