Interpretacja indywidualna z dnia 27 grudnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.827.2024.1.MK

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 października 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie możliwości skorzystania z ulgi na powrót.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W 2012 r. Wnioskodawca wyjechał z Polski do Holandii. W 2015 r. poinformował o tym Urząd Skarbowy w … . W latach 2012 – styczeń 2022  r. Wnioskodawca nieprzerwanie zamieszkiwał w Holandii, od 2019 r. nie przebywał na terytorium Polski dłużej niż 183 dni. W 2020 r. Wnioskodawca nie przebywał na terytorium Polski dłużej niż 183 dni, ani w 2021 r. nie przebywał na terytorium Polski dłużej niż 183 dni. Jego centrum interesów osobistych i gospodarczych w 2019 r., 2020 r. oraz 2021 r. znajdowało się w Holandii. Do 2018 r. Wnioskodawca mieszkał z małżonką i córką w Holandii, po rozwodzie zamieszkali osobno, natomiast centrum Jego życia się nie zmieniło i pozostało w Holandii. Była małżonka z dzieckiem wciąż mieszka w Holandii. Przed powrotem do Polski Wnioskodawca nie miał żadnych majątków ani żadnego innego powiązania z Polską, z wyjątkiem rodziców.

Wnioskodawca jest obywatelem Polski. Do kraju powrócił … stycznia 2022 r. Jego miejscem zamieszkania było mieszkanie rodziców. Do tego dnia Wnioskodawca posiadał w Holandii rezydencję dla celów podatkowych. W Holandii zamieszkiwał nieprzerwanie od 2012 r., w tym również 3 lata poprzedzające rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na Polskę.

W wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Od stycznia 2022 r. Wnioskodawca nie wykonuje żadnej pracy na terytorium Holandii, posiada pracę w Polsce. Wnioskodawca jest w posiadaniu zagranicznych zeznań podatkowych za lata 2019 - 2020. Dodatkowo posiada dokument U1 z informacją na temat objęcia Go ubezpieczeniem z tytułu zatrudnienia.

Wnioskodawca chciałby skorzystać z ulgi na powrót za lata podatkowe 2022, 2023, 2024, 2025. Źródłem Jego dochodów jest umowa o pracę. Nie zamierza zmieniać źródła dochodów. Po powrocie do kraju Wnioskodawca 16 lutego 2022 r. złożył zeznanie podatkowe za rok podatkowy 2020 wykazując w nim dochody osiągnięte w Holandii. Zeznanie to złożył nie mając świadomości, że nie powinien rozliczać się w Polsce za rok, w którym nie był rezydentem Polski. W 2020 r. był rezydentem Holandii, gdzie było Jego centrum życia. W latach 2013 – 2019 Wnioskodawca pracował w Holandii w firmie …, a od 2019 r. do … stycznia pracował również w Holandii w firmie … . Wnioskodawca posiada do wglądu umowy zatrudnienia.

Mimo, że Wnioskodawca rozliczył się za 2020 r. w Polsce, uważa, że należy Mu się ulga na powrót, ponieważ Jego centrum interesów życiowych, majątkowych znajdowało się w Holandii. W zeznaniu PIT-36 za 2020 r. wykazał tylko i wyłącznie dochody zagraniczne (holenderskie), a zeznanie zostało złożone po powrocie do kraju na stałe.

Pytanie

Czy w związku ze złożeniem 16 lutego 2022 r. zeznania podatkowego PIT-36 za 2020 r. Wnioskodawca traci możliwość skorzystania z ulgi na powrót?

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, mimo że rozliczył się za 2020 r. w Polsce uważa, że należy Mu się ulga na powrót, ponieważ Jego centrum życiowe w latach 2019 – 2021 znajdowało się w Holandii.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy:

Stosownie do art. 21 ust. 43 ww. ustawy:

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ww. ustawy:

Powyższe przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 23 listopada 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.).

Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

W konsekwencji, zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Jak wynika z art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Z art. 4a ww. ustawy wynika, że:

W celu skorzystania z ww. preferencji podatkowej, tj. tzw. „ulgi na powrót” spełnione muszą być wszystkie dodatkowe warunki wskazane w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne – w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP.

Z treści wniosku wynika, że do Polski powrócił Pan 8 stycznia 2022 r., Pana miejscem zamieszkania było mieszkanie rodziców. W wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Od stycznia 2022 r. nie wykonuje Pan żadnej pracy na terytorium Holandii, posiada pracę w Polsce.

W związku z powyższym, warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został spełniony.

Następny warunek określa art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy.

W 2012 r. wyjechał Pan z Polski do Holandii. W okresie: 2012 – styczeń 2022 r. nieprzerwanie zamieszkiwał Pan w Holandii.

Od 2019 r. nie przebywał Pan na terytorium Polski dłużej niż 183 dni. W 2020 r. nie przebywał Pan na terytorium Polski dłużej niż 183 dni, ani w 2021 r. nie przebywał na terytorium Polski dłużej niż 183 dni. Pana centrum interesów osobistych i gospodarczych w 2019 r., 2020 r. oraz w 2021 r. znajdowało się w Holandii. Do 2018 r. mieszkał Pan z małżonką i córką w Holandii, po rozwodzie zamieszkali Państwo osobno, natomiast centrum Pana życia się nie zmieniło i pozostało w Holandii. Była małżonka z dzieckiem wciąż mieszka w Holandii. Przed powrotem do Polski nie miał Pan żadnych majątków ani żadnego innego powiązania z Polską, z wyjątkiem rodziców.

Zatem, spełnia Pan także wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy.

Co równie istotne, jednym z wymagań, wymienionych w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) ww. ustawy jest posiadanie obywatelstwa polskiego, który to warunek również Pan spełnił, bowiem jak Pan wskazał w opisie sprawy: posiada Pan obywatelstwo polskie.

Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy:

Z treści ww. regulacji wynika, że dokumentowanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do „ulgi na powrót” może alternatywnie nastąpić posiadanym przez podatnika certyfikatem rezydencji lub innym dowodem. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Takimi dokumentami mogą być np. umowa o pracę, albo umowa najmu mieszkania za granicą, albo zaświadczenie od byłego pracodawcy.

Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.):

Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.

We wniosku wskazał Pan, że posiada Pan następujące dowody dokumentujące miejsce zamieszkania dla celów podatkowych poza Polską w latach 2019-2021 oraz do dnia poprzedzającego dzień, w którym przeprowadził się Pan do Polski: umowy zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, dokument U1 z informacją na temat objęcia ubezpieczeniem z tytułu zatrudnienia.

Z treści wniosku wynika zatem, że posiada Pan dokumenty potwierdzające, że Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych przed przyjazdem do Polski znajdowało się w Holandii. Spełnił Pan zatem warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, w sposób oczywisty spełnił Pan również zastrzeżenie wynikające z art. 21 ust. 43 pkt 5 ww. ustawy, jako że skorzystanie z przedmiotowej ulgi jest możliwe dopiero poczynając od rozliczenia za rok 2022 – jak to ma miejsce w Pana przypadku.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa uznać należy, że ma Pan prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowe zwolnienie od opodatkowania obejmuje przychody do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 152 lit. a)-d) ww. ustawy – w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44, tj. dla Pana w latach 2022-2025, albo od początku roku następnego, tj. w latach 2023-2026.

Złożenie zeznania rocznego za 2020 r. po powrocie do kraju nie ma wpływu na możliwość skorzystania przez Pana z ww. ulgi, ponieważ jak wskazał, w 2020 r. nie posiadał Pan w Polsce centrum interesów osobistych i gospodarczych. Podlegał Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Nie był Pan więc zobowiązany wykazywać dochodów uzyskanych na terenie Holandii, w zeznaniu rocznym składanym w polskim urzędzie skarbowym.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Wydając interpretacje opieram się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Nie prowadzę postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyrażam swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.