Interpretacja indywidualna z dnia 27 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.355.2024.1.GK

Spółka zobowiązana do rozliczenia VAT należnego z tytułu dostawy towarów dokonanej przez Dostawcę nr 2 towaru (monolitu) na Państwa rzecz.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 lipca 2024 r., za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z 9 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania dostaw towarów. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka zidentyfikowana jest również na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT-UE).

Przedmiotem prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej jest skup i przetwarzanie odpadów zawierających metale szlachetne. Spółka specjalizuje się w recyklingu katalizatorów metalowych oraz ceramicznych, zarówno samochodowych, jak i wykorzystywanych w zakładach przemysłu chemicznego i petrochemii.

Wnioskodawca współpracuje z firmami nie tylko z Polski ale również z całego świata.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca dokonuje zakupu towaru - monolitu (ceramicznego) w ramach tzw. transakcji łańcuchowych.

Schemat transakcji wygląda następująco:

Pierwszy podmiot w łańcuchu dostaw, tj. dostawca z UE, z innego kraju niż Polska (dalej: Dostawca nr 1), dokonuje dostawy towaru (monolitu) na rzecz podmiotu, którego siedziba znajduje się poza terytorium UE (dalej: Dostawca nr 2).

Dostawca nr 2, jako drugi podmiot w łańcuchu dostaw, dokonuje następnie dostawy tego samego towaru na rzecz Wnioskodawcy, który jest finalnym odbiorcą (nabywcą) tego towaru.

Transport tego towaru (monolitu) odbywa się w ten sposób, że towar fizycznie jest transportowany bezpośrednio od Dostawcy nr 1 do Wnioskodawcy. Towar przemieszczany jest zatem pomiędzy krajami UE i wyłącznie na terytorium UE.

Prawo do rozporządzania zakupionym towarem jako właściciel Wnioskodawca uzyskuje na terytorium Polski.

Za transport towaru odpowiedzialny jest drugi w kolejności podatnik, czyli Dostawca nr 2, który organizuje transport towaru, jak i ponosi jego koszty. Ryzyko związane z utratą lub zniszczeniem towaru w związku z realizacją transportu powinien ponosić Dostawca nr 2, przy czym Wnioskodawca nie zna szczegółów umowy na dostawę towarów łączących Dostawcę nr 1 i Dostawcę nr 2. Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, że nie jest on odpowiedzialnym za transport towarów. W tym m.in. nie ponosi ryzyka związanego z utratą lub zniszczeniem towaru w związku z realizacją transportu.

Według posiadanej wiedzy, Dostawca nr 2 na moment dokonywania transakcji nie posiada siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski. Nie jest on również zarejestrowany na potrzeby VAT w Polsce. Dostawca nr 2 nie jest także zarejestrowany w kraju UE Dostawcy nr 1 i w związku z tym nie posiada numeru identyfikacyjnego nadanego mu przez państwo UE Dostawcy nr 1.

Pytania

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w opisanej powyżej sytuacji, Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, czyli to Wnioskodawca stanie się podatnikiem jako nabywca wskazanego towaru (monolitu)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym we wniosku stanie faktycznym, Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, czyli to Wnioskodawca stanie się podatnikiem jako nabywca wskazanego towaru (monolitu).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Jednocześnie, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu VAT podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy o VAT - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o VAT przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Zaś przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami określane są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów - w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Natomiast w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejscem dostawy towarów jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy (art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT).

Jednocześnie, stosownie do art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.

Zgodnie z art. 22 ust. 2b ustawy o VAT, w przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego.

W przypadku, gdy podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot (art. 22 ust. 2c ustawy o VAT).

Przy czym, stosownie do art. 22 ust. 2d ustawy o VAT, przez podmiot pośredniczący, o którym mowa w ust. 2b i 2c, rozumie się innego niż pierwszy w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz.

Jednocześnie jak stanowi art. 22 ust. 3 ustawy o VAT, w przypadkach, o których mowa w ust. 2-2c, dostawę towarów, która:

1)poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;

2)następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Transakcje łańcuchowe dotyczą transakcji realizowanych w ramach kolejnych dostaw tych samych towarów, co oznacza, że dochodzi do dwóch lub więcej następujących po sobie dostaw, przy czym dostarczane towary są przedmiotem wyłącznie jednego transportu. W takich sytuacjach transport towarów (przemieszczenie transgraniczne) może być przypisany tylko do jednej z dostaw w łańcuchu (tzw. dostawa ruchoma).

Wskazują na to także tezy płynące z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE), który przykładowo w wyroku z dnia 16 grudnia 2010 w sprawie C-430/09 Euro Tyre Holding BV vs. Staatssecretaris van Financiën) stwierdził, że: „W związku z powyższym na przedstawione pytanie należy odpowiedzieć w ten sposób, że jeżeli towar jest przedmiotem dwóch następujących po sobie dostaw między różnymi podatnikami, działającymi w takim charakterze, ale jednocześnie jest przedmiotem tylko jednego transportu wewnątrzwspólnotowego, ustalenie czynności, której należy przypisać ten transport, tj. pierwszej lub drugiej dostawy - zważywszy, że czynność ta jest wobec tego objęta pojęciem wewnątrzwspólnotowej dostawy w rozumieniu art. 28c część A lit. a) akapit pierwszy szóstej dyrektywy w związku z art. 8 ust. 1 lit. a) i b), art. 28a ust. 1 lit. a) akapit pierwszy oraz art. 28b część A ust. 1 tejże dyrektywy - następuje w świetle całościowej oceny wszystkich okoliczności sprawy w celu ustalenia, która z tych dwóch dostaw spełnia wszystkie przesłanki związane z dostawą wewnątrzwspólnotową”.

Zdaniem Wnioskodawcy podkreślenia wymaga także kwestia ustalenia podmiotu odpowiedzialnego za organizację transportu w łańcuchu dostaw, która była wielokrotnie przedmiotem analizy w wydawanych interpretacjach przepisów prawa podatkowego. Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 października 2016 r., sygn. 1462-IPPP3.4512.659.2016.1.RM, organ wskazał, iż: „dla ustalenia, który z podmiotów jest odpowiedzialny za wysyłkę lub transport kluczową okolicznością jest to, który podmiot rzeczywiście jest odpowiedzialny za techniczne i organizacyjne aspekty związane z organizacją oraz wysyłką towarów. Bez wpływu na powyższe pozostaje fakt kto jest obciążony kosztami transportu. W efekcie tylko ta dostawa, do której przyporządkowany jest transport będzie miała charakter międzynarodowy”.

Analogiczne stanowisko zaprezentowane zostało przykładowo w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 19 października 2016 r., sygn. ITPP3/4512-455/16/MD, w której organ w całości zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, a w konsekwencji odstąpił od uzasadnienia prawnego. W uzasadnieniu swojego stanowiska wnioskodawca wskazał, iż: „W ocenie Spółki, dla ustalenia, który z podmiotów jest odpowiedzialny za wysyłkę lub transport kluczową okolicznością nie jest to, kto formalnie płaci za transport, i na rzecz którego podmiotu wystawiana jest faktura dokumentująca transport, lecz to, który podmiot rzeczywiście jest odpowiedzialny za techniczne i organizacyjne aspekty związane z organizacją oraz wysyłką towarów. W tym zakresie istotnym jest, który z podmiotów w szczególności: (i) kontaktuje się z przedsiębiorstwem transportowym w celu potwierdzenia dostępności towaru do odbioru; (ii) uzgadnia z przedsiębiorstwem transportowym termin odbioru, rozmiary oraz wagę towarów; (iii) uzgadnia sposób załadunku towarów i wymogi jakie muszą spełniać środki transportu; (iv) generuje numer zamówienia oraz przesyła przedsiębiorstwu transportowemu numer zamówienia upoważniający do odbioru towaru w wyznaczonym miejscu i o wyznaczonym terminie; (v) kontaktuje się z pierwszym w łańcuchu dostaw sprzedawcą w celu potwierdzenia daty oraz innych szczegółów wysyłki; (vi) udziela przedsiębiorcy transportowemu wskazówek dotyczących bezpiecznego załadunku, transportu oraz rozładunku towarów”.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

a)dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów:

• innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej,
• innej niż transfer bonów jednego przeznaczenia,
• podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,

b)nabywcą jest:

• w przypadku nabycia gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej - podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4,
• w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem dostawy towarów, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,
• w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4,

c)dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy o VAT - w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4 i 5, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Wskazany powyżej art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT przewiduje instytucję tzw. „odwrotnego obciążenia”, polegającą na przerzuceniu obowiązku opodatkowania transakcji ze sprzedawcy towarów na ich nabywcę, który jest podatnikiem podatku VAT w Polsce. Dla uznania tego nabywcy za podatnika z tytułu rozliczenia danej transakcji, muszą być spełnione warunki wynikające z ww. przepisu ustawy. Jednym z warunków jest brak posiadania przez dokonującego dostawy siedziby oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski oraz brak rejestracji dla celów podatku VAT w Polsce (z wyjątkiem przypadków wskazanych wprost w ustawie).

Wnioskodawca posiada siedzibę działalności na terytorium Polski i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT oraz jest zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Zdaniem Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie dochodzi do dwóch następujących po sobie dostaw tego samego towaru: pierwsza dostawa jest to dostawa pomiędzy Dostawcą nr 1 i Dostawcą nr 2, natomiast druga dostawa - to dostawa pomiędzy Dostawcą nr 2 i Wnioskodawcą, przy czym towar transportowany jest tylko raz - od Dostawcy nr 1 z jednego państwa członkowskiego do Wnioskodawcy na terytorium Polski.

Za transport towarów odpowiedzialny jest Dostawca nr 2, a więc zgodnie z art. 22 ust. 2b ustawy o VAT, transport należy przyporządkować dostawie dokonanej na rzecz Dostawcy nr 2 działającego jako podmiot pośredniczący. Oznacza to, że co do zasady tzw. „dostawę ruchomą” stanowi dostawa dokonana przez Dostawcę nr 1 na rzecz Dostawcy nr 2.

W ocenie Wnioskodawcy, transakcja pomiędzy Dostawcą nr 2 i Wnioskodawcą będzie opodatkowana (miejsce dostawy) na terytorium Polski, ponieważ stanowi transakcję następującą po tzw. „dostawie ruchomej”, co oznacza, że podatek należny będzie musiał być odprowadzony w Polsce.

Ponieważ jednak Dostawca nr 2 nie posiada siedziby oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, nie jest także zarejestrowany w Polsce do celów podatku VAT, to należy uznać, że spełnione są warunki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT i w konsekwencji to Wnioskodawca - jako nabywca towaru (monolitu) ceramicznego będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT według stawki właściwej dla tej transakcji i wykazania tej transakcji w składanych deklaracjach dla celów VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361) - zwanej dalej ustawą:

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Przy tym, w myśl art. 2 pkt 1 i pkt 4 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy:

Jednocześnie, zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 97 ust. 1 ustawy:

Z powyższego wynika, że przepisy ustawy o VAT nakładają na podmiot dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium Polski, określone obowiązki w tym obowiązek rejestracji w związku z dokonanym wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów.

Natomiast art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy stanowi, że:

Stosownie do art. 17 ust. 2 ww. ustawy:

Powołany przepis art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu dostawy towarów przez nabywcę towarów. Przepis ten ma zastosowanie, gdy miejscem dostawy, a tym samym opodatkowania ustalonym na podstawie przepisów ustawy jest terytorium Polski. Przy tym warunkiem zastosowania odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy względem dostawy towarów jest spełnienie warunków dotyczących podmiotu dokonującego dostawy towarów oraz nabywającego towar. Jak wynika z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy warunkiem niezbędnym do tego, aby w przypadku nabycia towarów podatnikiem stał się nabywca towaru jest, aby podmiotem dokonującym ich dostawy na terytorium kraju był podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Natomiast stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy:

Stosownie do art. 22 ust. 2 ustawy:

Zgodnie z art. 22 ust. 2b ustawy:

Przy czym, stosownie do art. 22 ust. 2d ustawy:

Natomiast art. 22 ust. 2c ustawy stanowi, że:

Powołany art. 22 ust. 2b ustawy wprowadza domniemanie, że w przypadku gdy towar jest wysyłany lub transportowany z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego UE, przy czym towar jest przemieszczany od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wówczas transakcją „ruchomą” jest dostawa dokonana na rzecz podmiotu pośredniczącego. Jednocześnie przez podmiot pośredniczący, rozumie się innego niż pierwszy w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz. Przy czym, w przypadku gdy podmiot pośredniczący przekazuje swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot.

Jednocześnie jak stanowi art. 22 ust. 3 ustawy:

W myśl tego przepisu wszystkie transakcje realizowane przed dostawą ruchomą (do której przypisano wysyłkę lub transport towaru) będą opodatkowane w państwie, z którego towar jest wysyłany lub transportowany. Natomiast wszystkie dostawy mające miejsce po transakcji ruchomej będą opodatkowane w państwie przeznaczenia towaru. Oznacza to, że w przypadku gdy w transakcji łańcuchowej biorą udział trzy podmioty natomiast towar transportowany jest pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej i transakcją ruchomą jest transakcja pomiędzy pierwszym i drugim podmiotem w łańcuchu dostaw, wówczas pierwszy dostawca (pierwszy podmiot w łańcuchu dostaw) zobowiązany jest do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na terytorium państwa, w którym rozpoczyna się transport towaru, natomiast nabywca tych towarów (drugi w kolejności podatnik) zobowiązany jest do wykazania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i w konsekwencji do dokonania rejestracji w państwie zakończenia transportu towarów. Kolejna dostawa towarów dokonana pomiędzy drugim i trzecim podatnikiem w łańcuchu dostaw stanowi dostawę krajową w kraju zakończenia transportu towarów, która co do zasady powinna być opodatkowana przez tego dostawcę (drugiego uczestnika transakcji) wg przepisów obowiązujących w tym kraju.

Z treści wniosku wynika, że dokonujecie Państwo zakupu towarów monolitu ceramicznego, w ramach tzw. transakcji łańcuchowych. Transakcja przebiega w ten sposób, że pierwszy podmiot w łańcuchu dostaw, tj. dostawca z innego niż Polska kraju członkowskiego UE (Dostawca nr 1), dokonuje dostawy towaru (monolitu) na rzecz Dostawcy nr 2, którego siedziba znajduje się poza terytorium UE. Dostawca nr 2 dokonuje następnie dostawy tego samego towaru (monolitu) Państwa Spółce (finalnym odbiorcom towaru). Towar fizycznie transportowany jest bezpośrednio od Dostawcy nr 1 do Państwa (wyłącznie na terytorium UE). Za transport towaru odpowiedzialny jest Dostawca nr 2, który organizuje transport towaru i ponosi jego koszty. Ryzyko związane z utratą lub zniszczeniem towaru w związku z realizacją transportu ponosi Dostawa nr 2. Jednocześnie Państwa Spółka nie jest odpowiedzialna za transport towarów. Prawo do rozporządzania towarem jak właściciel przejdzie na Państwa na terytorium Polski.

Państwa wątpliwości dotyczą m.in. ustalenia czy w związku z nabyciem towarów od Dostawcy 2 zobowiązani jesteście Państwo rozliczyć podatek VAT, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy.

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości należy w pierwszej kolejności ustalić miejsce opodatkowania opisanej dostawy.

Z opisu sprawy wynika, że realizowana dostawa stanowi dostawę łańcuchową, w której uczestniczą trzy podmioty, tj. Dostawca nr 1, Dostawca nr 2 oraz Państwo. Dostawca nr 1 sprzedaje towar (monolit) Dostawcy nr 2, a następnie Dostawca nr 2 sprzedaje ten sam towar Państwu natomiast towar będzie transportowany bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu dostaw (od Dostawcy nr 1 do Państwa). Jednocześnie Państwo nie jesteście odpowiedzialni za transport towarów, w tym m.in. nie ponosicie Państwo ryzyka związanego z jego utratą lub zniszczeniem w związku z realizacją transportu. Podmiotem odpowiedzialnym za organizację transportu jest Dostawca nr 2.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy, należy uznać, że w przypadku gdy za transport towarów odpowiedzialny jest Dostawca nr 2 (drugi podmiot w łańcuchu), wówczas stosownie do art. 22 ust. 2d ustawy, Dostawca nr 2 jest podmiotem pośredniczącym. Przy czym, jak Państwo wskazują - Dostawca nr 2 nie jest zarejestrowany w kraju siedziby Dostawcy nr 1 i w związku z tym nie posiada numeru identyfikacyjnego nadanego mu przez państwo siedziby Dostawcy nr 1. Oznacza to, że w analizowanym przypadku nie ma zastosowania art. 22 ust. 2c ustawy, który przewiduje możliwość odstępstwa od zasady ogólnej, zgodnie z którą transport towarów przypisuje się do dostawy dokonanej do podmiotu pośredniczącego. Zatem transport towaru należy przyporządkować pierwszej dostawie dokonanej przez Dostawcę nr 1 na rzecz Dostawcy nr 2.

Tym samym, pierwszą transakcję w łańcuchu dostaw (dokonywaną pomiędzy Dostawcą nr 1 i Dostawcą nr 2), należy traktować - w oparciu o regulacje art. 22 ust. 2 i ust. 3 pkt 1 ustawy - jak dostawę transgraniczną („ruchomą”), dokonaną i podlegającą opodatkowaniu w miejscu rozpoczęcia transportu, tj. na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE. Natomiast kolejną dostawę towarów dokonaną pomiędzy Dostawcą nr 2 i Państwem należy uznać - stosownie do art. 22 ust. 3 pkt 2 ustawy - za dokonaną i opodatkowaną w miejscu zakończenia transportu, tj. na terytorium Polski. Zatem, co do zasady, Dostawca 1 powinien rozpoznać wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w kraju rozpoczęcia transportu towarów. Natomiast Dostawca 2 - stosownie do art. 97 ust. 1 w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy - powinien dokonać rejestracji dla celów VAT w Polsce i rozliczyć w Polsce podatek VAT z tytułu dokonanego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a następnie dostawę dokonaną na Państwa rzecz opodatkować jako dostawę krajową, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, wg właściwej stawki podatku VAT.

Z wniosku wynika, że jesteście Państwo zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Natomiast Dostawca nr 2 nie posiada w Polsce siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej oraz nie jest zarejestrowany na VAT w Polsce. Zatem skoro jak Państwo jednoznacznie wskazali - Dostawca nr 2 nie jest zarejestrowany na VAT w Polsce oraz na moment dokonywania transakcji nie posiada siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, to tym samym w analizowanym przypadku są spełnione przesłanki wskazane w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy. W konsekwencji, Państwo zobowiązani jesteście do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu dostawy towarów dokonanej przez Dostawcę nr 2 na Państwa rzecz, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy.

Tym samym stanowisko w zakresie pytania 1, z którego wynika, że w okolicznościach opisanych we wniosku, Państwo zobowiązani jesteście do rozliczenia VAT należnego z tytułu dostawy towarów dokonanej przez Dostawcę nr 2 towaru (monolitu) na Państwa rzecz jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wskazujemy, że w oparciu o informacje przedstawione przez Państwa, jako element opisu stanu faktycznego przyjęto, że Dostawca nr 2 nie jest i nie będzie zarejestrowany na VAT w Polsce. Z uwagi na to, że Dostawca 2 nie jest podmiotem zainteresowanym, w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej, wydana interpretacja nie rozstrzyga kwestii obowiązku rejestracji Dostawcy 2 na terytorium Polski. Jednocześnie należy wskazać, że to na podmiotach biorących udział w danej transakcji transgranicznej ciąży obowiązek prawidłowego rozliczenia podatku VAT.

Ponadto należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).