W nowych WZ-kach trzeba określić więcej parametrów
NOWE PRAWO. Wydając decyzję w sprawie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, wójtowie, burmistrzowie i prezydenci powinni się upewnić, czy w danym postępowaniu stosuje się jeszcze przepisy rozporządzenia z 2003 r. czy już z 2024 r. Jeśli oprą rozstrzygnięcie na błędnej podstawie prawnej, zaryzykują uchyleniem decyzji przez organ odwoławczy lub stwierdzeniem jej nieważności. Poniżej przedstawiamy szczegółowo różnice pomiędzy rozporządzeniem z 2024 r. a tym z 2003 r.
Od 26 lipca 2024 r., w związku z dużą reformą planowania i zagospodarowania przestrzennego, obowiązuje nowe rozporządzenie ministra rozwoju i technologii z 15 lipca 2024 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, które stosuje się przy wydawaniu decyzji o warunkach zabudowy (Dz.U. z 2024 r. poz. 1116; dalej: rozporządzenie z 2024 r.). Zastąpiło ono analogiczne rozporządzenie z 26 sierpnia 2003 r. (Dz.U. z 2003 r. nr 164, poz. 1588; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 2399; dalej: rozporządzenie z 2003 r.). Choć ta zmiana przepisów była zapowiadana, to weszła w życie z dnia na dzień, zaskakując niektóre organy i inwestorów. Co więcej, z głosów, jakie słychać podczas prowadzonych szkoleń, wynika, że niektórzy włodarze jej nie zauważyli lub że nie odnotowali jej urbaniści, którzy sporządzają na zlecenie gmin analizy niezbędne do wydania decyzji w sprawie ustalenia warunków zabudowy.
Tymczasem rozporządzenie z 2024 r. trzeba stosować do postępowań wszczętych od 26 lipca 2024 r. [ramka].
Nowe rozporządzenie weszło w życie 26 lipca 2024 r., tj. z dniem następującym po dniu ogłoszenia. Ustawodawca konieczność jego szybkiego wejścia w życie uzasadnił tym, że jego brak może uniemożliwić wydawanie decyzji o warunkach zabudowy na podstawie wniosków złożonych po wejściu w życie nowelizacji (od 24 września 2023 r.) lub spowodować wydawanie tych decyzji na podstawie dowolnej interpretacji wpływu wyników analizy na część postanowień zawartych w decyzji (bo przepisy rozporządzenia z 2003 r. nie regulowały np., w jaki sposób ustalać udział powierzchni biologicznie czynnej, intensywność zabudowy czy liczbę miejsc do parkowania).