Czy starosta może weryfikować oświadczenie o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane

Takie oświadczenie to jeden z wielu dokumentów, które inwestor musi załączyć do wniosku o pozwolenie na budowę. W praktyce często 
pojawia się pytanie: czy organ administracji budowlanej powinien poprzestać na przyjęciu tego oświadczenia, czy też musi je zweryfikować, prowadząc postępowanie dowodowe na ogólnych zasadach postępowania administracyjnego? Poglądy w orzecznictwie są niejednolite.

Zgodnie z art. 33 ust. 2 prawa budowlanego (dalej: p.b.) inwestor musi dołączyć do wniosku o pozwolenie na budowę m.in.:

• projekt zagospodarowania działki lub terenu oraz projekt architektoniczno-budowlany wraz z opiniami, uzgodnieniami, pozwoleniami i innymi dokumentami, których obowiązek dołączenia wynika z przepisów odrębnych ustaw, lub kopiami tych opinii, uzgodnień, pozwoleń i innych dokumentów;
• decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli jest ona wymagana zgodnie z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym;
• oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

Na podstawie art. 3 pkt 11 p.b. pod pojęciem prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane należy rozumieć „tytuł prawny wynikający z prawa własności, użytkowania wieczystego, zarządu, ograniczonego prawa rzeczowego albo stosunku zobowiązaniowego, przewidującego uprawnienia do wykonywania robót budowlanych”. Zarówno z konstrukcji przepisów p.b., jak i treści tej definicji można wywieść, że inwestor, jako uczestnik procesu budowlanego (art. 17 p.b.), nie zawsze musi być tożsamy z właścicielem bądź użytkownikiem wieczystym nieruchomości. Potwierdził to w wyroku z 22 lutego 2013 r. (sygn. akt II OSK 1997/11) Naczelny Sąd Administracyjny, który stwierdził, że inwestorem może być także najemca, o ile w umowie najmu wynajmujący, który sam ma stosowny tytuł prawny do nieruchomości, zawarł upoważnienie dla drugiej strony umowy do wykonywania robót budowlanych.