Interpretacja indywidualna z dnia 21 stycznia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.860.2024.1.KP
Obowiązki płatnika w zakresie zastosowania ulgi na powrót.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
12 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 29 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca prowadzi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność gospodarczą w formie spółki z o.o., przede wszystkim w sektorze (…) oznaczonej kodem PKD: (…) oraz (…) oznaczonej kodem PKD: (…).
Ze względu na specyfikę branży, w której działa Podatnik, w tym przede wszystkim ze względu na:
·wysoki poziom umiejętności technicznych,
·branżową wiedzę specjalistyczną,
·odpowiednie wykształcenie,
·doświadczenie zawodowe w tej działalności,
Wnioskodawca współpracuje ze specjalistami branżowymi z (...). Ze względu na zapotrzebowanie specjalistów oraz konieczność wykonywania specjalistycznej pracy, w polskich fabrykach należących do Wnioskodawcy, Wnioskodawca współpracuje z zagranicznymi firmami z tego sektora, w celu oddelegowania specjalistycznych pracowników do pracy w Polsce.
Zgodnie z założeniem Wnioskodawcy, delegacja do pracy w Polsce będzie odbywać się w warunkach kontraktu, w formie umowy o pracę. Kontrakty zawierane ze specjalistami potrwają od kilkunastu do kilkudziesięciu miesięcy, w zależności od zapotrzebowanie na wsparcie od konkretnego specjalisty.
Specjalista, który zostanie zatrudniony na podstawie kontraktu, nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zarówno w okresie co najmniej trzech lat kalendarzowych poprzedzających rozpoczęcie kontraktu, ani od początku roku, w roku rozpoczęcia kontraktu. Zmiana miejsca zamieszkania nastąpi dopiero w momencie rozpoczęcia kontraktu przez tego Specjalistę.
W ramach realizacji kontraktu, Specjalista będzie podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu: wynika to zarówno z podjęcia pracy na podstawie umowy o pracę, przeniesienia do Polski swojego centrum interesów życiowych (główne źródło utrzymania lub przeprowadzka razem z rodziną) lub przebywania w roku rozpoczęcia kontraktu dłużej niż 183 dni w roku kalendarzowym.
Specjalista mieszkał na terytorium (...) nieprzerwanie przez okres co najmniej trzech lat kalendarzowych, poprzedzających rok, w którym zdecyduje się zmienić zamieszkanie na terytorium RP oraz od początku roku rozpoczęcia kontraktu, aż do zmiany zamieszkania na terytorium RP (rozpoczęcia kontraktu).
Specjalista będzie posiadał (...) certyfikat rezydencji podatkowej lub inne dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania, takie jak: umowę najmu lokalu, umowę o pracę z miejscem wykonywania pracy określonym w (...).
Specjalista nie korzystał z tego zwolnienia w przeszłości.
Wobec tego, że Wnioskodawca będzie współpracował z zagranicznymi specjalistami w formie umowy o pracę, powstanie dla Wnioskodawcy obowiązek wywiązywania się z obowiązków płatnika podatku, o których mowa w art. 32, art. 38 oraz art. 41 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226; dalej: „ustawa o PIT”), a także w art. 8, art. 30 oraz art. 31 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383; dalej: „Ordynacja podatkowa”).
Przedstawione obowiązki płatnika można w ocenie Wnioskodawcy podsumować, jako obowiązki prawidłowego obliczenia i odprowadzenia podatku dochodowego, od wynagrodzenia za pracę zatrudnionych pracowników.
Wobec tego, że specjaliści, których Wnioskodawca planuje zatrudnić są obcokrajowcami, to na potrzeby odprowadzania zaliczek na PIT, Wnioskodawca chce się upewnić, że może prawidłowo rozliczyć zagranicznym pracownikom zwolnienie z podatku dochodowego określone w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, czyli tzw. „ulgę na powrót”, pomimo tego iż:
a.są obcokrajowcami,
b.nie mieli w przeszłości ani nie mają obecnie polskiego obywatelstwa,
c.spełniają pozostałe warunki do objęcia zwolnieniem.
Wobec powyższego Wnioskodawca zwraca się z następującym pytaniem.
Pytanie
Czy Wnioskodawca może rozliczyć zagranicznym pracownikom ulgę o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, jeśli ci pracownicy są jednocześnie: obcokrajowcami, nie posiadają polskiego obywatelstwa, nigdy wcześniej nie mieli miejsca zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, spełniają pozostałe warunki do objęcia zwolnieniem, złożą pracodawcy PIT 2 wraz ze wskazanym okresem rozliczenia ulgi?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy, może on jako pracodawca i jako płatnik podatku rozliczyć zwolnienie podatkowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, dla pracowników będących obcokrajowcami, ponieważ przepisy nie warunkują rozliczenia zwolnienia od posiadanego obywatelstwa, a od spełnienia warunków dla jego zastosowania.
Jeśli zatem pracownicy-obcokrajowcy spełniają warunki do objęcia zwolnieniem oraz przedstawią Wnioskodawcy oświadczenie o spełnieniu warunków oraz odpowiednio wypełniony formularz PIT-2, to Wnioskodawca, jako płatnik podatku może je rozliczyć podczas wykonywania obowiązków płatnika podatku.
Uzasadnienie Stanowiska Wnioskodawcy
Zgodnie z art. 8 Ordynacji Podatkowej „Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu”.
Zgodnie z art. 30 § 1 Ordynacji Podatkowej „Płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8. odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony”.
Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy o PIT „Podatnik składa płatnikowi na piśmie albo w inny sposób przyjęty u danego płatnika oświadczenia i wnioski mające wpływ na obliczenie zaliczki”.
Zgodnie z art. 31 ust. 5 ustawy o PIT „Jeżeli podatnik złoży płatnikowi oświadczenie lub wniosek mające wpływ na obliczanie zaliczki, płatnik uwzględnia to oświadczenie lub ten wniosek najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu, w którymi je otrzymał, a w przypadku płatnika, o którym mowa w art. 34 - najpóźniej od drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym je otrzymał”.
Zgodnie z art. 31 ust. 6 ustawy o PIT „Oświadczenie i wniosek mające wpływ na obliczenie zaliczki dotyczą również kolejnych lat podatkowych, chyba że odrębny przepis stanowi inaczej”.
Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o PIT „Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy”.
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT „Wolne od podatku dochodowego są:
(...).
przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł osiągnięte:
a) ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy.
b) z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,
c) z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27. art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,
d) z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. oświadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa
- w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44”.
Zgadnie z art. 39 ust. 1 ustawy o PIT „Płatnicy, o których mowa w art. 32, art. 33 i art. 35 są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46, 74, 148 i 152-154. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych”.
Zgodnie z art. 43 ustawy o PIT „Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152 (ustawy o PIT), przysługuje pod warunkiem, że:
1) w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz
2) podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:
a) trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz
b) okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz
3) podatnik:
a) posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub
b) miał miejsce zamieszkania:
- nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub
- na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz
4) posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz
5) nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”.
Zgodnie z art. 44 ustawy o PIT: „Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł”.
Warunki uzyskania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT (dalej: „ulga na powrót”) przez obcokrajowców, w sytuacji dotyczącej Wnioskodawcy, można zatem podsumować w następujący sposób:
1)Specjalista przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: „RP”),
2)wysokość wynagrodzenia nie przekracza kwoty 85 528 zł,
3)wynagrodzenie jest osiąganie ze stosunku pracy (umowy o pracę),
4)przez maksymalnie cztery następujące po sobie lata podatkowe.
Dodatkowo, w celu zastosowania ulgi na powrót Specjalista musi łącznie spełnić następujące warunki:
1) w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium RP będzie podlegał w RP nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu,
2) nie miał miejsca zamieszkania na terytorium RP przez 3 lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieni miejsce zamieszkania na terytorium RP i jednocześnie w okresie od początku roku, w którymi zmieni miejsce zamieszkania na terytorium RP, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmieni miejsce zamieszkania na terytorium RP,
3) miał miejsce zamieszkania nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa powyżej (punkt 2) w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki,
4) posiada certyfikat rezydencji podatkowej lub inny dowód potwierdzający miejsce zamieszkania,
5) nie korzystał z tego zwolnienia w przeszłości.
A zatem, jeśli Wnioskodawca otrzyma od Specjalisty oświadczenie na formularzu PIT-2, czyli deklarację rozliczenia ulgi na powrót w polu 14, w sekcji G formularza PIT-2 oraz pisemne oświadczenie o spełnieniu przez Specjalistę warunków o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, wraz ze wskazanym okresem rozliczenia ulgi, po 31 grudnia 2021 r. oraz informacją o świadomości odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń, to Wnioskodawca jako płatnik podatku ma obowiązek rozliczenia „ulgi na powrót” i odpowiedniego skorygowania zaliczek na PIT specjalisty, tj. nieodprowadzania ich do przekroczenia wynagrodzenia w wysokości 85 528 złotych.
Podobne stanowisko zostało przedstawione w następujących interpretacjach podatkowych:
·Pismo z dnia 7 lipca 2023 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nr 0113-KDIPT2-2.4011.362.2023.2.AKU,
·Pismo z dnia 1 grudnia 2023 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nr 0114-KDIP3-2.4011.834.2023.2.JM.
Wobec powyższego, Wnioskodawca wnosi jak we wstępie.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiliście Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź od których zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:
Źródłem przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
Z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Stosownie zaś do art. 21 ust. 1 pkt 152 cyt. ustawy:
Wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:
a) ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,
b) z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,
c) z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,
d) z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa
- w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.
We wniosku wskazaliście Państwo, że będziecie współpracować z zagranicznymi specjalistami w formie umowy o pracę. W związku z tym powstanie dla Państwa obowiązek wywiązywania się z obowiązków płatnika. Powzięliście Państwo wątpliwość czy możecie prawidłowo rozliczyć zagranicznym pracownikom zwolnienie z podatku dochodowego określone w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, czyli tzw. „ulgę na powrót” jeśli ci pracownicy są jednocześnie obcokrajowcami, nie posiadają polskiego obywatelstwa, nigdy wcześniej nie mieli miejsca zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, spełniają pozostałe warunki do objęcia zwolnieniem i złożą pracodawcy PIT-2 wraz ze wskazanym okresem rozliczenia ulgi.
Zgodnie z art. 8 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.):
Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.
Z uwagi na powyższe, na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki, tj.:
1)obliczenie,
2)pobranie,
3)wpłacenie
- podatku, zaliczki.
Jak stanowi art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej:
Płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.
Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży na podatnikach. Niemniej, w odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została wyłączona przez ustawodawcę przez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).
Ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza system poboru podatku przez płatnika w przypadkach wskazanych w Rozdziale 7: „Pobór podatku lub zaliczek na podatek przez płatników”.
Jak wynika z przepisów przywołanego Rozdziału 7, ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych przez:
· określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz
· określenie kategorii przychodów (dochodów) w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku.
Podstawowym warunkiem dla rozważań o obowiązkach płatnika jest jednak istnienie relacji, udzielający świadczenia (płatnik) - uzyskujący świadczenie (podatnik).
Stosownie do treści art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.
Na podstawie art. 41a ww. ustawy:
Płatnicy, o których mowa w art. 32-35 i art. 41 ust. 1, na wniosek podatnika obliczają i pobierają w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy, stosując zamiast najniższej stawki określonej w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, wyższą stawkę podatkową określoną w tej skali.
Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnik składa płatnikowi na piśmie albo w inny sposób przyjęty u danego płatnika oświadczenia i wnioski mające wpływ na obliczenie zaliczki.
Stosownie do art. 31a ust. 5 ww. ustawy:
Jeżeli podatnik złoży płatnikowi oświadczenie lub wniosek mające wpływ na obliczanie zaliczki, płatnik uwzględnia to oświadczenie lub ten wniosek najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu, w którym je otrzymał, a w przypadku płatnika, o którym mowa w art. 34 - najpóźniej od drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym je otrzymał.
Zgodnie z art. 31a ust. 6 cyt. ustawy:
Oświadczenie i wniosek mające wpływ na obliczenie zaliczki dotyczą również kolejnych lat podatkowych, chyba że odrębny przepis stanowi inaczej.
Na mocy art. 31a ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Po ustaniu stosunku prawnego stanowiącego podstawę dokonywania przez płatnika świadczeń podatnikowi, płatnik przy obliczaniu zaliczki pomija oświadczenia i wnioski złożone uprzednio przez podatnika, z wyjątkiem wniosków, o których mowa w art. 32 ust. 6 i 8 oraz art. 41 ust. 11.
Zgodnie z art. 31a ust. 8 i 9 ustawy:
Jeżeli podatnik złoży płatnikowi, o którym mowa w art. 32, art. 34 lub art. 41 ust. 1, oświadczenie, że spełnia warunki do stosowania zwolnień, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152-154, płatnik oblicza zaliczkę z uwzględnieniem tych zwolnień, przy czym w oświadczeniu dotyczącym spełnienia warunków do stosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152, podatnik wskazuje również rok rozpoczęcia i zakończenia stosowania zwolnienia przez płatnika.
Oświadczenie, o którym mowa w ust. 8, jest składane pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia i zawiera klauzulę o następującej treści: ,,Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.". Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
Ponadto, jak stanowi art. 31a ust. 10 ww. ustawy:
W przypadku gdy zaniżenie lub nieujawnienie przez płatnika podstawy opodatkowania wynikało z zastosowania przez płatnika złożonych przez podatnika wniosków lub oświadczeń mających wpływ na obliczenie zaliczki, przepisu art. 26a § 2 Ordynacji podatkowej nie stosuje się.
We własnym stanowisku odnośnie omawianej sprawy wskazaliście Państwo m.in.: Jeśli zatem pracownicy-obcokrajowcy spełniają warunki do objęcia zwolnieniem oraz przedstawią Wnioskodawcy oświadczenie o spełnieniu warunków oraz odpowiednio wypełniony formularz PIT-2, to Wnioskodawca jako płatnik podatku może je rozliczyć podczas wykonywania obowiązków płatnika podatku.
Należy jednak wyjaśnić, że powyżej wskazane przepisy nakładają na płatnika obowiązek uwzględniania i stosowania podczas obliczania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oświadczeń i wniosków złożonych przez podatnika. Płatnik oblicza więc zaliczkę z uwzględnieniem wskazanej ulgi, jeżeli podatnik złoży temu płatnikowi oświadczenie, że spełnia warunki do jej stosowania.
Płatnik, czyli pracodawca nie ma żadnych podstaw ani umocowań prawnych, aby weryfikować, czy składane przez podatnika informacje są prawdziwe. Tym samym powinien on ustalać zaliczki zgodnie z przyjętym od pracownika oświadczeniem.
Oświadczenie o stosowaniu ulgi na powrót jest składane pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia i zawiera klauzulę o następującej treści: Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.
Cała odpowiedzialność za prawidłowość składanych oświadczeń ciąży na podatniku. Jeśli ulegnie zmianie jego sytuacja, to na nim ciąży obowiązek zaktualizowania złożonych wcześniej wniosków/oświadczeń. Ewentualne błędy (świadomie popełnione lub nie) zostaną zweryfikowane przez urząd skarbowy przy rozliczeniu zeznania rocznego podatnika.
W konsekwencji, w sytuacji kiedy wskazani we wniosku pracownicy złożą Państwu oświadczenie, że spełniają warunki do stosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152, jesteście Państwo – jako płatnik – zobowiązani przyjąć takie oświadczenie i zastosować ww. zwolnienie przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Jednak, jak wskazałem powyżej, nie jest Państwa zadaniem jako płatnika weryfikowanie informacji wskazanych przez podatników w składanych Państwu oświadczeniach. Sam fakt złożenia przez podatnika oświadczenia w sprawie stosowania wymienionej ulgi zobowiązuje Państwa do obliczania zaliczki z jej uwzględnieniem.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja ta została wydana dla Państwa i w Państwa indywidualnej sprawie zgodnie z dyspozycją art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Przedmiotowa interpretacja odnosi się wyłącznie do obowiązków płatnika w związku z obliczaniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Nie poddano w niej analizie spełnienia przez wymienionych pracowników warunków do zastosowania zwolnienia wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Pracownicy chcący uzyskać interpretację indywidualną w zakresie możliwości skorzystania z „ulgi na powrót”, winni wystąpić z odrębnymi wnioskami spełniającymi wymogi wskazane w ustawie z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).
W odniesieniu do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych informuję, że zostały one wydane w odmiennych opisach zdarzeń, w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.