Nieważność zakazów lokalizacji zjazdów w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego - Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 21 listopada 2024 r., sygn. IV SA/Po 764/24

Ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie mogą naruszać ustawowych kompetencji zarządcy drogi w zakresie lokalizacji zjazdów z dróg publicznych, które są regulowane szczegółowo w ustawie o drogach publicznych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Busz Sędzia WSA Tomasz Grossmann (spr.) Sędzia WSA Józef Maleszewski Protokolant sekr. sąd. Iwona Maciak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 listopada 2024 r. sprawy ze skargi Wojewody Wielkopolskiego na uchwałę Rady Miasta Puszczykowa z dnia 26 września 2023 r. nr 512/23/VIII w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenów położonych w rejonie ulicy Mocka i Niwka Stara, obręb Niwka, arkusz 12 - część A 1. stwierdza nieważność § 13 pkt 3 lit. b zaskarżonej uchwały; 2. zasądza od Miasta Puszczykowa na rzecz skarżącego Wojewody Wielkopolskiego kwotę 480 zł (słownie: czterysta osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Na sesji w dniu 26 września 2023 r. Rada Miasta Puszczykowa (dalej jako "Rada Miasta" lub "Organ") podjęła uchwałę nr 512/23/VIII w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenów położonych w rejonie ulicy Mocka i Niwka Stara, obręb Niwka, arkusz 12 – część A (zwaną też dalej "Uchwałą", "Planem miejscowym" lub "Planem").

Pismem z 4 września 2024 r. (IR-XI.0552.69.2024.2) Wojewoda Wielkopolski (dalej jako "Wojewoda" lub "Skarżący"), reprezentowany przez r. W., wywiódł skargę na Uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności w zaskarżonej części, tj. w zakresie § 13 pkt 3 lit. b, a także o zasądzenie od strony przeciwnej na rzecz Skarżącego kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi jej autor podał, że Uchwała wraz z dokumentacją prac planistycznych została doręczona Wojewodzie 2 października 2023 r. Jej podstawę prawną stanowiły przepisy art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2023 r. poz. 40, z późn. zm.; dalej w skrócie "u.s.g.") oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2023 r. poz. 977, z późn. zm.; dalej w skrócie "u.p.z.p."). Następnie Wojewoda wyjaśnił, że w wyniku analizy Uchwały w zakresie zgodności z ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (w brzmieniu obowiązującym 26.9.2023 r.) w odniesieniu do zasad sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (dalej w skrócie "m.p.z.p.") stwierdził, że w § 13 pkt 3 lit. b Uchwały, w zakresie zasad modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji, ustalono zakaz lokalizacji nowych bezpośrednich zjazdów z drogi publicznej klasy głównej KDG na przyległe tereny 1U i 2U. Zdaniem Skarżącego wprowadzenie do Planu miejscowego ww. regulacji stanowi przekroczenie zakresu dopuszczalnych ustaleń planu miejscowego, określonych w art. 15 u.p.z.p. oraz stoi w sprzeczności z celem uchwalania planów miejscowych, określonym w przepisach art. 4 ust. 1 i art. 14 ust. 1 u.p.z.p. Autor skargi podkreślił, że kwestie związane z realizacją zjazdów w sposób kompleksowy zostały uregulowane w przepisach ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (obecnie: Dz. U. z 2024 r. poz. 320; dalej w skrócie "u.d.p."), w tym w szczególności w jej art. 29. Skoro zatem kwestie kompetencji i formy działania w zakresie budowy i przebudowy zjazdów zostały uregulowane w akcie rangi ustawowej, to niedopuszczalne jest regulowanie tej materii w sposób wtórny w uchwale w sprawie m.p.z.p. Kwestie dotyczące lokalizacji zjazdów z drogi publicznej rozstrzygane są w trybie postępowania administracyjnego – w formie decyzji administracyjnej, nie zaś procedury planistycznej i aktu prawa miejscowego. Związanie zarządcy drogi treścią planu miejscowego w zakresie obsługi komunikacyjnej określonych terenów, w tym możliwości lokalizacji zjazdów z dróg publicznych, skutkowałoby bezprzedmiotowością regulacji art. 29 u.d.p. i wydawanych na podstawie tych przepisów decyzji administracyjnych. Tymczasem ustawodawca uregulował, że dopuszczalność budowy zjazdu na drogę publiczną jest rozstrzygana w każdym indywidualnym przypadku przez zarządcę drogi publicznej. Skarżący zaznaczył, że stanowisko dotyczące sprzeczności zapisów m.p.z.p. zawierających zakazy budowy nowych zjazdów z art. 29 u.d.p. znajduje potwierdzenie w licznym orzecznictwie sądowym m.in. w wyrokach NSA (z 6.10.2016 r., II OSK 3276/14) i WSA (z 2.3.2016 r., II SA/Bd 1326/15; z 25.6.2015 r., II SA/Go 218/15; z 21.5.2024 r., II SA/Ol 184/24).