Interpretacja indywidualna z dnia 29 listopada 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.513.2024.1.AP

Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 września 2024 r. za pośrednictwem ePUAP wpłynął Państwa wniosek z 30 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu dostawy towarów oraz uznania płatności dokonywanych za nabycie partii towaru jako zaliczki.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego:

Wnioskodawca (…) Sp. z o.o. (dalej Wnioskodawca lub Spółka) posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka zidentyfikowana jest również na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT-UE).

Przedmiotem prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej jest skup i przetwarzanie odpadów zawierających metale szlachetne. Spółka specjalizuje się w recyklingu katalizatorów metalowych oraz ceramicznych, zarówno samochodowych, jak i wykorzystywanych w zakładach przemysłu chemicznego i petrochemii. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca dokonuje zakupu monolitu (ceramicznego), z którego pozyskiwane są metale szlachetne, w ramach tzw. transakcji łańcuchowych.

Transport monolitu odbywa się w ten sposób, że towar fizycznie jest transportowany bezpośrednio od pierwszego podmiotu w łańcuchu do Wnioskodawcy. Wnioskodawca jest trzecim podmiotem w łańcuchu. Towar przemieszczany jest pomiędzy krajami UE i wyłącznie na terytorium UE.

Prawo do rozporządzania zakupionym towarem jako właściciel Wnioskodawca uzyskuje na terytorium Polski. Za transport towaru odpowiedzialny jest drugi w kolejności podatnik, który organizuje transport towaru, jak i ponosi jego koszty.

Procedura nabycia jest następująca: po otrzymaniu monolitu dokonywane są badania laboratoryjne służące określeniu ilości metali szlachetnych w monolicie a następnie dokonywana jest ich wycena. Ostateczne wynagrodzenie za nabyty towar uzależnione jest bowiem od ilości i wartości metali szlachetnych pozyskanych z monolitu. Wartość metali szlachetnych ustalana jest każdorazowo w oparciu o aktualne ceny obowiązujące na międzynarodowych giełdach towarowych, na światowych rynkach. Zatem w momencie otrzymania towaru nie jest znane wynagrodzenie (z uwagi na proces dokonywanej wyceny metali szlachetnych pozyskanych z monolitu). Wycena ta jest każdorazowo dokonywana w odniesieniu do partii dostarczonego towaru i potwierdzana jest dokumentami pro forma, które stanowią podstawę do zapłaty wynagrodzenia za dostawę tej partii towaru.

Rozliczenie za dostawę zrealizowaną na rzecz Spółki następuje według następującego schematu:

1)Spółka otrzymuje monolit od dostawcy,

2)następnie Spółka dokonuje badania ilości materiałów szlachetnych jakie można uzyskać z dostarczonego monolitu i w oparciu o te informacje dokonuje wyceny metali szlachetnych pozyskanych z otrzymanych monolitów,

3)na podstawie dokonanej wyceny wystawiane są na Spółkę dokumenty pro-forma do każdej „partii” towaru,

4)Spółka dokonuje płatności w oparciu o dokonaną wycenę za wycenioną partię towaru,

5)następnie Spółka otrzymuje fakturę uwzględniającą dane wynikające z dokonanych poszczególnych wycen i płatności.

W ramach realizowanych transakcji, Wnioskodawca jest podmiotem zobowiązanym do zapłaty należnego podatku w drodze odwrotnego obciążenia, na gruncie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, Spółka złożyła w tym zakresie niezależny wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej celem potwierdzenia swojego stanowiska. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził stanowisko Wnioskodawcy w interpretacji indywidualnej z 27 sierpnia 2024 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.355.2024.1.GK.

Podkreślić też należy, że przedmiotem nabycia nie są katalizatory, a metale szlachetne, jakie znajdują się w dostarczonych monolitach. Katalizatory są jedynie niejako „nośnikiem” metali szlachetnych.

Pytania

W związku z powyżej przedstawionym stanem faktycznym Spółka powzięła wątpliwości co do momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu nabycia towarów (metali szlachetnych) i w jej ocenie zasadne jest złożenie przedmiotowego wniosku i uzyskanie interpretacji w zakresie poniższych pytań:

1)Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w opisanej powyżej sytuacji, jako nabywca jest on obowiązany do rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu nabyć monolitu zgodnie z art. 19a ust 1 ustawy o VAT, tj. w momencie nabycia partii rozumianego jako moment dokonania wyceny metali szlachetnych pozyskanych z otrzymanych monolitów?

2)Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w opisanej sytuacji, płatności dokonywane za nabycie partii towaru, nie powinny być traktowane jako zaliczki w rozumieniu art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, tym samym z chwilą dokonania zapłaty za nabycie partii towaru (rozumianej jako moment dokonania wyceny materiałów szlachetnych) nie powstanie obowiązek podatkowy na gruncie VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

1)Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej powyżej sytuacji, jako nabywca jest on obowiązany do rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu nabyć monolitu zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, tj. w momencie nabycia partii towaru rozumianego jako moment dokonania wyceny metali szlachetnych pozyskanych z otrzymanych katalizatorów.

2)Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej powyżej sytuacji płatności za nabycie partii towaru dokonywane w związku z dokonaną wyceną zawartości metali szlachetnych pozyskanych z otrzymanych monolitów, nie powinny być traktowane jako zaliczki w rozumieniu art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, tym samym z chwilą otrzymania zapłaty w odniesieniu do otrzymanej kwoty nie powstanie obowiązek podatkowy na gruncie VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Jednocześnie, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu VAT podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy o VAT - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o VAT przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Zaś przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami określane są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 19a ust 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f. Zgodnie z powyższym, faktura wystawiona do 15-ego dnia miesiąca po miesiącu, w którym dokonano dostawy powinna obejmować ostateczne wynagrodzenie za dostarczony towar.

W przypadku Wnioskodawcy, w momencie otrzymania towaru nie jest znane wynagrodzenie (z uwagi na proces dokonywanej wyceny metali szlachetnych pozyskanych z monolitu). Wycena ta, jak wskazano w stanie faktycznym, jest natomiast dokonywana każdorazowo w odniesieniu do partii dostarczonego towaru i potwierdzana jest dokumentami pro forma, które stanowią podstawę do zapłaty wynagrodzenia za dostawę tej części towaru.

W ocenie Spółki, w takim przypadku do dostawy, a zatem powstania obowiązku podatkowego dochodzi w momencie dokonania wyceny danej części wydzielonych metali szlachetnych z dostarczonego monolitu. Dopiero wówczas znane są istotne elementy dokonanej dostawy, tj. faktyczna ilość dostarczonych metali szlachetnych oraz należne ostateczne wynagrodzenie, uzależnione od rodzaju i ilości materiałów szlachetnych. Dostawa towarów, bez określenia istotnych jej elementów (czyli ilość i cena) nie może, w ocenie Spółki, rodzić obowiązku podatkowego. Na dzień dostarczenia towarów do Spółki, znana jest bowiem jedynie ogólna ilość dostarczonego monolitu i wstępnie określona zawartość metali szlachetnych w tym monolicie, przy czym - co wynika z wieloletniej praktyki - końcowe wartości różnią się od wstępnych. Należy też zauważyć, iż opodatkowaniu VAT podlegają realne transakcje, tak więc, skoro zamierzeniem/celem Wnioskodawcy jest nabycie metali szlachetnych znajdujących się w katalizatorach, to nie powinien on uznawać, że w momencie dostarczenia mu katalizatorów dochodzi do nabycia towarów i ciąży na nim obowiązek podatkowy z tytułu nabycia tych towarów.

Zdaniem Spółki, oparcie się wyłącznie na wstępnej i szacunkowej kalkulacji wynagrodzenia może prowadzić do tego, że w momencie otrzymania monolitu należałoby oszacować wartość dostarczonego towaru, a także należne z tego tytułu wynagrodzenie. Dodatkową okolicznością jest także fakt, że cena na metale szlachetne jest uzależniona od cen obowiązujących na rynkach światowych i nie jest ona znana w momencie dostawy na rzecz Spółki. Ten aspekt jest szczególnie ważny, gdyż w podatku VAT obowiązuje zasada opodatkowania faktycznych transakcji (a co potwierdził Trybunał Sprawiedliwości UE, m.in. w wyrokach wyrok w sprawie C-255/02 Halifax plc Leeds Permanent Development Service Ltd). Jeśli zatem dostawca wystawiałby faktury w oparciu o szacunkowe informacje dotyczące dostawy, to nie tylko nie odzwierciedlałyby one faktycznej dostawy, to jeszcze wymuszałyby na Spółce cykliczne korygowanie rozliczeń VAT.

W ocenie Spółki, jeżeli w momencie otrzymania monolitu od dostawcy nie jest znana ilość metali szlachetnych pozyskanych z monolitu, stanowiąca podstawę ustalenia wynagrodzenia to - nie powstaje obowiązek podatkowy. Takie wnioski wypływają także z orzecznictwa TSUE, wskazać należy chociażby wyrok w 3 maja 2019 r. w sprawie C- 224/18 Budimex SA. W związku z tym, obowiązek podatkowy dla transakcji dokonanych na rzecz Spółki powstanie zdaniem Spółki, w momencie dokonania wyceny, potwierdzonej wystawionym przez dostawcę dokumentem pro forma, w którym wykazane są ostateczne ilości dostarczonego monolitu, odzyskanych metali szlachetnych wraz z ich ceną i określeniem należnego wynagrodzenia. W momencie ustalenia ilości dostarczonych towarów (ilość metali szlachetnych) i należnego z tego tytułu wynagrodzenia, będzie miała miejsce dostaw towarów i powstanie obowiązek podatkowy.

Mając powyższe na uwadze, w związku z tym że dochodzi do częściowych dostaw towarów (partii towaru), to których obowiązek podatkowy w rozumieniu ustawy o VAT powstaje każdorazowo w odniesieniu do danej , ale wycenionej części towaru. Spółka powinna zatem rozliczyć podatek należny z tytułu nabytych towarów w oparciu np. o dokument wewnętrzny wystawiony na podstawie otrzymanego dokumentu pro forma. Zatem obowiązek podatkowy powstanie w dacie nabycia towarów, z uwzględnieniem faktu, iż „nabycie” towarów (metali szlachetnych) ma miejsce dopiero po ich wycenie, uwzględniające ilość, rodzaj materiału szlachetnego i jego cenę na światowych rynkach.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Na mocy art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Natomiast, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4 - art. 19a ust. 8 ustawy o VAT.

W ocenie Spółki w opisanym powyżej schemacie rozliczeń nie dochodzi jednak do zapłaty zaliczki w rozumieniu art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, gdyż płatność dokonywana jest już po nabyciu towaru (co - jak wczesnej wskazano - ma miejsce po dokonaniu wyceny metali szlachetnych). Częściowe płatności realizowane na podstawie dokumentów pro forma, a przed wystawieniem faktury końcowej nie mogą być uznane za zaliczki i pozostają bez wpływu na moment powstania obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o VAT. Zdaniem Spółki płatności te, z uwagi na fakt iż są dokonywane po wycenie metali szlachetnych, stanowią zapłatę za dostarczone towary).

W ocenie Spółki wyłącznie zapłata (także za dostarczone towary) realizowana przed dostawą towarów (tj. przed dokonaną wyceną części dostarczonych towarów), będzie skutkowała powstaniem obowiązku podatkowego w odniesieniu do zapłaconej kwoty w oparciu o art. 19a ust. 8 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 19a ust. 1 ustawy:

Wskazana regulacja zgodna jest z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), zgodnie z którym:

Według art. 19a ust. 8 ustawy:

Zatem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek jest wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dostarczono towar bądź świadczono usługę i powinien być rozliczony za ten okres.

Jednakże, w sytuacji, gdy przed dokonaniem dostawy towarów lub przed wykonaniem usługi podatnik otrzyma całość lub część zapłaty, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Z literalnego brzmienia art. 19a ust. 1 ustawy wynika, że dla ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego przy dostawie towarów, co do zasady, istotny jest moment „dokonania dostawy towarów”. Należy jednak zaznaczyć, że przez „dokonanie dostawy towarów” – zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy – należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Innymi słowy pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy. Jednocześnie należy podkreślić, że dla celów powstania obowiązku podatkowego dokonanie czynności następuje z chwilą jej faktycznego dokonania, za wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy określają wprost ten moment.

Z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest - co do zasady - wydanie towaru. Dokonanie dostawy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy oznacza zatem faktyczne zrealizowanie dostawy.

Z opisu sprawy wynika, że Państwa Spółka posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zidentyfikowanym jest również na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT-UE). Przedmiotem Państwa działalności gospodarczej jest skup i przetwarzanie odpadów zawierających metale szlachetne. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonujecie Państwo zakupu monolitu (ceramicznego), z którego pozyskiwane są metale szlachetne, w ramach tzw. transakcji łańcuchowych.

Procedura nabycia jest następująca: po otrzymaniu monolitu dokonywane są badania laboratoryjne służące określeniu ilości metali szlachetnych w monolicie a następnie dokonywana jest z ich wycena. Ostateczne wynagrodzenie za nabyty towar uzależnione jest bowiem od ilości i wartości metali szlachetnych pozyskanych z monolitu. Rozliczenie za dostawę zrealizowaną na rzecz Spółki następuje według następującego schematu:

1)Spółka otrzymuje monolit od dostawcy,

2)następnie Spółka dokonuje badania ilości materiałów szlachetnych jakie można uzyskać z dostarczonego monolitu i w oparciu o te informacje dokonuje wyceny metali szlachetnych pozyskanych z otrzymanych monolitów,

3)na podstawie dokonanej wyceny wystawiane są na Spółkę dokumenty pro-forma do każdej „partii” towaru,

4)Spółka dokonuje płatności w oparciu o dokonaną wycenę za wycenioną partię towaru,

5)następnie Spółka otrzymuje fakturę uwzględniającą dane wynikające z dokonanych poszczególnych wycen i płatności.

Prawo do rozporządzania zakupionym towarem jako właściciel uzyskujecie Państwo na terytorium Polski. W ramach realizowanych transakcji jesteście Państwo podmiotem zobowiązanym do zapłaty należnego podatku w drodze odwrotnego obciążenia, na gruncie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu nabycia monolitu.

Państwa zdaniem jesteście zobowiązani do rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu nabyć monolitu w momencie dokonania wyceny metali szlachetnych pozyskanych z otrzymanych katalizatorów (monolitów). Mając jednak na uwadze, że stosownie do powołanego art. 19a ust. 1 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru, nie można się z Państwem w tej kwestii zgodzić.

Odnosząc przytoczone powyżej przepisy do Państwa sytuacji należy uznać, że obowiązek podatkowy powstanie z chwilą otrzymania monolitu od dostawcy. W momencie jego otrzymania następuje dokonanie dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, gdyż już od tego momentu możecie Państwo dysponować towarem i fizycznie nim rozporządzać jak właściciel. W momencie dostawy towarów (monolitu) prawo do rozporządzania towarem jak właściciel przechodzi z kontrahenta na Państwa rzecz. W konsekwencji, skoro dokonanie dostawy towaru (monolitu) następuje z chwilą wydania Państwu towaru, z tą samą chwilą, na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy, powstaje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

We wniosku wskazali Państwo, że przedmiotem nabycia nie są katalizatory, a metale szlachetne, jakie znajdują się w dostarczonych monolitach. Katalizatory są jedynie niejako „nośnikiem” metali szlachetnych. Przedmiotem dostawy nie są jednak wyłącznie metale szlachetne, ale właśnie „nośniki”, z których Państwo te metale pozyskują. Nie sposób zatem traktować dostawy metali szlachetnych w oderwaniu od dostawy „nośnika” w którym są „zawarte”.

Z opisu sprawy wynika, że na dzień dostarczenia do Państwa towarów znana jest ogólna liczba dostarczonego monolitu i wstępnie określona zawartość metali szlachetnych w tym monolicie. Tym samym należy uznać, że możliwe jest oszacowanie wartości dokonanej dostawy.

Fakt, że dokładna wycena metali szlachetnych znajdujących się w dostarczonym monolicie ma miejsce w innym czasie niż dostawa monolitu nie może oznaczać, iż obowiązek podatkowy pomimo dokonanej dostawy towarów powstanie dopiero z chwilą wyceny. Ustawodawca powiązał powstanie obowiązku podatkowego z chwilą dokonania dostawy towarów, a nie dokonania dokładnej wyceny metali szlachetnych znajdujących się w tym towarze (monolicie).

Z powołanego przez Państwa wyroku TSUE w sprawie C-255/02 wynika, że w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada opodatkowania faktycznych transakcji, przez co w przedmiotowej sprawie należy rozumieć dokonanie dostawy towaru, a nie późniejsze dokonanie wyceny metali szlachetnych znajdujących się w tym nabytym towarze.

Jak Państwo wskazali, transakcja dokonana pomiędzy Państwa Spółką a dostawcą wpisuje się w dyspozycję art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy. W związku z tym, będziecie Państwo podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu dokonanej na Państwa rzecz dostawy towarów, przy czym obowiązek podatkowy dla tej dostawy powstanie w momencie dokonania dostawy towarów, stosownie do art. 19a ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy, tj. w momencie przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Należy także zauważyć, że zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy:

Jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia fakturę korygującą. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania kwot i danych zgodnych z rzeczywistością decydujących o prawidłowości wystawionego dokumentu.

Jak Państwo wskazali na dzień dostarczenia towaru do Spółki znana jest wstępnie określona ilość metali szlachetnych w monolicie. Ta wstępna i szacunkowa kalkulacja wynagrodzenia może różnić się od ilości/wartości metali szlachetnych jaką można uzyskać z dostarczonego monolitu i ostateczna wartość wynagrodzenia za dostarczony towar dla kontrahenta może być inna, niż to określono w momencie dostawy monolitu. W takim przypadku Spółka powinna uwzględnić zmianę wynagrodzenia (inną wartość podstawy opodatkowania), wystawiając na rzecz kontrahenta fakturę korygującą. Należy bowiem zaznaczyć, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, mając na uwadze również właściwą wysokość wynagrodzenia. Sam fakt korygowania rozliczenia, odzwierciedlającego faktyczną wartość wynagrodzenia, nie może zmienić momentu powstania obowiązku podatkowego, jak twierdzi Spółka w swoim uzasadnieniu. Jak sama nazwa wskazuje jest to obowiązek podatkowy i pewne utrudnienia, na które wskazuje Spółka, związane z korygowaniem rozliczeń nie są przesłanką, aby obowiązek podatkowy został z tego powodu przesunięty w czasie.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania 1, z którego wynika, że moment powstania obowiązku podatkowego dla celów VAT z tytułu dostawy monolitów powstaje z chwilą gdy znana jest dokładna wycena pozyskanych z nich metali szlachetnych jest nieprawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą również tego czy prawidłowe jest Państwa stanowisko, zgodnie z którym w opisanej sytuacji, płatności dokonywane za nabycie monolitu, nie powinny być traktowane jako zaliczki w rozumieniu art. 19a ust. 8 ustawy, tym samym z chwilą otrzymania zapłaty w odniesieniu do otrzymanej kwoty nie powstanie obowiązek podatkowy na gruncie VAT do momentu dokonania wyceny materiałów szlachetnych.

Jak już ustaliłem w odpowiedzi na pytanie nr 1, w opisanej sytuacji momentem powstania obowiązku podatkowego stosownie do art. 19a ust. 1 ustawy jest moment dokonania dostawy monolitu. Oznacza to, że płatności dokonywane za jego nabycie, nie powinny być traktowane jako zaliczki w rozumieniu art. 19a ust. 8 ustawy. Z wniosku nie wynika bowiem, żeby płatności za nabycie monolitu dokonywane były przed ich dostawą.

Z uwagi na to, że Państwa zdaniem płatności dokonywane za nabycie monolitu, nie powinny być traktowane jako zaliczki w rozumieniu art. 19a ust. 8 ustawy i jednocześnie uważają Państwo, że z chwilą otrzymania zapłaty w odniesieniu do otrzymanej kwoty nie powstanie obowiązek podatkowy na gruncie VAT do czasu dokonania wyceny materiałów szlachetnych Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 2 oceniając całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).