Wyrok NSA z dnia 24 października 2024 r., sygn. II GSK 1031/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosław Trzecki Sędzia NSA Małgorzata Rysz Sędzia del. WSA Wojciech Sawczuk (spr.) Protokolant asystent sędziego Natalia Składanek po rozpoznaniu w dniu 24 października 2024 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Prokuratora Rejonowego w Nidzicy od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 12 stycznia 2021 r. sygn. akt II SA/Ol 809/20 w sprawie ze skargi Prokuratora Rejonowego w Nidzicy na uchwałę Rady Gminy w Janowcu Kościelnym z dnia 14 sierpnia 2018 r. nr XXXVI/279/2018 w przedmiocie określenia zasad usytuowania miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych na terenie gminy oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

I.

Rada Gminy Janowiec Kościelny podjęła w dniu 14 sierpnia 2018 r. uchwałę Nr XXXVI/279/2018 w sprawie zasad usytuowania na terenie Gminy Janowiec Kościelny miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych.

W podstawie prawnej wskazała art. 18 ust. 2 pkt 15, art. 40 ust. 1, art. 41 ust. 1 i art. 42 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 994 ze zm. - dalej jako u.s.g.) oraz art. 12 ust. 3 ustawy z 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 487 ze zm. dalej jako ustawa).

W § 1 ust. 1 uchwały ustalono zasady usytuowania na terenie gminy punktów sprzedaży napojów alkoholowych wskazując, że miejsca sprzedaży napojów alkoholowych nie mogą być usytuowane w odległości mniejszej niż 30 m od obiektów chronionych, tj. szkół wszystkich typów oraz innych placówek oświatowo-wychowawczych oraz kościołów. W § 1 ust. 2 określono sposób mierzenia odległości pomiędzy obiektem chronionym, a punktem sprzedaży alkoholu.

II.

Wyrokiem z 12 stycznia 2021 r. sygn. akt II SA/Ol 809/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Nidzicy wywiedzionej na tę uchwałę.

WSA podzielił stanowisko Prokuratora, że skoro ustawodawca wskazuje, że celem ustawy jest między innymi ograniczenie dostępności alkoholu i motywowanie obywateli do powstrzymywania się od jego spożywania, to obowiązkiem organu stanowiącego przepisy prawa miejscowego jest podporządkowanie się tym celom. Jednakże w każdym przypadku należy brać pod uwagę konkretne uwarunkowania występujące w danej gminie. Zawarte w ustawie upoważnienie dla rady gminy ani żaden inny przepis ustawy nie zawiera dyrektyw w jaki sposób należy ustalać zasady, o których mowa w art. 12 ust. 3. Jest to przepis pozostawiający kwestię usytuowania miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych prawodawcy samorządowemu. Nie zawiera on jakichkolwiek wskazówek czy wytycznych dotyczących realizacji kompetencji stanowienia przedmiotowych zasad. Oznacza to, że granice władztwa w zakresie stanowienia prawa miejscowego na podstawie ww. przepisu wyznaczają nie tylko cele ustawy o wychowaniu w trzeźwości, ale także konstytucyjne zasady: samodzielności samorządu terytorialnego i stanowienia prawa miejscowego, wynikające odpowiednio z art. 163 i art. 94 Konstytucji RP (por. wyrok NSA z 19 grudnia 2018 r. sygn. akt II GSK 1546/18).