Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 30 października 2024 r., sygn. IV SA/Wr 18/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Gabriel Węgrzyn, Sędziowie: Asesor WSA Aneta Brzezińska (sprawozdawca), Sędzia WSA Marta Pająkiewicz - Kremis, Protokolant: Referent Kamila Ostrowska, po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 30 października 2024 r. sprawy ze skargi Karkonoskiego Parku Narodowego z siedzibą w Jeleniej Górze na czynność Dolnośląskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia 10 października 2023 r. nr WRiD.5140.31.2023.KM w przedmiocie włączenia karty ewidencyjnej zabytku do wojewódzkiej ewidencji zabytków I. stwierdza bezskuteczność czynności włączenia karty ewidencyjnej zabytku do wojewódzkiej ewidencji zabytków, II. zasądza od Dolnośląskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków we Wrocławiu na rzecz strony skarżącej kwotę 697 (słownie: sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

W dniu 14 marca 2023 r. została sporządzona karta ewidencyjna obiektu nieruchomego, jakim jest C., zwana [...], położona na terenie Karkonoskiego Parku Narodowego, działka [...]/[...] (obręb M.).

Zawiadomieniem z 10 maja 2023 r. Dolnośląski Wojewódzki Konserwator Zabytków (dalej: DWKZ, organ) poinformował Karkonoski Park Narodowy (dalej: strona skarżąca) oraz Klub Wysokogórski w P. o zamiarze włączenia karty ewidencyjnej sporządzonej dla ww. obiektu do Wojewódzkiej Ewidencji Zabytków (EWZ) – C.

Pismem z 2 czerwca 2023 r. strona skarżąca wniosła do DWKZ sprzeciw wobec zamiaru włączenia ww. obiektu do WEZ. W uzasadnieniu strona skarżąca podniosła, że pozostałości obiektu, którego dotyczy pismo znajdują się na terenie Karkonoskiego Parku Narodowego. Był to schron dla pracowników leśnych, który został wzniesiony w 1966 r. najprostszymi metodami z okrąglaków drewnianych, przykryty dachem z desek pokrytych papą. Był przewidziany do użytkowania sezonowego, nie posiada fundamentów. Nie przewidywano jego długotrwałej eksploatacji, co znajduje odzwierciedlenie w nietrwałości konstrukcji i użytych materiałów. Nie stanowi przykładu estetycznej architektury, starannego rzemiosła, ani tradycyjnej zabudowy. Przed laty obiekt utracił walory użytkowe dla Parku, przestał pełnić rolę zaplecza do obserwacji terenowych, wykonywania prac. Od kilku lat został wyłączony z użytkowania i przeznaczony do utylizacji pokrycia dachowego. Nadto strona skarżąca podniosła, że obiekt znajduje się w centralnym obszarze podlegającym ochronie siedlisk leśnych, w ostoi lęgowej cietrzewi pospolitych, u podnóża miejsc lęgowych sokoła wędrownego. Zgodnie zaś z zapisami obowiązującego planu ochrony Karkonoskiego Parku Narodowego C. nie jest ujęta na liście obiektów udostępnianych i została przeznaczona do rozbiórki jako obiekt zagrażający walorom przyrodniczym z uwagi na negatywny wpływ obecności człowieka na gatunki ornitofauny oraz potencjalne miejsce koncentracji negatywnych zachowań (śmiecenie, zanieczyszczenie bytowe, zagrożenie pożarowe). Wreszcie strona skarżąca wskazała, że obiekt jest własnością Skarbu Państwa, a w jej użytkowaniu. Wskazała również, że do 2019 r. obiekt ten był użytkowany przez Klub Wysokogórski w P., jednak ze względu na rażące naruszenie zasad jego użytkowania oraz prowadzenie w tym miejscu działalności zagrażającej zasobom przyrodniczym, jak również na brak dbałości o stan techniczny, Klub ten został wyłączony z użytkowania.