Interpretacja indywidualna z dnia 10 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.245.2023.1.IN

W zakresie określenia warunków związanych z poziomem zatrudnienia pracowników dla zachowania prawa do opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 maja 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie określenia warunków związanych z poziomem zatrudnienia pracowników dla zachowania prawa do opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca to spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zawiązana w maju 2021 r. Rok obrotowy spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Spółka po zawiązaniu od razu wybrała opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek.

W pierwszym roku podatkowym trwającym od momentu zawiązania spółki do 31 grudnia 2021 r. spółka nie zatrudniała nikogo.

W drugim roku podatkowym trwającym od 1 stycznia do 31 grudnia 2022 r. spółka zatrudniła na umowę o pracę jednego pracownika. Nie jest to udziałowiec spółki. Pracownik jest studentem poniżej 26 roku życia. W związku z wypłatą wynagrodzenia spółka nie pobiera zaliczek na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych ani składek należnych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Pracownik został zatrudniony dnia 1 marca 2022 r. Zgodnie z umową o pracę zatrudnienie ma miejsce w pełnym wymiarze czasu pracy. Pracownik przebywał na urlopie bezpłatnym w dniach: od 2 do 17 sierpnia 2022 r., od 5 do 12 grudnia 2022 r. oraz od 28 do 30 grudnia 2022 r. Rok podatkowy od 1 stycznia 2023 r. do 31 grudnia 2023 r. to trzeci rok podatkowy, licząc od momentu wyboru opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek.

W tym roku spółka nadal zatrudnia tego pracownika, który został zatrudniony dnia 1 marca 2022 r. Na chwilę obecną spółka nie zatrudnia nikogo więcej. Spółka zatrudni w drugiej połowie 2023 r. drugiego pracownika niebędącego udziałowcem spółki na umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy. Należy przyjąć, że warunki wymagane do posiadania prawa do opodatkowania ryczałtem inne niż dotyczące zatrudnienia były spełnione przez spółkę w roku podatkowym trwającym od 1 stycznia do 31 grudnia 2022 r. oraz będą spełnione w roku podatkowym trwającym od 1 stycznia do 31 grudnia 2023 r.

Pytania

1.Czy w roku podatkowym trwającym od 1 stycznia do 31 grudnia 2023 r. spółka będzie spełniać warunek zatrudnienia wyrażony w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

2.Czy w roku podatkowym trwającym od 1 stycznia do 31 grudnia 2022 r. spółka spełniała warunek zatrudnienia wyrażony w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i przez to mogła kontynuować opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek po zakończeniu roku podatkowego trwającego od 1 stycznia do 31 grudnia 2022 r.?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

Opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek wymaga spełnienia warunków, o których mowa w art. 28j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: UoCIT). Jeden z warunków dotyczy osiągnięcia odpowiedniego stanu zatrudnienia przez spółkę opodatkowaną ryczałtem. Warunek dotyczący zatrudnienia może zostać spełniony na dwa sposoby, tj. poprzez zatrudnianie na umowę o pracę (art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. a) UoCIT) lub poprzez zatrudnianie na podstawie umów innych niż umowa o pracę (art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. b) UoCIT). Jednocześnie ustawodawca przewiduje dwa uproszczenia dotyczące spełnienia warunku zatrudnienia opartego na umowach o pracę.

Pierwsze dotyczy podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą oraz drugie dotyczące małego podatnika. Podstawowy sposób spełnienia warunku zatrudnienia opartego na umowach o pracę polega na tym, by podatnik zatrudniał na podstawie umowy o pracę co najmniej 3 osoby w przeliczeniu na pełne etaty, niebędące udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, przez okres [podkr. aut.] co najmniej 300 dni w roku podatkowym, a w przypadku gdy rokiem podatkowym nie jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych - przez co najmniej 82% dni przypadających w roku podatkowym. Pierwsze uproszczenie dotyczące zatrudnienia przeznaczone jest dla podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą.

Zgodnie z art. 28j ust. 2 pkt 2 UoCIT warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, nie dotyczy roku rozpoczęcia tej działalności i 2 lat podatkowych bezpośrednio po nim następujących, z tym że począwszy od drugiego roku podatkowego podatnik jest obowiązany do corocznego zwiększenia zatrudnienia o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy aż do osiągnięcia wielkości zatrudnienia określonej w tym przepisie. Drugie uproszczenie przeznaczone jest dla małego podatnika.

Zgodnie z art. 28j ust. 3 pkt 1 UoCIT w przypadku podatnika będącego małym podatnikiem, w pierwszym roku podatkowym opodatkowania ryczałtem, warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 lit. a, uznaje się za spełniony, jeżeli mały podatnik zatrudnia na podstawie umowy o pracę co najmniej 1 osobę w przeliczeniu na pełne etaty, niebędącą udziałowcem, akcjonariuszem ani wspólnikiem tego podatnika, przez okres [podkr. aut.] wskazany w tym przepisie.

Podstawowy sposób spełnienia warunku zatrudnienia opartego na umowach o pracę wymaga zatrudnienia co najmniej 3 osób w przeliczeniu na pełne etaty. Obok wielkości zatrudnienia, ten sposób spełnienia warunku zatrudnienia wymaga odpowiedniego okresu trwania zatrudnienia. W przypadku roku podatkowego pokrywającego się z kalendarzowym zatrudnienie powinno trwać 300 dni.

Podsumowując, w art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. a) UoCIT, ustawodawca uzależnia spełnienie warunku zatrudnienia od:

1) wielkości (stanu) zatrudnienia oraz

2) okresu trwania tego zatrudnienia.

Uproszczenie dotyczące podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą wyrażone w art. 28j ust. 2 pkt 2 UoCIT, po pierwsze wyłącza warunek wyrażony w art. 28j ust. 1 pkt 3 UoCIT przez pierwsze trzy lata podatkowe opodatkowania ryczałtem.

Wynika to z użycia w art. 28j ust. 2 pkt 2 UoCIT zwrotu „warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, nie dotyczy [podkr. aut.] roku rozpoczęcia tej działalności i 2 lat podatkowych bezpośrednio po nim następujących”.

Po drugie, art. 28j ust. 2 pkt 2 UoCIT wprowadza w to miejsce alternatywny sposób spełnienia wymogu zatrudnienia w okresie pierwszych trzech lat opodatkowania ryczałtem. Sposób ten przewiduje, że w pierwszym roku opodatkowania ryczałtem spółka nie musi nikogo zatrudniać. Natomiast począwszy od drugiego roku spółka powinna zwiększać zatrudnienie o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy, aż do osiągnięcia wielkości zatrudnienia określonej w tym przepisie.

Oznacza to, że podatnik rozpoczynający działalność gospodarczą, by zachować prawo do opodatkowania ryczałtem musi wypełnić hipotezę art. 28j ust. 2 pkt 2 UoCIT. Stąd, żeby spółka zachowała to prawo musi zwiększyć zatrudnienie w drugim roku względem pierwszego roku o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy. Analogicznie, żeby spełnić warunek zatrudnienia w kolejnym (trzecim) roku opodatkowania ryczałtem spółka musi zwiększyć zatrudnienie w trzecim roku względem drugiego roku o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy.

Art. 28j ust. 2 pkt 2 UoCIT wymaga osiągnięcia jedynie wielkości zatrudnienia i milczy na temat okresu trwania zatrudnienia. Hipoteza art. 28j ust. 2 pkt 2 UoCIT będzie spełniona, jeśli zatrudnienie zostanie zwiększone, niezależnie od okresu czasu, w którym trwał będzie stan zwiększonego zatrudnienia, gdyż taki warunek nie wynika to z art. 28j ust. 2 pkt 2 UoCIT. Ten przepis nie wymaga, by stan zwiększonego zatrudnienia trwał co najmniej 300 dni w roku podatkowym. Znamienne jest, że w art. 28j ust. 3 pkt 1 UoCIT wyrażającym uproszczenie dla małego podatnika ustawodawca uzależnił spełnienie warunku od wielkości zatrudnienia („co najmniej 1 osobę w przeliczeniu na pełne etaty”) oraz okresu zatrudnienia („przez okres wskazany w tym przepisie”).

Oznacza to, że mały podatnik w pierwszym roku opodatkowania ryczałtem może spełnić warunek z art. 28j ust. 3 pkt 1 UocIT jedynie poprzez połączenie wielkości zatrudnia oraz okresu zatrudnienia. Takiego połączenia nie przewiduje art. 28j ust. 2 pkt 2 UoCIT. Ustawodawca sformułował te dwa uproszczenia w odmienny sposób. W prawie podatkowym pierwszeństwo należy dać wykładni językowej. Interpretacja przepisu art. 28j ust. 2 pkt 2 UoCIT w świetle tej wykładni zakłada, że podatnik rozpoczynający działalność gospodarczą musi zadbać jedynie o coroczne zwiększenie zatrudnienie, aż osiągnie wielkość zatrudnienia określoną w art. 28j ust. 1 pkt 3 UoCIT. Kiedy podatnik osiągnie stan, że od drugiego roku corocznie będzie zwiększał zatrudnienie o 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy, aż osiągnie wielkość zatrudnienia określoną w art. 28j ust. 1 pkt 3 UoCIT zostanie wypełniona hipoteza art. 28j ust. 2 pkt 2 UoCIT.

Spółka w stanie faktycznym oraz opisie zdarzenia przyszłego wskazała, że w dniu 1 marca 2022 r. zatrudniła pracownika niebędącego udziałowcem w pełnym wymiarze czasu pracy oraz że zatrudni drugiego pracownika niebędącego udziałowcem na umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy w drugiej połowie 2023 r.

W konsekwencji w odniesieniu do pytania nr 1 spółka stoi na stanowisku, że w roku podatkowym od 1 stycznia do 31 grudnia 2023 r. będzie spełniać warunek zatrudnienia wyrażony w art. 28j ust. 2 pkt 2 UoCIT, ponieważ w tym roku podatkowym zwiększy zatrudnienie w porównaniu z rokiem 2022 o 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy poprzez zatrudnienie w drugiej połowie 2023 r. na umowę o pracę drugiego pracownika w pełnym wymiarze czasu pracy i bez wpływu na to będzie okoliczność, że okres zatrudnienia drugiego pracownika w 2023 r. nie wyniesie 300 dni w roku podatkowym.

Jak wskazano wyżej spółka opiera swoje stanowisko na prymacie wykładni językowej w interpretacji przepisów prawa podatkowego oraz na tym, że ustawodawca jest racjonalny. Jeśli w ramach jednego artykułu ustawy rozróżnia trzy przypadki związane z zatrudnieniem (art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. a), art. 28j ust. 2 pkt 2 oraz art. 28j ust. 3 pkt 1 UoCIT) i w dwóch z nich powołuje się na wielkość zatrudnienia oraz na okres tego zatrudnienia, a w jednym z nich powołuje się tylko na wielkość zatrudnienia, to należy przyjąć, że racjonalny ustawodawca chce odróżnić te przypadki i ww. przepisy nie mogą być interpretowane jednakowo.

Norma prawna zawarta w art. 28j ust. 2 pkt 2 UoCIT nie może być odczytywana w ten sposób, że wymaga od podatników rozpoczynających działalność okresu co najmniej 300 dni, w którym zachodzi stan zwiększonego zatrudnienia w stosunku do roku poprzedniego. Nie może być odczytywana w ten sposób, dlatego że taki wymóg nie wynika z treści art. 28j ust. 2 pkt 2 UoCIT. Jeśli celem ustawodawcy było, by warunek zatrudnienia dla podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą uzależnić także od okresu trwania zwiększonego zatrudnienia, to powinien wyraźnie sformułować to w art. 28j ust. 2 pkt 2 UoCIT. Tak jak to uczynił w art. 28j ust. 3 pkt 1 UoCIT, który przewiduje w jaki sposób warunek zatrudnienia może spełnić mały podatnik. Podatnicy nie powinni ponosić negatywnych skutków nieprecyzyjnego formułowania przepisów przez ustawodawcę. Wydaje się jednak, że celem ustawodawcy nie było jednak, by warunek zatrudnienia dla podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą uzależnić także od okresu trwania zwiększonego zatrudnienia. W Przewodniku do Ryczałtu od dochodów spółek stanowiącego ogólne wyjaśnienia przepisów prawa podatkowego zgodnie z art. 14a § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej Minister Finansów objaśniając uproszczenia w odniesieniu do warunku zatrudnienia dla podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą oraz małego podatnika (s. 20) w części dotyczącej podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą jasno wyraził jedynie obowiązek „stopniowego wzrostu zatrudnienia”. Natomiast w odniesieniu do warunku zatrudnienia dla małego podatnika Minister Finansów wyraźnie zaakcentował kryterium wielkości oraz okresu zatrudnienia, tj. wyraził obowiązek zatrudnienia co najmniej 1 osoby fizycznej w przeliczeniu na pełne etaty przez okres 300 dni w roku podatkowym. Sposób w jaki Minister Finansów objaśnił jak interpretować art. 28j ust. 2 pkt 2 oraz art. 28j ust. 3 pkt 1 UoCIT potwierdza stanowisko wnioskodawcy.

Ad pytanie 2

Niezależnie od argumentacji przedstawionej w ramach stanowiska co do pytania nr 1, w zakresie stanowiska co do pytania nr 2 wnioskodawca podkreśla, że urlop bezpłatny pracownika trwający w dniach od 2 do 17 sierpnia 2022 r., od 5 do 12 grudnia 2022 r. oraz od 28 do 30 grudnia 2022 r. nie stał na przeszkodzie temu, że spółka spełniała warunek zatrudnienia w roku podatkowym trwającym od 1 stycznia do 31 grudnia 2022 r. Wobec pracownika przebywającego na urlopie bezpłatnym nadal zachodzi stan zatrudnienia przez pracodawcę, w tym nadal wiąże go umowa o pracę z pracodawcą. Świadczy o tym m. in. to, że pracodawca może przy spełnieniu pozostałych warunków z Kodeksu pracy odwołać pracownika z urlopu bezpłatnego z ważnych przyczyn.

Ponadto, o tym, że pracownik przebywający na urlopie bezpłatnym jest zatrudniony można wywnioskować z treści przepisów szczególnych, które regulują określone obowiązki pracodawców. Przykładowo, zgodnie z art. 21 ust. 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, do liczby pracowników, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się osób niepełnosprawnych przebywających na urlopach bezpłatnych (...). Wynika z tego, że ustawodawca traktuje pracownika przebywającego na urlopie bezpłatnym jako osobę zatrudnioną, gdyż dla wyrażenia określonego obowiązku/uprawnienia w danej ustawie decyduje się na stworzenie przepisu szczególnego, który dla potrzeb tego obowiązku/uprawnienia wyłącza taką osobę z grona pracowników. W ocenie wnioskodawcy nie ma przepisu, który powodowałby, że osoba na urlopie bezpłatnym przestaje być pracownikiem zatrudnionym na umowę o pracę.

W konsekwencji uwzględniając argumentację sformułowaną powyżej oraz sformułowaną w ramach stanowiska co do pytania nr 1, spółka stoi na stanowisku, że spełniała warunek zatrudnienia wyrażony w art. 28j ust. 2 pkt 2 UoCIT w roku 2022 i przez to miała prawo kontynuować ryczałt 2023 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie art. 28j ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa CIT”), opodatkowaniu ryczałtem może podlegać podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, tj. podatnik, który ma siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, jeżeli spełnia łącznie w każdym okresie opodatkowania ryczałtem pozostałe warunki określone w przepisie art. 28j ustawy o CIT.

Dodatkowo art. 28k ww. ustawy wyłącza wprost niektóre kategorie podatników z zakresu podmiotowego tej regulacji.

I tak, zgodnie z art. 28j ust. 1 ustawy CIT:

Zgodnie z art. 28j ust. 2 ustawy CIT:

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółka z o.o. powstała w maju 2021 r. Od początku prowadzenia działalności gospodarczej wybrała jako formę opodatkowania ryczałt od dochodów spółek. W pierwszym roku prowadzenia działalności tj. w 2021 r. Spółka nie zatrudniała pracowników. Od 2022 r. Spółka zatrudniała na umowę o pracę jednego pracownika, którym był student poniżej 26 roku życia. W 2023 roku Spółka zamierza zwiększyć zatrudnienie o jednego pracownika w drugiej połowie 2023 roku.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia, czy spełniają Państwo warunek zatrudnienia, o którym mowa w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości wskazać należy, że warunki opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych zawiera art. 28j ust. 1 ustawy CIT. W odniesieniu do części obowiązków wynikających z powyższego przepisu, w oparciu o art. 28j ust. 2 ustawy o CIT, z preferencji skorzystać mogą tylko podatnicy rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej.

Zatem nadmienić należy, że zgodnie z treścią art. 28j ust. 2 ustawy CIT, w przypadku podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności:

1)warunek dotyczący limitu przychodów oraz ich struktury określony w art. 28j ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy CIT, uznaje się za spełniony w pierwszym roku podatkowym opodatkowania ryczałtem;

2)warunek dotyczący zatrudnienia, o którym mowa w art. 28j ust. 1 pkt 3 ustawy CIT, nie dotyczy roku rozpoczęcia tej działalności i 2 lat podatkowych bezpośrednio po nim następujących, z tym że począwszy od drugiego roku podatkowego podatnik jest obowiązany do corocznego zwiększenia zatrudnienia o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy aż do osiągnięcia wielkości zatrudnienia określonej w tym przepisie.

Należy zauważyć, że ww. przepis odnosi się ogólnie do podatników rozpoczynających prowadzenie działalności i nie zawiera negatywnego katalogu wyłączającego zastosowanie tej regulacji do podatników, rozpoczynających prowadzenie działalności w określony sposób.

Jak wynika z powyższego, warunek zatrudnienia przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym, a w sytuacji gdy rokiem podatkowym nie jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych – przez co najmniej 82% dni roku podatkowego, nie dotyczy podmiotów rozpoczynających prowadzenie działalności gospodarczej. Już od drugiego roku podatkowego podatnik musi corocznie zwiększać zatrudnienie o co najmniej jeden etat w pełnym wymiarze czasu pracy aż do osiągnięcia wielkości zatrudnienia wymaganego przez warunek, o którym mowa w art. 28j ust. 2 ustawy o CIT. Przepis ten nie wymaga jednak, aby co roku w okresie przejściowym, każdy nowo zatrudniony na umowę o pracę pracownik, przepracował 300 dni. Do minimalnego poziomu zatrudnienia, o którym mowa powyżej nie wlicza się wspólników podatnika.

Wskazać również należy, że warunek zatrudnienia uznaje się spełniony jeśli podatnik zatrudnia na umowę o pracę odpowiednią liczbę pracowników wymaganą w danym roku opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, oraz jeśli w związku z wypłatą wynagrodzeń, na podatniku ciąży obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych i składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych ( t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1009 ze zm.).

W świetle powyższego wypłata wynagrodzenia musi być:

• opodatkowana PIT (obowiązek poboru przez podatnika zaliczek na podatek PIT) oraz
• oskładkowana (obowiązek poboru przez podatnika składek na ubezpieczenie społeczne).

Regulacje prawne w zakresie opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek dopuszczają zaliczanie do poziomu zatrudnienia pracowników na umowę inną niż umowa o pracę. W przypadku zatrudnienia na podstawie umowy innej niż umowa o pracę, oba warunki muszą być spełnione kumulatywnie (łącznie) tj. wysokość wydatków na wynagrodzenia takich osób powinna być równa co najmniej trzykrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia oraz wypłata wynagrodzenia musi być opodatkowana i oskładkowana.

Jednakże są odstępstwa od ww. warunku. W sytuacji gdy podatnik będzie zobowiązany do naliczenia, pobrania i odprowadzenia składek, ale przepis szczególny pozwoli na zwolnienie z PIT oraz oskładkowania to warunek ten również zostaje spełniony. Dotyczy to m.in. osób korzystających z ulgi dla młodych do 26 roku życia, czy ulgi dla seniora.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Spółka zatrudnia:

• w pierwszym roku opodatkowania ryczałtem tj. w 2021 r. – 0 osób;
• w drugim roku opodatkowania ryczałtem tj. w 2022 r. – 1 osobę na umowę o pracę (studenta do 26 roku życia);
• w trzecim roku opodatkowania ryczałtem tj. w 2023 roku – planuje zwiększyć zatrudnienie o 1 osobę.

W świetle wyżej wymienionych przepisów prawa podatkowego oraz opisu sprawy stwierdzić należy, że w roku podatkowym trwającym od 1 stycznia do 31 grudnia 2023 r. Spółka będzie spełniać warunek zatrudnienia wyrażony w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT. Bowiem w drugiej połowie 2023 r. Spółka zatrudni pracownika niebędącego udziałowcem Spółki na umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu. Jak już wyżej wspomniano ww. przepis nie wymaga, aby pracownik zatrudniony na umowę o pracę u podatnika traktowanego jako rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej przepracował okres 300 dni bądź 82% dni roku podatkowego.

Wskazać należy, że w drugim roku opodatkowania ryczałtem Spółka zatrudniła na umowę o pracę studenta do 26 roku życia. Mimo, że ww. pracownik w trakcie zatrudnienia przebywał na urlopie bezpłatnym co oznaczało, że nie wykonywał pracy w danym okresie na rzecz Spółki, to nie oznacza to jednak, że umowa o pracę została rozwiązana. Zatem, do warunku zatrudnienia, o którym mowa powyżej brani są pod uwagę również pracownicy, którzy korzystają z urlopu bezpłatnego. Wobec tego, w roku podatkowym trwającym od 1 stycznia do 31 grudnia 2022 r. Spółka spełniała warunek zatrudnienia wyrażony w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT i przez to była uprawniona do kontynuowania opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek.

Wobec powyższego Państwa stanowisko w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 2 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. J. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).