Wyrok WSA w Krakowie z dnia 10 grudnia 2024 r., sygn. II SA/Kr 1375/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Tuszyńska Sędziowie Sędzia WSA Jacek Bursa (spr.) Sędzia WSA Małgorzata Łoboz Protokolant: sekretarz sądowy Anna Bubula po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia 2024 r. sprawy ze skargi F. Sp. z o.o. spółka komandytowa z siedzibą w K. na uchwałę nr LXXVI/2136/22 Rady Miasta Krakowa z dnia 12 stycznia 2022 r. w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "[...]" I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały; II. zasądza od Gminy Miasta Krakowa na rzecz strony skarżącej F. Sp. z o.o. spółka komandytowa z siedzibą w K. kwotę 780 zł (siedemset osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Sygnatura akt II SA/Kr 1375/24

Uzasadnienie

Wyrokiem z 23 czerwca 2022 r., sygn. akt II SA/Kr 464/22, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie (dalej: "WSA w Krakowie", "Sąd wojewódzki", "Sąd I instancji") po rozpoznaniu skargi F. sp. z o.o. sp. k. z siedzibą w K. (dalej: "skarżący", "skarżący kasacyjnie", "spółka") na uchwałę Rady Miasta Krakowa z 12 stycznia 2022 r., nr LXXVI/2136/22 (dalej: "Uchwała", "Plan miejscowy", "plan") w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – oddalił skargę. Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy. Rada Miasta Krakowa (dalej: "Rada") podjęła 12 stycznia 2022 r. uchwałę w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Centrum Nowej Huty II – część D". W skardze do WSA w Krakowie na powyższą uchwałę zarzucono w pierwszej kolejności istotne naruszenie zasad sporządzania planu polegające na: (i) uchwaleniu tzw. mikroplanu, mającego za przedmiot jedną nieruchomości (a ściślej jeden budynek), abstrahującego od jakiegokolwiek ładu przestrzennego, lecz przybierającego postać aktu indywidualnego stosowania prawa podobnego do decyzji o ustaleniu warunków zabudowy, co stanowi obejście przepisów prawa i jest sprzeczne z art. 1 ust. 1 i 2 oraz art. 2 pkt 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2021 r., poz. 741 ze zm.), dalej: "u.p.z.p."; (ii) nadużycie władztwa planistycznego przez posłużenie się mikroplanem zagospodarowania przestrzennego do zablokowania na prośbę mieszkańców konkretnej inwestycji deweloperskiej, zgodnej z uprzednio obowiązującym planem, przy jednoczesnym braku jakiejkolwiek analizy planistyczno-urbanistycznej uzasadniającej zmianę planu, braku jakiegokolwiek rzeczowego uzasadnienia odnoszącego się do przyczyn takiej zmiany, a także bez wyważania kolizji między interesem publicznym a prawem własności przysługującym skarżącej i bez wskazania, aby w ogóle rozważano czy szukano innego sposobu na uczynienie zadość interesowi publicznemu, aniżeli przez ingerencję w prawo własności, co jest sprzeczne z art. 1 ust. 2 pkt 7 i art. 1 ust. 3 u.p.z.p. w związku z art. 64 ust. 1-3 i art. 31 ust. 3 Konstytucji RP; (iii) przyjęciu rozwiązań kolidujących z zapisami uchwały Rady z 9 lipca 2014 r., nr CXII/1700/14 w sprawie zmiany "Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta Krakowa" (dalej: "Studium") w zakresie przewidującym wskaźniki udziału zabudowy usługowej w terenach zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej, co jest sprzeczne z art. 9 ust. 4 i art. 20 ust. 1 u.p.z.p. w związku z pkt 1.2.6., 1.2.7. oraz 1.4. Studium. Po drugie zarzucono istotne naruszenie trybu sporządzania planu, polegające na zaniechaniu sporządzenia wraz z projektem planu prognozy oddziaływania na środowisko, co jest sprzeczne z art. 17 pkt 4 u.p.z.p., art. 51 ust. 1 ustawy z 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2021 r., poz. 2373 ze zm.), dalej: "ustawa ocenowa" oraz § 12 pkt 13 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. nr 164, poz. 1587), dalej: "rozporządzenie". Zdaniem spółki, Gmina nadużyła władztwa planistycznego poprzez przyjęcie tzw. "mikroplanu" jedynie dla dwóch działek nr [...] położonych na os. [...] w K.. W ocenie skarżącej ustalenia planu uniemożliwiają realizację inwestycji mieszkaniowej wielorodzinnej. W odpowiedzi na skargę Rada wniosła o jej oddalenie. WSA w Krakowie, we wskazanym na wstępie wyroku z 23 czerwca 2022 r. stwierdził, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie. W pierwszej kolejności wskazano, że legitymacja skargowa spółki nie budzi wątpliwości. W ocenie Sądu wojewódzkiego ocena skarżonej uchwały w świetle art. 17 u.p.z.p. nie wykazała naruszeń prawa. Następnie podniesiono, że w pkt 1.2.6. Studium przewidziano, że wskazany w poszczególnych strukturalnych jednostkach urbanistycznych dla terenów o różnych funkcjach udział funkcji dopuszczalnej w ramach funkcji podstawowej można zrealizować w planach miejscowych na dwa sposoby: poprzez wyznaczenie terenu zgodnego z funkcją dopuszczalną albo poprzez ustalenie przeznaczenia uzupełniającego, towarzyszącego przeznaczeniu podstawowemu – jednakże suma powierzchni tak wyznaczonych terenów nie może przekraczać wskaźnika funkcji dopuszczalnej, wskazanego w Studium, a odnoszącego się do powierzchni całego terenu o określonej funkcji zagospodarowania. Zdaniem Sądu I instancji z powyższego zapisu wynika, że funkcja dopuszczalna (usługowa) w Studium może wyczerpywać ustalenia planu (poprzez wyznaczenie terenu zgodnego z funkcją dopuszczalną), o ile spełnione będą warunki, w tym wypadku wynikające z postanowień Studium, o których mowa na s. 262-163. Jednocześnie w pkt 1.2.7. Studium zawarto postanowienie, zgodnie z którym w przypadku wydzielenia funkcji dopuszczalnej z danej kategorii terenu, udział tej funkcji dopuszczalnej nie może przekroczyć wielkości 50% powierzchni wydzielonego terenu. Przy czym zgodnie z pkt 1.2.8. Studium sposób kształtowania funkcji podstawowej i dopuszczalnej, uściślają ustalenia kart dla poszczególnych jednostek urbanistycznych. Wyjaśniono, że teren dla którego uchwalono skarżony plan znajduje się w jednostce rejestrowej nr [...] S. N. H.. W Studium dla jednostki tej określono kierunki zmian w strukturze przestrzennej oraz funkcje terenu: tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej (MN), tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej (MW), tereny usług (U), tereny cmentarzy (ZC), tereny zieleni urządzonej (ZU), tereny zieleni nieurządzonej (ZR) i tereny komunikacji (KD). W Studium wskazano również, że udział zabudowy usługowej w terenach zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej dla jednostki rejestrowej nr [...] Stara Nowa Huta nie może przekraczać 30%. Sąd I instancji zaznaczył, że z odpowiedzi na skargę wynika, że powierzchnia terenu objętego skarżoną uchwałą to 3982 m˛, co stanowi 2,65% wydzielonego w Studium kwartału MW. Suma powierzchni terenów usługowych według obowiązujących ustaleń planistycznych to 37256,14m˛, co stanowi 24,74 % powierzchni wyznaczonego w Studium terenu MW. Wskutek uchwalenia kwestionowanego planu wskaźnik usług w terenie MW wzrośnie zatem z 24,74% do 27,39 % - nie przekroczy 30 %, pozostając w zgodzie z zapisami Studium. Odnosząc się do zarzutu braku sporządzenia prognozy odziaływania na środowisko Sąd wojewódzki zaznaczył, że w aktach planistycznych znajdują się opinie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska (z 9 czerwca 2021 r.) oraz Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Krakowie (z 14 czerwca 2021 r.), z których wynika możliwość odstąpienia od sporządzenia strategicznej oceny oddziaływania na środowisko, a co za tym idzie brak obowiązku sporządzenia będącej elementem tej oceny prognozy oddziaływania na środowisko. Zatem brak w tym wypadku prognozy oddziaływania na środowisko nie stanowi naruszenia prawa. Na zakończenie wskazano, że punktowy charakter planu jest uzasadniony charakterem terenu objętego planem - na działkach objętych planem znajduje się zespół dwóch 3-kondygnacyjnych budynków dawnych Zakładów Przemysłu Dziewiarskiego "[...]" z początku lat 50. XX w. połączonych w latach 70. przewiązką. Ponadto zauważono, że w jednostce urbanistycznej nr [...] Stara Nowa Huta wcześniej przyjęto plan zatwierdzony uchwałą Rady z 14 października 2020 r., nr XLVII/1289/20 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Centrum Nowej Huty II – części A, B, C", który obejmuje łącznie 7 działek, a skarżona uchwała stanowi dopełnienie tego planu. Dodatkowo, w ocenie Sądu I instancji prawidłowo uwzględniono interes publiczny i interes prywatny. Interes publiczny znalazł wyraz w przeznaczeniu terenu na cele związane z realizacją usług publicznych, nie zaś komercyjnych, zgodnie z wolą mieszkańców, czemu dawano wyraz podczas społecznej partycypacji w procedurze planistycznej. Podniesiono również, że z uwagi na wynikające z nowego planu w porównaniu z poprzednim stanem prawnym ograniczenia w zagospodarowaniu terenu, mając na uwadze treść art. 36 u.p.z.p., wskazano konieczność zabezpieczenia kwoty na poczet ewentualnego odszkodowania.