Interpretacja indywidualna z dnia 31 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-2.4012.555.2024.1.ASZ

Zwolnienie od podatku świadczonych usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 września 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 23 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku świadczonych usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przeważającym przedmiotem jest działalność o kodzie PKD 90.01.Z - działalność związana z wystawianiem przedstawień artystycznych. Dodatkowym przedmiotem działalności jest PKD 46.33.Z - sprzedaż xxx, jednak tej działalności Wnioskodawca nie zamierza dalej kontynuować. Zajmuje się kompleksową oprawą artystyczną imprez takich jak wesela, studniówki, bale i inne imprezy okolicznościowe. Obsługuje przede wszystkim osoby fizyczne. Prowadząc imprezy, świadczy wszechstronne usługi DJ-a oraz wodzireja. Jest czynnym podatnikiem VAT, natomiast pragnie korzystać ze zwolnienia przedmiotowego z art. 43 ust. 1 pkt. 33 lit. b ustawy o VAT.

Animacja uroczystości przez wodzireja polega na stworzeniu autorskiego scenariusza, powstałego po konsultacji z klientami, w którego powstaniu rola Wnioskodawcy jest przeważająca. Zapewnia on gościom rozrywkę z najwyżej półki organizując dla nich zabawy, w tym również integracyjne tańce oparte na autorskich układach. Scenariusz polega na odpowiednim doborze elementów muzycznych i choreograficznych i uszeregowaniu ich we właściwej kolejności. Każdy scenariusz jest kwestią indywidualną w zależności od preferencji klientów. W skład scenariusza wchodzą tematyczne tańce, przedstawienia lub inne atrakcje ustalone z klientami. Rolą wodzireja, oprócz realizacji scenariusza, jest także komunikacja z uczestnikami oraz zapewnienie odpowiedniej atmosfery na imprezie. Rolą Wnioskodawcy jest również komunikacja z uczestnikami oraz zapewnienie odpowiedniej atmosfery na imprezie. Dobór konkretnych utworów, choć uwzględniający sugestie klientów, jest również zestawieniem autorskim, dopasowanym do scenariusza całej imprezy i zawsze innym niż poprzednio. W trakcie imprezy Wnioskodawca dokonuje twórczych przekształceń utworów w czasie rzeczywistym (np. poprzez samplowanie czy miksowanie). Obie role, w których występuje na imprezie - DJ i Wodzireja są ze sobą połączone i wchodzą w skład jednej, ogólnej usługi jaką jest oprawa artystyczna i muzyczna imprezy.

Świadcząc usługi oprawy artystycznej i muzycznej imprez okolicznościowych występuje jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ponieważ scenariusz jest ustalany indywidualnie pod każdego klienta zgodnie z jego indywidualnymi wymaganiami oraz upodobaniami. Dodatkowo na imprezach Wnioskodawca dodaje elementy xxx, które są dodatkowym atutem jego usługi. Kultywuje on (nawiązuje do dawnych tradycji) dawne obrzędy i obyczaje (oczepiny, elementy biesiadowania), dokonując ich twórczej modyfikacji, w pewien sposób modernizując je dla potrzeb grupy uczestniczącej w imprezie.

Wynagrodzenie jest wypłacane w formie honorarium przez klientów na podstawie wystawionej faktury lub paragonu, które jest wynagrodzeniem za przeniesienie praw autorskich majątkowych do utworu. Przy świadczonej przez siebie usłudze Wnioskodawca występuje za każdym razem jako indywidualny twórca i artysta - wykonawca jednocześnie, bowiem tworzy scenariusze imprez, a następnie je wykonuje w autorski sposób.

Pytanie

Czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi związane z wystawianiem przedstawień artystycznych wymienione we wniosku mogą korzystać ze zwolnienia przedmiotowego z VAT, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy opisane usługi są zwolnione z VAT ze względu na fakt, iż świadczone są przez indywidualnego twórcę i artystę wykonawcę w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzanych w formie honorarium.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Na gruncie prawa autorskiego uznaje się za utwór każdy efekt działalności człowieka niezależnie od jego wartości, przeznaczenia byle by tylko była to działalność charakteryzująca się zawartością elementów twórczych. Utworem jest zatem to wszystko, co nie powstaje z wiernego odwzorowania rzeczywistości czy przedmiotów już istniejących.

Przedmiotem prawa autorskiego są w szczególności utwory wymienione w otwartym katalogu zawartym w art. 1 ust. 2 upapp, tzn.:

1.wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);

2.plastyczne;

3.fotograficzne;

4.lutnicze;

5.wzornictwa przemysłowego;

6.architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;

7.muzyczne i słowno-muzyczne;

8.sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;

9.audiowizualne (w tym filmowe).

W ramach wykonywanych świadczeń w zakresie obsługi artystyczno-muzycznej Wnioskodawca wykonuje utwory wyrażone słowem, muzyczne i słowno-muzyczne, choreograficzne, sceniczne oraz sceniczno-muzyczne.

Ponadto przedmiotem prawa autorskiego są, zgodnie z art. 3 ustawy o prawach autorskich są zbiory, antologie, wybory, bazy danych spełniające cechy utworu są przedmiotem prawa autorskiego, nawet jeżeli zawierają niechronione materiały, o ile przyjęty w nich dobór, układ lub zestawienie ma twórczy charakter, bez uszczerbku dla praw do wykorzystanych utworów. Na gruncie prawa autorskiego dla oceny, czy dane dzieło, w tym zbiór w rozumieniu art. 3 ustawy o prawach autorskich, stanowi utwór i podlega z tego tytułu ochronie, nie mają znaczenia okoliczności dotyczące osoby twórcy, a także nie jest istotna wartość naukowa, artystyczna czy przeznaczenie utworu. Istotny jest twórczy i indywidualny charakter utworu. Scenariusz muzyczno-artystyczny każdej imprezy jest inny, przygotowywany przez Wnioskodawcę z rozmaitych elementów, dobranych do charakteru danej imprezy i zestawionych w różnorodny sposób, który odzwierciedla zamysł artystyczny i całościową koncepcję twórcy scenariusza. Tworzone przez Wnioskodawcę scenariusze oprawy artystyczno-muzycznej i scenicznej opisane w stanie faktycznym są zatem przedmiotem prawa autorskiego, bowiem stanowią one oryginalną i indywidualną kompozycję. Ich twórczy charakter polega na uszeregowaniu rozlicznych elementów muzycznych, słownych i choreograficznych uzewnętrzniających konkretny pomysł. Uszeregowanie przez Wnioskodawcę rozmaitych elementów, tj. piosenki, utwory i zabawy odzwierciedlają zamysł i program artystyczny tworzony przez niego indywidualnie na potrzeby każdej imprezy. Na potrzeby oprawy muzyczno-artystycznej imprez Wnioskodawca tworzy zatem utwory słowne, muzyczne i słowno-muzyczne, sceniczne oraz sceniczno-muzyczne, podlegające ochronie prawnej zbiory utworów w rozumieniu art. 3 ustawy o prawach autorskich, czyli indywidualne scenariusze muzyczno-artystyczne. Wnioskodawca jest zatem artystą w rozumieniu ustawy o prawach autorskich.

Usługi zapewnienia kompleksowej oprawy artystycznej imprezy mają charakter usług kulturalnych wskazanych w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 85 ust. 1 ustawy o prawach autorskich każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Natomiast artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu tego przepisu, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania. Konferansjerzy, didżeje, wodzireje i wokaliści oprócz wykonywania utworów bądź twórczego ich przekształcania przyczyniają się w sposób ewidentny i istotny do powstania wykonania utworu w postaci scenariusza artystyczno-muzycznego.

Zatem, realizując scenariusz muzyczno-artystyczny, stanowiący utwór w rozumieniu ustawy o prawach autorskich, Wnioskodawca jest artystą wykonawcą i przysługuje mu ochrona prawna płynąca z ustawy o prawie autorskim.

Artyście wykonawcy przysługują prawa majątkowe do artystycznego wykonania, w tym wynagrodzenie. Honorarium otrzymywane przez Wnioskodawcę jest zatem wynagrodzeniem z tytułu dysponowania przez Wnioskodawcę autorskimi prawami majątkowymi.

Jak wykazano powyżej Wnioskodawca jest zarówno indywidualnym twórcą, jak i wykonawcą utworów w rozumieniu ustawy o prawach autorskich, a z tytułu korzystania z tych praw otrzymuje on honorarium autorskie. Spełnione są zatem wszystkie warunki zwolnienia z VAT wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pan przedstawił we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy:

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienia od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy:

Na mocy art. 43 ust. 19 ustawy:

Warunkiem zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy jest zatem spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy.

W skład grupy podmiotów uprawnionych do zwolnienia weszli indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęć „kultura” i „usługa kulturalna”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy posłużyć się należy wykładnią literalną, odwołując się do językowego znaczenia tych pojęć.

Zatem, kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”, zaś usługa to „pomoc okazana komuś”, „działalność gospodarcza służąca do zaspokajania potrzeb ludzi”. Natomiast określenie kulturalny oznacza „odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik”.

Właściwym więc wydaje się przyjęcie, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanych z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 87):

Analizując możliwość zwolnienia świadczonych usług na gruncie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, należy wskazać, że art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2509), do której odwołuje się ustawodawca w treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy stanowi, że:

W myśl art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Stosownie do art. 85 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Zgodnie z art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Z treści ww. przepisów można zatem wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

W myśl art. 86 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy świadczone przez Pana usługi będące przedmiotem wniosku, mogą korzystać ze zwolnienia z VAT, określonego w art. 43 ust. 1 pkt. 33 lit. b.

Jak wynika z opisu sprawy, jest Pan czynnym podatnikiem VAT. Zajmuje się kompleksową oprawą artystyczną imprez takich jak wesela, studniówki, bale i inne imprezy okolicznościowe. Obsługuje przede wszystkim osoby fizyczne. Prowadząc imprezy, świadczy wszechstronne usługi DJ-a oraz wodzireja.

Wskazał Pan, że animacja uroczystości przez wodzireja polega na stworzeniu autorskiego scenariusza, powstałego po konsultacji z klientami, w którego powstaniu rola Wnioskodawcy jest przeważająca. Zapewnia on gościom rozrywkę z najwyżej półki organizując dla nich zabawy, w tym również integracyjne tańce oparte na autorskich układach. Scenariusz polega na odpowiednim doborze elementów muzycznych i choreograficznych i uszeregowaniu ich we właściwej kolejności. Każdy scenariusz jest kwestią indywidualną w zależności od preferencji klientów. W skład scenariusza wchodzą tematyczne tańce, przedstawienia lub inne atrakcje ustalone z klientami. Rolą wodzireja, oprócz realizacji scenariusza, jest także komunikacja z uczestnikami oraz zapewnienie odpowiedniej atmosfery na imprezie. Rolą Wnioskodawcy jest również komunikacja z uczestnikami oraz zapewnienie odpowiedniej atmosfery na imprezie. Dobór konkretnych utworów, choć uwzględniający sugestie klientów, jest również zestawieniem autorskim, dopasowanym do scenariusza całej imprezy i zawsze innym niż poprzednio. W trakcie imprezy Wnioskodawca dokonuje twórczych przekształceń utworów w czasie rzeczywistym (np. poprzez samplowanie czy miksowanie). Obie role, w których występuje na imprezie - DJ i Wodzireja są ze sobą połączone i wchodzą w skład jednej, ogólnej usługi jaką jest oprawa artystyczna i muzyczna imprezy.

Przedstawiając opis sprawy podał Pan, że świadcząc usługi oprawy artystycznej i muzycznej imprez okolicznościowych występuje jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ponieważ scenariusz jest ustalany indywidualnie pod każdego klienta zgodnie z jego indywidualnymi wymaganiami oraz upodobaniami. Dodatkowo na imprezach Wnioskodawca dodaje elementy xxx, które są dodatkowym atutem jego usługi. Kultywuje on (nawiązuje do dawnych tradycji) dawne obrzędy i obyczaje (oczepiny, elementy biesiadowania), dokonując ich twórczej modyfikacji, w pewien sposób modernizując je dla potrzeb grupy uczestniczącej w imprezie.

Wskazał Pan, że wynagrodzenie jest wypłacane w formie honorarium przez klientów na podstawie wystawionej faktury lub paragonu, które jest wynagrodzeniem za przeniesienie praw autorskich majątkowych do utworu. Przy świadczonej przez siebie usłudze Wnioskodawca występuje za każdym razem jako indywidualny twórca i artysta - wykonawca jednocześnie, bowiem tworzy scenariusze imprez, a następnie je wykonuje w autorski sposób.

Odnosząc się do kwestii dotyczącej ustalenia charakteru świadczenia realizowanego przez Pana należy wskazać, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej czynności wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu czynności złożonej.

Co istotne, aby móc wskazać, że dana czynność jest czynnością złożoną powinna się ona składać z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu sama w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania czynności zasadniczej. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jako element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej usługi.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz regulacje Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego sytemu podatku od wartości dodanej (t. j. Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006, str. 1, ze zm.), nie regulują kwestii czynności złożonych. Jednakże, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podatkiem VAT oraz na podstawie polskiego i europejskiego orzecznictwa można stwierdzić, że świadczenie obejmujące z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia jedną czynność nie powinno być sztucznie dzielone.

Koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w wydanych orzeczeniach. W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd., TSUE uznał, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jeżeli jednak dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej, do których stosuje się te same zasady opodatkowania.

Również w orzecznictwie NSA przyjmuje się, że świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych świadczeń wykonywanych przez podatnika na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego. Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy, wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa niezależnie opodatkowane świadczenia. Zatem należy uwzględniać ochronę podstawowych zasad opodatkowania podatkiem od wartości dodanej wymagających, by każda działalność gospodarcza była traktowana w ten sam sposób. Sprzeciwia się to temu, by podmioty gospodarcze dokonujące takich samych czynności, były traktowane odmiennie w zakresie poboru tego podatku (wyrok NSA z 6 maja 2015 r., I FSK 2105/13).

W przypadku, gdy wykonywana czynność stanowi dla klienta całość, nie należy jej rozbijać na poszczególne elementy składowe, lecz traktować jako jedno świadczenie, zgodnie z elementem, który nadaje całemu świadczeniu charakter dominujący. Jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności, a są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. Skutkiem powyższego, świadczenie pomocnicze, co do zasady dzieli los prawny świadczenia głównego, w szczególności w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego, miejsca świadczenia oraz stawki podatku od towarów i usług.

Jak wynika z opisu sprawy usługi, w ramach świadczonych usług wykonuje Pan usługi: DJ-a oraz wodzireja. Tworzy Pan po konsultacji z klientem autorski scenariusz animacji uroczystości. Każdy scenariusz jest kwestią indywidualną w zależności od preferencji klientów. W skład scenariusza wchodzą tematyczne tańce, przedstawienia lub inne atrakcje ustalone z klientami. Scenariusz polega na odpowiednim doborze elementów muzycznych i choreograficznych i uszeregowaniu ich we właściwej kolejności. Pana rolą jako wodzireja, oprócz realizacji scenariusza, jest także komunikacja z uczestnikami oraz zapewnienie odpowiedniej atmosfery na imprezie. W trakcie imprezy dokonuje Pan twórczych przekształceń utworów w czasie rzeczywistym (np. poprzez samplowanie czy miksowanie). Obie role, w których występuje na imprezie - DJ i Wodzireja są ze sobą połączone i wchodzą w skład jednej, ogólnej usługi jaką jest oprawa artystyczna i muzyczna imprezy.

Zatem jak wynika z przedstawionych okoliczności sprawy, w ramach świadczonej usługi podejmuje Pan szereg czynności, które prowadzą do jednego celu, tj. zapewnienia oprawy muzycznej i artystycznej imprez takich jak wesela, studniówki, bale i inne imprezy okolicznościowe poprzez realizację autorskiego scenariusza imprezy.

Tym samym, skoro świadczy Pan usługi kulturalne polegające na zapewnieniu oprawy artystycznej i muzycznej uroczystości takich jak wesela, studniówki, bale i inne imprezy okolicznościowe jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w wyniku których tworzy Pan utwór (scenariusz), a usługi są wynagradzane w formie honorarium, to usługi te korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

Wobec powyższego Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznaczam, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie podkreślam, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. 2383 ze zm.).