Wyrok NSA z dnia 2 października 2024 r., sygn. III OSK 2149/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca Sędzia NSA Tamara Dziełakowska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Zdzisław Ślusarczyk Sędzia del. WSA Maciej Kobak po rozpoznaniu w dniu 2 października 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komendanta Głównego Policji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2023 r., sygn. akt II SA/Wa 351/21 w sprawie ze skargi S. M. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] grudnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 19 kwietnia 2023 r., sygn. akt II SA/Wa 351/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną decyzję Komendanta Głównego Policji z [...] grudnia 2020 r. oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Bydgoszczy z [...] października 2020 r. nr [...], na podstawie której odmówiono S. M. (dalej: skarżący) wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wywiódł organ, zaskarżając ten wyrok w całości, a na podstawie:

I. art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) zarzucił naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. naruszenie:

1) art. 128 § 1 pkt 4 P.p.s.a. poprzez nieuprawnione podjęcie zawieszonego postępowania pomimo, że nie ustała przesłanka stanowiąca podstawę zawieszenia, a wskazane przez Sąd okoliczności nie są wystarczające do podjęcia zawieszonego postępowania;

2) art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2022 r., poz. 2492 ze zm., dalej: P.u.s.a.) w zw. z art. 3 § 1 i § 2 pkt 1, art. 134 ust. 1 P.p.s.a w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i art. 135 P.p.s.a. poprzez wykroczenie poza kompetencje kontrolne sądu i poza granice rozstrzyganej sprawy oraz zastosowanie, niewynikającego z przepisów prawa kryterium kontroli działalności orzeczniczej organu, tj. kryterium zgodności z Konstytucją RP przepisów prawa materialnego stanowiących podstawę kontrolowanego rozstrzygnięcia, co skutkowało tym, że sąd nie ocenił tego, czy proces stosowania prawa przez organ administracyjny był prawidłowy oraz błędnie uchylił zaskarżoną decyzję, co dodatkowo narusza art. 7, 184 i 188 ust. 1 Konstytucji RP;