Interpretacja indywidualna z dnia 11 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.517.2024.3.RG

Nieuznanie za podatnika podatku VAT z tytułu wykonywania na rzecz Spółki świadczeń niepieniężnych i możliwości skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 113 ustawy o podatku VAT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest:

-nieprawidłowe – w zakresie nieuznania Pana za podatnika podatku VAT z tytułu wykonywania na rzecz Spółki świadczeń niepieniężnych,

-prawidłowe – w zakresie możliwości skorzystania przez Pana ze zwolnienia określonego w art. 113 ustawy o podatku VAT.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 lipca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 4 lipca 2024 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług w zakresie:

-nieuznania Pana za podatnika podatku VAT;

-możliwości skorzystania przez Pana ze zwolnienia określonego w art. 113 ustawy o podatku VAT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku)

„A” (dalej jako: Wnioskodawca lub Wspólnik), będący polskim rezydentem podatkowym, jest wspólnikiem polskiej spółki kapitałowej prowadzonej w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: Spółka). Oprócz tego pełni w Spółce jednocześnie funkcję członka zarządu. Wnioskodawca pełni tę funkcję wyłącznie na podstawie powołania tj. na mocy stosownej uchwały wspólników Spółki i nie otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenia. Wspólnik nie jest zatrudniony w Spółce w żadnym charakterze.

Zgromadzenie wspólników Spółki podjęło w ostatnim czasie uchwałę o zmianie umowy Spółki. W ramach tej zmiany do umowy Spółki wprowadzono regulacje, w myśl których na wspólników Spółki, w tym na Wnioskodawcę, nałożone zostały obowiązki do realizowania określonych w umowie Spółki, powtarzających się świadczeń niepieniężnych. Możliwość nałożenia na wspólnika obowiązku dokonywania na rzecz spółki z o.o. określonych świadczeń niepieniężnych przewiduje art. 176 KSH.

Zgodnie z tym przepisem:

„§ 1. Jeżeli wspólnik ma być zobowiązany do powtarzających się świadczeń niepieniężnych, w umowie spółki należy oznaczyć rodzaj i zakres takich świadczeń.

§ 2. Wynagrodzenie wspólnika za takie świadczenia na rzecz spółki jest wypłacane przez spółkę także w przypadku, gdy sprawozdanie finansowe nie wykazuje zysku. Wynagrodzenie to nie może przewyższać cen lub stawek przyjętych w obrocie.

§ 3. W przypadku określonym w § 1 zbycie udziału, jego części lub ułamkowej części udziału, bądź obciążenie udziału, może nastąpić jedynie za zgodą spółki, o której mowa w art. 182, chyba że umowa spółki stanowi inaczej”.

Zgodnie ze zmienioną umową Spółki, Wnioskodawca będzie zobowiązany do wykonywania następujących świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki: (….)

Wspólnik świadczyć będzie opisane czynności na rzecz Spółki dwa razy w tygodniu, w łącznym wymiarze nie większym niż sześć godzin tygodniowo. Uchwała wspólników Spółki określać będzie wynagrodzenie Wspólnika za opisane świadczenia niepieniężne na podstawie art. 176 KSH na rzecz Spółki. Wynagrodzenie Wspólnika z tego tytułu nigdy nie przekroczy jednak w stosunku rocznym kwoty 200.000,00 PLN.

Wspólnik nie będzie świadczył na rzecz Spółki opisanych czynności w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej (której nie prowadzi). Pomiędzy Wspólnikiem, a Spółką nie będzie zawierana żadna umowa cywilnoprawna, a jedyną podstawą do świadczeń Wspólnika na rzecz Spółki oraz do wypłaty wynagrodzenia przez Spółkę na rzecz Wspólnika, będzie zmieniona umowa Spółki, wprowadzająca obowiązek świadczeń niepieniężnych zgodnie z art. 176 KSH.

Opisane powyżej świadczenia niepieniężne będą miały charakter wewnątrzorganizacyjny, tj. nie będą stanowiły elementu usług świadczonych przez Spółkę na rzecz podmiotów trzecich i będą przez Spółkę bezpośrednio wykorzystywane wyłącznie na potrzeby wewnętrzne samej Spółki. Spółka wykorzystywać będzie zatem przedmiot otrzymanych świadczeń niepieniężnych na potrzeby własne/wewnętrzne, tj. w szczególności nie będzie dokonywać ich dalszej sprzedaży.

Wnioskodawca za świadczone usługi nie będzie ponosić odpowiedzialności względem osób trzecich (klientów Spółki), w odniesieniu do których ryzyko gospodarcze będzie ponosiła wyłącznie Spółka. Natomiast wobec Spółki, Wnioskodawca będzie ponosić odpowiedzialność na zasadach ogólnych.

Wnioskodawca będzie wykonywać ciążące na nim zobowiązania korzystając z infrastruktury, narzędzi i materiałów zapewnianych przez Spółkę, w jej siedzibie oraz w miejscach przez nią wskazanych, jeśli będzie to niezbędne dla wykonania przez Wnioskodawcę ciążących na nim świadczeń niepieniężnych.

Wnioskodawca nie będzie także angażować zasobów i aktywów prywatnych do wypełnienia świadczeń obciążających jego osobę, jako wspólnika.

Opisywana zmiana umowy Spółki nie weszła jeszcze w życie z uwagi na konstytutywny charakter wpisu do Krajowego Rejestru Przedsiębiorców. Wnioskodawca zakłada, że nastąpi to jednak w najbliższym czasie (Zdarzenie przyszłe).

W uzupełnieniu wniosku, :

Na pytanie nr 1 dotyczące jednoznacznego wskazania, kto jest Wnioskodawcą i kogo dotyczy opis zdarzenia przyszłego, czy Pana „A” czy Pana „B”? W sytuacji, gdy Wnioskodawcą jest Pan „A” i opis zdarzenia przyszłego dotyczy Pana „A”, to prosimy o przedstawienie ww. części opisu zdarzenia przyszłego w taki sposób, aby wynikało z niego, kto jest wnioskodawcą, wskazał Pan:

Wnioskodawcą jest Pan „A” i opis zdarzenia przyszłego dotyczy Pana „A”. Poniżej przedstawiam ww. część opisu zdarzenia przyszłego, z którego wynika, kto jest wnioskodawcą:

„„A” (dalej jako: Wnioskodawca lub Wspólnik), będący polskim rezydentem podatkowym, jest wspólnikiem polskiej spółki kapitałowej prowadzonej w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: Spółka).”

Następnie na pytania Organu, udzielił Pan następujących odpowiedzi:

2)Czy Pana wynagrodzenie za świadczenia niepieniężne będzie wprowadzone zapisem do umowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka) na określony czas, będzie miało ramy czasowe, czy też będzie bezterminowe?

Odpowiedź: Wynagrodzenie za świadczenia niepieniężne nie będzie wprowadzone zapisem do umowy Spółki. Z Umowy Spółki wynika, że wynagrodzenie Wnioskodawcy zostanie określone w uchwale wspólników Spółki a w umowie Spółki zostanie oznaczony rodzaj i zakres świadczeń niepieniężnych jakie mają być realizowane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki. Wynagrodzenie należne Wnioskodawcy przyznane zostanie mu na czas określony i będzie ono oznaczone w wymiarze miesięcznym.

3)Czy będzie Pan zależny od innego niż Spółka podmiotu w procesie wykonywania świadczeń niepieniężnych?

Odpowiedź: Nie, Wnioskodawca nie będzie zależny od innego niż Spółka podmiotu w procesie wykonywania świadczeń niepieniężnych.

4)Czy Spółka lub inny podmiot ma uprawnienie do instruowania Pana odnośnie do sposobu, w jaki czynności/praca/usługi powinny być wykonywane?

Odpowiedź: Nie, Spółka lub inny podmiot nie ma uprawnienia do instruowania Wnioskodawcy odnośnie do sposobu, w jaki czynności/praca/usługi powinny być wykonywane.

5)Czy Spółka lub inny podmiot będzie ustalać Panu godziny pracy, czas przerw?

Odpowiedź: Nie, Spółka lub inny podmiot nie będą ustalać Wnioskodawcy godzin pracy czy też czasu przerw. Tak jak wskazano we wniosku o wydanie interpretacji, Wspólnik świadczyć będzie opisane czynności na rzecz Spółki dwa razy w tygodniu, w łącznym wymiarze nie większym niż sześć godzin tygodniowo.

6)Czy wykonując świadczenia niepieniężne, będzie Pan zobowiązany do osiągnięcia określonego rezultatu, czy jedynie do określonego (starannego) działania, czy np. pozostawania w gotowości do działania?

Odpowiedź: Nie, wykonując świadczenia niepieniężne Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do osiągnięcia określonego rezultatu, lecz będzie jedynie zobowiązany do określonego (starannego) działania. Może się także tak zdarzyć, że Wnioskodawca będzie zobowiązany do pozostawania w gotowości do działania (dyżur), jednak w treści złożonego przez Wnioskodawcę wniosku o wydanie interpretacji brak jest wskazania, że po stronie Wnioskodawcy spoczywa obowiązek do sprawowania dyżuru - brak jest takiego postanowienia w treści Umowy Spółki zmienionej na podstawie art. 176 KSH.

7)Czy wynagrodzenie, które będzie Pan otrzymywał za wykonywanie na rzecz Spółki powtarzających się świadczeń niepieniężnych, będzie stanowić dla Pana przychód wymieniony w art. 12 ust. 1-6 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. z 2024 r. poz. 226 ze zm.)? Należy wskazać konkretny ustęp art. 12 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odpowiedź: Nie, wynagrodzenie, które Wnioskodawca będzie otrzymywał za wykonywanie na rzecz Spółki powtarzających się świadczeń niepieniężnych, nie będzie stanowiło dla Wnioskodawcy przychodu wymienionego w art. 12 ust. 1-6 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. z 2024 r. poz. 226 ze zm.).

8)Czy wynagrodzenie, które będzie Pan otrzymywał za wykonywanie na rzecz Spółki powtarzających się świadczeń niepieniężnych, będzie stanowić dla Pana przychód wymieniony w art. 13 pkt 2-9 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych? Należy wskazać konkretny punkt art. 13 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odpowiedź: Nie, wynagrodzenie, które będzie otrzymywał Wnioskodawca za wykonywanie na rzecz Spółki powtarzających się świadczeń niepieniężnych, nie będzie stanowiło dla Wnioskodawcy przychodu wymienionego w art. 13 pkt 2-9 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

9)Przychodem z jakiego źródła - w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - będzie wynagrodzenie uzyskiwane przez Pana na podstawie umowy spółki z tytułu wykonywania powtarzających się świadczeń niepieniężnych?

Odpowiedź: Otrzymane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie z tytułu wykonywania powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychód z „innych źródeł”, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

10) Jeżeli wynagrodzenie, jakie będzie Pan otrzymywał za wykonanie na rzecz Spółki powtarzających się świadczeń niepieniężnych, będzie stanowić dla Pana przychód z art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to prosimy wskazać:

a)W jaki sposób będzie ustalone należne Pana wynagrodzenie za wykonywanie czynności wskazanych we wniosku i czy będzie Pan miał wpływ na wysokość przyznanego wynagrodzenia za świadczenie niepieniężne, a jeśli tak, to w jaki sposób;

Odpowiedź: Nie dotyczy.

b)Czy będzie to wynagrodzenie stałe, czy będzie zależne od jakichś czynników - prosimy wskazać jakich;

Odpowiedź: Nie dotyczy.

c)Czy będzie miał Pan możliwość decydowania o tym, gdzie i w jaki sposób praca będzie wykonywana, np. wyłączenie w siedzibie Spółki, czy w miejscu wybranym przez Pana;

Odpowiedź: Nie dotyczy.

d)Czy Spółka ma uprawnienia do instruowania Pana odnośnie sposobu, w jaki świadczenia powinny być wykonywane i czy ustala Pan, np. czas przerw, „urlopów", itp.;

Odpowiedź: Nie dotyczy.

11) Czy poza świadczeniami niepieniężnymi na rzecz Spółki będzie prowadził Pan działalność gospodarczą? Jeżeli tak, to w jakim zakresie?

Odpowiedź: Nie, Wnioskodawca nie będzie prowadził pozarolniczej działalności gospodarczej.

12) Czy czynności wynikające z umowy Spółki będą wchodziły w zakres wykonywanej przez Pana działalności gospodarczej?

Odpowiedź: Nie, czynności wynikające z umowy Spółki nie będą wchodziły w zakres wykonywanej pozarolniczej działalności gospodarczej, albowiem Wnioskodawca takowej działalności nie prowadzi.

13) Czy jest Pan czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług?

Odpowiedź: Nie, Wnioskodawca nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

14) Jak będzie Pan dokumentował wykonywanie powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki w związku z zawartą umową?

Odpowiedź: Wnioskodawca wyjaśnia, że pomiędzy nim a Spółką nie doszło i nie dojdzie do zawarcia jakiejkolwiek umowy. Jak zostało to podane przez Wnioskodawcę w treści wniosku, będzie on realizował na rzecz Spółki powtarzające się świadczenia niepieniężne w związku z nałożonym na niego obowiązkiem, który to obowiązek wprowadzony został do treści Umowy Spółki, w której jest on udziałowcem, na podstawie art. 176 KSH. Biorąc więc to pod uwagę Wnioskodawca nie jest władny aby udzielić odpowiedzi na pytanie o treści: „Jak będzie Pan dokumentował wykonywanie powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki w związku z zawartą umową?" z uwagi na brak umowy (jej nieistnienie) o którą zadał pytanie tutejszy Organ.

Odpowiadając zaś chociaż częściowo na postawione przez Organ pytanie Wnioskodawca wyjaśnia, że wykonywanie przez niego powtarzających się świadczeń niepieniężnych będzie on dokumentował: w sposób adekwatny do spoczywających na nim obowiązków; w sposób odpowiadający obowiązującym standardom technicznych; w sposób oczekiwany przez Spółkę oraz według parametrów jakie określi mu Spółka; przy wykorzystaniu m.in. środków komunikacji na odległość (telefon komórkowy - billingu rozmów; korespondencja email - archiwizacja tejże korespondencji); Wnioskodawca będzie także sporządzał okresowo notatki z wykonanych przez niego czynności.

15) Czy realizowane przez Pana świadczenia niepieniężne na rzecz Spółki będą czynnościami, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 z późn. zm.)? Jeśli tak, to którymi?

Odpowiedź: Nie, świadczenia niepieniężne realizowane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki nie będą czynnościami, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 z późn. zm.).

16) Czy będzie dokonywał Pan dostawy towarów bądź świadczy Pan usługi, o których mowa w art. 113 ust. 13 ww. ustawy o podatku od towarów i usług?

Odpowiedź: Nie, Wnioskodawca nie będzie dokonywał dostawy towarów bądź nie świadczy usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

„A”(dalej jako: Wnioskodawca lub Wspólnik), będący polskim rezydentem podatkowym, jest wspólnikiem polskiej spółki kapitałowej prowadzonej w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: Spółka). Wspólnik nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Oprócz tego pełni w Spółce jednocześnie funkcję członka zarządu. Wnioskodawca pełni tę funkcję wyłącznie na podstawie powołania tj. na mocy stosownej uchwały wspólników Spółki i nie otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenia. Wspólnik nie jest zatrudniony w Spółce w żadnym charakterze.

Zgromadzenie wspólników Spółki podjęło w ostatnim czasie uchwałę o zmianie umowy Spółki. W ramach tej zmiany do umowy Spółki wprowadzono regulacje, w myśl których na wspólników Spółki, w tym na Wnioskodawcę, nałożone zostały obowiązki do realizowania określonych w umowie Spółki, powtarzających się świadczeń niepieniężnych. Możliwość nałożenia na wspólnika obowiązku dokonywania na rzecz spółki z o.o. określonych świadczeń niepieniężnych przewiduje art. 176 KSH.

Zgodnie z tym przepisem:

„§ 1. Jeżeli wspólnik ma być zobowiązany do powtarzających się świadczeń niepieniężnych, w umowie spółki należy oznaczyć rodzaj i zakres takich świadczeń.

§ 2. Wynagrodzenie wspólnika za takie świadczenia na rzecz spółki jest wypłacane przez spółkę także w przypadku, gdy sprawozdanie finansowe nie wykazuje zysku. Wynagrodzenie to nie może przewyższać cen lub stawek przyjętych w obrocie.

§ 3. W przypadku określonym w § 1 zbycie udziału, jego części lub ułamkowej części udziału, bądź obciążenie udziału, może nastąpić jedynie za zgodą spółki, o której mowa w art. 182, chyba że umowa spółki stanowi inaczej”.

Zgodnie ze zmienioną umową Spółki, Wnioskodawca będzie zobowiązany do wykonywania następujących świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki:

(…)

Wspólnik świadczyć będzie opisane czynności na rzecz Spółki dwa razy w tygodniu, w łącznym wymiarze nie większym niż sześć godzin tygodniowo. Uchwała wspólników Spółki określać będzie wynagrodzenie Wspólnika za opisane świadczenia niepieniężne na podstawie art. 176 KSH na rzecz Spółki. Wynagrodzenie Wspólnika z tego tytułu nigdy nie przekroczy jednak w stosunku rocznym kwoty 200.000,00 PLN.

Wynagrodzenie za świadczenia niepieniężne nie będzie wprowadzone zapisem do umowy Spółki. Z Umowy Spółki wynika, że wynagrodzenie Wnioskodawcy zostanie określone w uchwale wspólników Spółki a w umowie Spółki zostanie oznaczony rodzaj i zakres świadczeń niepieniężnych jakie mają być realizowane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki.

Wynagrodzenie należne Wnioskodawcy przyznane zostanie mu na czas określony i będzie ono oznaczone w wymiarze miesięcznym.

Wnioskodawca nie będzie zależny od innego niż Spółka podmiotu w procesie wykonywania świadczeń niepieniężnych.

Spółka lub inny podmiot nie ma uprawnienia do instruowania Wnioskodawcy odnośnie do sposobu, w jaki czynności/praca/usługi powinny być wykonywane.

Spółka lub inny podmiot nie będą ustalać Wnioskodawcy godzin pracy czy też czasu przerw. Tak jak wskazano we wniosku o wydanie interpretacji, Wspólnik świadczyć będzie opisane czynności na rzecz Spółki dwa razy w tygodniu, w łącznym wymiarze nie większym niż sześć godzin tygodniowo.

Wnioskodawca, wykonując świadczenia niepieniężne nie będzie zobowiązany do osiągnięcia określonego rezultatu, lecz będzie jedynie zobowiązany do określonego (starannego) działania. Może się także tak zdarzyć, że Wnioskodawca będzie zobowiązany do pozostawania w gotowości do działania (dyżur), jednak w treści złożonego przez Wnioskodawcę wniosku o wydanie interpretacji brak jest wskazania, że po stronie Wnioskodawcy spoczywa obowiązek do sprawowania dyżuru - brak jest takiego postanowienia w treści Umowy Spółki zmienionej na podstawie art. 176 KSH.

Z istoty konstrukcji prawnej zawartej w art. 176 KSH wynika, że pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką nie doszło i nie dojdzie do zawarcia jakiejkolwiek umowy. Jak zostało to podane przez Wnioskodawcę w treści wniosku, będzie on realizował na rzecz Spółki powtarzające się świadczenia niepieniężne w związku z nałożonym na niego obowiązkiem, który to obowiązek wprowadzony został do treści Umowy Spółki, w której jest on udziałowcem, na podstawie art. 176 KSH. Biorąc więc to pod uwagę Wnioskodawca nie jest władny aby udzielić odpowiedzi na pytanie o treści: „Jak będzie Pan dokumentował wykonywanie powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki w związku z zawartą umową?” z uwagi na brak umowy (jej nieistnienie) o którą zadał pytanie tutejszy Organ.

Wnioskodawca wyjaśnia, że wykonywanie przez niego powtarzających się świadczeń niepieniężnych będzie on dokumentował: w sposób adekwatny do spoczywających na nim obowiązków; w sposób odpowiadający obowiązującym standardom technicznych; w sposób oczekiwany przez Spółkę oraz według parametrów jakie określi mu Spółka; przy wykorzystaniu m.in. środków komunikacji na odległość (telefon komórkowy - billingu rozmów; korespondencja email - archiwizacja tejże korespondencji); Wnioskodawca będzie także sporządzał okresowo notatki z wykonanych przez niego czynności.

Wspólnik nie będzie świadczył na rzecz Spółki opisanych czynności w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej (której nie prowadzi). Pomiędzy Wspólnikiem, a Spółką nie będzie zawierana żadna umowa cywilnoprawna, a jedyną podstawą do świadczeń Wspólnika na rzecz Spółki oraz do wypłaty wynagrodzenia przez Spółkę na rzecz Wspólnika, będzie zmieniona umowa Spółki, wprowadzająca obowiązek świadczeń niepieniężnych zgodnie z art. 176 KSH.

Opisane powyżej świadczenia niepieniężne będą miały charakter wewnątrzorganizacyjny, tj. nie będą stanowiły elementu usług świadczonych przez Spółkę na rzecz podmiotów trzecich i będą przez Spółkę bezpośrednio wykorzystywane wyłącznie na potrzeby wewnętrzne samej Spółki. Spółka wykorzystywać będzie zatem przedmiot otrzymanych świadczeń niepieniężnych na potrzeby własne/wewnętrzne, tj. w szczególności nie będzie dokonywać ich dalszej sprzedaży.

Wnioskodawca za świadczone usługi nie będzie ponosić odpowiedzialności względem osób trzecich (klientów Spółki), w odniesieniu do których ryzyko gospodarcze będzie ponosiła wyłącznie Spółka. Natomiast wobec Spółki, Wnioskodawca będzie ponosić odpowiedzialność na zasadach ogólnych.

Wnioskodawca będzie wykonywać ciążące na nim zobowiązania korzystając z infrastruktury, narzędzi i materiałów zapewnianych przez Spółkę, w jej siedzibie oraz w miejscach przez nią wskazanych, jeśli będzie to niezbędne dla wykonania przez Wnioskodawcę ciążących na nim świadczeń niepieniężnych.

Wnioskodawca nie będzie także angażować zasobów i aktywów prywatnych do wypełnienia świadczeń obciążających jego osobę, jako wspólnika.

Opisywana zmiana umowy Spółki nie weszła jeszcze w życie z uwagi na konstytutywny charakter wpisu do Krajowego Rejestru Przedsiębiorców. Wnioskodawca zakłada, że nastąpi to jednak w najbliższym czasie (Zdarzenie przyszłe).

Pytania

1.Czy w opisanym Zdarzeniu przyszłym, Wspólnik dokonując świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki w oparciu o zmienioną Umowę Spółki będzie działał w charakterze podatnika VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT?

Na wypadek uznania stanowiska własnego przedstawionego przez Wnioskodawcę w odniesieniu do pytania nr 1 za nieprawidłowe:

2.Czy w opisanym Zdarzeniu przyszłym, Wspólnik dokonując świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki w oparciu o zmienioną umowę Spółki będzie mógł korzystać ze zwolnienia z ich opodatkowania podatkiem od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT?

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

1.Odpowiedź na pytanie nr 1 powinna brzmieć następująco - nie, w opisanym Zdarzeniu przyszłym, Wspólnik dokonując świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki w oparciu o zmienioną Umowę Spółki nie będzie działał w charakterze podatnika VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT.

2.Odpowiedź na pytanie nr 2 powinna brzmieć następująco - tak, w opisanym Zdarzeniu przyszłym, Wspólnik dokonując świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki w oparciu o zmienioną umowę Spółki, będzie mógł korzystać ze zwolnienia z ich opodatkowania podatkiem od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 Ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Ad 1)

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Spółka będzie wykorzystywała opisane w Zdarzeniu przyszłym świadczenia niepieniężne na swoje potrzeby.

Wnioskodawca za świadczone usługi nie będzie ponosić odpowiedzialności względem osób trzecich (klientów Spółki), w odniesieniu do których ryzyko gospodarcze będzie ponosiła wyłącznie Spółka. Natomiast wobec Spółki, Wnioskodawca będzie ponosić odpowiedzialność na zasadach ogólnych.

Ponadto, Wnioskodawca będzie wykonywać ciążące na nim zobowiązania korzystając z infrastruktury, narzędzi i materiałów zapewnianych przez Spółkę, w jej siedzibie oraz w miejscach przez nią wskazanych, jeśli będzie to niezbędne dla wykonania przez Wnioskodawcę ciążących na nim świadczeń niepieniężnych.

Wnioskodawca nie będzie także angażować zasobów i aktywów prywatnych do wypełnienia świadczeń obciążających jego osobę, jako wspólnika.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wobec wskazanego wyżej charakteru i sposobu wykonywania świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki nie stanowią one przejawu samodzielnej działalności gospodarczej, a więc nie są objęte zakresem definicji podatnika z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Istota działalności gospodarczej polega na podejmowaniu aktywności we własnym imieniu, na własne ryzyko i w sposób samodzielny, a tych cech brak w odniesieniu do zobowiązań Wnioskodawcy jako wspólnika spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Ryzyko gospodarcze w związku z działaniami Wspólnika, który zobowiązany jest do powtarzających się świadczeń, będzie ponosiła wyłącznie Spółka, a wszelkie działania wynikające z powtarzających, niepieniężnych świadczeń Wspólnik będzie wykonywał na rzecz Spółki.

Zgodnie z art. 15 ust. 3 Ustawy o VAT:

„Za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1)z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;

2)(uchylony);

3)z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich”.

Z kolei jak stanowi art. 12 ust. 4 Ustawy o PIT: „Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy”.

Należy zatem zauważyć, że przychody wymienione w art. 12 ust. 1-6 Ustawy o PIT odnoszą się jedynie do pracowników w rozumieniu tejże ustawy. Z tego względu przychód Wnioskodawcy nie będzie stanowił przychodów wymienionych w art. 12 ust. 1-6 Ustawy o PIT, albowiem przychód Wspólnika nie wynika ze stosunku służbowego, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy.

Następnie w myśl art. 13 pkt 2-9 Ustawy o PIT:

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

2)przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, przychody z tytułu udziału w badaniach i eksperymentach prowadzonych przez podmioty tworzące system szkolnictwa wyższego i nauki, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych;

3)przychody z działalności duchownych, osiągane z innego tytułu niż umowa o pracę;

4)przychody z działalności polskich arbitrów uczestniczących w procesach arbitrażowych z partnerami zagranicznymi;

5)przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7;

6)przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sadowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9;

7)przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych;

7a) przychody otrzymywane przez członków Rady Mediów Narodowych;

8)przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

a)osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,

b)właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością,

c)przedsiębiorstwa w spadku

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9;

9)przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Wykonywanie przez Wspólnika świadczeń niepieniężnych nie należy do żadnej z powyższych kategorii przychodów z działalności wykonywanej osobiście, w szczególności do przedstawionych w art. 13 pkt 7 ww. przepisu, czyli przychodów otrzymywanych przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych. Należy bowiem zauważyć, że wynagrodzenie przysługujące Wspólnikowi nie jest wynagrodzeniem za pełnienie przez niego funkcji członka zarządu Spółki.

Fakt, że świadczenie wymienione w art. 176 KSH nie spełnia warunku określonego w art. 15 ust. 3 Ustawy o VAT, w zakresie uznania przychodów osiąganych z tytułu wykonywanych czynności za przychody wymienione w art. 12 ust. 1-6 (przychody z tytułu wykonywanej pracy) lub w art. 13 pkt 2-9 (przychody z działalności wykonywanej osobiście) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie skutkuje jeszcze koniecznością opodatkowania powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz spółki, podatkiem VAT.

W ocenie Wnioskodawcy, obowiązek świadczeń niepieniężnych wprowadzonych do zmienionej Umowy Spółki na podstawie art. 176 KSH, nie spełnia definicji działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT i nie powoduje, że Wnioskodawca będzie posiadał status czynnego podatnika podatku VAT.

Przyjęcie przeciwstawnego stanowiska jest sprzeczne z unijną Dyrektywą Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. z 2006 r. Nr 347, str. 1 z późn. zm.), a konkretnie z jej artykułem 10, stanowiącym, że „Warunek, o którym mowa w art. 9 ust. 1, przewidujący, że działalność gospodarcza jest prowadzona samodzielnie wyklucza opodatkowanie VAT pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawca umową o pracę lub jakimikolwiek innymi więzami prawnymi tworzącymi stosunek prawny między pracodawcą a pracownikiem w zakresie warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy”.

W przedmiotowym Zdarzeniu przyszłym stosunek między Wnioskodawcą a Spółką z pewnością spełnia warunek wykonywania czynności w ramach stosunku porównywalnego do stosunku pracy w rozumieniu przywołanej wyżej dyrektywy.

Odpowiedzialność za działalność Wspólnika w całości ponosić będzie Spółka, która też co zostało już wskazane wyżej, udostępni Wspólnikowi swoje aktywa i zasoby umożliwiając w ten sposób spełnienie ciążącego na Wnioskodawcy obowiązku powtarzających się świadczeń, bez konieczności angażowania aktywów i zasobów prywatnych Wnioskodawcy. Planowane świadczenia Wnioskodawcy na rzecz Spółki, Spółka będzie wykorzystywała do prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Co za tym idzie, Wnioskodawca w żadnym momencie nie będzie działać w swoim imieniu, ani na swój rachunek, czy ryzyko.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w wyroku z dnia 29 lutego 2012 r. sygn. akt I SA/Op 22/12 wskazał, że: „Czynność opodatkowana w postaci dostawy towaru lub świadczenia usług ma miejsce wówczas, gdy w odniesieniu do tej właśnie czynności dany podmiot występuje w charakterze podatnika podatku od wartości dodanej, a więc prowadzi w tymże określonym zakresie działalność gospodarczą. Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, to - w świetle art. 9 ust. 1 dyrektywy nr 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, a w konsekwencji stosownie do art. 15 ust. 1-2 u.p.t.u. - z tytułu wykonania tej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT”.

Wnioskodawca ponownie podkreśla, że na żadnym etapie wykonywania świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki nie będzie angażował środków podobnych do działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód. Wnioskodawca poświęcał będzie na to wyłącznie swój czas, wiedzę i umiejętności, zaś wszelkie środki niezbędne do wykonania świadczeń niepieniężnych zapewni mu Spółka.

Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dokonując świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki w oparciu o zmienioną Umowę Spółki, Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT.

Ad 2)

W przypadku, kiedy Organ stwierdzi, że stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest nieprawidłowe i Wnioskodawca dokonując świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki w oparciu o zmienioną Umowę Spółki, będzie działał w charakterze podatnika VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, zdaniem Wnioskodawcy będzie on uprawniony do skorzystania ze zwolnień przewidzianych w art. 113 ust. 1 i 9 Ustawy o VAT.

Odnośnie do możliwości skorzystania przez Wspólnika ze zwolnienia podmiotowego określonego wart. 113 ustawy o VAT, wskazać należy, że zgodnie z ust. 1 tego przepisu: „Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku”.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 Ustawy o VAT: „Jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekracza kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę”.

Na mocy art. 113 ust. 9 Ustawy o VAT: „Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekracza, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1”.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 Ustawy o VAT: „Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę”.

Stosownie do art. 113 ust. 11 Ustawy o VAT: „Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1”.

Jak wynika z art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług: „Zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1)dokonujących dostaw:

a)towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,

b)towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:

-energii elektrycznej (CN 2716 00 00),

-wyrobów tytoniowych,

-samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,

c)budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,

d)terenów budowlanych,

e)nowych środków transportu,

f)następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:

-preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU 20.42.1),

-komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),

-urządzeń elektrycznych (PKWiU 27),

-maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),

g)hurtowych i detalicznych części i akcesoriów do:

-pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3),

-motocykli (PKWiU ex 45.4);

2)świadczących usługi:

a)prawnicze,

b)w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,

c)jubilerskie,

d)ścigania długów, w tym factoringu;

3)nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju”.

Mając na uwadze fakt, że jak wynika z opisu Zdarzenia przyszłego, roczna wysokość wynagrodzenia wypłacanego Wspólnikowi przez Spółkę z tytułu świadczeń niepieniężnych na podstawie zmienionej umowy Spółki, nigdy nie przekroczy kwoty 200.000,00 PLN, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że może zastosować zwolnienie, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 Ustawy o VAT.

Powyższe uzasadnione jest również faktem, że Wnioskodawca nie dokonuje żadnych dostaw, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 1 Ustawy o VAT, ani nie świadczy żadnej z usług opisanych w art. 113 ust. 13 pkt 2 Ustawy o VAT.

W szczególności, opisane w Zdarzeniu przyszłym świadczenia Wspólnika na rzecz Spółki nie stanowią „usług w zakresie doradztwa”, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit b) Ustawy o VAT.

Warto odnotować, że w uzasadnieniu wyroku z dnia 22 maja 2007 r. sygn. akt K 42/05, Trybunał Konstytucyjny stwierdził m.in., że pojęcie „doradzanie” w potocznym rozumieniu oznacza udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Chodzi tu zatem o czynności polegające na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, na podstawie której podatnik podejmować będzie konkretne działania.

Podobnie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny uznając, że samych usług księgowych, nawet kompleksowych, nie można utożsamiać ze świadczeniem usług doradztwa. Posiadanie określonej wiedzy pozwalającej na prowadzenie tych usług nie jest równoznaczne z przyjęciem, że osoba, która je świadczy, udziela porady, wskazuje sposób postępowania w sprawie (wyrok NSA z dnia z dnia 20 czerwca 2013 r., I FSK 1094/12, LEX nr 1394131; wyrok WSA w Gdańsku z dnia 28 marca 2012 r., I SA/Gd 175/12, LEX nr 1163570).

Z kolei zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu (wyrok z dnia 28 kwietnia 2015 r., sygn. akt I SA/Po 1202/14) - „działania podejmowane w ramach audytu wewnętrznego, które koncentrują się głównie na ustaleniu stanu faktycznego, a następnie polegają na jego ocenie w kontekście ryzyk występujących w analizowanych obszarach działania danej jednostki, gdy wynikiem tego zadania mogą być zalecenia lub opinie, które nie polegają jednak ma wskazaniu konkretnego rozwiązania, czy też nie polegają na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, mogą być realizowane odrębnie od czynności doradczych”.

W ocenie Wnioskodawcy tak też jest w opisywanym Zdarzeniu przyszłym. Efektem świadczeń niepieniężnych Wnioskodawcy na rzecz Spółki nie będzie wskazanie żadnego konkretnego rozwiązania ani Wnioskodawca nie będzie również przedstawiał Spółce żadnej koncepcji czy strategii działania. Świadczenia Wspólnika można natomiast porównać do „usług nadzorczych”. Wspólnik będzie de facto wyłącznie sprawował nadzór nad prawidłowością działań Spółki i efektem tych świadczeń będą co najwyżej ogólne zalecenia, opinie lub spostrzeżenia, które nigdy jednak nie będą miały charakteru doradczego.

Mając na względzie powyższe, w odniesieniu do sytuacji Wspólnika, który nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej i u którego jednocześnie wartość sprzedaży z tytułu wykonywanych czynności stanowiących świadczenie niepieniężne nie przekracza kwoty 200.000,00 zł w danym roku podatkowym, a wykonywane na rzecz Spółki czynności nie są czynnościami wymienionymi w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od VAT należy wskazać, że Wspólnik może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego uregulowanego w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o VAT.

Uznać zatem należy, że stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę jest prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest:

-nieprawidłowe – w zakresie nieuznania Pana za podatnika podatku VAT z tytułu wykonywania na rzecz Spółki świadczeń niepieniężnych,

-prawidłowe –w zakresie możliwości skorzystania przez Pana ze zwolnienia określonego w art. 113 ustawy o podatku VAT.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie, powstrzymanie się od działania (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 tej ustawy.

Usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Z kolei, art. 15 ust. 3 ustawy stanowi, że:

Przywołany przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług jest wynikiem prawidłowej implementacji prawodawstwa krajowego do prawodawstwa wspólnotowego – art. 10 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą.

Zgodnie z postanowieniami art. 9 ust. 1 Dyrektywy:

Natomiast art. 10 Dyrektywy stanowi, że:

Z powołanego wyżej przepisu art. 15 ust. 3 ustawy wynika, że podstawowym warunkiem dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, jest uznanie przychodów osiąganych z tytułu wykonywanych czynności za przychody wymienione w art. 12 ust. 1-6 (przychody z wykonywanej pracy) lub w art. 13 pkt 2-9 (przychody z działalności wykonywanej osobiście) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, jak wynika z treści art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczna nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, poza spełnieniem warunku zaliczenia przychodu do art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, istotne jest również łączne spełnienie wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie, tj. związanie zleceniobiorcy ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym a wykonującym zlecane czynności co do warunków:

-wykonywania tych czynności,

-wynagrodzenia, oraz

-odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

A zatem, wyłączone z opodatkowania są czynności, których prawodawca, zgodnie z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, nie uznaje za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, pod warunkiem, że uzyskiwane przychody są przychodami, o których mowa w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz podmioty uzyskujące te przychody związane są ze zlecającym ich wykonanie więzami tworzącymi stosunek prawny co do warunków ich wykonania, wynagrodzenia oraz odpowiedzialności zlecającego za wykonanie tych czynności. Odpowiedzialność zlecającego wykonanie tych czynności, to odpowiedzialność wobec osób trzecich.

Przedmiotowe zagadnienie było również przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (orzeczenia w sprawie C-202/90 Ayuntamiento de Sevilla przeciwko Recaudadores de Tributos de las Zonas primera y segunda, C-235/85 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów). TSUE w ww. orzeczeniach wskazał, że za samodzielną nie będzie mogła być uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością. Zatem wyłączone z opodatkowania VAT są stosunki, które pod względem warunków wykonywania czynności, wynagrodzenia oraz odpowiedzialności zlecającego tożsame są ze stosunkiem pracy. Chodzi tutaj w szczególności o element podporządkowania zlecającemu, który jest charakterystyczny dla stosunku pracy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że jest Pan wspólnikiem polskiej spółki kapitałowej prowadzonej w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Oprócz tego pełni Pan w Spółce jednocześnie funkcję członka zarządu. Zgromadzenie wspólników Spółki podjęło w ostatnim czasie uchwałę o zmianie umowy Spółki. W ramach tej zmiany do umowy Spółki wprowadzono regulacje, w myśl których na wspólników Spółki, w tym na Pana, nałożone zostały obowiązki do realizowania określonych w umowie Spółki, powtarzających się świadczeń niepieniężnych. Możliwość nałożenia na wspólnika obowiązku dokonywania na rzecz spółki z o.o. określonych świadczeń niepieniężnych przewiduje art. 176 KSH. Czynności na rzecz Spółki będzie Pan świadczył dwa razy w tygodniu, w łącznym wymiarze nie większym niż sześć godzin tygodniowo. Uchwała wspólników Spółki określać będzie Pana wynagrodzenie za ww. świadczenia niepieniężne na podstawie art. 176 KSH na rzecz Spółki. Pana wynagrodzenie z tego tytułu nigdy nie przekroczy jednak w stosunku rocznym kwoty 200.000,00 PLN. Nie będzie Pan zależny od innego niż Spółka podmiotu w procesie wykonywania świadczeń niepieniężnych. Spółka lub inny podmiot nie ma uprawnienia do instruowania Pana odnośnie do sposobu, w jaki czynności/praca/usługi powinny być wykonywane. Wykonując świadczenia niepieniężne nie będzie Pan zobowiązany do osiągnięcia określonego rezultatu, lecz będzie jedynie zobowiązany do określonego (starannego) działania. Spółka lub inny podmiot nie będą ustalać Panu godzin pracy czy też czasu przerw. Wynagrodzenie, które będzie Pan otrzymywał za wykonywanie na rzecz Spółki powtarzających się świadczeń niepieniężnych, nie będzie stanowiło dla Wnioskodawcy przychodu wymienionego w art. 12 ust. 1-6 oraz w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Otrzymane przez Pana wynagrodzenie z tytułu wykonywania powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychód z „innych źródeł”, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pana wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą tego, czy w związku z wykonywaniem na rzecz Spółki opisanych we wniosku powtarzających się świadczeń niepieniężnych będzie Pan uznany za podatnika podatku VAT (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Zauważenia wymaga, że na podstawie art. 176 ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 18 ze zm.):

Przepis art. 176 § 1 Kodeksu spółek handlowych umożliwia tworzenie swoistych relacji między wspólnikiem a spółką, które pozwalają im wzajemnie odnosić określone korzyści. Dla spółki oznacza to pewność otrzymania w określonym czasie pewnych świadczeń, zaś dla wspólnika możliwość zbytu świadczeń i otrzymania wynagrodzenia.

Ze świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy mamy do czynienia w sytuacji, w której dana czynność/zachowanie/zdarzenie posiada następujące cechy:

-stanowi świadczenie dające się wyodrębnić spośród innych czynności dokonywanych przez dany podmiot;

-świadczenie to może mieć charakter czynny lub bierny ‒ tj. może polegać zarówno na podejmowaniu danych czynności/działań jak również na powstrzymywaniu/zaniechaniu tych czynności/działań czy też ich tolerowaniu.

Przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest zatem określenie, czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone.

Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

-w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

-świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Podkreślenia wymaga, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało – jako usługa – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Niewątpliwie w niniejszej sprawie Pana świadczenia niepieniężne wykonywane zgodnie z umową Spółki na podstawie art. 176 KSH - mają charakter odpłatny. W przypadku świadczenia przez Pana na podstawie umowy Spółki odpłatnie usług na rzecz Spółki mamy do czynienia ze świadczeniem, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść, tj. Spółka. Pan natomiast w zamian za wykonane świadczenie niepieniężne będzie otrzymywać od Spółki określone wynagrodzenie.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że możliwość stosowania cyt. wcześniej art. 15 ust. 3 ustawy i tym samym możliwość wyłączenia z grona podatników osoby fizycznej będącej Wspólnikiem Spółki wymaga łącznego spełnienia wszystkich wymienionych w przepisie kryteriów, w tym zaliczenia przychodów z tytułu wykonania tych czynności do przychodów wymienionych w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub w art. 12 pkt 1-6 tejże ustawy.

W uzupełnieniu do wniosku wskazał Pan, że wynagrodzenie, które Pan otrzyma od Spółki za wykonywanie powtarzających się świadczeń niepieniężnych, nie będzie stanowiło przychodu, o którym mowa w przepisach art. 12 ust. 1-6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz nie będzie stanowiło przychodu, o którym mowa w przepisach art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stąd też niespełnienie warunku w zakresie uznania przychodów osiąganych z tytułu wykonywanych przez Pana czynności za przychody wymienione w art. 12 ust. 1-6 (przychody z tytułu wykonywanej pracy) lub w art. 13 pkt 2-9 (przychody z działalności wykonywanej osobiście) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powoduje, iż w okolicznościach niniejszej sprawy czynności wykonywane odpłatnie przez Pana na rzecz Spółki uznać należy za czynności wykonywane przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy w ramach Pana działalności gospodarczej określonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Skoro nie jest spełniony podstawowy warunek zawarty w art. 15 ust. 3 ustawy pozwalający wyłączyć Pana z grona podatników podatku VAT, to analiza pozostałych warunków z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy jest bezprzedmiotowa.

W związku z wykonywaniem na rzecz Spółki opisanych we wniosku powtarzających się świadczeń niepieniężnych będzie Pan działał w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a w konsekwencji wykonywane świadczenia na rzecz Spółki należy uznać za odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

Pana stanowisko w zakresie objętym pytaniem oznaczonych we wniosku nr 1 uznaję za nieprawidłowe.

Pana wątpliwości dotyczą również tego, czy będzie Pan mógł skorzystać ze zwolnienia uregulowanego w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy:

Z kolei na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy:

Zgodnie z art. 113 ust. 4 ustawy stanowi, że:

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy:

Na mocy art. 113 ust. 9 ustawy:

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy:

Jak wynika z art. 113 ust. 13 ustawy:

Podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Z okoliczności sprawy wynika, że nie będzie Pan dokonywał dostawy towarów bądź świadczył usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 ww. ustawy o podatku od towarów i usług. Świadczenia niepieniężne realizowane przez Pana na rzecz Spółki nie będą czynnościami, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Jak wcześniej wskazano wykonywanie przez Pana świadczeń niepieniężnych wypełnia definicję działalności gospodarczej, a Pan z tytułu ich świadczenia występować będzie w charakterze podatnika podatku VAT.

Odnosząc się zatem do możliwości korzystania przez Pana ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wskazania wymaga, że gdy rozpocznie Pan wykonywanie na rzecz Spółki czynności opisanych we wniosku i nie będą to jakiekolwiek czynności wymienione w art. 113 ust. 13 ustawy, to będzie mógł Pan korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług określonego w art. 113 ust. 1 ustawy w związku z art. 113 ust. 9 ustawy, dopóki wartość sprzedaży nie przekroczy w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym kwoty 200 000 zł.

Zaznaczenia wymaga, że w sytuacji, gdy w trakcie roku podatkowego wartość sprzedaży w ramach prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym przekroczy kwotę 200 000 zł – stosownie do art. 113 ust. 10 ustawy – zwolnienie straci moc z chwilą wykonania czynności, którą ww. kwota zostanie przekroczona. Prawo do omawianego zwolnienia straci Pan również, gdy zacznie wykonywać którąkolwiek z czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

W konsekwencji Pana stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2, uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tym samym przyjąłem jako element opisu zdarzenia przyszłego Pana jednoznaczne wskazanie, że otrzymywane od Spółki wynagrodzenie nie będzie stanowić przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1-6 ustawy i w art. 13 ust. 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Natomiast wniosek w pozostałym zakresie zostanie załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli sytuacja Pana będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).