Interpretacja indywidualna z dnia 11 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.475.2024.1.DS

Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją zadania inwestycyjnego.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 sierpnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 28 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją zadania inwestycyjnego pn. „(…)”.

Uzupełnili go Państwo pismem z 9 października 2024 r. (wpływ 9 października 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego wykonującą swoje zadania zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym – w wykonaniu tych zadań występuje jako organ władzy publicznej realizując zadania własne Gminy. Gmina jednocześnie prowadzi działalność publiczną oraz gospodarczą i jest czynnym podatnikiem VAT. Gmina wykonuje zatem czynności niestanowiące działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, jak i czynności stanowiące działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT.

Gmina, będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, jest jednostką samorządu terytorialnego, która wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 i 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 609 ze zm.), zadania własne Gminy polegają na zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej Gminy. Obejmują m.in. sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami oraz utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (w tym: świetlic wiejskich zlokalizowanych w różnych miejscowościach położonych na terenie Gminy).

Świetlice wiejskie będące budynkami użyteczności publicznej wykorzystywane są przede wszystkim przez organy gminne oraz jednostki pomocnicze Gminy, w tym sołectwa do organizacji różnego rodzaju spotkań oraz konsultacji związanych ze sprawami publicznymi o znaczeniu lokalnym (np. zebrania wiejskie). Ponadto, służą mieszkańcom Gminy do spędzania wolnego czasu, rekreacji, rozwijania zainteresowań oraz integracji lokalnej społeczności.

W roku (…) Gmina podpisała umowę o przyznanie pomocy w ramach działania objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.

W ramach wymienionego projektu zostaną wykonane prace budowlane w dwóch świetlicach wiejskich obejmujące: roboty w zakresie rozbiórki, izolacje przeciwwilgociowe i termiczne ścian fundamentowych, docieplenie elewacji ścian budynków, wymiana stolarki okiennej i drzwiowej, ocieplenie stropów, dostosowanie łazienek dla osób niepełnosprawnych, wykonanie aneksu kuchennego wraz z wyposażeniem, wymiana oświetlenia na LED, podjazd dla osób niepełnosprawnych wraz z utwardzeniem miejsc postojowych dla osób z NPS.

Będą to obiekty ogólnodostępne, dostosowane dla osób niepełnosprawnych poprzez bezpośredni dostęp z terenu, bez progów utrudniających przemieszczanie się oraz toalety również dostosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych. Świetlice są własnością Gminy.

Projekt nie będzie generował żadnych przychodów. Świetlice nie będą przedmiotem najmu, dzierżawy, ani innych umów o podobnym charakterze. Nie planuje się przekazania prawa własności przebudowanej infrastruktury. Nabywane towary i usługi w związku z realizacją wymienionego zadania nie będą wykorzystywane przez Gminę, co do zasady, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, jak i efekty przedmiotowej inwestycji nie będą miały związku z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług (VAT). Świetlice nie będzie udostępniana odpłatnie.

Gmina nie wyklucza, że budynki świetlic będą sporadycznie nieodpłatnie udostępniane na podstawie umowy użyczenia mieszkańcom okolicznych miejscowości w celu organizacji prywatnych imprez okolicznościowych typu: urodziny, chrzciny. Niemniej jednak w tym przypadku osoby korzystające ze świetlic zobowiązane byłyby do pokrycia kosztów mediów wynikających z faktycznego zużycia (m.in. energii elektrycznej, wody i wywozu ścieków) bez jakiegokolwiek wynagrodzenia za korzystanie z obiektów. Gmina nie będzie z tego tytułu osiągała żadnego zysku i nie będzie wykorzystywać świetlic w charakterze komercyjnym.

Zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360), przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Gmina nie będzie prowadzić działań marketingowych mających na celu intensyfikowanie częstotliwości udostępniania budynku świetlicy wiejskiej osobom prywatnym.

Celem głównym projektu jest poprawa jakości życia mieszkańców oraz integracja i rozwój kulturalny. Celem szczegółowym jest umożliwienie zorganizowanych spotkań mających na celu integrację środowiska lokalnego, inicjowanie aktywności mieszkańców działających na rzecz wsi oraz prowadzenie działalności kulturalno-oświatowej, sportowej i wychowawczej.

Projekt jest realizowany w roku (…). Gmina ubiega się o uznanie podatku od towarów i usług (VAT) jako kosztu kwalifikowanego.

Realizując zadanie pn. „(…)” Gmina na podstawie faktur wystawionych na Gminę będzie ponosiła wydatki zawierające podatek od towarów i usług.

Pytanie

Czy w sytuacji, kiedy Gmina będzie zarządzała świetlicami i świetlice będą udostępniane nieodpłatnie na rzecz mieszkańców (z wyłączeniem kosztów eksploatacyjnych), Gmina będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego?

Państwa stanowisko w sprawie

W sytuacji, kiedy Gmina będzie zarządzała świetlicami i świetlice będzie udostępniane nieodpłatnie na rzecz mieszkańców (z wyłączeniem kosztów eksploatacyjnych) – Gmina nie będzie miała prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, o którym mowa w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z realizacją wyżej opisanego projektu, gdyż poniesione wydatki nie będą służyły wykonaniu czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Pomimo, że Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług nie przysługuje jej prawo zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ustawy.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki (art. 86 i art. 87 ustawy o podatku od towarów i usług), tzn. odliczenia podatku dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz, gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Poniesione wydatki nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie zostały spełnione podstawowe warunki uprawniające do odliczenia podatku od towarów i usług zawartego w fakturach dokumentujących nabywane towary i usługi.

W związku z tym, że od początku realizacji inwestycji głównym celem była:

·realizacja zadań publicznych – zaspokojenie przez Gminę zbiorowych potrzeb wspólnoty poprzez realizację spraw z zakresu gospodarki nieruchomościami oraz utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych;

·wykorzystanie jej przez mieszkańców Gminy,

Gmina w zakresie realizacji tej inwestycji formalnie występuje jako podatnik VAT (otrzymuje faktury jako nabywca, zarejestrowany jako podatnik VAT), jednakże nie nabywa tego w celu realizacji działalności gospodarczej.

Gmina nie zamierza osiągać jakichkolwiek zysków, nie będzie wykorzystywać świetlic w charakterze komercyjnym – Gmina inaczej niż każdy inny przedsiębiorca w takich warunkach zamierza udostępniać świetlice nieodpłatnie na rzecz mieszkańców (przy poborze zwrotu kosztów za media w przypadku udostępnienia świetlicy na rzecz organizacji imprez przez mieszkańców).

Gmina zamierza pobierać opłaty za zużyte media, jednakże te opłaty będą wynikać z faktycznego zużycia mediów, a nie korzystania ze świetlic. Tym samym, nie można uznać, że pobieranie opłat eksploatacyjnych powoduje, że świetlice w jakiejś części będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Gmina zakłada możliwość pobierania jedynie kwoty stanowiącej pokrycie kosztów zużytych mediów (m.in. energia elektryczna, ogrzewanie, woda), jednakże „refakturowane” na rzecz użytkowników świetlic kosztów tzw. „mediów” (tj. energii elektrycznej, ogrzewania, wody) dotyczą tylko faktu zużycia przez tych użytkowników ww. mediów. Natomiast przebudowa i wyposażenie przedmiotowych świetlic nie wiąże się bezpośrednio ze zużyciem wody, energii elektrycznej czy ogrzewania. W analizowanym zdarzeniu nie będzie dochodzić bowiem do przeniesienia na użytkowników świetlic (w drodze refakturowania) kosztów przebudowy przedmiotowych świetlic. W związku z tym, Gmina będzie realizowała przedmiotowy projekt poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co w konsekwencji skutkować będzie brakiem możliwości odliczenia podatku VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto, ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy:

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W oparciu o art. 88 ust. 4 ustawy:

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności powinien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Na mocy art. 15 ust. 6 ustawy:

Oznacza to, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organ będzie natomiast uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

·podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz

·podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1465):

Jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 i pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym:

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz jednostką samorządu terytorialnego wykonującą swoje zadania zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym (w wykonaniu tych zadań występują Państwo jako organ władzy publicznej realizując zadania własne gminy). Podpisali Państwo umowę o przyznanie pomocy na zadanie inwestycyjne pn. „(…)”. Realizując ww. zadanie będą Państwo, na podstawie faktur wystawionych na Państwa, ponosili wydatki zawierające podatek od towarów i usług. W ramach projektu zostaną wykonane prace budowlane w dwóch świetlicach wiejskich obejmujące: roboty w zakresie rozbiórki, izolacje przeciwwilgociowe i termiczne ścian fundamentowych, docieplenie elewacji ścian budynków, wymiana stolarki okiennej i drzwiowej, ocieplenie stropów, dostosowanie łazienek dla osób niepełnosprawnych, wykonanie aneksu kuchennego wraz z wyposażeniem, wymiana oświetlenia na LED, podjazd dla osób niepełnosprawnych wraz z utwardzeniem miejsc postojowych dla osób z NPS. Projekt nie będzie generował żadnych przychodów. Świetlice nie będą przedmiotem najmu, dzierżawy, ani innych umów o podobnym charakterze. Nie planuje się przekazania prawa własności przebudowanej infrastruktury. Nabywane towary i usługi w związku z realizacją zadania nie będą wykorzystywane przez Państwa, co do zasady, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, jak i efekty przedmiotowej inwestycji nie będą miały związku z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. Świetlice nie będzie udostępniana odpłatnie. Nie wykluczają Państwo, że budynki świetlic będą sporadycznie nieodpłatnie udostępniane na podstawie umowy użyczenia mieszkańcom okolicznych miejscowości w celu organizacji prywatnych imprez okolicznościowych typu: urodziny, chrzciny. W tym przypadku osoby korzystające ze świetlic zobowiązane byłyby do pokrycia kosztów mediów wynikających z faktycznego zużycia (m.in. energii elektrycznej, wody i wywozu ścieków) bez jakiegokolwiek wynagrodzenia za korzystanie z obiektów. Nie będą Państwo z tego tytułu osiągali żadnego zysku i nie będą Państwo wykorzystywać świetlic w charakterze komercyjnym. Nie będą Państwo prowadzić działań marketingowych mających na celu intensyfikowanie częstotliwości udostępniania budynku świetlicy wiejskiej osobom prywatnym.

Państwa wątpliwości dotyczą braku prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją ww. zadania inwestycyjnego w sytuacji, kiedy będą Państwo zarządzali świetlicami i świetlice będą udostępnianie nieodpłatnie na rzecz mieszkańców (z wyłączeniem kosztów eksploatacyjnych).

W kwestii możliwości skorzystania przez Państwa z prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych faktur w związku z realizacją opisanego zadania należy wskazać, że w świetle art. 86 ust. 1 ustawy, jednym z warunków umożliwiającym podatnikowi realizację tego prawa jest związek dokonanych zakupów z wykonaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Powyższe oznacza, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego. Zauważyć należy, że system odliczenia ma na celu uwolnienie podatnika od ciężaru podatku od towarów i usług, zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnienia do odliczenia wykonywanie czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej.

Natomiast drugi warunek wymieniony w art. 86 ust. 1 ustawy, dający prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, to posiadanie statusu podatnika, zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Podkreślić w tym miejscu należy, że zakres aktywności podejmowanej przez jednostkę samorządu terytorialnego należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady, tj. że jej realizacja ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców gminy. Obowiązywanie tej zasady powoduje, że każde działanie podejmowane przez jednostki w imieniu własnym, na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu jednostek, a dotyczące mienia gminy należy uznać za działanie publiczne, służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, które jest wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadanie własne.

Czynności wynikające z zadań własnych, nałożonych na gminę odrębnymi przepisami prawa, realizowane w ramach reżimu publicznoprawnego, z tytułu których gmina nie uzyskuje wpływów, pozostają natomiast poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Są one bowiem realizowane przez gminę poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a gmina realizując te czynności nie występuje w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy, bowiem w tym zakresie działa jako organ władzy w rozumieniu art. 15 ust. 6 ustawy.

Analizując zatem kwestię możliwości odliczenia podatku naliczonego od wydatków w związku z przebudową i wyposażeniem budynków świetlic wiejskich w ramach realizowanego zadania inwestycyjnego, należy wskazać, że nie będą Państwo wykorzystywali tych budynków (świetlic wiejskich) do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W przedmiotowej sprawie świetlice wiejskie po przebudowie i wyposażeniu zgodnie z ww. zadaniem będą:

a)wykorzystywane przede wszystkim przez organy gminne oraz Państwa jednostki pomocnicze, w tym sołectwa do organizacji różnego rodzaju spotkań oraz konsultacji związanych ze sprawami publicznymi o znaczeniu lokalnym (np. zebrania wiejskie). Ponadto, będą służyły mieszkańcom do spędzania wolnego czasu, rekreacji, rozwijania zainteresowań oraz integracji lokalnej społeczności. Będą to obiekty ogólnodostępne.

b)sporadycznie nieodpłatnie udostępniane na podstawie umowy użyczenia mieszkańcom okolicznych miejscowości w celu organizacji prywatnych imprez okolicznościowych typu: urodziny, chrzciny. W tym przypadku osoby korzystające ze świetlic zobowiązane byłyby do pokrycia kosztów mediów wynikających z faktycznego zużycia (m.in. energii elektrycznej, wody i wywozu ścieków) bez jakiegokolwiek wynagrodzenia za korzystanie z obiektów. Nie będą Państwo z tego tytułu osiągali żadnego zysku i nie będą Państwo wykorzystywać świetlic w charakterze komercyjnym.

Należy w tym miejscu wskazać, że w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Z ww. przepisu wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu, niebędące dostawą towarów.

Umowa użyczenia jest umową uregulowaną w art. 710-719 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zwanej dalej „Kodeksem cywilnym”.

W świetle art. 710 Kodeksu cywilnego:

Istotnymi cechami tej umowy są zatem dwa elementy, tj. oddanie rzeczy do używania w pewnym czasie i nieodpłatność. Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy. Oznacza to, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług.

W oparciu o art. 8 ust. 2 ustawy:

Udostępniając świetlice wiejskie w opisany wyżej sposób będą Państwo realizowali zadanie własne, wymienione w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Nieodpłatne udostępnienie świetlic wiejskich przebudowanych i wyposażonych w ramach ww. zadania inwestycyjnego nie będzie prowadzone w celu osiągania zysku, a wynikać będzie jedynie z realizacji Państwa ww. zadania własnego.

Tym samym, przebudowane i wyposażone zgodnie z ww. zadaniem inwestycyjnym budynki świetlic wiejskich, które będą służyły do realizacji Państwa zadań własnych oraz będą udostępniane nieodpłatnie – będą wykorzystywane przez Państwa wyłącznie do czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Jak wskazano wyżej, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Pobieranie od podmiotów trzecich (mieszkańców) opłat za media, stanowiących zwrot kosztów zużytych mediów w czasie korzystania przez te podmioty z Państwa majątku (świetlic wiejskich), należy traktować jako odrębne świadczenie, które nie ma wpływu na zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją zadania inwestycyjnego. Wydatki poniesione na przebudowę i wyposażenie budynków świetlic wiejskich zgodnie z przedmiotowym zadaniem inwestycyjnym nie będą związane bezpośrednio ze zużyciem mediów (m.in. energii elektrycznej, wody i wywozu ścieków), gdyż w analizowanej sprawie nie dojdzie do przeniesienia na użytkowników świetlic (w drodze refakturowania) kosztów ich przebudowy i wyposażenia.

Tym samym, świetlice – które będą udostępniane nieodpłatnie – nie będą wykorzystywane przez Państwa do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Realizują Państwo przedmiotowe zadanie inwestycyjne jako Państwa zadanie własne pozostające poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co w konsekwencji skutkuje brakiem prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Podsumowując, stwierdzam, że nie mają Państwo prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją zadania inwestycyjnego pn. „(…)”.

Tym samym, Państwa stanowisko w tym zakresie jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (pytania). Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślam, że pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zająłem stanowiska w tej sprawie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).