Interpretacja indywidualna z dnia 15 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.409.2024.4.PK

Zaliczenie wynagrodzenia dla komplementariusza do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 lipca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 30 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia wynagrodzenia wspólników za prowadzenie spraw spółki do kosztów uzyskania przychodów.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie z 27 września 2024 r. - pismem z 5 października 2024 r. (data wpływu: 5 października 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawcą jest spółka A. spółka Komandytowa z siedzibą w (…). Wspólnikami tej spółki komandytowej są:

• komplementariusz: osoba fizyczna A.A. (pesel: …)
• komandytariusz: spółka z ograniczoną odpowiedzialnością - C. Sp. z o.o. z siedzibą w (...).

Powyżej wskazana spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wykonywaniu instalacji elektrycznych (PKD 43.21.Z) - przedmiot przeważającej działalności gospodarczej spółki. Pozostała działalność spółki to:

(…).

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka jest również zarejestrowana jako podatnik VAT czynny w Polsce.

25 lipca 2024 r. Zebranie Wspólników spółki A. spółka komandytowa z siedzibą w (...) podjęło w formie aktu notarialnego uchwałę o zmianie umowy spółki A. spółka komandytowa z siedzibą w (...), wprowadzając między innymi następujące postanowienia do umowy spółki komandytowej:

Paragraf 10 umowy spółki otrzymuje następujące brzmienie:

1)Do prowadzenia spraw spółki uprawnieni są wspólnicy, którzy mają prawo jej reprezentacji;

2)Wspólnikom uprawnionym do prowadzenia spraw spółki może zostać przyznane wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki. Przyznanie tego wynagrodzenia oraz zasady jego wypłaty określać będzie jednomyślna uchwała wspólników.

W powyższym zakresie do umowy spółki został dodany ust. 2 dotyczący możliwości przyznania wynagrodzenia dla wspólników prowadzących sprawy spółki.

26 lipca 2024 r. Zebranie Wspólników spółki A. spółka komandytowa z siedzibą w (...) podjęło uchwałę nr (…) o następującej treści:

§ 1 Zebranie wspólników spółki A. spółka komandytowa z siedzibą w (...), działając na podstawie paragrafu 10 ust. 2 umowy spółki z dnia 27 kwietnia 2023 r., postanawia przyznać komplementariuszowi A.A. corocznie, począwszy od drugiego półrocza roku 2024r. łączne roczne wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki w wysokości 30.000,00 zł netto (słownie: trzydzieści tysięcy złotych 00/100), przy czym wynagrodzenie to będzie wypłacane corocznie w następujący sposób:

a)kwota 15 000,00 zł netto (słownie: piętnaście tysięcy złotych 00/100) płatna w terminie do 15 lipca każdego kolejnego roku za pierwsze półroczne każdego kolejnego roku

b)kwota 15 000,00 zł netto (słownie: piętnaście tysięcy złotych 00/100) płatna w terminie do 15 stycznia każdego kolejnego roku za drugie półroczne każdego kolejnego roku.

§ 2 Pierwsze wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki będzie wypłacone komplementariuszowi A.A. w kwocie 15 000 zł netto (słownie: piętnaście tysięcy złotych 00/100) w terminie do 15 stycznia 2025r. za drugie półroczne 2024r.

§ 3 1. Przewodniczący zarządził głosowanie i stwierdził, że za powyższą uchwałą głosowali wszyscy wspólnicy. Przeciwnych ani wstrzymujących się głosów nie było. Uchwała została podjęta jednogłośnie.

2.Uchwała obowiązuje z dniem jej powzięcia.

Do dnia sporządzenia niniejszego wniosku nie zostało wypłacone komplementariuszowi jeszcze wynagrodzenie wynikające z powyższej uchwały. Wynagrodzenie komplementariuszowi będzie wypłacane na podstawie wskazanej powyżej uchwały. Komplementariusza nie łączy z Wnioskodawcą żadna umowa o pracę.

Jednocześnie komplementariusz spółki prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą wpisaną do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej pod firmą: „D.” z siedzibą w (...) i z tego tytułu zgłosił się jako płatnik składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne do ZUS. Komplementariusz zarówno jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą wpisaną do CEIDG jak również jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej jest polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce pod nieograniczony obowiązek podatkowy.

Komplementariusz posiada zarówno siedzibę działalności gospodarczej w Polsce jak i miejsce zamieszkania w Polsce. W dacie złożenia wniosku o interpretacje komplementariusz spółki opodatkowuje jednoosobową działalność gospodarczą wpisaną do CEIDG zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Komplementariusz spółki od 2006-10-16 jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny w Polsce. W zakresie prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej zarejestrowanej w CEIDG komplementariusz spółki ma wpisane następujące kody PKD wykonywanej działalności gospodarczej:

(…)

Obowiązek prowadzenia spraw spółki i jej reprezentacja przez komplementariusza wynikają z kodeksu spółek handlowych. Na podstawie art. 39 § 1 w zw. z art. 103 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2024r., poz. 18 ze zm., dalej także jako k.s.h.) prawem i obowiązkiem komplementariusza jest prowadzenie spraw spółki. Prowadzenie spraw spółki powierzone jest co do zasady komplementariuszom (art. 121 k.s.h.). Zgodnie z art. 39 § 1 k.s.h.:

„Każdy wspólnik ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki”.

Jednocześnie art. 103 § 1 k.s.h. stanowi:

„W sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej”.

Ponadto zgodnie z art. 121 k.s.h:

„Komandytariusz nie ma prawa ani obowiązku prowadzenia spraw spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej”.

Zgodnie z art. 117 k.s.h. komplementariusze mają prawo i obowiązek reprezentowania spółki. Art. 117 k.s.h. stanowi:

„Spółkę reprezentują komplementariusze, których z mocy umowy spółki albo prawomocnego orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki”.

Zgodnie z umową spółki A. spółka komandytowa, A.A. jako komplementariusz nie został pozbawiony prawa reprezentacji spółki ani nie został pozbawiony takiego prawa orzeczeniem Sądu. Prowadzenie spraw spółki, w odróżnieniu od jej reprezentacji, polega na podejmowaniu decyzji i czynności wewnątrz struktury spółki i jej przedsiębiorstwa (chociaż sfera prowadzenia spraw spółki i jej reprezentacji wzajemnie się przenikają). Przez prowadzenie spraw spółki komandytowej należy rozumieć wszystkie czynności dotyczące czynności wewnątrz spółki, czyli przykładowo czuwanie nad wykonywaniem zawartych umów, przygotowanie ofert, a także podejmowanie decyzji we wszystkich innych istotnych dla spółki sprawach.

Co do zasady prowadzenie spraw spółki jest prawem i obowiązkiem komplementariuszy. Komplementariusz decyduje i będzie decydować o miejscu i czasie dokonania czynności, która wchodzi w zakres prowadzenia spraw Spółki. Wypłata wynagrodzenia należnego za prowadzenie spraw Spółki nie będzie miała żadnego związku z rezultatem działań Spółki. Jego wysokość nie została ukształtowana jako zależna od wysokości przychodów lub dochodów Spółki. Wynagrodzenie to nie będzie miało żadnego związku z udziałem w zysku spółki komandytowej.

Komplementariusz spółki A.A. w dniu 28 lipca 2024r. wystąpił z własnym wnioskiem o interpretacje indywidualną do Dyrektora KIS (wniosek złożony poprzez e-puap), w którym zapytał między innymi czy ma wystawiać faktury VAT z tytułu otrzymywania wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki na podstawie uchwały opisanej w stanie faktycznym niniejszego wniosku.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Spółka komandytowa będzie nabywała od jednoosobowej działalności gospodarczej działającej pod firmą „D.” z siedzibą w (...) usługi najmu. Możliwa będzie sytuacja, iż spółka będzie dokonywać również zakupu sprzętu od jednoosobowej działalności pod firmą „D.”. Zakres usług najmu będzie dotyczyć sprzętu, a być może również pomieszczeń.

Usługi, które ww. spółka komandytowa będzie nabywała od jednoosobowej działalności gospodarczej działającej pod firmą „D.” nie będą dotyczyły podjętej uchwały w sprawie przyznania wynagrodzenia komplementariuszowi za prowadzenie spraw spółki komandytowej. Być może w przyszłości będą nabywane inne usługi lub towary, ale nie są one obecnie planowane ani znane w chwili udzielania niniejszej odpowiedzi, dlatego tez wnioskodawca nie może ich określić.

Na dzień udzielenia niniejszej odpowiedzi nie są zawarte żadne umowy cywilnoprawne pomiędzy jednoosobową działalnością gospodarczą „D.” z siedzibą w (...) a spółką A. spółka komandytowa z siedzibą w (...). Usługi najmu, o którym mowa w odpowiedzi na pytanie wyżej dotyczą konkretnego zapotrzebowania np. na wynajem sprzętu i nie są to usługi, które długo trwają. Wynajem trwa kilka lub kilkanaście dni i po tym wynajmie umowy najmu są rozwiązywane. Nie są to zatem usługi, które trwają nieprzerwanie np. kwartał, czy cały rok.

Umowa najmu pomieszczenia jeszcze nie została zawarta. Był sprzedawany sprzęt pomiędzy jednoosobową działalnością gospodarczą „D.” z siedzibą w (...) a spółką A. spółka komandytowa z siedzibą w (...), ale były to umowy sprzedaży, które były zawarte przed udzieleniem niniejszej odpowiedzi.

A. spółka komandytowa z siedzibą w (...) jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Również A.A. jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w podatku VAT. Spółka komandytowa na dzień udzielenie niniejszej odpowiedzi nie sprzedaje towarów czy usług zwolnionych z VAT. Prowadzenie spraw spółki komandytowej, jak opisano to we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, będzie wiązało się z ustalaniem kierunków działania spółki, podejmowaniem decyzji biznesowych, w tym dotyczących zawierania umów, zmiany umów, rozwiązywania umów, prowadzenia negocjacji itp. A zatem dzięki prowadzeniu spraw spółki komandytowej, spółka komandytowa będzie mogła następnie zawierać umowy, zmieniać umowy lub rozwiązywać umowy, a także podejmować inne działania związane z funkcjonowaniem na rynku. W zakresie zawierania umów sprzedaży usług czy towarów przez spółkę komandytową, czy ich zmiany będą to czynności opodatkowane podatkiem VAT.

Zatem w tym kontekście nabywane przez Spółkę - na podstawie wystawionych przez wspólnika (A.A.) z tytułu prowadzenia przez Niego spraw spółki komandytowej - usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

W ocenie Wnioskodawcy wynagrodzenie, które wspólnik (komplementariusz) będzie otrzymywał ze spółki A. spółka komandytowa z siedzibą w (...) nie będzie stanowiło przychodu ze stosunku pracy, albowiem wynika ono z podjętej uchwały, a nie z zawartej umowy o pracę, spółdzielczej umowy o pracę czy umowy o pracę nakładczą.

Zatem w ocenie wnioskodawcy wynagrodzenie, które otrzyma wspólnik (komplementariusz) od spółki nie będzie stanowić przychodu wymienionego w art. 12 ust. 1-6 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ocenie wnioskodawcy wynagrodzenie, które wspólnik (komplementariusz) będzie otrzymywał ze spółki A. spółka komandytowa z siedzibą w (...) nie będzie stanowiło przychodu wymienionego w art. 13 pkt 2-9 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych z tego powodu, że jak już wskazano we wniosku o wydanie interpretacji i w niniejszym piśmie wynagrodzenie będzie wynikało jedynie z uchwały, a nie z zawartej umowy. Wspólnik (komplementariusz) nie zawarł żadnej umowy ze spółką komandytową na wypłatę wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki komandytowej, jak również nie jest osobą duchowną ani członkiem Rady Mediów Narodowych.

Zgodnie z przepisami kodeksu spółek handlowych komplementariusz jest zobowiązany do prowadzenia spraw spółki i do jej reprezentacji. Odpowiedzialność komplementariusza wobec osób trzecich wynika wprost z art.102 Kodeksu spółek handlowych, zgodnie z którym:

„Spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona”.

Uchwała w sprawie przyznania wynagrodzenia Komplementariuszowi za prowadzenie spraw spółki komandytowej nie określa zasad odpowiedzialności komplementariusza wobec osób trzecich. Uchwała nie porusza tego wątku. Zatem komplementariusz (A.A.) spółki komandytowej (A. spółka komandytowa) ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za prowadzenie spraw spółki i jej reprezentacje na podstawie przepisów kodeksu spółek handlowych. Sama uchwała o przyznaniu wynagrodzenia nie kreuje żadnej dodatkowej odpowiedzialności komplementariusza. Odpowiedzialność komplementariusza i komandytariusza ma charakter subsydiarny, co oznacza, że za czynności wykonywane w imieniu spółki przez komplementariusza w pierwszej kolejności odpowiada spółka komandytowa, ale również odpowiada na zasadzie subsydiarności komplementariusz oraz komandytariusz (ale komandytariusz odpowiada tylko do wysokości sumy komandytowej, zaś komplementariusz bez ograniczeń). Odpowiedzialność komplementariusza i komandytariusza jest solidarna ponadto. Zasada ta wynika z kodeksu spółek handlowych, a nie z podjętej uchwały w sprawie wypłaty wynagrodzenia komplementariuszowi za prowadzenie spraw spółki.

Treść uchwały o przyznaniu wspólnikowi (komplementariuszowi) wynagrodzenia za prowadzenia spraw spółki komandytowej została opisana we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Z treści tej uchwały nie wynika, iż wspólnik (komplementariusz), wykonując opisane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej czynności, będzie wykorzystywał infrastrukturę i organizację wewnętrzną Spółki, w szczególności poprzez korzystanie z urządzeń technicznych (np. komputera, telefonu komórkowego, samochodu itp.), oraz ewentualnie innych zasobów, którymi Spółka dysponuje (np. pomieszczenia biurowe wraz z wyposażeniem, uczestnictwo w szkoleniach i konferencjach związanych ściśle z pełnioną funkcją i powierzonymi zadaniami, firmowe karty płatnicze i kredytowe itp.).

Zatem uchwała nie przyznaje wspólnikowi (komplementariuszowi) powyższych uprawnień. Należy jednakże podkreślić, ze wspólnik (komplementariusz) ma możliwość korzystania z infrastruktury i organizacji wewnętrznej spółki w szczególności poprzez korzystanie z urządzeń technicznych (np. komputera, telefonu komórkowego, samochodu itp.), oraz ewentualnie innych zasobów, którymi Spółka dysponuje (np. pomieszczenia biurowe wraz z wyposażeniem, uczestnictwo w szkoleniach i konferencjach związanych ściśle z pełnioną funkcją i powierzonymi zadaniami, firmowe karty płatnicze i kredytowe. To są uprawnienia, dzięki którym wspólnik (komplementariusz) może prowadzić sprawy spółki i ją reprezentować, np. w trakcie spotkań z kontrahentami, klientami itp. i są to standardowe działania biznesowe. Majątek spółki może bowiem być wykorzystywany przez wspólników spółki do realizacji zadań związanych z reprezentacją spółki i prowadzeniem jej spraw. Uprawnienia te należy w sposób pośredni wywieźć z przepisów kodeku spółek handlowych.

W ocenie wnioskodawcy, wystawiając fakturę VAT dla spółki komandytowej za prowadzenie spraw spółki na podstawie uchwały A.A. nie powinien wskazywać na fakturze danych jego jednoosobowej działalności gospodarczej, tylko swoje imię i nazwisko. W uchwale w sprawie wypłaty wynagrodzenia komplementariuszowi za prowadzenie spraw spółki również jest wskazane, że wypłata wynagrodzenia nastąpi dla komplementariusza A.A. (nie ma zatem odniesienia do jednoosobowej działalności gospodarczej A.A. wpisanej do CEIDG). Z tego wynikałoby w ocenie wnioskodawcy, że wynagrodzenie za prowadzenie spraw Spółki dla A.A. nie będzie wypłacane na rzecz jego jednoosobowej działalności gospodarczej.

Pytania

1)Jaką Wnioskodawca powinien przyjąć kwalifikację źródła przychodu z tytułu wypłacanego komplementariuszowi wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki A. spółka komandytowa z siedzibą w (...), przyznanego mu opisaną w stanie faktycznym niniejszej sprawy uchwałą zebrania wspólników i czy w związku z wypłatą przedmiotowego wynagrodzenia spółka musi pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na poczet wypłaty tego wynagrodzenia oraz czy spółka wystąpi w roli płatnika z tego tytułu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i czy powinna wystawić komplementariuszowi PIT-11 jako płatnik?

2)Czy Spółka A. spółka komandytowa z siedzibą w (...) będzie miała prawo odliczać podatek VAT w rozumieniu art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług od faktur wystawianych przez komplementariusza z tytułu wypłaty wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki A. spółka komandytowa z siedzibą w B., przyznanego mu opisaną w stanie faktycznym niniejszej sprawy uchwałą zebrania wspólników?

3)Czy wypłacane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie komplementariuszowi za prowadzenie spraw Spółki, na podstawie wystawianych przez niego faktur VAT i podjętej uchwały zebrania wspólników spółki komandytowej o przyznaniu komplementariuszowi wynagrodzenia opisanej w stanie faktycznym niniejszego wniosku, będzie stanowić koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Przedmiotem tej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone nr 3 w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W zakresie pytań oznaczonych jako nr 1 i nr 2 wydamy odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 3

W ocenie Wnioskodawcy wypłacane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie komplementariuszowi za prowadzenie spraw Spółki, na podstawie uchwały zebrania wspólników spółki komandytowej o przyznaniu komplementariuszowi wynagrodzenia opisanej w stanie faktycznym niniejszego wniosku i na podstawie wystawianych przez niego faktur VAT, będzie stanowić koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy zgodnie z art. 15 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powyższe wynika z następujących okoliczności. Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Nawiązując do pytania, należy wymienić art. 16 ust. 1 pkt 38 i 38a ustawy o CIT. W myśl art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń m.in. na rzecz wspólników.

Jednak odróżnić tu należy wypłacane wspólnikom wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki. Takie wynagrodzenie nie jest traktowane za jednostronne świadczenie. Stosownie zaś do art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji.

Jak wyjaśnił Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 14 kwietnia 2023 r., nr 0114-KDIP2-2.4010.102.2023.1.PK:

„Art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT, odnosi się wyłącznie do członków organów nadzorczych lub stanowiących. Tymczasem spółki komandytowe są zaliczane do kategorii jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi - w przeciwieństwie do osób prawnych (np. takich jak spółka z ograniczoną odpowiedzialnością czy spółka akcyjna), czy niektórych jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, które posiadają jednak organy (np. walne zgromadzenie akcjonariuszy w spółce komandytowo-akcyjnej) - nie posiadają organów i działają przez osoby uprawnione do prowadzenia ich spraw”.

Zatem w omawianym przypadku art. 16 ust. 1 pkt 38 i 38a ustawy o CIT nie znajdują zastosowania. Wobec tego dla możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wynagrodzenia z tytułu prowadzenia spraw spółki decydujące znaczenie będzie miało spełnienie warunków ogólnych wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku CIT:

„Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (...)”.

Opisywany w niniejszym wniosku rodzaj kosztu (wypłacane wynagrodzenie) spełnia powyższą definicję. Nie jest on bowiem wymieniony w art. 16 ust. 1 CIT, czyli negatywnym katalogu kosztów. Żaden z zapisów w ww. regulacji nie odnosi się do kosztów wynagrodzenia za zarządzanie (prowadzenie spraw) podatnika (spółki osobowej, będącej podatnikiem CIT). Opisywany koszt spełnia także definicję ogólną określoną w art. 15 ust. 1 CIT. Za koszty tego rodzaju w praktyce skarbowej (np. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 1 lutego 2023 r., 0114-KDIP2-1.4010.257.2022.1.MR1) uznaje się:

„wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. (...) W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą - poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów

(...) Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób”.

Cel poniesienia kosztu będącego przedmiotem wniosku odpowiada celom określonym w przepisie (również prezentowanym w praktyce skarbowej). Przede wszystkim służy on zabezpieczeniu źródła przychodów - poprzez zagwarantowanie możliwości zarządzania spółką przez osoby posiadające wymaganą wiedzę i doświadczenie. Wynagrodzenie tych osób za wykonywanie obowiązków wynikających z obowiązku prawnego (określonego w umowie spółki i prawie handlowym) jest naturalną cechą obrotu gospodarczego.

Prawidłowe zarządzanie spółką ma na celu zarówno dbałość o bazę materialną służącą prowadzeniu działalności, ale także zdobywanie rynków, weryfikację sposobu realizacji umów oraz wykonywanie obowiązków prawnych związanych z prowadzeniem działalności. Istnieje również związek kosztu z prowadzoną działalnością gospodarczą (czynności zarządcze będą dotyczyć działalności gospodarczej podatnika oraz wynikających z nich obowiązków prawnych).

Dzięki zobowiązaniu do prowadzenia spraw i wynagradzaniu komplementariusza Spółka może oczekiwać stałego, profesjonalnego zaangażowania tych osób w proces zarządzania, co będzie skutkować m in. uzyskiwaniem przychodów podatkowych. Wystąpi też skutek w postaci zabezpieczenia źródła przychodów – poprzez rozwój i dbałość o pewność prowadzonej działalności gospodarczej. Spełnia to wymogi określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto wydatki opisywane we wniosku (wynagrodzenie z zarządzanie) będzie faktycznie ponoszone przez Wnioskodawcę (kosztem jego majątku). Wydatek będzie miał charakter rzeczywisty i definitywny. Koszty będą udokumentowane w postaci opisanej w niniejszym wniosku uchwały o wypłacie wynagrodzenia komplementariuszowi i wystawianych przez niego faktur VAT oraz co do samego faktu płatności. W świetle powyższych argumentów opisywane wydatki należy uznać za koszty uzyskania przychodów. Jest to pogląd zgodny z praktyką podatkową. Uznanie kosztów wypłaty wynagrodzenia komplementariuszowi na podstawie podjętej uchwały za koszty uzyskania przychodu spółki komandytowej potwierdzają w swoich interpretacjach organy skarbowe, np.:

1.interpretacja indywidualna z dnia 14 kwietnia 2023 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.102.2023.1.PK:

„A zatem należy wskazać, że gdy wynagrodzenie wypłacane wspólnikom, czyli komplementariuszowi i komandytariuszom zostało ustalone uchwałą wspólników podjętą na podstawie umowy spółki komandytowej, będzie stanowić koszt uzyskania przychodu dla spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT”.

interpretacja indywidualna z dnia 16 sierpnia 2023 r., Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.321.2023.1.PK:

„Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że prowadzą Państwo działalność gospodarczą w formie spółki komandytowej. Spółka posiada trzech wspólników: jednego komplementariusza w postaci spółki kapitałowej oraz dwóch komandytariuszy - osoby fizyczne. Jeden z Państwa komandytariuszy jest jednocześnie prezesem zarządu u Komplementariusza. Wspólnicy planują zmienić umowę spółki i dodać zapis, który przyznaje prawo do prowadzenia spraw Spółki zarówno komandytariuszom, jak i komplementariuszom z jednoczesnym zachowaniem zapisu o wypłacie wynagrodzenia za te czynności. Państwa wątpliwości dotyczą możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaconego zarówno komplementariuszowi, jak i komandytariuszom wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki komandytowej. Na podstawie art. 103 § 1 ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 1467 dalej: k.s.h.): W sprawach nieuregulowanych w zakresie dotyczącym spółki komandytowej stosuje się przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej. Zgodnie z art. 39 § 1 k.s.h. dotyczącym spółki jawnej: Każdy wspólnik ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Natomiast z art. 46 k.s.h. wynika, że za prowadzenie spraw spółki wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia. Z powyższych przepisów wynika, że wspólnik spółki komandytowej nie może otrzymywać wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki. Jednakże należy zauważyć, że przepis art. 46 k.s.h. ma charakter dyspozytywny, co wynika z treści art. 37 k.s.h.: § 1. Przepisy niniejszego rozdziału mają zastosowanie, jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej. § 2. Umowa spółki nie może ograniczyć lub wyłączyć przepisów art. 38. Co oznacza, że przepisy Rozdziału 3 mają zastosowanie, jeżeli umowa spółki nie wprowadzi innych zasad, co oznacza, że zapisy umowy spółki mają w tym przypadku charakter nadrzędny. Nie jest to więc przepis bezwzględnie obowiązujący. W świetle powyższego spółka komandytowa może przyznać wynagrodzenia wspólnikom tylko, gdy umowa spółki to dopuszcza. Zgodnie z opisem Państwa sprawy zapis w umowie spółki o tym, że wspólnicy otrzymują wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki już obowiązuje. Odnosząc się do przedmiotowej sprawy, należy wskazać, że nie będzie miał tutaj zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.p., który mówi, że: wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz wspólników lub członków spółdzielni niebędących pracownikami w rozumieniu odrębnych przepisów, z tym że wydatki ponoszone na rzecz członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i innych spółdzielni zajmujących się produkcją rolną są kosztem uzyskania przychodów w części dotyczącej działalności objętej obowiązkiem podatkowym w zakresie podatku dochodowego; - dotyczy on czynności jednostronnych, a wypłacanie przez Spółkę wspólnikom wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki taką czynnością nie jest. Wspólnik, prowadząc sprawy Spółki, oczekuje w przyszłości określonych świadczeń, które stanowią ekwiwalent podejmowanych czynności, jak choćby prawo do udziału w zysku. Z kolei art. 16 ust. 1 pkt 38a ww. ustawy: wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji; uniemożliwia on więc uznanie za koszt uzyskania przychodów jakichkolwiek wydatków wypłacanych na rzecz członków wymienionych w tym przepisie organów - bez względu na tytuł, z jakiego są one wypłacane - za wyjątkiem wynagrodzeń z tytułu pełnionych funkcji (funkcji członka organu). Przepisy ustawy o CIT i k.s.h. nie zawierają definicji legalnej pojęcia "organu stanowiącego". W praktyce przyjmuje się jednak, że pod tym pojęciem należy rozumieć organy władne podejmować decyzje w sprawach spółki lub innego podmiotu, w tym dotyczące ich funkcjonowania oraz powoływania i odwoływania ich organów wykonawczych. Komentowany przepis nie znajduje jednak zastosowania do spółek komandytowych. Artykuł 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT, odnosi się wyłącznie do członków organów nadzorczych lub stanowiących. Tymczasem spółki komandytowe są zaliczane do kategorii jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi - w przeciwieństwie do osób prawnych (np. takich jak spółka z ograniczoną odpowiedzialnością czy spółka akcyjna), czy niektórych jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, które posiadają jednak organy (np. walne zgromadzenie akcjonariuszy w spółce komandytowo-akcyjnej) - nie posiadają organów i działają przez osoby uprawnione do prowadzenia ich spraw. W związku z tym, że przywołane przepisy art. 16 ust. 1 pkt 38 i art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT nie znajdą zastosowania w opisanym zdarzeniu przyszłym, dla możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wynagrodzenia z tytułu prowadzenia spraw spółki decydujące znaczenie będzie miało spełnienie warunków ogólnych wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Jak wskazali Państwo, wynagrodzenie wypłacane wspólnikom za prowadzenie spraw spółki jest kosztem poniesionym przez tę spółkę przede wszystkim w celu zabezpieczenia źródła przychodów poprzez zagwarantowanie możliwości zarządzania spółką przez szeroki krąg osób, które posiadają wymaganą wiedzę i doświadczenie. A zatem należy wskazać, że gdy wynagrodzenie wypłacane wspólnikom, czyli komplementariuszowi i komandytariuszom zostało ustalone uchwałą wspólników podjętą na podstawie umowy spółki komandytowej, będzie stanowić koszt uzyskania przychodu dla spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT”.

interpretacja indywidualna z dnia 31 października 2022 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.90.2022.5.RK:

„Ustawodawca przewidział dwa wyłączenia dotyczące wydatków na wspólników spółki z kosztów uzyskania przychodów. W myśl przepisu art. 16 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz wspólników lub członków spółdzielni niebędących pracownikami w rozumieniu odrębnych przepisów, z tym że wydatki ponoszone na rzecz członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i innych spółdzielni zajmujących się produkcją rolną są kosztem uzyskania przychodów w części dotyczącej działalności objętej obowiązkiem podatkowym w zakresie podatku dochodowego. Stosownie zaś do treści art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji. Z powyższego przepisu wynika bezwzględny nakaz wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych, z jednym tylko wyjątkiem - wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji. Wskazać należy, iż treść przepisu art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT adresowana jest do spółek wskazanych w przywołanym przepisie art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, w których funkcjonują organy wymienione w treści art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT. Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że prowadzą Państwo działalność gospodarczą w formie spółki komandytowej wpisanej do Rejestru Przedsiębiorców KRS. Od momentu jej zawiązania, spółka posiada tylko dwóch wspólników: jednego komplementariusza oraz jednego komandytariusza. Obaj wspólnicy to osoby fizyczne. Zgodnie z treścią umowy spółki wspólnicy ustalili, że będą oni uprawnieni do pobierania wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki (art. 46 k.s.h. w zw. z art. 103 k.s.h.), przy czym wspólnicy potwierdzili, że szczegóły wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki określone zostaną w jednomyślnej uchwale wspólników. Państwa wątpliwość dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaconego wspólnikom (komplemantariuszowi i komandytariuszowi) wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki komandytowej (...) Odnosząc się do przedmiotowej sprawy, należy wskazać, że nie będzie miał tutaj zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy o CIT, ponieważ dotyczy on czynności jednostronnych, a wypłacanie przez Spółkę wspólnikom wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki nie jest czynnością jednostronną. Przepis art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT uniemożliwia uznanie za koszt uzyskania przychodów jakichkolwiek wydatków wypłacanych na rzecz członków wymienionych w tym przepisie organów - bez względu na tytuł, z jakiego są one wypłacane - za wyjątkiem wynagrodzeń z tytułu pełnionych funkcji (funkcji członka organu). Przepisy ustawy o CIT i k.s.h. nie zawierają definicji legalnej pojęcia "organu stanowiącego". W praktyce przyjmuje się jednak, że pod tym pojęciem należy rozumieć organy władne podejmować decyzje w sprawach spółki lub innego podmiotu, w tym dotyczące ich funkcjonowania oraz powoływania i odwoływania ich organów wykonawczych. Komentowany przepis nie znajduje jednak zastosowania do spółek komandytowych. Art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT, odnosi się wyłącznie do członków organów nadzorczych lub stanowiących. Tymczasem spółki komandytowe są zaliczane do kategorii jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi - w przeciwieństwie do osób prawnych (np. takich jak spółka z ograniczoną odpowiedzialnością czy spółka akcyjna) czy niektórych jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, które posiadają jednak organy (np. walne zgromadzenie akcjonariuszy w spółce komandytowo-akcyjnej) - nie posiadają organów i działają przez osoby uprawnione do prowadzenia ich spraw (tj. komplementariuszy). W związku z tym, że przywołane przepisy art. 16 ust. 1 pkt 38 i art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT nie znajdą zastosowania w opisanym zdarzeniu przyszłym, dla możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wynagrodzenia z tytułu prowadzenia spraw spółki decydujące znaczenie będzie miało spełnienie warunków ogólnych wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Jak wskazali Państwo, wynagrodzenie wypłacane wspólnikowi za prowadzenie spraw spółki jest kosztem poniesionym przez tę spółkę w celu osiągnięcia przychodów, bowiem prowadzenie spraw spółki przez wspólników jest niezbędne do prowadzenia działalności przez spółkę i osiągania przychodów z tej działalności A zatem należy wskazać, że gdy wynagrodzenie wypłacane wspólnikom, tj. komplementariuszowi i komandytariuszowi zostało ustalone uchwałą wspólników podjętą na podstawie umowy spółki komandytowej, będzie stanowić koszt uzyskania przychodu dla spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Tym samym, Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe”.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, że również zgodnie z prezentowanymi interpretacjami Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenie wypłacone komplementariuszowi, które zostało mu przyznane uchwałą zebrania wspólników spółki komandytowej. Dlatego też stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępnie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. Wydana interpretacja dotyczy więc tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa zapytania. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Na mocy art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805, dalej: ustawa o CIT):

przepisy ustawy mają również zastosowanie do:

spółek komandytowych i spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika - w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty) - wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo–skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Art. 16 ust. 1 ustawy o CIT zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, że każdy koszt, dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na liście, nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów.

Ustawodawca przewidział dwa wyłączenia dotyczące wydatków na wspólników spółki z kosztów uzyskania przychodów.

W myśl przepisu art. 16 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy:

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz wspólników lub członków spółdzielni niebędących pracownikami w rozumieniu odrębnych przepisów, z tym że wydatki ponoszone na rzecz członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i innych spółdzielni zajmujących się produkcją rolną są kosztem uzyskania przychodów w części dotyczącej działalności objętej obowiązkiem podatkowym w zakresie podatku dochodowego.

Stosownie zaś do art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT:

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji.

Z powyższego przepisu wynika konieczność wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych, z jednym tylko wyjątkiem - wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji.

Wskazać należy, że treść art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT skierowana jest do spółek wskazanych w przywołanym przepisie art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, w których funkcjonują organy wymienione w treści art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że prowadzą Państwo działalność gospodarczą w formie spółki komandytowej. Spółka posiada dwóch wspólników:

• komplementariusz: osoba fizyczna A.A. (pesel: …)
• komandytariusz: spółka z ograniczoną odpowiedzialnością - C. Sp. z o.o. z siedzibą w (...).

25 lipca 2024 r. Zebranie Wspólników Spółki podjęło w formie aktu notarialnego uchwałę o zmianie umowy Spółki, wprowadzając zmiany w jej brzmieniu:

„Paragraf 10 umowy spółki otrzymuje następujące brzmienie:

1)Do prowadzenia spraw spółki uprawnieni są wspólnicy, którzy mają prawo jej reprezentacji;

2)Wspólnikom uprawnionym do prowadzenia spraw spółki może zostać przyznane wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki. Przyznanie tego wynagrodzenia oraz zasady jego wypłaty określać będzie jednomyślna uchwała wspólników”.

Do umowy Spółki został dodany ust. 2, dotyczący możliwości przyznania wynagrodzenia dla wspólników prowadzących sprawy Spółki.

26 lipca 2024 r. Zebranie Wspólników ustaliło dokładne zasady przyznawania wynagrodzenia komplementariuszowi - A.A.

Wynagrodzenie dla komplementariusza za prowadzenie spraw spółki będzie wypłacane na rzecz A.A. i nie jest powiązane z jego jednoosobową działalnością gospodarczą.

Państwa wątpliwości dotyczą możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaconego komplementariuszowi wynagrodzenia za prowadzenie spraw Spółki komandytowej.

Na podstawie art. 103 § 1 ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 18 dalej: KSH):

W sprawach nieuregulowanych w zakresie dotyczącym spółki komandytowej stosuje się przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Zgodnie z art. 39 § 1 KSH dotyczącym spółki jawnej:

Każdy wspólnik ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki.

Natomiast z art. 46 KSH wynika, że za prowadzenie spraw spółki wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia.

Z powyższych przepisów wynika, że wspólnik spółki komandytowej nie może otrzymywać wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki. Jednakże należy zauważyć, że przepis art. 46 KSH ma charakter dyspozytywny, co wynika z treści art. 37 KSH:

§ 1. Przepisy niniejszego rozdziału mają zastosowanie, jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej.

§ 2. Umowa spółki nie może ograniczyć lub wyłączyć przepisów art. 38.

Co oznacza, że przepisy Rozdziału 3 mają zastosowanie, jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej. Nie jest to więc przepis bezwzględnie obowiązujący.

W świetle powyższego spółka komandytowa może przyznać wynagrodzenia wspólnikom tylko, gdy umowa spółki to dopuszcza. Zgodnie z opisem Państwa sprawy stosowny zapis w umowie spółki został wprowadzony.

Odnosząc się do przedmiotowej sprawy, należy wskazać, że nie będzie miał tutaj zastosowania wyżej cytowany przepis art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy o CIT - dotyczy on bowiem czynności jednostronnych, a wypłacanie przez Spółkę wspólnikom wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki taką czynnością nie jest.

Zastosowania również nie znajdzie art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT, ponieważ uniemożliwia on uznanie za koszt uzyskania przychodów wszelkich wydatków wypłacanych na rzecz członków wymienionych w tym przepisie organów (tzn. rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1- bez względu na tytuł, z jakiego są one wypłacane - za wyjątkiem wynagrodzeń z tytułu pełnionych funkcji (funkcji członka organu).

Przepisy ustawy o CIT i KSH nie zawierają definicji legalnej pojęcia „organu stanowiącego”. W praktyce przyjmuje się jednak, że pod tym pojęciem należy rozumieć organy władne podejmować decyzje w sprawach spółki lub innego podmiotu, w tym dotyczące ich funkcjonowania oraz powoływania i odwoływania ich organów wykonawczych.

W związku z tym, że przywołane przepisy art. 16 ust. 1 pkt 38 i art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT nie znajdą zastosowania w opisanym zdarzeniu przyszłym, dla możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wynagrodzenia z tytułu prowadzenia spraw spółki.

Decydujące znaczenie będzie miało spełnienie warunków ogólnych wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Wynagrodzenie wypłacane komplementariuszowi za prowadzenie spraw spółki jest kosztem poniesionym przez Spółkę przede wszystkim w celu zabezpieczenia źródła przychodów poprzez zagwarantowanie możliwości zarządzania spółką przez osobę, która posiada wymaganą wiedzę i doświadczenie. Jak również Państwo wskazują wynagradzanie komplementariusza gwarantuje Spółce czuwanie nad wykonywaniem zawartych umów, przygotowanie ofert, a także podejmowanie decyzji we wszystkich innych istotnych dla spółki sprawach. Wynagrodzenie osób zarządzających jest naturalną cechą obrotu gospodarczego.

Podsumowując, należy wskazać, że gdy wynagrodzenie wypłacane komplementariuszowi zostało ustalone w umowie spółki, będzie stanowić koszt uzyskania przychodu dla spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Wobec powyższego Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą organu w sprawie będącej przedmiotem tego wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 z późn. zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.).