Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 11 września 2024 r., sygn. I SA/Ol 199/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Jolanta Strumiłło Sędziowie sędzia WSA Andrzej Brzuzy sędzia WSA Przemysław Krzykowski (sprawozdawca) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 11 września 2024 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie z dnia 15 kwietnia 2024 r., nr 2801-IOV-2.4103.22.2023 w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od maja do grudnia 2018 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie, na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 220 § 3 i art. 207 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm. dalej O.p.), po rozpatrzeniu odwołania E. Sp z o.o. z siedzibą w G. (dalej jako strona, Spółka, skarżąca) utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Warmińsko - Mazurskiego Urzędu Celno - Skarbowego w Olsztynie z 10.11.2023 r.: - określającej zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za: czerwiec- grudzień 2018 r., - określającej zawyżenie kwoty do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za maj 2018 r., - ustalającej dodatkowe zobowiązanie w podatku od towarów i usług za: maj-grudzień 2018 r., - w kwotach wskazanych w sentencji zaskarżonej decyzji. Jak wynika z akt sprawy oraz uzasadnienia zaskarżonej decyzji, decyzję z dnia 10.11.2023 r., organ I instancji wydał w rezultacie przeprowadzonego postępowania podatkowego, w zakresie przestrzegania przepisów prawa podatkowego w podatku od towarów i usług za miesiące od maja do grudnia 2018 r., które poprzedzone było kontrolą celno-skarbową. W jej wyniku stwierdzono, że w kontrolowanym okresie Spółka nie nabyła materiałów budowlanych oraz usług od podmiotów, tj.: G. Sp. z o. o., A. Sp. z o. o. oraz G. 1., które nie prowadziły faktycznej działalności gospodarczej. Organ I instancji w zaskarżonej decyzji wskazał, że ww. podmioty nie dysponowały żadnym towarem oraz nie wykonały usług. Podmioty te wystawiały "puste" faktury, czego świadoma była strona. Zdaniem organu I instancji, Spółka w ramach działalności gospodarczej, niezasadnie odliczyła podatek naliczony wynikający z faktur VAT, na których jako wystawcy widniały podmioty: G. Sp. z o. o., A. Sp. z o. o. oraz G.1., ponieważ faktury wystawione przez te podmioty dokumentowały czynności, które w rzeczywistości nie miały miejsca. Organ I instancji stwierdził, że ww. podmioty nie mogły być dostawcami dla strony wskazanych na fakturach VAT towarów oraz usług. Wobec powyższego, organ I instancji działając na podstawie, art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o towarów i usług (j.t. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm., dalej ustawa o VAT), pozbawił stronę prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z łącznie 61 spornych faktur, wystawionych przez: G. Sp. z o, o., A. Sp. z o. o. oraz G. 1., w łącznej kwocie podatku VAT 293.090 zł. W konsekwencji, uwzględniając dokonane ustalenia faktyczne i prawne, organ I instancji dokonał rozliczenia podatku od towarów i usług za miesiące od maja do grudnia 2018 r. w wysokości innej niż zadeklarował podatnik. Ponadto organ I instancji na podstawie art. 112c ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, ustalił Spółce dodatkowe zobowiązanie podatkowe w podatku VAT za maj – grudzień 2018 r. Po rozpatrzeniu odwołania, zaskarżoną decyzją z dnia 15 kwietnia 2024 r. organ utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu decyzji powołał i przytoczył treść art. 86 ust.1, art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a, art. 112b ust. 2a, art. 112c ust.1 ustawy o VAT. Powołując się z kolei na art. 70 § 1, art. 70 § 6 pkt 1, art. 70c O.p. organ odwoławczy stwierdził, że nie doszło do przedawnienia zobowiązania podatkowego za okres od maja do grudnia 2018 r. Zwrócił uwagę, że w dniu 20.06.2023 r. Prokurator Prokuratury Rejonowej w K. wszczął śledztwo w sprawie: - podania, w okresie od maja do grudnia 2018 r. Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w K., przez osobę odpowiedzialną za zajmowanie się sprawami gospodarczymi Spółki, nieprawdy w złożonych za poszczególne okresy rozliczeniowe od maja do grudnia 2018 r. deklaracjach VAT-7, poprzez posłużenie się nierzetelnymi fakturami wystawionymi przez G. Sp. z o. o., G.1. i A. Sp. z o. o. i obniżenie w ten sposób podatku należnego o podatek naliczony wynikający z tych faktur, a także nierzetelne prowadzenie ksiąg poprzez ujęcie ich w rejestrze zakupów, narażając na uszczuplenie podatku VAT w łącznej wysokości wynikającej z faktur w kwocie 292.951, 41 zł, tj. o czyn z art. 56 § 2 kks w zb. z art. 62 §2a kks w zb. z art. 61 §1 kks w zw. z art. 7 §1 kks w zw. z art. 6 §2 kks.