Interpretacja indywidualna z dnia 17 grudnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.534.2024.1.KC

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 30 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

X. (dalej: „Wnioskodawca”) jest polskim rezydentem podatkowym, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą głównie w zakresie (...). W celu wykonywania wymienionej działalności Wnioskodawca zatrudnia pracowników i jest pracodawcą w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy. Ze względu na wypłatę wynagrodzeń za pracę na rzecz zatrudnionych pracowników, Wnioskodawca występuje w roli płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wnioskodawca ma zamiar przekazywać swoim długoletnim pracownikom przechodzącym na emeryturę prezenty w formie rzeczowej, np. biżuteria, drobny sprzęt AGD, tablet, itp. Zakup prezentu byłby dokonywany ze środków obrotowych.

Dokonanie zakupu prezentu dla pracownika nie jest uregulowane w umowie o pracę ani w innych wewnętrznych regulacjach.

Pracownik nie ma możliwości dochodzenia wydania prezentu na podstawie stosunku pracy, ani na innej podstawie.

Prezenty za każdym razem będą wydawane okolicznościowo. Przekazanie prezentu ma mieć charakter uznaniowy i ma stanowić dla pracownika podziękowanie za pracę.

Przekazanie prezentu nie będzie też uzależnione od osiąganych wyników, ocen rocznych, czy wskaźników absencji.

Pracownik nie będzie więc mógł dochodzić wydania upominku na podstawie stosunku prawnego ani roszczenia. Otrzymanie prezentu nie będzie wiązało się z żadnym działaniem ze strony obdarowanego pracownika na rzecz Wnioskodawcy.

Pracownik w żaden sposób nie będzie zobowiązany przez Wnioskodawcę do przyjęcia upominku.

Prezenty będą miały wartość do około 2 000 zł brutto.

Przekazanie prezentu pracownikowi nie będzie formą wynagrodzenia za pracę, ma natomiast stanowić dla pracownika rodzaj podziękowania za wieloletnią pracę. Celem pracodawcy jest docenienie pracownika i podkreślenie faktu zakończenia współpracy w związku z przejściem na emeryturę.

Mając powyższe na względzie, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy w związku z obdarowaniem pracowników prezentami, powstanie przychód ze stosunku pracy, i czy w związku z tym na Wnioskodawcy spoczywają obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Pytanie

Czy zakup prezentu dla pracownika, w związku z przejściem na emeryturę, będzie stanowił dla obdarowanego przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym czy na Wnioskodawcy będzie ciążyć obowiązek pobrania od tego przychodu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Państwa stanowisko w sprawie

W Państwa ocenie, prezenty przekazywane okazjonalnie pracownikom, w związku z przejściem na emeryturę, nie będą stanowiły dla tych pracowników nieodpłatnego świadczenia, którego wartość zwiększa przychody ze stosunku pracy, i w związku z tym na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. Przekazanie prezentu w takiej sytuacji będzie formą darowizny dla pracownika.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Aby dane przysporzenie majątkowe zostało uznane za przychód dla celów podatkowych, musi ono mieć definitywny charakter i w sposób ostateczny powiększyć aktywa podatnika, co znaczy, że nie może ono przyjąć charakteru zwrotnego. W celu określenia co stanowi przychód podatnika, należy zbadać stosunek prawny leżący u podstaw danej czynności.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń częściowo odpłatnych.

W świetle art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych , zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane, jako płatnicy, obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku pracy, z pracy nakładczej, stosunku służbowego, lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Natomiast zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższe regulacje wskazują, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartych w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku lub w stosunku do których nie stosuje się ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a są one opodatkowane na podstawie innych ustaw. Warto zwrócić uwagę na przepis art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Natomiast, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy.

Umowa darowizny zdefiniowana została w art. 888 § 1 ustawy Kodeks cywilny, w myśl którego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Bezpłatność świadczenia oznacza, że nie może mu towarzyszyć świadczenie wzajemne drugiej strony. Darczyńca nie może uzyskać jakiegokolwiek ekwiwalentu swojego świadczenia ani w chwili dokonania darowizny, ani też w przyszłości.

W pewnych sytuacjach nieodpłatne przekazanie rzeczy przez pracodawcę na rzecz pracownika nie powinno być traktowane jako przychód ze stosunku pracy, ale w związku ze spełnieniem definicji z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego jako darowizna, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ jest przedmiotem opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn, o czym stanowi art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie przez pracownika prezentu w ramach wyrazów uznania za wieloletnią pracę z okazji przejścia na emeryturę nie jest gwarantowane w momencie podpisywania umowy o pracę.

W regulaminie wynagrodzenia Wnioskodawcy, również nie przewidziano pieniężnych nagród, ani innych świadczeń z okazji przejścia na emeryturę.

Otrzymanie prezentów, o których mowa w niniejszym wniosku, nie wiąże się z żadnym działaniem ze strony pracownika na rzecz Wnioskodawcy.

Prezenty nie będą elementem wynagrodzenia, do zapłaty którego Wnioskodawca jest zobowiązany na podstawie zawartej umowy o pracę. Jest to dobrowolne świadczenie, do którego Wnioskodawca nie jest zobowiązany na podstawie zapisów umownych ani innych porozumień, których stroną byłby bezpośrednio pracownik lub które by tego pracownika dotyczyły.

Pogląd Wnioskodawcy znajduje uzasadnienie w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego. Kwestia opodatkowania nieodpłatnych świadczeń otrzymanych przez pracowników od pracodawców została rozstrzygnięta przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt: K 7/13. W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny wskazał, że: „W ocenie Trybunału jest oczywiste, że pracodawcy (poza wyjątkowymi sytuacjami) nie dokonują darowizn na rzecz swoich pracowników. Jednocześnie jest oczywiste, że wynagrodzenie za pracę może przybierać nie tylko pieniężną postać, lecz także postać różnego rodzaju świadczeń, które – nawet nieujęte w umowie o pracę – w praktyce są postrzegane jako jego element. Gdyby się zdarzyło, że pracodawca rzeczywiście chce obdarować konkretnego pracownika, np. z okazji jubileuszu zatrudnienia wręcza mu zegarek, wówczas korzyść tę należałoby potraktować jako podlegającą ustawie o podatku o spadków i darowizn. A zatem to nie zamiar obdarowania stanowi kryterium odróżnienia świadczeń pracodawcy, o których wartość należy podnieść podlegający opodatkowaniu dochód pracownika, od tych które jego dochodu nie zwiększają. Kryterium tym musi być obiektywna ocena, czy świadczenie leżało w interesie pracownika, a jest tak wtedy, gdy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku”.

W przytoczonym wyroku Trybunał sformułował zasadę, zgodnie z którą, świadczenia otrzymywane przez pracowników od pracodawców należy uznać za przychód, jednak z wyjątkiem świadczeń, które mają uhonorować i docenić pracownika z okazji niemającej związku z wykonywaną pracą – w tym przypadku przedmiotowa korzyść stanowi darowiznę podlegającą przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W przedmiotowym zakresie istnieje również utrwalona praktyka interpretacyjna, zgodnie z którą w stanach faktycznych analogicznych do przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego organy podatkowe uznały, że zdarzenia polegające na przekazywaniu na rzecz pracowników prezentów lub upominków, m.in. z okazji przejścia na emeryturę należy uznać za świadczenia podlegające pod regulacje ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Poniżej przykładowe interpretacje:

-interpretacja indywidualna z 12 maja 2023 r., znak: 0113-KDIPT2-3.4011.189.2023.1.GG: „W rezultacie stwierdzić należy, skoro w realiach opisanej sprawy otrzymanie przez Państwa pracowników, członków Rady Nadzorczej i członków Zarządu, prezentów i upominków nie będzie wynikało ani z zawartych umów o pracę, regulaminów, uchwał, ani innych aktów wewnętrznych funkcjonujących u Państwa, a ponadto nie będzie stanowiło wynagrodzenia za świadczoną przez wskazane wyżej osoby pracę, to co do zasady wartość tych prezentów i upominków nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jako przychód ze stosunku pracy i działalności wykonywanej osobiście. Darowizna przez Państwa drobnych prezentów i upominków, która nie będzie dodatkową formą gratyfikacji za wykonaną pracę, co do zasady będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. W związku z powyższym na Państwu nie będą ciążyć obowiązki płatnika związane z obliczeniem, pobraniem i odprowadzeniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z powyższego tytułu.”;

-interpretacja indywidualna z 2 maja 2024 r., znak: 0112-KDIL2-1.4011.253.2024.1.DJ, w której pracodawca zamierzał przekazywać niektórym, długoletnim pracownikom przechodzącym na emeryturę prezenty w formie rzeczowej o wartości około 2 000 zł - Dyrektor KIS uznał, że wartość takich prezentów nie jest przychodem pracownika ze stosunku pracy a zatem nie trzeba pobierać zaliczki na podatek dochodowy. Natomiast właściwy jest tu podatek od spadków i darowizn;

-interpretacja indywidualna z 4 kwietnia 2022 r., znak: 0112-KDIL2-1.4011.1170.2021.3.AMN: „W rezultacie stwierdzić należy, że obdarowywanie pracowników przez Państwa prezentami stanowiącymi formę gratulacji, uhonorowania ważnych okazji w ich życiu, które – jak sami Państwo wskazali we wniosku – nie będą elementem wynagrodzenia, do zapłaty którego Państwo są zobowiązani na podstawie zawartej umowy o pracę, a jest to dobrowolne świadczenie z Państwa strony (do którego nie są Państwo zobowiązani na podstawie zapisów umownych ani innych porozumień), co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. W konsekwencji, z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość wręczanych przez Państwo pracownikom Państwa prezentów, o których mowa we wniosku, nie stanowi dla nich przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem z ww. tytułu na Państwu nie będą ciążyć obowiązki płatnika.”;

-interpretacja indywidualna z 23 lutego 2024 r., znak: 0114-KDIP3-2.4011.1141.2023.1.JK3: „Darowizna na rzecz pracowników, voucherów oraz prezentów, które – jak Państwo wskazali we wniosku – nie stanowi dla pracowników dodatkowej formy gratyfikacji za wykonaną pracę, co do zasady będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przekazanie pracownikom Voucherów oraz Prezentów nie będzie stanowić dla nich przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, na Państwu jako płatniku nie będzie ciążył obowiązek obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.”;

-interpretacja indywidualna z 14 czerwca 2024 r., znak: 0115-KDIT1.4011.284.2024.1.AS, w której pracodawca zamierzał dawać pracownikom prezenty z okazji Świąt Bożego Narodzenia oraz Wielkanocy. Dyrektor KIS zgodził się z pracodawcą, że ten nie ma obowiązku obliczenia i pobrania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wartości tych prezentów. Bowiem te prezenty nie są nieodpłatnym świadczeniem ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powodującym powstanie u pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Dyrektor KIS stwierdził końcowo w tejże interpretacji: „skoro w realiach opisanej sprawy otrzymanie przez Państwa pracowników przedpłaconych kart podarunkowych nie jest zależne od osiąganych w pracy wyników, nie stanowi dodatkowej formy wynagrodzenia, do którego byliby Państwo zobowiązani na podstawie umowy o pracę bądź innego dokumentu, jak również nie wiąże się z jakimkolwiek świadczeniem wzajemnym ze strony pracownika, co do zasady może podlegać opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. W konsekwencji, z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość przekazanych pracownikom przez Państwa przedpłaconych kart podarunkowych nie stanowi dla nich przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym na Państwu – jako płatniku – nie ciąży obowiązek obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w myśl art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, przekazywanie pracownikom prezentów powinno zostać potraktowane jako darowizna, podlegająca przepisom o podatku od spadków i darowizn. Jednocześnie, ze wskazanego tytułu na Wnioskodawcy jako płatniku, nie będzie ciążyć obowiązek pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z treścią ww. przepisu:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl zaś art. 32 ust. 1 ww. ustawy:

Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Niezależnie od powyższego wyjaśnić należy, że w art. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przewidziane zostały sytuacje, w których uzyskanie korzyści majątkowej mieszczącej się w definicji przychodu nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród wyłączeń wskazanych w tym przepisie w ust. 1 pkt 3 wymienione zostały przychody podlegające przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Przepis ten dotyczy sytuacji podatników osiągających dochód (przychód), który co do zasady może podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a który uzyskany został przez nich w sposób nieodpłatny, na podstawie jednego z tytułów wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Jego rolą jest zapobieżenie sytuacji, w której to samo przysporzenie majątkowe powodowałoby powstanie obowiązku podatkowego w dwóch podatkach, czego skutkiem byłoby podwójne opodatkowanie tego samego przysporzenia majątkowego. Przy czym zaznaczyć należy, że wyłączeniu temu podlega jedynie nabycie na podstawie jednego z tytułów wskazanych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, które faktycznie miało miejsce.

Stosownie do treści art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 596 ze zm.):

Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy.

Umowa darowizny zdefiniowana została w art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), i zgodnie z tym przepisem:

Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Z treści wniosku w szczególności wynika, że Wnioskodawca zatrudnia pracowników i jest pracodawcą w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy. Ze względu na wypłatę wynagrodzeń za pracę na rzecz zatrudnionych pracowników, Wnioskodawca występuje w roli płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. Wnioskodawca ma zamiar przekazywać swoim długoletnim pracownikom przechodzącym na emeryturę prezenty w formie rzeczowej, np. biżuteria, drobny sprzęt AGD, tablet, itp. Zakup prezentu byłby dokonywany ze środków obrotowych. Dokonanie zakupu prezentu dla pracownika nie jest uregulowane w umowie o pracę ani w innych wewnętrznych regulacjach. Pracownik nie ma możliwości dochodzenia wydania prezentu na podstawie stosunku pracy, ani na innej podstawie. Prezenty za każdym razem będą wydawane okolicznościowo. Przekazanie prezentu ma mieć charakter uznaniowy i ma stanowić dla pracownika podziękowanie za pracę. Przekazanie prezentu nie będzie też uzależnione od osiąganych wyników, ocen rocznych, czy wskaźników absencji. Pracownik nie będzie więc mógł dochodzić wydania upominku na podstawie stosunku prawnego ani roszczenia. Otrzymanie prezentu nie będzie wiązało się z żadnym działaniem ze strony obdarowanego pracownika na rzecz Wnioskodawcy. Pracownik w żaden sposób nie będzie zobowiązany przez Wnioskodawcę do przyjęcia upominku. Przekazanie prezentu pracownikowi nie będzie formą wynagrodzenia za pracę, ma natomiast stanowić dla pracownika rodzaj podziękowania za wieloletnią pracę. Celem pracodawcy jest docenienie pracownika i podkreślenie faktu zakończenia współpracy w związku z przejściem na emeryturę.

W kontekście przedstawionych okoliczności, wyjaśnić należy, że kwestia opodatkowania nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych przez pracowników od pracodawców budziła wątpliwości po stronie pracowników oraz pracodawców i prowadziła do sporów interpretacyjnych. Orzecznictwo sądów administracyjnych w tej materii również było niejednolite. Zagadnienie to zostało ostatecznie rozstrzygnięte przez Trybunał Konstytucyjny, w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13. W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny wskazał, że nie wszystkie świadczenia otrzymywane przez pracowników od pracodawców można uznać za przychód w rozumieniu ustawy. „W ocenie Trybunału jest oczywiste, że pracodawcy (poza wyjątkowymi sytuacjami) nie dokonują darowizn na rzecz swoich pracowników. Jednocześnie jest oczywiste, że wynagrodzenie za pracę może przybierać nie tylko pieniężną postać lecz także postać różnego rodzaju świadczeń, które – nawet nieujęte w umowie o pracę – w praktyce są postrzegane jako jego element. Gdyby się zdarzyło, że pracodawca rzeczywiście chce obdarować konkretnego pracownika, np. z okazji jubileuszu zatrudnienia wręcza mu zegarek, wówczas korzyść tę należałoby potraktować jako podlegającą ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r., poz. 205). A zatem to nie zamiar obdarowania stanowi kryterium odróżnienia świadczeń pracodawcy, o których wartość należy podnieść podlegający opodatkowaniu dochód pracownika, od tych, które jego dochodu nie zwiększają. Kryterium tym musi być obiektywna ocena, czy świadczenie leżało w interesie pracownika, a jest tak wtedy, gdy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku”.

W rezultacie stwierdzić należy, że wartość przekazanego pracownikowi w związku z jego przejściem na emeryturę prezentu, który nie będzie formą wynagrodzenia za pracę, ma stanowić dla pracownika rodzaj podziękowania za wieloletnią pracę, ma mieć charakter uznaniowy, nie będzie też uzależniony od osiąganych wyników, ocen rocznych, czy wskaźników absencji, oraz jego otrzymanie nie będzie wiązało się z żadnym działaniem ze strony obdarowanego pracownika na Państwa rzecz i pracownik w żaden sposób nie będzie zobowiązany do przyjęcia upominku, co do zasady będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

W konsekwencji, z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość przekazanego pracownikowi w związku z jego przejściem na emeryturę prezentu, nie będzie stanowiła dla niego przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, zgodzić należy się z Państwa stanowiskiem, że z tego tytułu na Państwu jako płatniku, nie będzie ciążył obowiązek pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, zgodnie z art. 32 ust. 1 ww. ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa we wniosku interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.