Interpretacja indywidualna z dnia 23 grudnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.662.2024.2.NM

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu bezpłatnego korzystania pracowników z platformy „…”.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

… (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) podlega w Rzeczypospolitej Polskiej obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy) i jest czynnym podatnikiem VAT.

Spółka jest jednym z czołowych polskich producentów …. Spółka oferuje szeroki asortyment produktów, do których zalicza się: …. Oferta handlowa Wnioskodawcy obejmuje także ….

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zatrudnia osoby fizyczne na podstawie umowy o pracę (dalej: „Pracownicy”).

Branża, w której działa Spółka, jest bardzo konkurencyjna - istnieje na niej wiele podmiotów, które muszą zabiegać o wykwalifikowanych pracowników, których liczba na rynku pracy jest ograniczona. W związku z powyższym, oprócz zapewnienia Pracownikom odpowiedniego poziomu wynagrodzenia, Wnioskodawca oferuje im również szereg świadczeń pozapłacowych, dzięki którym może uchodzić za atrakcyjnego pracodawcę.

Od … Spółka planuje rozszerzyć ilość oferowanych Pracownikom benefitów poprzez udostępnienie im usług stałego dostępu do Platformy … w zakresie Programu … (dalej: „Program”).

W ramach dostępu do Programu Pracownicy Spółki będą mogli dowolnie korzystać z benefitów podzielonych na 4 główne obszary tematyczne: (...).

Korzystanie przez Pracowników z różnorodnych programów i propozycji dostępnych na platformie limitowane będzie jedynie rodzajem pakietu wybranym przez Spółkę. Stąd w ramach wybranego Programu, Pracownicy będą mieli dostęp do wszystkich propozycji oferowanych w wybranym pakiecie i będą mogli korzystać z nich w ramach swoich indywidualnych preferencji i potrzeb.

Dostęp do Programu będzie mieć charakter dobrowolny, a skorzystać będą mogli wszyscy Pracownicy, którzy dokonają rejestracji na platformie i wyrażą zgodę na przetwarzanie danych osobowych w ramach użytkowania Programu. Należy jednak podkreślić, że wyrażenie chęci uczestnictwa w Programie nie oznacza, że Pracownik faktycznie skorzysta z udostępnionych mu benefitów. Pracownik może założyć konto na platformie i nie korzystać z oferowanych mu świadczeń.

Spółka nie będzie miała możliwości monitorowania w żaden sposób, którzy pracownicy korzystają z Programu, jak często to robią i z których świadczeń korzystają.

W ramach dostępu do Programu Spółka poniesie ryczałtową opłatę za pakiet dostępów do Programu. Pracownik nie będzie dopłacał do kosztu uczestnictwa w Programie. Z perspektywy Pracownika będzie to więc świadczenie nieodpłatne. Ponadto, cena za dostęp do Programu nie będzie bazować na prostym cenniku za jeden dostęp. Cena nie będzie również skalkulowana jako iloczyn liczby dostępów i stawki za jeden dostęp. Oznacza to, że w przypadku zmian liczby Pracowników, ryczałtowe wynagrodzenie za dany pakiet może pozostać niezmienne. Jest to szczególnie istotne zważywszy, że możliwość dostępu do Programu uzyskają zarówno obecni, jak i nowozatrudnieni Pracownicy.

Z perspektywy Spółki, zasadniczym celem poniesienia ww. wydatku na rzecz Pracowników jest aktywizacja fizyczna i umysłowa Pracowników, obniżenie poziomu stresu, zachowanie dobrego stanu zdrowia - zarówno fizycznego, jak i psychicznego.

W ocenie Spółki, zapewnienie dostępu do Programu przełoży się na zwiększenie wydajności, zespołowości, szybkości oraz dokładności Pracowników, a także obniży ich potencjalną skłonność do konfliktów. Zatem, kadra zarządzająca Spółki uznała ww. wydatki za w pełni uzasadnione z punktu widzenia biznesowego.

Pytanie

Czy w związku z nieodpłatnym udostępnianiem przez Spółkę Pracownikom dostępu do Programu, po stronie Pracowników powstanie przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i czy tym samym na Spółce będą ciążyć w tym zakresie obowiązki płatnika?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z nieodpłatnym udostępnianiem przez Spółkę Pracownikom dostępu do Programu, po stronie Pracowników nie powstanie przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i tym samym na Spółce nie będą ciążyć w tym zakresie obowiązki płatnika.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.; dalej: „ustawa o PIT”), opodatkowaniu podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21,52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie natomiast do art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przychodami ze stosunku pracy mogą być m.in. nieodpłatne świadczenia.

Pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” nie zostało zdefiniowane w ustawie o PIT, jednak sposób jego rozumienia został wypracowany w orzecznictwie sądowym.

Naczelny Sąd Administracyjny w uchwałach z 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 (ONSA nr 2/2003 poz. 47) oraz z 16 października 2006 r. sygn. akt II FPS 1/06 (ONSA i WSA nr 12/2006 poz. 153), stwierdził, że w zakres pojęcia „nieodpłatnego świadczenia” na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm.) wchodzą „wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. NSA w uchwałach z 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10 oraz z 24 października 2011 r. sygn. akt II FPS 7/10 potwierdził, że wskazane powyżej stanowisko ma również zastosowanie do podatku dochodowego od osób fizycznych.

Jednocześnie Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13, zwrócił uwagę na to, że „mimo bardzo szerokiego ujęcia przychodów ze stosunku pracy (...) - nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika bez ustalonej za nie zapłaty jest świadczeniem podlegającym podatkowi dochodowemu”. W uzasadnieniu przytoczonego wyroku Trybunał Konstytucyjny wskazał warunki, które świadczenie otrzymane od pracodawcy powinno łącznie spełniać, aby można je uznać za stanowiące przychód pracownika na gruncie ustawy o PIT.

Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, nieodpłatne świadczenia mogą być traktowane jako przychód pracownika w świetle ustawy o PIT, gdy jednocześnie spełniają następujące kryteria:

1)zostały spełnione za zgoda pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie);

2)zostały spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

3)korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Odnosząc powyższe przesłanki do przedstawionego zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że pierwsza z nich będzie spełniona, ponieważ skorzystanie przez Pracowników z usług Programu będzie w pełni dobrowolne. Zgoda Pracownika na skorzystanie ze świadczenia będzie objawiać się przez rejestrację na platformie i wyrażenie zgody na przetwarzanie danych osobowych w ramach Programu.

W odniesieniu do drugiego ze wskazanych kryteriów, zdaniem Spółki, zapewnienie Pracownikom możliwości nieodpłatnego skorzystania z usług Programu będzie leżeć zarówno w interesie Pracowników, jak i w interesie Spółki.

Jak zostało już wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka stoi na stanowisku, że zapewnienie pracownikom opisanych świadczeń leży w najlepiej pojętym interesie biznesowym Spółki. Powyższe wpływa na postrzeganie Wnioskodawcy jak atrakcyjnego pracodawcy, który dba o swoich pracowników, co może zwiększyć szanse na zatrzymanie w Spółce i pozyskanie wartościowych pracowników na bardzo konkurencyjnym rynku.

Dostęp do Programu pozwoli również minimalizować negatywne skutki zdrowotne związane z wielogodzinną pracą, pod presją czasu i wysoko postawionych wymagań klientów. Oferowany zestaw benefitów, zdaniem Spółki, może przyczynić się do lepszego samopoczucia, większej efektywności i kreatywności pracowników oraz zmniejszy ryzyko absencji chorobowych i tzw. wypalenia zawodowego.

Podsumowując, stabilny zespół pracowników pracujących w dobrej kondycji fizycznej i psychicznej to inwestycja Spółki, która ma przełożyć się na zwiększenie produktywności, rozwój firmy, a także zwiększenie przychodów Wnioskodawcy.

W kontekście drugiego warunku Trybunał Konstytucyjny wskazał, że „świadczenia uzyskiwane od pracodawcy, niezależnie od tego czy są dokonywane w formie pieniężnej, czy w formie świadczenia rzeczowego lub usługi, aby podlegały opodatkowaniu muszą prowadzić do pojawienia się po stronie pracownika dochodu, czyli korzyści majątkowej, która może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi. W wyniku takiego świadczenia w majątku pracownika nie pojawia się wprawdzie realny dochód (w znaczeniu ekonomicznym), ale (...) znaczenie dochodu na gruncie ustawy PIT jest szersze, zaoszczędzenie wydatków musi być traktowane na równi z przyrostem majątku”.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że świadczenia w postaci nieodpłatnych konsultacji ze specjalistami, możliwości wykonania badań profilaktycznych, oraz dostępu do szeregu aplikacji umożliwiających urozmaicenie wolnego czasu będą prowadzić do zaoszczędzenia wydatków po stronie Pracowników, którzy musieliby ponieść je we własnym zakresie, gdyby chcieli skorzystać z nich indywidualnie. W konsekwencji Pracownik uzyska z tytułu korzystania z ww. świadczeń realne przysporzenie majątkowe, które będzie uchwytne w jego majątku. Tym samym wyżej wymieniony warunek wskazany przez Trybunał Konstytucyjny należałoby uznać za spełniony w tym znaczeniu, że pracownik otrzyma przysporzenie majątkowe w formie zaoszczędzenia wydatków. Jednakże należy pokreślić, że nie będzie możliwe dokładne określenie jego wartości w wybranym okresie, co ma związek z kolejnym niżej wymienionym warunkiem.

Trzeci ze wskazanych przez Trybunał Konstytucyjny warunków spełniony jest wówczas, gdy można:

·zindywidualizować korzyść wynikającą z nieodpłatnego świadczenia, tj. przypisać ją do konkretnego Pracownika;

·określić dokładną wysokość (wartość) korzyści;

·potwierdzić, że dany pracownik faktycznie skorzystał ze świadczenia.

Na tej podstawie należy uznać, że przychód podatkowy nie powstanie, gdy wartość świadczenia opierałaby się jedynie na wartości statystycznej, tj. wynikającej z podzielenia wartości świadczenia na ilość osób do niego uprawnionych - Pracowników.

Analizując tę przesłankę należy wziąć pod uwagę przede wszystkim sposób funkcjonowania Programu. Cechą charakterystyczną Programu jest możliwość korzystania przez Pracowników z różnorodnych propozycji dostępnych na dedykowanej platformie, limitowanych jedynie rodzajem pakietu wybranego przez Spółkę. Stąd w ramach tego samego pakietu, Pracownicy będą mieli dostęp do wszystkich propozycji oferowanych w ramach tego wybranego pakietu i będą mogli korzystać z nich w ramach swoich indywidualnych preferencji i potrzeb. Z uwagi na dużą grupę różnorodnych świadczeń udostępnianych w ramach dostępu do Programu, w przypadku większości tych świadczeń, określenie ich rynkowej wartości byłoby - zdaniem Spółki - niemożliwe lub mocno utrudnione. Co więcej, jak zostało przedstawione w opisie stanu faktycznego, Spółka nie będzie miała technicznej możliwości monitorowania kto i w jakim zakresie korzysta z udostępnianych świadczeń. W związku z tym Wnioskodawca nie będzie w stanie określić, który z Pracowników, w jakim zakresie i kiedy faktycznie skorzystał z Programu w danym okresie.

Usługi oferowane w ramach Programu nie są spersonalizowane ani przypisane do konkretnego Pracownika. Ponadto, ze względu na wrażliwość niektórych danych osobowych (m.in. …) Wnioskodawca najprawdopodobniej nie mógłby pozyskiwać wszystkich informacji o sposobie użytkowania Programu przez Pracowników. Wskutek powyższego, nie będzie możliwe dokładne określenie wartości tego benefitu. W konsekwencji, nie będzie również możliwe przypisanie konkretnemu pracownikowi wymiernej korzyści z tytułu skorzystania z Programu. W związku z tym, Spółka nie będzie w stanie określić wartości pieniężnej spożytkowanego przez Pracownika świadczenia. Tym samym, sformułowany przez Trybunał Konstytucyjny warunek dotyczący indywidualizacji świadczenia i ustalenia jego wysokości przypadającego na konkretnego pracownika nie będzie spełniony.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym należy uznać, że w związku z nieodpłatnym udostępnianiem przez Spółkę pracownikom dostępu do Programu, po stronie pracowników nie powstanie przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Tym samym na Spółce nie będą ciążyć obowiązki płatnika w związku z tego tytułu.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się – w świetle art. 12 ust. 1 analizowanej ustawy:

Z treści art. 32 ww. ustawy wynika, że

Mając na uwadze wyżej przywołane uregulowania prawne należy zaznaczyć, że przepis art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia jedynie przykładowo przychody ze stosunku pracy. Świadczy o tym użycie słowa „w szczególności” co oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Oznacza to, że przychodami ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz świadczenia nieodpłatne, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ponieważ przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji „nieodpłatnych świadczeń” przy interpretacji tego pojęcia odwołać się należy do jego słownikowego znaczenia.

W związku z powyższym stwierdzić należy, zgodnie z Internetowym Słownikiem Języka Polskiego, że świadczeniem nieodpłatnym jest świadczenie „niewymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne” (https://sjp.pwn.pl). W orzecznictwie sądowym przyjmuje się natomiast, że nieodpłatne świadczenie obejmuje nie tylko świadczenie w cywilistycznym znaczeniu, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Mając na uwadze opis sprawy oraz zacytowane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazać należy na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r. poz. 947), z którego wynika że za przychody pracownika, o których mowa w art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ww. ustawy, mogą być uznane takie świadczenia, które:

·po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

·po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

·po trzecie, korzyść ta jest wymierna (również w postaci zaoszczędzenia wydatku) i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Podkreślić należy, że ustawowe pojęcie nieodpłatnych świadczeń musi być zawsze interpretowane w konkretnym kontekście, a nie w oderwaniu od niego z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk gospodarczych i zdarzeń prawnych.

W kontekście pierwszego warunku, Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że „inne nieodpłatne świadczenia” na rzecz pracownika mogą być uznane za jego dochód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tylko pod warunkiem, że rzeczywiście spowodowały zaoszczędzenie przez niego wydatków. Ustalenie tej okoliczności zależy od tego, czy pracownik skorzystał ze świadczenia oferowanego przez pracodawcę w pełni dobrowolnie. Zgoda na skorzystanie ze świadczenia wyraża bowiem ocenę pracownika, że świadczenie – z punktu widzenia jego sytuacji zawodowej, życiowej, rodzinnej – jest celowe i przydatne, leży w jego interesie. Oznacza to, że w braku świadczenia ze strony pracodawcy pracownik musiałby ponieść wydatek. W konsekwencji, przyjęcie świadczenia oferowanego przez pracodawcę oznacza uniknięcie tego wydatku.

Formułując drugi warunek Trybunał Konstytucyjny wyjaśnił, że dla oceny czy świadczenie leżało w interesie pracownika, istotne jest czy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku. Trybunał Konstytucyjny – w ślad za uchwałami NSA – uznał, że w zakres nieodpłatnego świadczenia, jako przychodu wchodzą wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, „których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W konsekwencji, aby wartość świadczenia uzyskanego od pracodawcy podlegała opodatkowaniu, po stronie pracownika musi pojawić się dochód, czyli korzyść majątkowa. Korzyść ta może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzić do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi. W wyniku takiego świadczenia w majątku pracownika nie pojawia się wprawdzie realny dochód (w znaczeniu ekonomicznym), ale ponieważ znaczenie dochodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest szersze, zaoszczędzenie wydatków musi być traktowane na równi z przyrostem majątku.

Jednocześnie Trybunał Konstytucyjny zauważył, że w sytuacji, gdy nieodpłatne świadczenie zostało przyjęte jako warunek niezbędny do zgodnego z prawem wykonania pracy – po stronie pracownika nie pojawia się korzyść, która mogłaby być objęta podatkiem dochodowym.

Odnosząc się natomiast do trzeciego warunku, Trybunał Konstytucyjny wskazał, że przychód powstaje, gdy można zindywidualizować świadczenie, określić jego wartość pieniężną oraz skonkretyzować odbiorcę. Mając powyższe na uwadze Trybunał Konstytucyjny zauważył, że w sytuacji gdy otrzymane przez pracownika nieodpłatne świadczenie stanowi świadczenie pracodawcy, na które pracownik wyraził zgodę, które zostało spełnione w jego interesie i oznacza realne przysporzenie mu korzyści, problem ustalenia podstawy opodatkowania w zasadzie ulega rozwiązaniu.

W świetle powyższego zauważyć należy, że nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika bez ustalonej za nie zapłaty jest świadczeniem podlegającym podatkowi dochodowemu, podobnie jak nie każde tego rodzaju świadczenie jest wyłączone spod regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, jak słusznie zauważył Trybunał Konstytucyjny, ze względu na otwarty i rozwijający się katalog świadczeń oferowanych przez pracodawców – nie jest możliwe enumeratywne wyliczenie w ustawie podatkowej wszystkich nieodpłatnych przysporzeń, które zgodnie z zasadą powszechności przedmiotowej podatku dochodowego powinny być przez ustawodawcę uwzględnione.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, zdaniem tutejszego Organu, w okolicznościach przedstawionych w treści wniosku przesłanki, o których mowa w orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, zostaną spełnione.

W analizowanej sprawie pierwszy warunek zostanie spełniony, bowiem skorzystanie ze świadczenia w postaci bezpłatnego dostępu do platformy „…” zależeć będzie od woli pracownika. Jak wskazano w opisie okoliczności faktycznych sprawy, dostęp do Platformy otrzymają ci pracownicy, którzy dokonają rejestracji na Platformie i wyrażą zgodę na przetwarzanie danych osobowych w ramach użytkowania Programu.

W dalszej kolejności – odnosząc się do drugiego warunku Trybunału Konstytucyjnego – należy stwierdzić, że świadczenie to, mimo że pośrednio może prowadzić do zwiększenia efektywności pracy pracownika poprzez zwiększenie jego dobrostanu, to jednak będzie spełnione głównie w interesie samego pracownika. W ramach dostępu do Programu pracownik będzie mógł dowolnie korzystać z benefitów podzielonych na cztery główne obszary tematyczne, tj. …, …, …, …. Pracownik będzie mieć dostęp do wszystkich propozycji oferowanych w wybranym pakiecie i będzie mógł korzystać z nich w ramach swoich indywidualnych preferencji i potrzeb. Świadczenie to w istocie przyniesie korzyść samemu pracownikowi, który może zatroszczyć się o kondycję swojego zdrowia fizycznego czy psychicznego.

Ponadto otrzymanie przez pracownika świadczenia w postaci darmowego dostępu do platformy „…” będzie stanowić dla niego realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt będzie uchwytny w jego majątku. Jak wyjaśniono już wcześniej, korzyść ta może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi. Taka też sytuacja będzie miała miejsce w przedmiotowym przypadku – pracownik uzyska dochód w postaci zaoszczędzenia wydatków, które poniósłby, gdyby nie otrzymał nieodpłatnego świadczenia od pracodawcy.

W przedmiotowej sprawie spełniony będzie również trzeci warunek opisany w wyroku Trybunału Konstytucyjnego. W ww. wyroku Trybunał orzekł, że aby nieodpłatne świadczenie stanowiło przychód podatkowy, powinna być to korzyść przypisana konkretnej osobie (indywidualnemu pracownikowi), w ustalonej dla niej indywidualnie wysokości. Jak wynika z treści wniosku:

·poniesiecie Państwo ryczałtową opłatę za dostęp do platformy „…”; cena nie będzie skalkulowana jako iloczyn liczby dostępów i stawki za jeden dostęp; w przypadku zmian liczby pracowników, ryczałtowe wynagrodzenie za dany pakiet może pozostać niezmienne;

·przyznają Państwo dostęp do platformy pracownikom, którzy wyrazili wolę (zgodę) przystąpienia do Programu.

Zatem są Państwo w stanie zidentyfikować osoby, które otrzymały dostęp do uczestniczenia w Programie. Kwestia sposobu korzystania przez pracowników z Programu ma drugorzędne znaczenie. Płacą Państwo ryczałtową kwotę za pakiet dostępów do Programu. Znają zatem Państwo wysokość opłaty za usługę i ilość pracowników przystępujących do platformy. Tym samym, możliwe jest również ustalenie wartości świadczenia przypadającego na konkretnego pracownika.

Mając na uwadze powyższe, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym należy uznać, że w związku z nieodpłatnym udostępnianiem przez Państwa pracownikom dostępu do Programu, po stronie pracowników powstanie przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Tym samym na Państwu będą ciążyć obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.

Zatem Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który przedstawili Państwo i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wniesienia wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.