Interpretacja indywidualna z dnia 29 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.553.2024.1.MBD

W zakresie ustalenia, czy Spółka dla potrzeb weryfikacji stopnia zaangażowania danego Specjalisty B+R w Działalność B+R, w związku z art. 18db ust. 3 ustawy o CIT, przez „ogólny czas pracy” rozumie czas pracy w jakim pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy, a w związku z tym, urlop lub inna usprawiedliwiona nieobecność nie stanowią „ogólnego czasu pracy”.

Interpretacja indywidualna – stanowisko jest nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 września 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia, o wydanie interpretacji indywidualnej, w zakresie ustalenia, czy Spółka dla potrzeb weryfikacji stopnia zaangażowania danego Specjalisty B+R w Działalność B+R, w związku z art. 18db ust. 3 ustawy o CIT, przez „ogólny czas pracy” rozumie czas pracy w jakim pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy, a w związku z tym, urlop lub inna usprawiedliwiona nieobecność nie stanowią „ogólnego czasu pracy”.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) prowadzi działalność związaną z (…).

Spółka, realizuje i będzie realizować w przyszłości działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 4a pkt 26 ustawy o CIT (dalej: „Działalność B+R”, „działalność badawczo-rozwojowa”), z tytułu której ponosi koszty kwalifikowane wymienione w art. 18d ust. 2 pkt 1-1a ustawy o CIT. Na tej podstawie Spółka skorzystała za rok podatkowy 2023, jak również zamierza skorzystać za inne lata podatkowe, z ulgi badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 18d-e ustawy o CIT (dalej: „ulga B+R”). Przy czym Spółka stwierdza, że kwota kosztów kwalifikowanych do odliczenia w ramach ulgi B+R nie zostanie w całości skonsumowana w danym roku podatkowym ze względu na wysokość osiągniętego dochodu. Taką możliwość Spółka przewiduje również w odniesieniu do kolejnych lat podatkowych.

W celu realizacji Działalności B+R, Spółka zatrudnia i będzie zatrudniać w przyszłości specjalistów na podstawie umów o pracę, umów o dzieło oraz umów zlecenie (dalej: „Specjaliści B+R”). W związku z tym Spółka odprowadzała, odprowadza i będzie odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych dla tych osób zgodnie z art. 41 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 226, z późn. zm., dalej: „ustawa o PIT”) i w konsekwencji zobowiązana była, jest i będzie do obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz zryczałtowanego podatku, wskazanych w art. 18db ust. 2 ustawy o CIT, na zasadach wynikających z przepisów ustawy o PIT (dalej: „zaliczki PIT”). W tym zakresie Spółka składa i będzie składać roczną deklarację PIT-4R.

Wynagrodzenia pracownicze są wypłacane w tym samym miesiącu, za który są należne, a zaliczki PIT z tego tytułu, zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o PIT są przekazywane na rachunek właściwego urzędu skarbowego w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek). Przykładowo wynagrodzenie należne za wykonaną pracę w marcu jest wypłacane w ostatnim dniu roboczym marca, zaś pobrana z tego tytułu zaliczka zostanie przekazana na rachunek urzędu skarbowego w terminie do 20 kwietnia.

Przyjęty w Spółce rok podatkowy jest tożsamy z rokiem kalendarzowym. Spółka złożyła zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust.1 ustawy o CIT (dalej: „zeznanie”) za rok podatkowy 2023 w dniu 2 kwietnia 2024 r. i w przyszłości również zamierza dopełnić tego obowiązku terminowo. Dodatkowo należy zaznaczyć, że Spółka w lipcu 2024 r. dokonała korekty, w której ujęła koszty kwalifikowane prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Spółka w aktualnym roku oraz w latach kolejnych zamierza skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18db ustawy o CIT (dalej: „ulga na innowacyjnych pracowników”, „ulga IP”), tj. planuje pomniejszyć kwotę podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek PIT, tj. zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego wskazanych w art. 18db ust. 2 ustawy o CIT o iloczyn kwoty nieodliczonej i stawki podatku obowiązującej Spółkę w danym roku podatkowym.

Specjaliści B+R obejmują: programistów/inżynierów oprogramowania, architektów systemów i oprogramowania, specjalistów ds. jakości/testerów, architektów testów, menedżerów i inżynierów projektów i produktów. Specjaliści B+R świadczą pracę na rzecz Spółki, za które otrzymują wynagrodzenie na podstawie zawartych zobowiązań umownych. Ich wiedza i praca niezbędne są do rozwijania oraz opracowywania produktów Spółki. W celu dokonania odliczenia ulgi B+R i wyłączenia godzin niedotyczących Działalności B+R, Spółka monitoruje ich czas pracy w podziale na projekty, w które są zaangażowani Specjaliści B+R w ramach poszczególnych działów biznesowych. Spółka weryfikuje zadania realizowane przez Specjalistów B+R w zakresie obowiązujących definicji Działalności B+R i kolejno weryfikuje koszty pracownicze pod kątem wpisywania się w katalog kosztów kwalifikowanych do ulgi B+R przewidziany ustawą o CIT. Do zidentyfikowanych zadań realizowanych w obrębie Działalności B+R, Spółka przypisuje koszty pracownicze w proporcji wynikającej z wielkości zaangażowania w prace twórcze poszczególnych Specjalistów B+R, w ramach zespołów biznesowych występujących w Spółce. W konsekwencji Spółka wyłącza koszty pracownicze niedotyczące pracy w ramach Działalności B+R. Analogicznie Spółka określa wysokość zaliczek na PIT dotyczących Specjalistów B+R poświęcających co najmniej 50% czas pracy w danym miesiącu Działalności B+R.

Tym samym, Spółka jest i również w przyszłości będzie w stanie określić dla każdego Specjalisty B+R, czy w danym miesiącu poświęcił on co najmniej 50% ogólnego czasu pracy na realizację Działalności B+R. Przez ogólny czas pracy w danym miesiącu Spółka rozumie czas pracy zgodny z przepisami prawa pracy, tj. czas w jakim pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, z wyłączeniem urlopów i innych usprawiedliwionych nieobecności.

Podsumowując, Spółka dysponuje aktywem B+R i zakłada, że może je również generować w przyszłych latach podatkowych. Z tego względu, Spółka zamierza skorzystać z odliczenia, w ramach ulgi na innowacyjnych pracowników w opisany wyżej sposób.

Spółka wskazuje ponadto, że:

1.spełnia oraz będzie spełniać wszystkie warunki do korzystania z ulgi B+R wskazane w art. 18d-e ustawy o CIT i dokonuje (oraz zamierza dokonać w przyszłości) odliczenia tej ulgi spełniając wszystkie ustawowe wymogi związane z rozliczeniem przedmiotowego mechanizmu;

2.spełni(a) warunki określone w art. 18db ustawy o CIT, do skorzystania z ulgi na innowacyjnych pracowników, z zastrzeżeniem kwestii będących przedmiotem niniejszego wniosku;

3.zaliczki PIT pobrane od dochodu (przychodu) osób fizycznych będących Specjalistami B+R pochodzą z tytułu:

a.stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz wypłacanego przez podatnika zasiłku pieniężnego z ubezpieczenia społecznego;

b.wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło;

c.praw autorskich (jeśli dotyczy);

4.przez osoby fizyczne rozumie osoby fizyczne bezpośrednio zaangażowane w działalność badawczo-rozwojową, których czas:

a.pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50% (w rozumieniu przepisów prawa pracy), lub

b.przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%;

5.nie jest i nie zamierza być zakładem pracy chronionej, zatrudniającym osoby niepełnosprawne;

6.nie utraciła statusu zakładu pracy chronionej w okresie ostatnich 5 lat;

7.nie przysługuje jej zwrot podatkowy z tytułu poniesienia straty lub osiągnięcia dochodu niższego niż kwota przysługującego jej odliczenia w pierwszym roku prowadzenia działalności gospodarczej;

8.Spółka nie uzyskuje oraz nie planuje uzyskiwać przychodów z zysków kapitałowych, a w razie ich potencjalnego uzyskania nie zamierza korzystać z odliczenia w ramach tzw. ulgi na innowacyjnych pracowników (która została określona w art. 18db ustawy o CIT) w stosunku do tych przychodów.

Wniosek ma na celu potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy wskazanego w zaprezentowanym pytaniu odnoszącym się do opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego na gruncie przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2022 r.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w świetle przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Spółka dla potrzeb weryfikacji stopnia zaangażowania danego Specjalisty B+R w Działalność B+R, w związku z art. 18db ust. 3 ustawy o CIT, przez „ogólny czas pracy” rozumie czas pracy w jakim pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy, a w związku z tym, urlop lub inna usprawiedliwiona nieobecność nie stanowią „ogólnego czasu pracy”?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w świetle przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Spółka dla potrzeb weryfikacji stopnia zaangażowania danego Specjalisty B+R w Działalność B+R, w związku z art. 18db ust. 3 ustawy o CIT, przez „ogólny czas pracy” rozumie czas pracy, w jakim pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy, a w związku z tym, urlop lub inna usprawiedliwiona nieobecność nie stanowią „ogólnego czasu pracy”.

Przepisy odnośnie ulgi na innowacyjnych pracowników

Zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową (dalej: „koszty kwalifikowane”). Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Zgodnie z art. 18d ust. 8 i 9 ustawy o CIT, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Dokonując odliczenia, o którym mowa w zdaniu drugim, uwzględnia się kwoty pomniejszeń, o których mowa w art. 18db ust. 1 ustawy o CIT. Przepisu art. 18d ust. 8 zdanie drugie i trzecie nie stosuje się, jeżeli podatnik wykaże w zeznaniu kwotę przysługującą mu zgodnie z art. 18da ustawy o CIT.

Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw wprowadzono do ustawy o CIT art. 18db, zgodnie z którym podatnicy posiadający nierozliczoną w roku poprzednim ulgę B+R mogą odliczyć zaliczki PIT Specjalistów B+R, z tytułu:

- stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy,

- wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło,

- praw autorskich.

Zgodnie z art. 18db ust. 3 ustawy o CIT, osobami fizycznymi, od których zaliczek PIT można dokonać ww. odliczenia są osoby fizyczne bezpośrednio zaangażowane w działalność badawczo-rozwojową, których czas:

- pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50%; lub

- przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%.

Stosownie do art. 18db ust. 4 ustawy o CIT, przedmiotowe pomniejszenie kwot wskazanych w art. 18db ust. 2 ustawy o CIT, przysługuje począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie do końca roku podatkowego, w którym zostało złożone to zeznanie.

Stanowisko Wnioskodawcy

Wnioskodawca przez „ogólny czas pracy” dla potrzeb weryfikacji stopnia zaangażowania danego Specjalisty B+R w Działalność B+R, w związku z art. 18db ust. 3 ustawy o CIT, rozumie czas pracy, w jakim pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy.

Na wstępie Wnioskodawca zaznacza, że pojęcie „ogólnego czasu pracy” nie zostało zdefiniowane w ustawie o CIT bądź też w ustawie o PIT.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, dla potrzeb prawidłowego zakwalifikowania Specjalistów B+R do ulgi na innowacyjnych pracowników, w związku z art. 18db ust. 3 ustawy o CIT, należy odwołać się do art. 128 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1465 z późn. zm.). W myśl przywołanego artykułu, czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy.

Jak wynika z powyższego przepisu, czasem pracy jest czas, w jakim pracownik wykonuje zadania zlecone przez pracodawcę. Oznacza to, że czasem pracy nie może być czas, w którym pracownik jest poza dyspozycją pracodawcy. W związku z powyższym, urlop bądź inna usprawiedliwiona nieobecność nie mogą obejmować czasu, w którym pracownik jest do dyspozycji pracodawcy, ponieważ w tym czasie, pracownik nie pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy.

Mając na względzie powyższe, w ocenie Spółki, art. 18db ust. 3 ustawy o CIT, należy rozumieć jako przepis uprawniający Spółkę do zakwalifikowania danego Specjalisty B+R do ulgi na innowacyjnych pracowników w odniesieniu do tych Specjalistów B+R, których zaangażowanie w realizację Działalności B+R wynosi co najmniej 50% czasu pozostawania danego pracownika w dyspozycji Spółki w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy. Na tej podstawie, zdaniem Spółki, Wnioskodawca jest uprawniony do potrącenia zaliczek PIT (dotyczących wspomnianych specjalistów) w danym miesiącu zgodnie z art. 18db ust. 1 ustawy o CIT. Należy w tym miejscu zauważyć, że ustawodawca w treści art. 18db ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, odnosi się do czasu pracy przeznaczonego na realizację Działalności B+R, a zatem do czasu faktycznie poświęconego na ten cel.

Oznacza to, zdaniem Spółki, że licząc proporcję zaangażowania danego Specjalisty B+R w Działalność B+R względem „ogółu czasu pracy”, należy zestawić:

- liczbę godzin spędzonych przez danego Specjalistę B+R na Działalności B+R w danym miesiącu (tj. licznik proporcji);

- z liczbą godzin, w ramach których dany Specjalista B+R pozostaje do dyspozycji pracodawcy w tym miesiącu (tj. mianownik proporcji stanowiący wartość czasu, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy, bez uwzględniania urlopu oraz innych usprawiedliwionych nieobecności).

Spółka akcentuje także, że prawidłowość powyższego stanowiska została już potwierdzona przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „DKIS”), m.in. w:

- interpretacji indywidualnej z 16 maja 2022 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.89.2022.2.AN);

- interpretacji indywidualnej z 2 lutego 2023 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.717.2022.2.AN);

- interpretacji indywidualnej z 21 sierpnia 2023 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.324.2023.2.MR1);

- interpretacji indywidualnej z 8 września 2023 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.357.2023.2.JKU) oraz

- interpretacji indywidualnej z 20 września 2023 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.443.2023.1.MR1).

Wnioskodawca zauważa ponadto, że zaproponowane podejście jest także zgodne ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”), prezentowanym w wybranych wyrokach dot. ulgi B+R, m.in. w wyroku z 29 września 2023 r. (sygn. II FSK 272/21), wydanym na gruncie przepisów dot. ulgi B+R również odnoszących się do „ogólnego czasu pracy”. W przywołanym orzeczeniu wskazano: „Słusznie zatem odwołano się w zaskarżonym wyroku do pojęcia czasu pracy określonego w art. 128 § 1 k.p. Pojęcie to odpowiada pojęciu ogólnego czasu pracy, użytego w art. 18d ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p. W tym przypadku nieobecność z powodu choroby czy urlopu pracownika lub sprawowania opieki nad dzieckiem ma znaczenie dla wyliczenia tej wartości dla potrzeb obliczenia wysokości kosztów kwalifikowanych i proporcji, w jakiej należy uwzględnić należności wypłacone z tytułu stosunku pracy w wyliczeniu kosztów kwalifikowanych. (...) Jeśli zatem strony ustalą, że w ramach tego wynagrodzenia wypłacane będzie wynagrodzenie za urlop czy chorobę, to także te kwoty wchodzić będą w skład kosztów kwalifikowanych, oczywiście w proporcji czasu wykonywania pracy dofaktycznego czasu wykonywania pracy w zakresie działalności badawczo-rozwojowej ”.

Analogiczne stanowisko NSA zostało przedstawione w wyroku z 21 marca 2023 r. (sygn. II FSK 2275/20) oraz w wyroku NSA z 29 czerwca 2022 r. (II FSK 2921/19).

W tym kontekście, w ocenie Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w świetle przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Spółka przez „ogólny czas pracy” dla potrzeb weryfikacji stopnia zaangażowania danego Specjalisty B+R w Działalność B+R, w związku z art. 18db ust. 3 ustawy o CIT, rozumie czas pracy, w jakim pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy, a w związku z tym urlop lub inna usprawiedliwiona nieobecność nie stanowią „ogólnego czasu pracy”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z brzmieniem art. 4a pkt 26 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „updop”, „ustawa o CIT”):

Natomiast, stosownie do treści art. 18d ust. 1 updop:

Katalog kosztów uznawanych za koszty kwalifikowane został przedstawiony w art. 18d ust. 2- 3a updop.

W myśl art. 18d ust. 8 updop:

Zgodnie z art. 18d ust. 9 updop:

Stosownie do art. 18db ust. 1 updop:

Zgodnie z art. 18db ust. 2 updop:

Zgodnie z art. 18db ust. 3 updop:

Stosownie do treści art. 18db ust. 4 updop:

W myśl art. 18db ust. 5 updop:

Z powyższych przepisów wynika, że ulga określona w art. 18db updop, jest adresowana do podatników podatku dochodowego (będących płatnikami), którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową i ze względu na stratę lub niski dochód nie mogli w całości lub w części odliczyć w ramach ulgi B+R wydatków kwalifikowanych określonych w art. 18d ust. 2-3 updop, poniesionych w danym roku.

Ulga umożliwia płatnikowi zmniejszenie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych odprowadzanych od wynagrodzeń pracowników wskazanych w art. 18db ust. 3 updop, o kwotę nieodliczonych wydatków kwalifikowanych. Odliczeniu podlega kwota stanowiąca iloczyn nieodliczonych wydatków kwalifikowanych i obowiązującej danego podatnika stawki podatku dochodowego.

We wniosku wskazali Państwo, że „czasem pracy jest czas, w jakim pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy. Oznacza to, że czasem pracy nie może być czas, w którym pracownik jest poza dyspozycją pracodawcy. W związku z powyższym, urlop bądź inna usprawiedliwiona nieobecność nie mogą obejmować czasu, w którym pracownik jest do dyspozycji pracodawcy, ponieważ w tym czasie, pracownik nie pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy.”

Zgodnie z powołanym wyżej art. 18db ust. 3 updop:

W tym miejscu zauważyć należy, że termin „ogólny czas pracy” nie został zdefiniowany ani w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, ani ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do powyższego, wskazać należy, że w kwestii „ogólnego czasu pracy” należy odnieść do zawierającego ogólne przepisy prawa pracy, Kodeksu pracy, w którym to art. 128 § 1 stanowi, że czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy. Zatem, „zasadniczym elementem definicji czasu pracy jest pozostawanie w dyspozycji pracodawcy. Oznacza to, że czas pracy nie jest tym samym co czas efektywnego (rzeczywistego) wykonywania pracy określonej w umowie, ale obejmuje również okresy nieświadczenia pracy, w których pracownik „pozostaje w dyspozycji” pracodawcy (por. post. SN z 28 marca 2019 r. sygn. I PK 89/19 oraz wyr. SN z 24 września 2020 r. sygn. III PK 38/19)”.

Zgodnie z treścią art. 80 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz.U. z 2022 r., poz. 1510, ze zm.), wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną. Za czas niewykonywania pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią. Należy podkreślić, że „zarówno doktryna, jak i orzecznictwo konsekwentnie wiążą prawo do urlopu z istnieniem stosunku pracy”. Prawo do urlopu polega na uprawnieniu do okresowego zwolnienia od obowiązku świadczenia pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia. Co za tym idzie tzw. ogólny czas pracy pracownika uwzględnia również okres urlopu wypoczynkowego (wymiar urlopu określają przepisy prawa pracy) i analogicznie m.in. urlop okolicznościowy, czy okres zwolnienia przysługującego na mocy art. 188 Kodeksu pracy oraz okres przestoju niezawiniony przez pracownika zgodnie z art. 81 Kodeksu pracy. Dodatkowo, na mocy art. 92 Kodeksu pracy, pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy. Zatem do ogólnego czasu pracy zaliczyć należy również okres pozostawania pracownika na zwolnieniu lekarskim.

W związku z powyższym Państwa stanowisko, zgodnie z którym, Spółka przez „ogólny czas pracy” dla potrzeb weryfikacji stopnia zaangażowania danego Specjalisty B+R w Działalność B+R, w związku z art. 18db ust. 3 ustawy o CIT, rozumie czas pracy, w jakim pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy, a w związku z tym urlop lub inna usprawiedliwiona nieobecność nie stanowią „ogólnego czasu pracy”, uznałem za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Tutejszy Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, gdyż to pytanie wyznacza zakres interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Podkreślić jednocześnie należy, że odmienne rozstrzygnięcia dokonane nawet w analogicznych zagadnieniach nie mogą stanowić podstawy do żądania analogicznego rozstrzygnięcia sprawy podatnika, jeśli stoi temu na przeszkodzie treść przepisów prawa.

Jednolitość orzecznictwa chociaż jest cechą pożądaną nie stanowi wartości samej w sobie. Organ wydający interpretację indywidualną jest nią związany tylko w skonkretyzowanej, indywidualnej sprawie, co oznacza, że jego poglądy mogą ewoluować.

Zmiana stanowiska w konkretnych sprawach została przewidziana przez ustawodawcę, co znalazło wyraz w treści art. 14e Ordynacji podatkowej, a skorzystanie z tej instytucji służy w istocie realizacji zasady jednolitości interpretacji. Przyjęcie odmiennej koncepcji powodowałoby, że jednostkowe zajęcie stanowiska przez Organ interpretacyjny skutkowałoby zawsze obowiązkiem powielenia tego stanowiska we wszystkich innych sprawach bez względu na to, czy stanowisko to byłoby słuszne, czy też nie.

Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).