Interpretacja indywidualna z dnia 22 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.447.2024.3.JO

Uznanie rozliczeń w zakresie wyrównywania poziomu dochodowości za zdarzenie niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 sierpnia2024 r. wpłynął za pośrednictwem ePUAP Państwa wniosek z 27 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych w zakresie uznania rozliczeń w zakresie wyrównywania poziomu dochodowości za zdarzenie niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu fatycznego oraz zdarzenia przyszłego:

A. sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka” lub „A.”) jest spółką z siedzibą w Polsce. Spółka jest polskim rezydentem podatkowym, opodatkowanym w Polsce od całości swoich dochodów. Spółka jest również zarejestrowana w Polsce jako podatnik VAT czynny.

Działalność Wnioskodawcy skupia się głównie na sprzedaży (...) (dalej: „Produkty”) na rzecz klientów hurtowych i detalicznych.

Wnioskodawca należy do międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej: „Grupa”), do której należą inne podmioty zlokalizowane w różnych państwach członkowskich Unii Europejskiej, jak i poza UE (dalej: „Podmioty Powiązane”), w tym B. S.A. (dalej: „B” lub „Pryncypał”), która pełni rolę spółki-matki w Grupie.

B. jest szwajcarskim rezydentem podatkowym i szwajcarskim podatnikiem VAT. B. jest bezpośrednim udziałowcem poszczególnych Podmiotów Powiązanych. B. jest także bezpośrednim udziałowcem polskiej spółki A, posiadającym większość udziałów w jej kapitale zakładowym.

Model współpracy

B. oraz Spółka zawarły umowę regulującą wzajemne zasady współpracy (dalej: „Umowa” lub „Umowa Dystrybucyjna”).

W ramach przyjętego, w Umowie Dystrybucyjnej, modelu współpracy, B. pełni rolę tzw. Pryncypała. Z kolei Spółka, podobnie jak Podmioty Powiązane w innych krajach, pełni rolę tzw. dystrybutora o ograniczonym ryzyku.

Pełnienie roli Pryncypała oznacza m.in. że:

• B. jest odpowiedzialna za opracowanie i rozwijanie koncepcji biznesowej w odniesieniu do sprzedaży Produktów w wypracowanym, grupowym modelu obrotu Produktami,
• B. określa warunki i ramy wykonywania działalności przez dystrybutorów o ograniczonym ryzyku, jak i sprawuje nad nimi strategiczny nadzór, w tym np. ustala ich cele sprzedażowe,
• B. jako Pryncypał nawiązuje i utrzymuje relacje z producentami Produktów, które są później dystrybuowane na poszczególnych rynkach przez Podmioty Powiązane, niemniej sama nie uczestniczy bezpośrednio w obrocie Produktami, tzn. bezpośrednio ani ich nie nabywa, ani nie odsprzedaje, a wyłączoną rolę w tym zakresie pełnią dystrybutorzy - oznacza to, że w przyjętym modelu współpracy B działa jako Pryncypał nietransakcyjny.

Z kolei przyjęcie roli dystrybutora o ograniczonym ryzyku oznacza m.in., że:

• Spółka działa w oparciu o relacje z producentami wypracowane i nawiązane przez B. oraz w oparciu o wytyczne przekazane jej przez Pryncypała,
• Wnioskodawca występując jako niezależny podmiot względem producentów, nabywa Produkty od producenta m.in. w Chinach (podmiotu niepowiązanego) i odpowiada za dystrybucję ich na rzecz kontrahentów na polskim rynku - oznacza to, że B. na żadnym etapie nie staje się właścicielem Produktów, jak i nie wchodzi w ich posiadanie (towary są nabywane przez Spółkę bezpośrednio od chińskiego kontrahenta i sprzedawane bezpośrednio klientom Spółki). W tym miejscu Wnioskodawca wskazuje, że towary mogą być także nabywane od innych producentów (podmiotów niepowiązanych), z siedzibami w innych niż Chiny krajach.

Inne postanowienia umowne - role i funkcje obu podmiotów

Umowa zawarta pomiędzy B. a Spółką, poza określeniem modelu współpracy polegającym na tym, że B. występuje w roli Pryncypała nietransakcyjnego, a Spółka w roli dystrybutora o ograniczonym ryzyku, w bardziej szczegółowym zakresie określa role, funkcje i zadania poszczególnych podmiotów, a także przypisane im ryzyka.

Zgodnie z umową:

• na Spółce jako dystrybutorze o ograniczonym ryzyku spoczywa obowiązek określenia Produktów, na które jest zapotrzebowanie w danym momencie oraz zaplanowanie harmonogramu zakupów i jakościowe zatwierdzenie sprzedawców, od których nabywane są Produkty - wszystko to odbywa się na bazie instrukcji i wskazówek dostarczonych przez Pryncypała,
• po uzyskaniu odpowiedniej zgody A., Spółka uzyskuje i utrzymuje we własnym zakresie wszelkie licencje i zgody niezbędne do dystrybucji Produktów,
• Spółka sprzedaje Produkty i dokłada wszelkich starań, w celu promowania, utrzymania i zwiększenia sprzedaży Produktów na polskim rynku, zgodnie z wymaganiami postawionymi przez Pryncypała,
• Wnioskodawca jest zobowiązany do zapewnienia i utrzymania w Polsce miejsca prowadzenia działalności wraz z odpowiednim zapleczem, w tym biurem i magazynem, spełniające wymagania stawiane przez B.,
• Spółka nie może powoływać żadnej podrzędnej spółki dystrybucyjnej, agenta ani żadnego innego pośrednika dla Produktów bez uprzedniej zgody Pryncypała,
• Spółka zobowiązana jest udzielić B. dostępu do wszelkich swoich pomieszczeń, ksiąg, rejestrów i dokumentów księgowych w zwykłych godzinach pracy, aby B. mogła dokonać przeglądu, inspekcji i weryfikacji zgodności działalności Wnioskodawcy z jego zobowiązaniami wynikającymi z Umowy,
• ceny Produktów sprzedawanych klientom przez Spółkę są ustalane na podstawie wytycznych zawartych w polityce cenowej kreowanej przez Pryncypała - A. jako spółka dystrybucyjna może jedynie udzielać swoim klientom rabatów w granicach określonych w przyjętej w Grupie polityce cenowej,
• B. ustala cele sprzedażowe dla Polski na podstawie danych statystycznych, które są dla niego dostępne oraz na podstawie własnej oceny możliwości rynku. Zadaniem Spółki jako dystrybutora o ograniczonym ryzyku jest natomiast dołożenie wszelkich starań, aby osiągnąć cele sprzedażowe ustalone przez Pryncypała. Starania takie powinny w szczególności obejmować zatrudnienie odpowiedniego personelu posiadającego odpowiednią wiedzę i umiejętności w zakresie sprzedaży i administracji oraz ustanowienie dynamicznej polityki sprzedaży i programów promocyjnych zgodnie ze strategicznymi wytycznymi przedstawionymi przez Pryncypała,
• wszystkie nazwy handlowe, znaki towarowe związane z brandem Spółki, nazwy domen, prawa autorskie, tajemnice handlowe i wszelkie inne prawa własności intelektualnej A. są i pozostaną przez cały czas wyłączną własnością B.

Ponadto, w ramach przyjętego modelu biznesowego B. pełni szereg funkcji przypisanych jej jako Pryncypałowi, w tym takich jak np.

• opracowywanie wytycznych/polityk Grupy w celu efektywnego zarządzania operacjami dystrybucyjnymi na poziomie strategicznym,
• opracowywanie wytycznych Grupy w zakresie tworzenia strategii sprzedaży i zwiększania wzrostu sprzedaży, w razie potrzeby wspieranie spółek powiązanych wyjaśnieniami dotyczącymi koncepcji biznesowej w odniesieniu do sprzedaży Produktów,
• opracowanie wytycznych Grupy dla wybranych rynków w celu realizacji celów sprzedażowych, w tym przygotowanie Polityki Cenowej Grupy,
• wyznaczanie celów sprzedażowych dla Grupy i poszczególnych rynków krajowych,
• kształtowanie strategii biznesowej Grupy Kapitałowej, w tym roli spółek powiązanych,
• opracowywanie wytycznych dotyczących strategii marketingowej Grupy, wyznaczanie celów marketingowych,
• prowadzenie działań związanych z rozwojem marki A, poszerzanie obecnego portfolio Produktowego Grupy o nowe Produkty, poszukiwanie innowacyjnych i unikalnych rozwiązań rynkowych w celu wzbogacenia oferty Produktowej,
• działania prowadzące do identyfikacji najbardziej optymalnych produktów do wprowadzenia na terytoriach poszczególnych krajów oraz poszukiwanie nowych produktów do portfolio Grupy,
• działania związane z organizacją modelu logistycznego na poziomie ogólnym, w tym w szczególności negocjacje z dostawcami usług logistycznych w imieniu spółek Grupy, przygotowywanie i zarządzanie strategiami logistycznymi dla Grupy oraz opracowywanie nowych procesów transportowych dla Grupy,
• działania związane z zarządzaniem zapasami i planowaniem najbardziej optymalnych tras dostaw oraz zoptymalizowanym planem zamówień dla spółek Grupy,
• działania związane z Produktami, w tym negocjowanie umów z dostawcami dla Grupy, identyfikacja nowych dostawców, opracowywanie strategii zakupowych Grupy dla Produktów oraz zarządzanie procesem zamawiania Produktów u dostawców strategicznych Grupy,
• wykonywanie czynności związanych z kontrolą jakości produktów prowadzonych bezpośrednio u dostawców, w tym przeprowadzanie kontroli przed każdą wysyłką zamówionych Produktów oraz ocena jakości potencjalnych nowych dostawców strategicznych,
• rozwój infrastruktury sieciowej dla Grupy, zapewnienie odpowiednich narzędzi do zarządzania procesami i projektami, odpowiednich narzędzi komunikacji w ramach Grupy oraz dostosowanie odpowiednich narzędzi do potrzeb spółek Grupy,
• czynności związane z finansami, w tym w szczególności sprawozdawczość, budżetowanie, wsparcie finansowe, rachunkowość dotycząca konsolidacji Grupy Kapitałowej,
• działania prawne i compliance, w tym w szczególności ogólne doradztwo w zakresie compliance i kwestii regulacyjnych, jeśli jest to konieczne dla spółek Grupy, opiniowanie szerokiego zakresu umów i innych dokumentów prawnych oraz sporządzanie opinii prawnych dla Grupy,
• w razie potrzeby udzielanie spółkom Grupy Kapitałowej wsparcia związanego z zarządzaniem ryzykiem, w szczególności w zakresie jakości produktów i zapewnienia płynności finansowej.

W ramach przyjętego modelu biznesowego ustalono, że Spółka jest podmiotem o tzw. ograniczonym ryzyku, którego rentowność działalności jest zagwarantowana na odpowiednim, ustalonym przez podmioty związane umową, poziomie. Natomiast, zgodnie z założeniami modelu współpracy większość istotnych ryzyk gospodarczych ponosi B. Wśród ryzyk przypisanym B. znajdują się m.in.: ryzyko popytu rynkowego, ryzyko jakości produktu, ryzyko walutowe, ryzyko odpowiedzialności za produkt, ryzyko logistyczne, ryzyko regulacyjne.

Wnioskodawca, w myśl postanowień Umowy Dystrybucyjnej, nabywa Produkty od producenta (podmiotu niepowiązanego) m.in. w Chinach i odpowiada za ich dystrybucję na rzecz kontrahentów krajowych na terenie Polski (podmiotów niepowiązanych). Zarówno ceny nabycia jak i ceny sprzedaży Produktów ustalane są na poziomie rynkowym.

Rozliczenia pomiędzy stronami Umowy

Mając na względzie opisany model współpracy pomiędzy stronami, Wnioskodawca jako dystrybutor o ograniczonym ryzyku ma mieć zapewniony odpowiedni, rynkowy poziom zysku (marży EBIT), zgodnie z jego profilem funkcjonalnym. Jednocześnie, zapewniając Wnioskodawcy osiągnięcie odpowiedniej marży EBIT, Pryncypał pozostaje z wynagrodzeniem za swoje działania i funkcje, opisane powyżej w niniejszym wniosku.

Docelowy poziom rentowności Spółki jest ustalany na podstawie analizy porównawczej, która ma być poddawana regularnemu przeglądowi i w razie potrzeby odpowiednio korygowana. Zakładany poziom rentowności Spółki może być okresowo weryfikowany i zmieniany przez strony (w szczególności w przypadku zaistnienia znaczącej zmiany na rynku lub w działalności Grupy i zmianach w zakresie wykonywanych funkcji, podejmowanego i kontrolowanego ryzyka oraz aktywów wykorzystywanych i posiadanych przez strony Umowy) w celu zapewnienia, że marża EBIT pozostaje na warunkach rynkowych.

W myśl postanowień Umowy, strony dokonują rozliczeń mających zapewnić Spółce zakładany poziom rentowności poprzez mechanizm korekty rentowności. Zatem, w przypadku, gdy:

• rzeczywista marża EBIT Spółki jest wyższa niż docelowy poziom zysku EBIT ustalony w ramach analizy porównawczej, B. jest uprawniony do obciążenia Wnioskodawcy różnicą pomiędzy rzeczywistym a docelowym zyskiem Spółki celem wyrównania dochodowości Wnioskodawcy,
• rzeczywista marża EBIT na poziomie Spółki jest niższa od docelowego poziomu zysku EBIT ustalonego w ramach analizy porównawczej, Wnioskodawca jest uprawniony do otrzymania od B różnicy pomiędzy rzeczywistym a docelowym zyskiem Spółki celem wyrównania dochodowości Wnioskodawcy,
• rzeczywista marża EBIT Spółki jest na poziomie docelowego poziomu zysku EBIT ustalonego w ramach analizy porównawczej, nie dochodzi do wyrównania dochodowości Wnioskodawcy.

Opisane powyżej wyrównanie dochodowości jest rozliczane przez strony w okresach miesięcznych oraz rocznych (uwzględniając poprzednie rozliczenia w tym zakresie). Jako, że ostateczna kwota wyrównania nie będzie znana do dnia 31 grudnia danego roku, B dokonuje tymczasowego wyrównania rentowności, które zostanie skorygowane za pomocą noty debetowej lub kredytowej, gdy ostateczna kwota wyrównania będzie znana.

W praktyce powyższe oznacza, iż w oparciu o analizę porównawczą strony identyfikują rynkowy poziom rentowności dla Wnioskodawcy, uwzględniając (i) profil funkcjonalny Wnioskodawcy oraz (ii) ograniczony zakres odpowiedzialności Wnioskodawcy względem klientów. Wnioskodawca wskazuje, iż korekta rentowności Spółki (niezależnie czy prowadzi to do zwiększenia, czy zmniejszenia dochodowości Wnioskodawcy w danym okresie) nie będzie powiązana bezpośrednio z jakąkolwiek konkretną transakcją zakupową lub sprzedażową dotyczącą towarów, dokonywaną przez Wnioskodawcę. Korekta rentowności odnosić się będzie jedynie do ogólnego wyniku Wnioskodawcy w danym okresie czasu (przykładowo roku/miesiąca). Dlatego też, B. nie jest w stanie zagwarantować określonego poziomu dochodowości Wnioskodawcy dla konkretnej grupy Produktów, ale gwarantuje poziom dochodowości (zysk operacyjny) z całokształtu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności dystrybucyjnej Produktów w danym okresie. Co więcej, dokonanie korekty w danym okresie nie odnosi się do żadnych konkretnych zdarzeń z przeszłości, ale odnosi się do ogółu zdarzeń mających wpływ na ostateczny poziom dochodowości Wnioskodawcy w danym okresie.

Innymi słowy, jeżeli wymagane będzie skorygowanie dochodowości w celu zapewnienia zgodności z zasadą ceny rynkowej, to odpowiednio albo Wnioskodawca dokona korekty w ramach przyjętego modelu na rzecz B., albo B. dokona korekty w ramach przyjętego modelu na rzecz Wnioskodawcy- zgodnie ze stosowaną w Grupie polityką cen transferowych. B. wystawi odpowiednio notę kredytową albo notę debetową, w zależności od tego, czy marża EBIT Spółki przekroczy zakładany poziom (nota debetowa), czy była poniżej tego poziomu (nota kredytowa).

Jak wynika z opisu, wzajemne rozliczenia pomiędzy B a Wnioskodawcą nie mają wpływu na cenę sprzedawanych przez Wnioskodawcę Produktów.

Wnioskodawca w momencie dokonania korekty będzie posiadał oświadczenie B lub uzyskany od B dowód księgowy (notę księgową), o których mowa w art. 11e pkt 3 ustawy o CIT, potwierdzające dokonanie przez B rozliczenia w tej samej wysokości co Wnioskodawca.

Biorąc pod uwagę całość zaprezentowanego stanu faktycznego, Wnioskodawca występując z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego, chce upewnić się co do skutków podatkowych CIT oraz VAT, wynikających z rozliczeń pomiędzy Spółką a B.

Pytania w zakresie podatku od towarów i usług:

1.Czy rozliczenia dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą a B w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym pozostają poza zakresem opodatkowania VAT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

2.Czy w przypadku dokonania rozliczenia w ramach korekty cen transferowych, o którym mowa w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca jest/będzie zobowiązany do rozpoznania importu usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

3.Czy Spółka powinna dokumentować fakturą korektę cen transferowych, o której mowa w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym? (pytanie oznaczone we wniosku nr 5)

Państwa stanowisko w sprawie w zakresie podatku od towarów i usług

1.Zdaniem Wnioskodawcy, rozliczenia (korekta cen transferowych) dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą a B w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym pozostają poza zakresem opodatkowania VAT.

2.Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku dokonania rozliczeń w na rzecz B w ramach korekty cen transferowych, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku rozpoznania importu usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy o VAT.

3.Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nie powinna dokumentować rozliczeń, o których mowa w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, fakturą wystawianą zgodnie z art. 106b ust 1 ustawy o VAT. Uzasadnienie

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

W zakresie pytania 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,

2)eksport towarów,

3)import towarów na terytorium kraju,

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju - zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 1 ustawy o VAT – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się zasadniczo przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosowanie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każdą czynność na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, która nie jest dostawą towarów według definicji z art. 7.

Zarówno Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. z 2006 r. Nr 347, str. 1 ze zm., dalej: „Dyrektywa VAT”), jak i ustawa o VAT nie zawierają natomiast regulacji dotyczących sposobu traktowania dla celów VAT korekty cen transferowych dokonywanej na podstawie art. 11e ustawy o CIT, polegającej na wyrównaniu rentowności podmiotów powiązanych.

Kryteria uznawania rozliczeń dokonywanych w ramach korekty cen transferowych za podlegające lub niepodlegające opodatkowaniu VAT zostały opracowane m.in. w materiałach grupy eksperckiej pracującej przy Komisji Europejskiej (raport z 18 kwietnia 2018 r., VEG no 71 rev.2), orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”; w tym także tym, niedotyczącym bezpośrednio korekty cen transferowych, ale dającym określone wskazówki co do sposobu jej traktowania, jak np. omawiającym relację pomiędzy świadczeniem a należnym za nie wynagrodzeniem), polskich sądów administracyjnych, a także w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez polskie organy podatkowe.

W opinii grupy eksperckiej ds. VAT, pracującej przy Komisji Europejskiej, korekty cen transferowych nie prowadzą do „nowej” transakcji podlegającej opodatkowaniu, ani też nie mają związku z transakcjami dokonanymi w przeszłości. Korekty cen z uwagi na ilość zmiennych będących przedmiotem analiz cen transferowych nie powinny być i ogólnie nie mogą być w sposób bezpośredni powiązane z dokonywaną transakcją. Mając na uwadze treść raportu, grupa ekspercka postuluje, iż w przypadkach braku ustaleń umownych, które zmieniałyby wynagrodzenie to nawet jeśli można bezpośrednio powiązać korektę cen transferowych z konkretną transakcją, w praktyce powinna ona (korekta dochodowości) być uznana za zdarzenie poza zakresem opodatkowania VAT.

Powyższy pogląd znajduje również potwierdzenie w Objaśnieniach TP w części A.4 Dokumentowanie, pkt 28 Objaśnień Minister Finansów wskazał, że „W sytuacji, gdy korekta cen transferowych nie powoduje zmiany wynagrodzenia z tytułu dokonanych transakcji - konkretnych dostaw towarów lub świadczenia usług na rzecz podmiotów powiązanych - natomiast ma na celu dostosowanie poziomu rentowności spółki do poziomu rynkowego, taka korekta pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT, tj. nie podlega temu podatkowi. W konsekwencji nie jest dokumentowana fakturą VAT.”

Przedstawiony powyżej pogląd grupy eksperckiej, aby każdą korektę cen transferowych traktować jako zdarzenie niepodlegające opodatkowaniu VAT nie został w pełni przyjęty przez polskie organy podatkowe. W interpretacjach indywidualnych organy podatkowe dokonują rozróżnienia pomiędzy korektami cen transferowych, które podlegają opodatkowaniu VAT, a takimi, które nie są objęte zakresem tego podatku.

Rozróżnienie wprowadzane przez organy podatkowe oparte jest na utrwalonym poglądzie sądów (w tym TSUE), przedstawiającym kryteria podziału między świadczeniami uznawanymi za podlegające opodatkowaniu VAT i takimi, które znajdują się poza reżimem tego podatku.

Na tej podstawie, organy podatkowe podkreślają, że aby uznać, że dane zdarzenie gospodarcze stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, konieczne jest, aby między stronami doszło do powstania stosunku prawnego, w ramach którego wyraźnie określone zostaną:

1.przedmiot świadczenia, będący przejawem aktywności gospodarczej jednej ze stron (tzn. dostarczone zostaną towary lub wyświadczone usługi),

2.wynagrodzenie stanowiące korzyść, którą strona świadcząca ma otrzymać od drugiej ze stron będącej beneficjentem świadczenia,

tak aby możliwe było stwierdzenie, że pomiędzy świadczeniami istnieje bezpośredni związek, pozwalający na uznanie, że świadczenia te mają wzajemny charakter.

Na tej podstawie i mając na względzie koncepcję świadczenia usług dla celów VAT, organy podatkowe, ustalając, czy wyrównanie rentowności (korekta cen transferowych) powinna stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, badają, czy:

• rozliczenie dokonywane w ramach wyrównania rentowności można powiązać z konkretną dostawą towarów lub konkretnym świadczeniem usług, czy też rozliczenie to ma na celu wyłącznie zapewnienie rentowności / dochodowości podmiotu na rynkowym poziomie w odniesieniu do całości jego działalności,
• możliwe jest zweryfikowanie wpływu korekty cen transferowych na faktury pierwotne wystawione między stronami i na poszczególne pozycje wymienione na tych fakturach, a co za tym idzie korekta cen transferowych prowadzi do zmiany wynagrodzenia należnego z tytułu dostaw towarów/świadczenia usług,
• wyrównanie rentowności ma celu zapewnienie poziomu dochodowości w odniesieniu do konkretnych produktów wytwarzanych/usług świadczonych przez dany podmiot, czy też ma na celu zagwarantować poziom dochodowości w danym okresie na prowadzonej działalności operacyjnej,
• rozliczenia w ramach wyrównania rentowności mają przełożenie na kształtowanie się cen towarów / usług,
• korekta wyrównawcza jest wypłacana pod warunkiem podjęcia konkretnych, określonych działań przez drugą stronę.

Zdaniem Wnioskodawcy, przenosząc powyższe rozważania na treść Umowy Dystrybucyjnej, która została zawarta pomiędzy stronami, a także na wprowadzony na podstawie tej Umowy model współpracy pomiędzy Spółką a B., należy wskazać, że:

• rozliczenie dokonywane w ramach wyrównania rentowności nie może być uznane za powiązane z konkretną dostawą towarów, jakie miałyby być realizowane pomiędzy stronami. Pomiędzy stronami Umowy nie dochodzi do dostawy towarów (te są nabywane bezpośrednio przez Wnioskodawcę od zewnętrznego dostawcy i również bezpośrednio sprzedawane klientom Grupy),
• przewidziane w Umowie Dystrybucyjnej wyrównanie rentowności ma na celu zapewnienie dochodowości Spółce na określonym poziomie w całościowym odniesieniu do jej roli i działalności jako dystrybutora o ograniczonym ryzyku,
• niemożliwe jest zweryfikowanie wpływu rozliczeń dokonanych w ramach wyrównania rentowności na faktury pierwotne wystawione między stronami i na poszczególne pozycje wymienione na tych fakturach, a korekta rentowności nie będzie prowadzić do zmiany wynagrodzenia należnego pomiędzy stronami - Wnioskodawca wskazuje, jak zostało to przedstawione w opisie stanu faktycznego, że między B a Spółką nie dochodzi do dostawy towarów / świadczenia usług, a więc nie ma pierwotnych transakcji i pierwotnych faktur, do których odnosiłoby się wyrównanie dochodowości. W konsekwencji, wyrównanie to nie może prowadzić do zmiany wynagrodzenia należnego pomiędzy stronami,
• w przedstawionej sytuacji wyrównanie rentowności ma na celu zagwarantować poziom dochodowości Wnioskodawcy w danym okresie na prowadzonej działalności operacyjnej jako dystrybutor o ograniczonym ryzyku, a nie w odniesieniu do konkretnych produktów dystrybuowanych przez Spółkę. Z postanowień Umowy Dystrybucyjnej wynika m.in., że opłaty będą kształtować się na poziomie odpowiadającym prowadzonej przez Spółkę działalności i podejmowanego przez nią ryzyka,
• za tym, że wyrównanie rentowności ma zagwarantować określony poziom dochodowości Wnioskodawcy w odniesieniu do całości jej działań jako dystrybutora o ograniczonym ryzyku przemawia także sposób kalkulacji poziomu rozliczenia w oparciu o całość przychodów, kosztów i zysków Spółki, a nie w odniesieniu do poszczególnych realizowanych transakcji,
• rozliczenia dokonywane w ramach wyrównania rentowności pozostają bez wpływu na kształtowanie się cen towarów, czy to w odniesieniu do transakcji zakupowych, czy to transakcji sprzedażowych realizowanych przez Spółkę. Z Umowy Dystrybucyjnej wynika, że ustalenie polityki cenowej jest zadaniem B, a polityka ta jest niezależna od poziomu rozliczenia w ramach wyrównania rentowności, a przy jej ustalaniu B bierze pod uwagę inne czynniki niż rozkład zrealizowanego zysku odpowiednio przez nią i przez Spółkę. Ponadto, towary są nabywane przez Spółkę od zewnętrznego podmiotu, a co za tym idzie wyrównanie rentowności pomiędzy stronami nie może mieć wpływu na ceny stosowane pomiędzy Wnioskodawcą a podmiotem trzecim,
• ponadto, korekta wyrównawcza nie jest wypłacana pod warunkiem wykonania określonych świadczeń, czy to przez B., czy to przez Wnioskodawcę - jak wskazano powyżej wyrównanie rentowności ma związek z zapewnieniem określonego poziomu dochodowości, jest podejmowane np. co miesiąc, nie ma związku z konkretnym świadczeniem którejkolwiek ze spółek i może być realizowane w każdą ze stron, tzn. korekty mogą być dokonywane zarówno od i do Wnioskodawcy, jak i od i do B, w zależności od poziomu osiągniętego marży / zysku. Co więcej, wyrównanie to odnosi się do ogółu zdarzeń mających wpływ na dochodowość Spółki i jest podejmowane mając na względzie funkcje pełnione przez Spółkę i B. w ustalonym modelu współpracy,
• na marginesie Wnioskodawca wskazuje także, że rozliczenie dokonywane w ramach wyrównania rentowności nie powinno być także powiązane z ewentualnym wzajemnym świadczeniem usług przez strony Umowy Dystrybucyjnej - jak zostało to bowiem opisane w stanie faktycznym niniejszego wniosku, w ramach przyjętego modelu współpracy, obie strony pełnią określone role (funkcje), a zadania przypisane im w ramach tych ról nie są czynnościami wykonywanymi na rzecz drugiej strony za wynagrodzeniem jako świadczenie usług dla celów VAT. W związku z wykonywaniem tych obowiązków, strony nie przewidziały wzajemnego wynagrodzenia, co potwierdza, że obowiązki te mają charakter zadań wykonywanych w ramach przyjętego modelu współpracy i nie są przez strony traktowane jako wzajemne świadczenie sobie usług.

Z powyższego wynika więc, że wyrównanie rentowności pomiędzy Spółką a B. na bazie Umowy Dystrybucyjnej powinno zostać uznane za czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT. Konkluzja ta znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo:

• w interpretacji indywidualnej z 15 marca 2023 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.562.2022.2.JK Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że: „W świetle powyższych definicji, z pewnością należy stwierdzić, że pomiędzy Pryncypałem a Wnioskodawcą nie dochodzi do dostaw towarów wynikających z korekty dochodowości Wnioskodawcy, w formie płatności V. F., która została opisana powyżej w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym. Płatność V. F. (tj. korekta dochodowości) nie może być traktowana jako wynagrodzenie za dostawę towaru, ponieważ w przedstawionym stanie faktycznym pomiędzy Pryncypałem a Wnioskodawcą nie dochodzi do żadnego przepływu towaru (a także nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), który byłby powiązany z płatnością V. F.”.,
• w interpretacji indywidualnej z 13 października 2023 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.317.2023.2.JO Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że: „Jak wskazali Państwo w opisie sprawy ww. rozliczenia wyrównawcze związane z konceptem nie jest powiązane z żadną konkretną dostawą towarów ani konkretnym świadczeniem usług. Wprowadzony model rozliczenia ma za zadanie wyłącznie zapewnienie rentowności / dochodowości Spółki na rynkowym poziomie w odniesieniu do całości jej działalności. Dodatkowo wskazali Państwo, że opłata za koncept nie odnosi się bezpośrednio do cen towarów sprzedawanych przez Spółkę. W szczególności nie odnosi się ona do jakichkolwiek konkretnych faktur, odrębnych pozycji na fakturze, czy też cen stosowanych pierwotnie przez Spółkę. Płatność ta odnosi się do wyników Spółki w danym okresie w zakresie jego działalności operacyjnej. Zatem B. A/S nie gwarantuje poziomu dochodowości w odniesieniu do konkretnych produktów wytwarzanych przez Spółkę, lecz gwarantuje poziom dochodowości w danym okresie na prowadzonej działalności operacyjnej. Należy zatem stwierdzić, że skoro rozliczenia wyrównawcze związane z konceptem nie odnoszą się bezpośrednio do cen towarów sprzedawanych przez Spółkę, jak również nie odnoszą się do jakichkolwiek konkretnych faktur, odrębnych pozycji na fakturze, czy też cen stosowanych pierwotnie przez Spółkę oraz nie będą miały przełożenia na kształtowanie poziomu cen towarów/usług, to dokonywane rozliczenia wyrównawcze związane z konceptem stanowią / będą stanowić zdarzenie niemające wpływu na rozliczenie podatku VAT. Ponadto wskazali Państwo również, że płatność wyrównawcza nie jest wypłacana pod warunkiem podjęcia konkretnych, określonych działań przez drugą stronę. Zatem w przedmiotowej sprawie wskazane powyżej przesłanki niezbędne dla uznania, że dane zdarzenie gospodarcze stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT jako dostawa towarów lub wykonanie usługi, nie zostaną spełnione – nie występuje bowiem element aktywności gospodarczej jednej ze stron, odpłatności ani wzajemności”.

W związku z powyższym, w opisanym w stanie faktycznym, w ocenie Wnioskodawcy należy uznać, że przedmiotowe rozliczenia, stanowiące korektę cen transferowych, pozostają poza zakresem opodatkowania VAT.

W zakresie pytania 2

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy o VAT przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Dane świadczenie można uznać za świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, jeżeli spełnione zostaną następujące przesłanki:

1.istnieją jasno określone strony świadczenia - podmiot świadczący usługę i jej konkretny, indywidualnie określony nabywca, który jest jej beneficjentem, otrzymującym określoną korzyść;

2.świadczenie wynika ze stosunku prawnego łączącego strony - istniejąca między stronami relacja prawna określa świadczenie wzajemne;

3.istnieje bezpośredni związek między świadczoną usługą i otrzymanym (lub należnym) wynagrodzeniem - istnieje precyzyjnie określone wynagrodzenie należne w zamian za wykonane świadczenie (świadczenie, które ma zostać wykonane), które stanowi korzyść świadczącego usługę i wynagrodzenie to jest wyrażalne w pieniądzu;

4.świadczona jest określona (możliwa do zdefiniowania) usługa - czyli konkretne, zindywidualizowane świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu ustawy o VAT.

Innymi słowy, jeżeli w ramach powstałego stosunku prawnego wyraźnie określone zostaną:

1.przedmiot świadczenia, będący przejawem aktywności gospodarczej jednej ze stron (tzn. dostarczone zostaną towary lub wyświadczone usługi),

2.wynagrodzenie stanowiące korzyść, którą strona świadcząca ma otrzymać od drugiej ze stron będącej beneficjentem świadczenia,

tak aby możliwe było stwierdzenie, że pomiędzy świadczeniami istnieje bezpośredni związek, pozwalający na uznanie, że świadczenia te mają wzajemny charakter.

Jak wskazano powyżej, w ocenie Wnioskodawcy, opisane w stanie faktycznym rozliczenia z tytułu korekt cen transferowych dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą a B:

• nie są powiązane z konkretną dostawą towarów, jakie miałyby być realizowane pomiędzy stronami. Pomiędzy stronami Umowy nie dochodzi do dostawy towarów (te są nabywane bezpośrednio przez Wnioskodawcę od zewnętrznego dostawcy i również bezpośrednio sprzedawane klientom Grupy),
• mają na celu zapewnienie dochodowości Spółce na określonym poziomie w całościowym odniesieniu do jej roli i działalności jako dystrybutora o ograniczonym ryzyku,
• nie dają możliwości przypisania ich do pierwotnych faktur wystawianych między stronami i do poszczególnych pozycje wymienionych na tych fakturach,
• kalkulowane są w oparciu o całość przychodów, kosztów i zysków Spółki, a nie w odniesieniu do poszczególnych realizowanych transakcji,
• pozostają bez wpływu na kształtowanie się cen towarów, czy to w odniesieniu do transakcji zakupowych, czy to transakcji sprzedażowych realizowanych przez Spółkę,
• w związku z pełnieniem określonych ról, strony nie przewidziały wzajemnego wynagrodzenia, co potwierdza, że obowiązki te mają charakter zadań wykonywanych w ramach przyjętego modelu współpracy i nie są przez strony traktowane jako wzajemne świadczenie sobie usług.

Ponadto, korekta cen transferowych nie jest wypłacana pod warunkiem wykonania określonych świadczeń, czy to przez B, czy to przez Wnioskodawcę. Co więcej, wyrównanie to odnosi się do ogółu zdarzeń mających wpływ na dochodowość Spółki i jest podejmowane mając na względzie funkcje pełnione przez Spółkę i B w ustalonym modelu współpracy.

Wobec powyższego w ocenie Wnioskodawcy wyrównanie rentowności dokonane na rzecz B w związku z opisanym w stanie faktycznym wniosku podziałem funkcji i ryzyk, nie zobowiązuje Wnioskodawcy do rozpoznania importu usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy o VAT, bowiem stanowi ona korektę cen transferowych, a między świadczeniem i dokonaną opłatą nie ma bezpośredniego związku.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji Dyrektora KIS z dnia 17 sierpnia 2020 r. nr 0112-KDIL1-3.4012.261.2020.1.JK, w której organ zgodził się ze stanowiskiem, iż dokonywana przez podatnika opłata na rzecz podmiotu z Wielkiej Brytanii nie stanowi zapłaty za świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT, ponieważ w związku z dokonywaną opłatą nie dochodzi do wystarczająco zindywidualizowanego świadczenia wzajemnego i nie ma rzeczywistej ekwiwalentności za ewentualne świadczenie. W konsekwencji powyższego podatnik nie było zobowiązany do rozpoznania importu usług. Podkreślić należy, iż w opisie stanu faktycznego przytoczonej interpretacji wskazano, że na podstawie umowy zawartej pomiędzy podatnikiem a spółką z Wielkiej Brytanii dochodziło do wypłaty części zysku, który z uwagi na ograniczone funkcje i ryzyka podatnika nie był mu należny. Podatnik argumentował, iż rozliczenie nadwyżki zysku (tzw. zysk rezydualny) stanowi transfer zysku, który powstał dzięki zaangażowaniu innego podmiotu i stanowi jego korzyść wskazując, że tego typu uzgodnienia w teorii cen transferowych są określane jako tzw. „TP adjustments”, które stanowią transfer zysków do innych podmiotów należnych im za pełnioną rolę w grupie podmiotów powiązanych (z uwagi na pełnione funkcje, angażowane aktywa i podejmowane ryzyka). Bezsprzecznie zatem opłata ta nie może być utożsamiana z wynagrodzeniem za usługę. Podatnik podkreślał, że w stanie faktycznym, będącym przedmiotem rozstrzygnięcia KIS, brak jest związku pomiędzy pełnionymi przez podmiot z Wielkiej Brytanii funkcjami i ponoszonymi ryzykami a dokonaną przez podatnika opłatą. W takich okolicznościach organ zgodził się z argumentacją podatnika i potwierdził, że ten nie był zobowiązany do rozpoznania importu usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy o VAT.

W zakresie pytania 3

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1)sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem,

2)wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a,

3)wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1,

4)otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:

a)wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

b)czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,

c)dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.

Fakturą dokumentowana jest więc, co do zasady sprzedaż, a więc odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług.

Jednocześnie, w myśl art. 106j ust. 1 ustawy o VAT w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1)podstawa opodatkowania lub kwota podatku wskazana w fakturze uległa zmianie,

3)dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,

4)dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,

5)stwierdzono pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury, - podatnik wystawia fakturę korygującą.

W rezultacie, fakturę korygującą wystawia się gdy dochodzi do jakiejkolwiek zmiany (czy to wynikającej ze zmian gospodarczych, czy to z błędu technicznego) w fakturach pierwotnych, które dokumentowały transakcję opodatkowaną VAT.

Przepisy ustawy o VAT nie regulują natomiast sposobu dokumentowania świadczeń znajdujących się poza zakresem opodatkowania VAT, jak i nie wprowadzają stosownych instrumentów służących dokumentowaniu takich przypadków.

Mając na względzie powyższe rozważania oraz z uwagi na fakt pozostawania rozliczeń-korekty cen transferowych, o których mowa w opisanym stanie faktycznym, poza zakresem opodatkowania VAT, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nie powinna w celu ich udokumentowania wystawiać faktury VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informujemy, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług (pytania oznaczone we wniosku nr 3-5), zaś w zakresie dotyczącym podatku dochodowego od osób prawnych (pytania oznaczone we wniosku nr 1 i 2) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego, który Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz
• zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.