Interpretacja indywidualna z dnia 8 listopada 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.733.2024.1.MN

Opodatkowanie zwrotu odsetek ustawowych za opóźnienie.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 września 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 8 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania zwrotu odsetek ustawowych za opóźnienie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym.

Nie prowadzi (i nie prowadził) Pan działalności gospodarczej.

W 2009 r. zawarł Pan z bankiem umowę o kredyt mieszkaniowy denominowany do franka szwajcarskiego. Celem zaciągnięcia kredytu był zakup lokalu, w którym później Pan zamieszkał.

Bank umieścił w umowie kredytowej niedozwolone postanowienia umowne w rozumieniu art. 385¹ § 1 Kodeksu cywilnego. Z tego względu w 2020 r. wniósł Pan do sądu pozew przeciwko bankowi powołując się na nieważność umowy kredytu i żądając m.in. zwrotu wszystkich rat kapitałowo-odsetkowych, które zapłacił Pan na rzecz banku w związku z kredytem, a także ustawowych odsetek za opóźnienie w zapłacie (zwrocie) żądanych przez Pana rat.

Odsetki były uzasadnione z tego względu, że trwający przez kilka lat proces sądowy pozwalał bankowi „odwlec” moment zwrotu żądanych przez Pana rat kredytowych.

W 2022 r. sąd I instancji wydał wyrok uznający praktycznie w całości Pana żądania. Od tego wyroku bank złożył apelację, która w czerwcu 2024 r. została oddalona wyrokiem sądu II instancji. W efekcie korzystny dla Pana wyrok sądu I instancji stał się prawomocny.

Uzasadniając swoje wyroki sądy obydwu instancji stwierdziły, że umowa kredytu z 2009 r. jest nieważna i należy ją traktować tak, jakby nigdy nie została zawarta. W konsekwencji, strony nieważnej umowy powinny zwrócić sobie płatności otrzymane od drugiej strony w związku z kredytem.

Kwoty zasądzone na Pana rzecz obejmowały:

1.zwrot rat kapitałowo-odsetkowych, jakie w przeszłości zapłacił Pan na rzecz banku w związku z nieważnym kredytem oraz

2.ustawowe odsetki za opóźnienie w spełnieniu przez bank świadczenia opisanego powyżej w pkt 1) za część trwania procesu sądowego (od marca 2022 r. do dnia zapłaty).

Jako że raty kredytowe płacił Pan na rzecz banku częściowo w złotych, a częściowo we frankach szwajcarskich, odsetki za opóźnienie były również wyrażone częściowo w złotych, a częściowo we frankach.

W lipcu 2024 r. bank przelał na Pana konto zasądzone środki. W ramach rozliczenia, kilka tygodni później przelał Pan na rzecz banku kwotę kredytu, jaką otrzymał Pan w 2009 roku.

Pytanie

Czy ustawowe odsetki za opóźnienie zapłacone Panu przez bank w wykonaniu wyroku sądowego są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych (PIT)?

Pana stanowisko w sprawie

Ustawowe odsetki za opóźnienie zapłacone Panu przez bank w wykonaniu wyroku sądowego są zwolnione z opodatkowania PIT na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są m.in. odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty należności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Kwoty rat kredytowych zapłacone na Pana rzecz przez bank (w wykonaniu wyroku sądowego) nie podlegały opodatkowaniu podatkiem PIT, gdyż stanowiły jedynie zwrot środków, jakie zapłacił Pan w przeszłości na rzecz banku w związku z (nieważnym) kredytem. Dlatego też odsetki otrzymane przez Pana z uwagi na kilkuletnie opóźnienie banku w zapłacie ww. kwot odpowiadają odsetkom, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pana stanowisko znalazło potwierdzenie w wielu interpretacjach podatkowych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w analogicznych sytuacjach. Przykładowo dotyczy do interpretacji podatkowych z:

• 17 listopada 2023 r. sygn. 0115-KDIT3.4011.613.2023.1.DP;
• 23 lutego 2024 r. sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.922.2023.2.MK;
• 1 marca 2024 r. sygn. 0112-KDIL2-1.4011.95.2024.1.DJ;
• 5 czerwca 2024 r. sygn. 0112-KDIL2-1.4011.329.2024.2.MKA;
• 24 czerwca 2024 r. sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.342.2024.2.AKU.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Reguły dotyczące opodatkowania

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy:

Zakresem zastosowania tego przepisu są objęte sytuacje, w których spełnione są łącznie następujące warunki:

• podatnik uzyskał przychód, a więc przysporzenie majątkowe i jednocześnie
• przychód ten „wynika z czynności, które nie mogą być przedmiotem skutecznej prawnie umowy”, czyli wykazuje związek przyczynowo-skutkowy z taką czynnością, ma swoje źródło w takiej czynności.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy:

Powołany przepis wyraża tzw. zasadę powszechności opodatkowania. Regułą jest, że każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu, wyjątkiem zaś jest sytuacja, gdy dochód opodatkowaniu nie podlega. Wyjątki od omawianej zasady dotyczą:

• dochodów, które zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z podatku oraz
• dochodów, od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanego na podstawie art. 22 ustawy Ordynacja podatkowa (rozporządzenie takie może być wydane w przypadkach uzasadnionych interesem publicznym lub ważnym interesem podatników).

Ogólne określenie „przychodów” zawiera art. 11 ust. 1 ww. ustawy. Stosownie do tego przepisu:

Jak wynika z powołanego przepisu, ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są:

• pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika – tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;
• pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika – tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie.

Źródła przychodów

Źródła przychodów zostały określone przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Katalog źródeł przychodów jest katalogiem zamkniętym. Ustawodawca „zamknął” ten katalog dzięki wprowadzeniu kategorii „innych źródeł”, czyli źródeł przychodów innych niż wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b. W sytuacji, gdy dane przysporzenie podatnika ma charakter przychodu i nie mieści się w żadnej z kategorii wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ustawy, jest przypisywane do źródła z art. 10 ust. 1 pkt 9. Rozwiązanie to jest jednym z elementów gwarantujących realizację zasady powszechności opodatkowania.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z informacji przedstawionych przez Pana wynika, że:

1.w 2009 r. zawarł Pan umowę o kredyt mieszkaniowy denominowany do franka szwajcarskiego;

2.w 2020 r. wystąpił Pan do sądu z pozwem przeciwko bankowi o ustalenie nieważności umowy kredytowej;

3.na mocy wyroków sądu I i II instancji umowa kredytowa została uznana za nieważną;

4.sąd zasądził od banku na Pana rzecz zwrot rat kapitałowo-odsetkowych oraz ustawowe odsetki za opóźnienie.

Powziął Pan wątpliwość, czy ustawowe odsetki za opóźnienie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zwrot w wyniku nieważnej umowy kredytowej

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2488 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy,

Zgodnie z art. 69 ust. 2 pkt 2 i 4 ustawy Prawo bankowe:

Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Na podstawie art. 58 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Natomiast stosownie do treści art. 58 § 2 tej ustawy:

Z powodu abuzywności klauzul walutowych znajdujących się w umowach o kredyt hipoteczny, sądy orzekają o nieważności jednostkowych umów o kredyt hipoteczny zawartych przez banki. Stwierdzenie nieważności powoduje usunięcie z obrotu prawnego wadliwej czynności prawnej polegającej na zawarciu umowy kredytu hipotecznego. Nieważność umowy kredytu oznacza, że zobowiązania stron umów, banku i klienta, nigdy nie powstały, a strony zobowiązane są zwrócić to, co świadczyły w związku z nieważną umową jako świadczenia nienależne. Kredytodawca winien zatem zwrócić wszystkie świadczenia pobrane od kredytobiorcy, a kredytobiorca winien zwrócić kwotę faktycznie otrzymanego kredytu. W przypadku stwierdzenia nieważności umowy przez sąd skutki prawne na gruncie cywilnym występują ex tunc (wstecz), a więc od momentu zawarcia umowy dotkniętej wadliwością (przesłanką nieważności), co oznacza, że umowa kredytu jako nieważna już od chwili jej zawarcia nie wywołuje skutków prawnych. Mamy do czynienia z sytuacją jakby w ogóle nie doszło do jej zawarcia.

W Pana przypadku, zgodnie z wyrokiem sądu doszło do zwrotu nienależnie pobranych przez bank świadczeń, tj. zwrotu wpłaconych przez Pana rat kapitałowo-odsetkowych.

Skoro zatem był to zwrot nienależnie pobranych świadczeń, to zwrot ten nie stanowi przysporzenia po Pana stronie, a zatem w ogóle nie stanowi przychodu.

W przypadku zwrotu świadczenia na podstawie nieważnej umowy kredytowej klient otrzymuje bowiem z powrotem swój kapitał - zwrot zapłaconych Bankowi kwot. Nie ma zatem podstaw, aby zwrócone kwoty uznać za dochód podlegający opodatkowaniu. Dla celów podatkowych zwrot taki jest obojętny podatkowo. Nie ma Pan więc obowiązku rozliczenia tych środków dla celów podatkowych.

Skutki podatkowe zwrotu odsetek

Instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 § 1 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym:

Nie każde odsetki otrzymane przez osoby fizyczne podlegają opodatkowaniu. Ustawodawca przewidział w niektórych sytuacjach, w odniesieniu do odsetek, możliwość zwolnienia od podatku dochodowego. Takie zwolnienie przysługuje wyłącznie wówczas, gdy przepis omawianej ustawy zawiera w tym przedmiocie wyraźne postanowienie.

Ustawą z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105) do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzono art. 21 ust. 1 pkt 95b, który ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2021 r.

Zgodnie z ww. przepisem:

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy PIT zwalnia z opodatkowania wszelkie odsetki za opóźnienie wypłacone w związku ze świadczeniami, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Skoro zasądzony na Pana rzecz zwrotwpłaconych rat kapitałowo-odsetkowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, to wypłacone z tego tytułu odsetki nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na mocy zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pana stanowisko jest więc prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do powołanych przez Pana interpretacji indywidualnych wskazuję, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).