Zmiana interpretacji indywidualnej z dnia 25 października 2024 r., Szef Krajowej Administracji Skarbowej, sygn. DOP4.8221.52.2024

Spełnienie warunku zatrudnienia wyrażonego w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT.

Zmiana interpretacji indywidualnej

Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z 20 października 2023 roku Nr 0114-KDIP2-2.4010.443.2023.1.RK wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, zmienia z urzędu^[1] wymienioną interpretację uznając, że stanowisko przedstawione we wniosku z 22 sierpnia 2023 roku, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

•spełnienia warunku zatrudnienia wyrażonego w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych^[2] w roku podatkowym trwającym od 1 stycznia do 31 grudnia 2023 r. oraz w roku 2024 – jest prawidłowe;

•spełnienia warunku zatrudnienia wyrażonego w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w roku 2025 – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 22 sierpnia 2023 roku do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie spełnienia warunków związanych z poziomem zatrudnienia pracowników dla zachowania prawa do opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek.

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest polską spółką prawa handlowego, która swoją działalność rozpoczęła 19 kwietnia 2022 roku.

Spółka od momentu zawiązania korzysta z opodatkowania w ramach ryczałtu od dochodu spółek czyli tzw. „estońskiego CIT”. Rok obrotowy Spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym. W pierwszym roku podatkowym trwającym od momentu zawiązania Spółki do 31 grudnia 2022 r. Spółka nie zatrudniała nikogo. W tym roku podatkowym (trwającym od 1 stycznia do 31 grudnia 2023 r.) Spółka nadal nikogo nie zatrudnia. W drugiej połowie 2023 roku Spółka ma zamiar zatrudnić pracownika niebędącego udziałowcem Spółki na umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy.

Ponadto, Spółka zakłada również zatrudnienie przynajmniej jednego nowego pracownika niebędącego udziałowcem Spółki na umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy w każdym kolejnym roku podatkowym, tj. w roku 2024 oraz w roku 2025.

Należy przyjąć, że warunki wymagane do posiadania prawa do opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek inne niż dotyczące zatrudnienia były spełnione przez Spółkę w pierwszym roku podatkowym trwającym od 19 kwietnia do 31 grudnia 2022 r. oraz będą spełnione w roku podatkowym trwającym od 1 stycznia do 31 grudnia 2023 r. i w kolejnych latach podatkowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

Czy w roku podatkowym trwającym od 1 stycznia do 31 grudnia 2023 r. oraz w kolejnych latach podatkowych, tj. w roku 2024 oraz w roku 2025, Spółka będzie spełniać warunek zatrudnienia wyrażony w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Stanowisko Wnioskodawcy

Aby móc korzystać z opodatkowania ryczałtem od dochodu, należy spełnić warunki wskazane przez ustawodawcę w art. 28j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”).

Jednym ze wskazanych warunków koniecznych do spełnienia jest osiągnięcie odpowiedniego stanu zatrudnienia przez Spółkę opodatkowaną ryczałtem od dochodów spółek. Warunek dotyczący zatrudnienia może zostać spełniony na dwa sposoby, tj. poprzez zatrudnianie na umowę o pracę (art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT) lub poprzez zatrudnianie na podstawie umów innych niż umowa o pracę (art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy o CIT).

Warunek zatrudnienia opartego na umowie o pracę zostaje spełniony poprzez zatrudnienie przez podatnika, na podstawie umowy o pracę minimum 3 osób w przeliczeniu na pełne etaty. Osoby zatrudnione nie mogą być udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika. Ponadto, osoby te muszą być zatrudnione przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym, a w przypadku, gdy rokiem podatkowym nie jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych - przez co najmniej 82% dni przypadających w roku podatkowym.

Ustawodawca przewidział jednak dwa wyjątki odnoszące się do spełnienia warunku zatrudnienia. Pierwszy ze wskazanych wyjątków odnosi się do podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą a drugi dotyczy małego podatnika.

W przypadku podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą, zgodnie z art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, nie dotyczy roku rozpoczęcia tej działalności oraz 2 lat podatkowych bezpośrednio po nim następujących. Jednak począwszy od drugiego roku podatkowego podatnik jest obowiązany do corocznego zwiększenia zatrudnienia o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy aż do osiągnięcia wielkości zatrudnienia określonej w tym przepisie.

Z kolei zgodnie z art. 28j ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, w przypadku podatnika będącego małym podatnikiem, w pierwszym roku podatkowym opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za spełniony w sytuacji, gdy mały podatnik zatrudnia na podstawie umowy o pracę co najmniej 1 osobę w przeliczeniu na pełne etaty, niebędącą udziałowcem, akcjonariuszem ani wspólnikiem tego podatnika, przez okres wskazany w tym przepisie (lit. a) lub jeżeli mały podatnik ponosi miesięcznie wydatki w kwocie stanowiącej co najmniej przeciętne miesięczne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw z tytułu wypłaty wynagrodzenia na rzecz zatrudnionej na podstawie umowy innej niż umowa o prace co najmniej 1 osoby fizycznej, niebędącej udziałowcem, akcjonariuszem ani wspólnikiem tego podatnika oraz w związku z wypłatą tych wynagrodzeń podatnik jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych lub płatnikiem składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych lub ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Podsumowując można więc stwierdzić, że ustawodawca spełnienie warunku zatrudnienia wskazanego w art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT uzależnia od wielkości zatrudnienia oraz okresu jego trwania.

Uproszczenie zastosowane wobec podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą wyrażone w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, wyłącza warunek wyrażony w art. 28j ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT przez pierwsze trzy lata podatkowe opodatkowania ryczałtem. Wynika to bezpośrednio z treści przepisu i zastosowania w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT zwrotu „warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, nie dotyczy roku rozpoczęcia tej działalności i 2 lat podatkowych bezpośrednio po nim następujących”.

Ustawodawca w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT wprowadza w to miejsce alternatywny sposób spełnienia wymogu zatrudnienia, w okresie pierwszych trzech lat opodatkowania ryczałtem. W konsekwencji podatnik rozpoczynający działalność gospodarczą, by móc rozliczać się na podstawie ryczałtu musi wypełnić warunek wskazany w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT. Zgodnie z nim w pierwszym roku opodatkowania ryczałtem Wnioskodawca nie musi nikogo zatrudniać. Natomiast od drugiego roku Wnioskodawca powinien zwiększać zatrudnienie o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy, aż do osiągnięcia wielkości zatrudnienia określonej w tym przepisie.

Analogicznie, żeby spełnić warunek zatrudnienia w kolejnym (trzecim) roku opodatkowania ryczałtem Wnioskodawca musi zwiększyć zatrudnienie w trzecim roku względem drugiego roku o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy.

Również w kolejnym (czwartym) roku podatkowym Wnioskodawca będzie zobowiązany do zwiększenia zatrudnienia względem trzeciego roku o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu.

Tym samym należy wskazać, że ustawodawca w treści art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, wskazuje więc jedynie na konieczność osiągnięcia określonej wielkości zatrudnienia pomijając całkowicie temat okresu trwania zatrudnienia. Warunek wynikający z art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT będzie spełniony, jeśli zatrudnienie zostanie zwiększone, niezależnie od okresu czasu, w którym trwał będzie stan zwiększonego zatrudnienia, gdyż taki warunek nie wynika z treści art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT.

W treści przepisu brak jest jasnego wskazania, aby stan zwiększonego zatrudnienia trwał co najmniej 300 dni w roku podatkowym.

Jednocześnie należy wskazać, iż w art. 28j ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT dotyczącym uproszczenia dla małego podatnika ustawodawca uzależnił spełnienie warunku zarówno od wielkości zatrudnienia, jak i od okresu zatrudnienia.

Art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT dotyczący uproszczenia wprowadzonego dla podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą nie wskazuje jednak na obowiązek spełnienia warunku poprzez odpowiednią ilość, jak i okres zatrudnienia pracowników. Uproszczenia dla podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą oraz dla małego podatnika zostały przez ustawodawcę sformułowane w odmienny sposób.

W przypadku przepisów podatkowych pierwszeństwo ma wykładnia językowa. Interpretacja przepisu art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT w świetle tej wykładni zakłada, ze podatnik rozpoczynający działalność gospodarczą musi zadbać jedynie o coroczne zwiększenie zatrudnienie, aż osiągnie wielkość zatrudnienia określoną w art. 28j ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT. Spółka w stanie faktycznym wskazała, że w drugiej połowie 2023 roku ma zamiar zatrudnić pracownika niebędącego udziałowcem na umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy, a do 31 grudnia 2023 r. oraz w kolejnych latach podatkowych, tj. w roku 2024 oraz w roku 2025, warunek zatrudnienia wyrażony w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT.

Ponadto, Spółka zakłada również zatrudnienie przynajmniej jednego nowego pracownika niebędącego udziałowcem Spółki na umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy w każdym kolejnym roku podatkowym, tj. w roku 2024 oraz w roku 2025.

W konsekwencji Spółka stoi na stanowisku, że w roku podatkowym od 1 stycznia do 31 grudnia 2023 r. będzie spełnić warunek zatrudnienia wyrażony w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, ponieważ w tym roku podatkowym planuje ona zwiększenie zatrudnienia w porównaniu z rokiem 2022 o 1 etat, poprzez zatrudnienie w drugiej połowie 2023 r. na umowę o pracę pracownika (niebędącego udziałowcem Spółki) w pełnym wymiarze czasu pracy i bez wpływu na to będzie okoliczność, że okres zatrudnienia drugiego pracownika w 2023 r. nie wyniesie 300 dni w roku podatkowym.

Ponadto, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że również w kolejnych latach podatkowych (trzecim i czwartym) będzie spełniać warunek zatrudnienia wyrażony w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, ponieważ w każdym z tych lat będzie zwiększać zatrudnienie w porównaniu z rokiem poprzednim o 1 etat, poprzez zatrudnienie na umowę o pracę pracownika w pełnym wymiarze czasu pracy (niebędącego udziałowcem Spółki) i bez wpływu na to będzie okoliczność, że okres zatrudnienia danego pracownika w 2024 r. oraz w 2025 r. nie wyniesie 300 dni w roku podatkowym.

Stanowisko Wnioskodawcy jest uzasadnione prymatem wykładni językowej w odniesieniu do prawa podatkowego oraz przeświadczeniem o racjonalności ustawodawcy przy tworzeniu przepisów prawa. Mając na względzie, że w ramach jednego artykułu ustawy rozróżnione zostały trzy przypadki związane z zatrudnieniem (art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. a, art. 28j ust. 2 pkt 2 oraz art. 28j ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT) i w dwóch z nich ustawodawca powołał się zarówno na wielkość zatrudnienia, jak i na okres tego zatrudnienia, a w jednym z nich powołuje się wyłącznie na wielkość zatrudnienia, to należy przyjąć, że racjonalny ustawodawca chce odróżnić te przypadki i ww. przepisy nie mogą być interpretowane jednakowo.

Ponadto, Wnioskodawca uzasadnia swoje stanowisko interpretacją z dnia 10 lipca 2023 r. (sygn. 0114-KDIP2-2.4010.245.2023.1.IN), w treści której w odpowiedzi na podobnie sformułowane pytanie oraz w analogicznym stanie faktycznym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, iż:

„Jak wynika z powyższego, warunek zatrudnienia przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym, a w sytuacji, gdy rokiem podatkowym nie jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych - przez co najmniej 82% dni roku podatkowego, nie dotyczy podmiotów rozpoczynających prowadzenie działalności gospodarczej. Już od drugiego roku podatkowego podatnik musi corocznie zwiększać zatrudnienie o co najmniej jeden etat w pełnym wymiarze czasu pracy aż do osiągnięcia wielkości zatrudnienia wymaganego przez warunek, o którym mowa w art. 28j ust. 2 ustawy o CIT. Przepis ten nie wymaga jednak, aby co roku w okresie przejściowym, każdy nowo zatrudniony na umowę o prace pracownik, przepracował 300 dni. Do minimalnego poziomu zatrudnienia, o którym mowa powyżej nie wlicza się wspólników podatnika”.

Nie można zatem uznać, że art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT wymaga od podatników rozpoczynających prowadzenie działalności gospodarczej oprócz zwiększenia wielkości zatrudnienia, także okresu co najmniej 300 dni, w którym zachodzi stan zwiększonego zatrudnienia w stosunku do roku poprzedniego. Nie można tak stwierdzić ze względu na to, że taki wymóg nie wynika bezpośrednio z treści art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT. Jeśli ustawodawca chciał, aby warunek zatrudnienia dla podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą uzależnić także od okresu trwania zwiększonego zatrudnienia, powinien wyraźnie wskazać to w treści przepisu, tak jak uczynił to w przypadku uproszczenia dla małego podatnika.

Ponadto w treści „Przewodnika od ryczałtu od dochodów spółek” stanowiącego ogólne wyjaśnienie treści przepisów prawa podatkowego, w odniesieniu do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, wyraźnie wskazano, że podatnik jest zobligowany do corocznego zwiększania zatrudnienia o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy, aż do osiągnięcia poziomu zatrudnienia, określonego w przepisie (s. 20). Sposób w jaki Minister Finansów objaśnił, jak interpretować art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT potwierdza więc stanowisko Wnioskodawcy.

W konsekwencji uwzględniając argumentację sformułowaną powyżej, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że będzie on spełniał w roku podatkowym trwającym od 1 stycznia do 31 grudnia 2023 r. oraz w kolejnych latach podatkowych, tj. w roku 2024 oraz w roku 2025, warunek zatrudnienia wyrażony w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska dokonana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 20 października 2023 roku nr 0114-KDIP2-2.4010.443.2023.1.RK uznał w całości stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego za prawidłowe.

Uzasadnienie zmiany interpretacji indywidualnej

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Szef KAS stwierdza, że interpretacja indywidualna z 20 października 2023 roku nr 0114-KDIP2-2.4010.443.2023.1.RK wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej jest nieprawidłowa.

Stanowisko Szefa KAS

Zastosowanie opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek wymaga spełnienia warunku m.in. dotyczącego osiągnięcia odpowiedniego stanu zatrudnienia przez spółkę opodatkowaną ryczałtem – art. 28j ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Zgodnie z powołanym przepisem opodatkowaniu ryczałtem może podlegać podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, m.in. jeżeli zatrudnia na podstawie umowy o pracę co najmniej 3 osoby w przeliczeniu na pełne etaty, niebędące udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym, a w przypadku gdy rokiem podatkowym nie jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych - przez co najmniej 82% dni przypadających w roku podatkowym.

Jednocześnie ustawodawca, mając na uwadze trudności finansowe mniejszych podmiotów w pierwszych latach działalności, przewidział w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, iż warunek dotyczący zatrudnienia nie musi być spełniony już w roku rozpoczęcia działalności i dwóch bezpośrednio po nim następujących latach podatkowych, jeśli zostaje on spełniony w wyniku systematycznego wzrostu zatrudnienia (tj. corocznie o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy począwszy od drugiego roku podatkowego), aż do osiągnięcia wymaganego poziomu 3 pracowników.

W konsekwencji podatnik rozpoczynający działalność gospodarczą, by móc rozliczać się na podstawie ryczałtu, zgodnie z art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, w pierwszym roku opodatkowania ryczałtem nie musi nikogo zatrudniać. Natomiast od drugiego roku podatnik ten powinien zwiększać zatrudnienie o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy, aż do osiągnięcia wielkości zatrudnienia określonej w tym przepisie. Innych warunków przepis ten nie przewiduje. W szczególności z treści art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT nie wynika wymóg zatrudnienia przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym.

Tym samym, określony w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT warunek corocznego zwiększenia zatrudnienia o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy, nie wymaga by czas trwania tego zatrudnienia w poszczególnych kolejnych latach, uwzględniał wymóg określony w art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT, dotyczący zatrudnienia przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym, a w przypadku gdy rokiem podatkowym nie jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych - przez co najmniej 82% dni przypadających w roku podatkowym.

Zauważyć jednak należy, że z brzmienia art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT jednoznacznie wynika, że złagodzone warunki dotyczące zatrudnienia dla podmiotów rozpoczynających działalność gospodarczą będą miały zastosowanie jedynie w roku rozpoczęcia tej działalności oraz w dwóch latach podatkowych bezpośrednio po nim następujących. Natomiast w czwartym roku opodatkowania ryczałtem, podatnik będzie już zobligowany do spełnienia kryterium minimalnego zatrudnienia, o którym mowa w art. 28j ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, a zatem z uwzględnieniem zarówno wielkości, jak i okresu zatrudnienia.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, stwierdzić należy, że Spółka będzie spełniała warunek dotyczący wielkości zatrudnienia w pierwszym roku podatkowym, tj. w 2022 r., w którym nie zatrudniła żadnego pracownika na pełen etat, jak również w drugim roku podatkowym, tj. w 2023 r., w którym zamierzała zatrudnić pracownika na pełen etat (w drugiej połowie tego roku) oraz w roku 2024, w którym zakłada zatrudnienie przynajmniej jednego pracownika. Okoliczność, że okres zatrudnienia pracownika w 2023 r. oraz w roku 2024 nie wyniesie 300 dni w roku podatkowym pozostaje bez wpływu na spełnienie warunku wielkości zatrudnienia wynikającego z art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT. W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Natomiast w roku 2025, tj. w czwartym roku działalności – Spółka jest zobligowana do realizacji w pełni kryterium zatrudnienia, o którym mowa w art. 28j ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, tj. do zatrudniania na podstawie umowy o pracę co najmniej 3 osób w przeliczeniu na pełne etaty, niebędących udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym, a w przypadku gdy rokiem podatkowym nie jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych - przez co najmniej 82% dni przypadających w roku podatkowym. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie spełnienia warunku minimalnego zatrudnienia uprawniającego do stosowania opodatkowania ryczałtem w 2025 roku jest nieprawidłowe.

W konsekwencji Szef KAS dokonał z urzędu zmiany interpretacji indywidualnej z 20 października 2023 roku nr 0114-KDIP2-2.4010.443.2023.1.RK wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ze względu na jej nieprawidłowość.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienionej interpretacji indywidualnej.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na zmianę interpretacji indywidualnej

Stronie przysługuje prawo do zaskarżenia tej zmiany interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi^[3]).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (którego działanie jest przedmiotem skargi):

•w dwóch egzemplarzach, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00‑916 Warszawa (art. 47 § 1 i art. 54 § 1 ww. ustawy)

lub

•w formie dokumentu elektronicznego bez dołączania odpisów, zawierającą adres elektroniczny oraz podpisaną kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Ministerstwa Finansów na platformie ePUAP: /bx1qpt265q/SkrytkaESP(art. 46 § 2a, art. 47 § 3 i art. 54 § 1a ww. ustawy). Datą wniesienia skargi w formie dokumentu elektronicznego jest określona w urzędowym poświadczeniu odbioru data jej wprowadzenia do systemu teleinformatycznego Ministerstwa Finansów (art. 83 § 5 ww. ustawy).

Skarga na pisemną zmianę interpretacji indywidualnej może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

^[1] art. 13 § 2 pkt 4 oraz art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.), dalej: Ordynacja podatkowa.

^[2] Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.), dalej: Ustawa o CIT.

^[3] Dz. U. z 2023 r. poz. 259