Interpretacja indywidualna z dnia 2 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.444.2024.1.PK

W zakresie ustalenia czy w przypadku podjęcia przez Spółkę decyzji o zaprzestaniu analiz dotyczących danej nieruchomości, Wydatki będą stanowiły dla Spółki koszty pośrednio związane z jej przychodami i tym samym powinny one zostać zaliczone przez Spółkę do kosztów podatkowych w dacie ich poniesienia.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 sierpnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 7 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy w przypadku podjęcia przez Spółkę decyzji o zaprzestaniu analiz dotyczących danej nieruchomości, Wydatki będą stanowiły dla Spółki koszty pośrednio związane z jej przychodami i tym samym powinny one zostać zaliczone przez Spółkę do kosztów podatkowych w dacie ich poniesienia (czyli w dniu, na który ujęto koszty tych usług w księgach rachunkowych Spółki w inny sposób niż koszty rezerw albo bierne międzyokresowe rozliczenia kosztów).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

1) A. Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której osiąga przychody - miedzy innymi - z tytułu świadczenia odpłatnych usług zarządzania realizacją projektów budowy farm fotowoltaicznych oraz wiatrowych (dalej: „Projekty”) przez inne podmioty - (dalej: „Spółki Celowe”).

2) Zgodnie z przyjętym modelem biznesowym, Spółka identyfikuje różne lokalizacje nieruchomości, na których można zbudować ww. obiekty, a następnie czerpać zyski z tyt. sprzedaży energii. W kolejnym kroku Spółka dokonuje kompleksowych analiz (we własnym zakresie lub przy pomocy podwykonawców - osób trzecich) mających na celu potwierdzenie, czy realizacja danego Projektu w konkretnej lokalizacji jest faktycznie uzasadniona z biznesowego punktu widzenia. Jeżeli analizy potwierdzą, że jest duża szansa, że inwestycja na wytypowanej nieruchomości będzie możliwa, Spółka w odniesieniu do tej nieruchomości:

a) przygotowuje wstępną koncepcję realizacji Projektu,

b) opracowuje koncepcje biznesowe Projektu,

c) opracowuje studium wykonalności Projektu (tzw. „feasibility study”),

d) przygotowuje zbiorcze zestawienia kosztów inwestycji,

e) przeprowadza badanie nieruchomości gruntowej, w tym np. due diligence techniczne,

f) przeprowadza analizy prawne niezbędne m.in. do ustalenia według jakich zasad możliwe jest podpisanie na zlokalizowanej nieruchomości umowy dzierżawy u jej aktualnego właściciela i prowadzenie inwestycji budowlanej na tej nieruchomości;

g) jeżeli to konieczne - zawiera umowy dotyczące dzierżawy zlokalizowanej nieruchomości.

3) Jeśli po przeprowadzeniu powyższych prac i analiz okaże się, że realizacja danego Projektu jest faktycznie możliwa i opłacalna, Spółka podpisuje z zainteresowanym podmiotem umowę na świadczenie usług zarządzania realizacją Projektu i w ramach przewidzianego za te usługi wynagrodzenia zbywa na rzecz zainteresowanego podmiotu: (i) komplet dokumentacji dotyczącej prac opisanych w punkcie 2 wraz z (ii) ewentualnymi prawami wynikającymi z umów dzierżawy na wcześniej zlokalizowanej nieruchomości. Nabywca kontynuuje prowadzenie Projektu.

4) Jednakże w działalności Spółki zdarzają się sytuacje, w których na pewnym etapie analiz okazuje się, że istnieje znaczne ryzyko, że prowadzenie inwestycji na wytypowanej nieruchomości może nie być możliwe (na przykład due dilligence techniczno-prawny wykaże, że na danym gruncie realizacja wykaże się niemożliwa ze względu na wady prawne, charakterystykę terenu, odległość od przyłącza, klasę gruntu, potencjalny wydzierżawiający zmieni zdanie i nie będzie skłonny podpisywać umowy dzierżawy na rozważanym gruncie). W takich sytuacjach Zarząd Spółki podejmuje decyzję o zaprzestaniu dalszych analiz i poszukiwaniu innych nieruchomości.

5) W powyższym przypadku dla celów rachunkowych Spółka zalicza w całości Wydatki do kosztów rachunkowych w dacie podjęcia przez Zarząd Spółki decyzji o zaprzestaniu prowadzenia dalszych analiz.

6) W związku z pracami określonymi w puncie 2 powyżej, Spółka ponosi szereg wydatków, takich jak koszty analiz ekspertów, analiz prawnych, finansowych, technicznych i innych niezbędnych do realizacji danej inwestycji . Niniejszy wniosek dotyczy takich wydatków poniesionych w związku z lokalizacją nieruchomości, co do której podjęto decyzję o zaprzestaniu dalszych analiz (dalej „Wydatki”).

Pytanie

Czy w przypadku podjęcia przez Spółkę decyzji o zaprzestaniu analiz dotyczących danej nieruchomości, Wydatki będą stanowiły dla Spółki koszty pośrednio związane z jej przychodami i tym samym powinny one zostać zaliczone przez Spółkę do kosztów podatkowych w dacie ich poniesienia (czyli w dniu, na który ujęto koszty tych usług w księgach rachunkowych Spółki w inny sposób niż koszty rezerw albo bierne międzyokresowe rozliczenia kosztów)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki, w przypadku podjęcia przez Spółkę decyzji o zaprzestaniu analiz dotyczących danej nieruchomości, Wydatki będą stanowiły dla Spółki koszty pośrednio związane z jej przychodami i tym samym powinny one zostać zaliczone przez Spółkę do kosztów podatkowych w dacie ich poniesienia (czyli w dniu, na który ujęto koszty tych usług w księgach rachunkowych Spółki w inny sposób niż koszty rezerw albo bierne międzyokresowe rozliczenia kosztów).

Zgodnie z UPodPraw:

1) Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy (art. 15 ust. 1).

2) Co do zasady, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (art. 15 ust. 4).

3) Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia: (pkt 1) sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo (pkt 2) złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego - są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (art.15 ust. 4b).

4) Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie (art.15 ust. 4c).

Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (art. 15 ust. 4d). 6) Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z pewnymi wyjątkami nie mającymi zastosowania w sprawie, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e).

2. Analiza - klasyfikacja Wydatków jako kosztów uzyskania przychodu

W świetle powyższych przepisów, zdaniem Spółki:

1) W ramach prowadzonej działalności Spółka identyfikuje lokalizacje nieruchomości, na których można zbudować farmy fotowoltaiczne lub obiekty wiatrowe, a następnie przeprowadza audyt techniczny oraz prawny oraz inne czynności niezbędne do przeprowadzenia pełnej analizy studium możliwości realizacji inwestycji. W związku z powyższym Spółka ponosi szereg Wydatków, które szczegółowo zostały opisane w opisie stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego.

2) Bez poniesienia tych Wydatków Spółka nie byłaby w stanie zidentyfikować nieruchomości, na których następnie będą realizowane Projekty. Tym samym Spółka nie osiągnęłaby przychodów z tytułu świadczenia odpłatnych usług zarządzania realizacją Projektów oraz z tytułu odpłatnego zbycia praw do wykonania Projektów.

3) Wydatki nie stanowią kosztów, o których mowa w art. 16 ust. 1 UPodPraw.

4) W konsekwencji należy uznać, że Wydatki spełniają przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 1 UPodPraw i jako takie powinny stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodów.

3. Analiza - klasyfikacja Wydatków jako koszów innych niż bezpośrednio związane z przychodami.

W świetle powyższych przepisów, zdaniem Spółki:

1) Zgodnie z art. 15 ust. 4 - 4e UPodPraw, moment zaliczenia Wydatków do kosztów uzyskania przychodów Spółki uzależniony jest od tego, czy stanowią one „koszty bezpośrednio związane z przychodami” Spółki (tzw. koszty bezpośrednie), czy też są to „koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami” (tzw. koszty pośrednie). UPodPraw nie zawiera definicji powyższych pojęć.

2) W ocenie Spółki należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów.

3) Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie. Kosztami takimi są w szczególności wydatki związane z całokształtem działalności podatnika. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

4) Ponoszone przez Spółkę Wydatki nie dotyczą konkretnych przychodów osiąganych przez Spółkę (do tych Wydatków nie można przypisać konkretnego przychodu). Są to więc koszty związane z całokształtem działalności / funkcjonowania Spółki. W konsekwencji, Wydatki należy zaklasyfikować jako koszty pośrednio związane z przychodami Spółki.

4. Moment zaliczenia Wydatków do kosztów podatkowych Spółki

W świetle powyższych przepisów, zdaniem Spółki:

1) Zgodnie z art. 15 ust. 4e UPodPraw, dniem poniesienia kosztu jest dzień, na który Spółka uwzględnia koszt w prowadzonych księgach rachunkowych (za wyjątkiem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów). Z literalnego brzmienia tego przepisu wynika jednoznacznie, iż ustawodawca uzależnia moment, w którym koszt pośrednio związany z przychodami może zostać rozpoznany jako koszt podatkowy w momencie ujęcia go w księgach zgodnie z zasadami ustawy o rachunkowości.

2) Powyższe oznacza, że moment uznania wydatku za koszt podatkowy jest uzależniony od momentu ujęcia (zaksięgowanie) kosztu dla celów rachunkowych.

3) Jak Spółka wskazała w opisie stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego, w analizowanym przypadku Spółka zalicza w całości Wydatki do kosztów rachunkowych w dacie podjęcia przez Zarząd Spółki decyzji o zaprzestaniu prowadzenia dalszych analiz dotyczących danej nieruchomości.

W konsekwencji, to w tej dacie Wydatki będące przedmiotem niniejszego wniosku powinny być uznane za koszt podatkowy Spółki.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, w przypadku podjęcia przez Spółkę decyzji o zaprzestaniu analiz dotyczących danej nieruchomości, Wydatki będą stanowiły dla Spółki koszty pośrednio związane z jej przychodami i tym samym powinny one zostać zaliczone przez Spółkę do kosztów podatkowych w dacie ich poniesienia (czyli w dniu, na który ujęto koszty tych usług w księgach rachunkowych Spółki w inny sposób niż koszty rezerw albo bierne międzyokresowe rozliczenia kosztów).

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w praktyce organów podatkowych, w tym m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 2 listopada 2012 roku, znak IPPB3/423-567/12- 2/KK, w której organ - odstępując od uzasadnienia prawnego - uznał za prawidłowe w pełnym zakresie stanowisko podatnika, zgodnie z którym: „w odniesieniu do wydatków poniesionych na usługi (takie jak analizy, studium, projekty, raporty itp.) w związku z planowaną inwestycją (na etapie jej planowania) i dotyczących konkretnej lokalizacji, w przypadku w którym inwestycja nie jest następnie realizowana, powinna mieć prawo do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów, bowiem wydatki te są ściśle związane z funkcjonowaniem Spółki - bez nich nie byłoby możliwe podjęcie racjonalnej decyzji co do rozpoczęcia realizacji przedsięwzięcia (utworzenia SPV lub nie). (...) Zdaniem Spółki, biorąc pod uwagę generalną zasadę potrącalności kosztów innych niż bezpośrednie wyrażoną w art. 15 ust. 4e PDOPrU, przedmiotowe wydatki mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów Spółki w momencie ich ujęcia jako koszt w księgach rachunkowych".

Moment zaliczenia wydatków jako koszt uzyskania przychodu była przedmiotem wielu orzeczeń sądów administracyjnych:

W interpretacji IPPB5/423-956/14-3/AM z 1 grudnia 2014 roku, Izba Skarbowa podkreśliła, iż „z brzmienia przepisu art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p. wynika jednoznacznie, że ustawodawca uzależnia moment, w którym wydatek staje się kosztem uzyskania przychodów od momentu ujęcia go w księgach zgodnie z zasadami ustawy o rachunkowości. Przy czym nie chodzi w tym przypadku o jakiekolwiek ujęcie wydatku w księgach (...) tylko jego "ujęcie jako kosztu" (...). Dzień, na który ujęto koszt w księgach, to dzień, w którym w księgach pojawił się koszt na koncie kosztowym. Dopiero moment odpisu kosztów w ewidencji rachunkowej w ciężar kont o charakterze wynikowym mający wpływ na ustalenie prawidłowego wyniku finansowego firmy, jest momentem mającym określone konsekwencje na gruncie podatku dochodowego (.)

Podobne stanowisko jest zaprezentowane w interpretacji 0114-KDIP2-2.4010.205.2023.1.ASK, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, iż „dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano)", zawarte w art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, należy rozumieć ten dzień okresu sprawozdawczego, do którego przypisywany jest koszt, a nie moment faktycznego (technicznego) dokonania operacji zaksięgowania kosztu (wprowadzenia do ksiąg rachunkowych)”. Na takie rozumienie tej kwestii wielokrotnie zwracano uwagę w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej "NSA"), tj. między innymi w wyroku NSA z dnia 1 kwietnia 2015 r., o sygn. II FSK 1604/13 ("faktyczna data zapisu w księgach jest datą technicznego wprowadzenia informacji do systemu, a nie datą ujęcia kosztu - nawet pomimo tego, że będzie zwykle późniejsza niż data operacji, której dotyczy"; "Faktyczna data dokonania zapisu w księgach rachunkowych nie może zmieniać kwalifikacji danego wydatku i wpływać na moment zaliczenia go jako kosztu w rozumieniu art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p. Nie jest ona bowiem datą ujęcia kosztu, a jedynie datą technicznego wprowadzenia informacji do systemu.") czy też wyroku NSA z dnia 9 kwietnia 2015 r., o sygn. II FSK 1237/13 ("należy uznać, że faktyczna data dokonania zapisu w księgach rachunkowych nie może zmieniać kwalifikacji danego wydatku") i wyroku NSA z dnia 30 maja 2018 r., o sygn. II FSK 1385/16 ("faktyczna data dokonania zapisu w księgach rachunkowych nie może (...) wpływać na moment zaliczenia go jako kosztu w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT".)

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: „updop”, „ustawa o CIT”):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby poniesiony przez podatnika wydatek stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• wydatek nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 updop. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, kosztami uzyskania przychodów z danego źródła przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie danego źródła przychodów.

Ponadto, należy mieć na względzie, że uznając dany wydatek za koszt uzyskania przychodu podatnik odnosi ewidentne korzyści, bowiem koszt uzyskania przychodu zmniejsza podstawę opodatkowania. Zatem możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien wiedzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu. Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

a)„celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

b)„zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

c)„zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Państwa wątpliwości budzi kwestia, czy w przypadku podjęcia przez Spółkę decyzji o zaprzestaniu analiz dotyczących danej nieruchomości, Wydatki będą stanowiły dla Spółki koszty pośrednio związane z jej przychodami i tym samym powinny one zostać zaliczone przez Spółkę do kosztów podatkowych w dacie ich poniesienia (czyli w dniu, na który ujęto koszty tych usług w księgach rachunkowych Spółki w inny sposób niż koszty rezerw albo bierne międzyokresowe rozliczenia kosztów).

Z treści złożonego wniosku wynika, że prowadzą Państwo działalność gospodarczą, w ramach której osiągają przychody między innymi z tytułu świadczenia odpłatnych usług zarządzania realizacją projektów budowy farm fotowoltaicznych oraz wiatrowych przez inne podmioty. Zgodnie z przyjętym modelem biznesowym, identyfikują Państwo różne lokalizacje nieruchomości, na których można zbudować ww. obiekty, a następnie czerpać zyski z tyt. sprzedaży energii. W kolejnym kroku Spółka dokonuje kompleksowych analiz (we własnym zakresie lub przy pomocy podwykonawców - osób trzecich) mających na celu potwierdzenie, czy realizacja danego Projektu w konkretnej lokalizacji jest faktycznie uzasadniona z biznesowego punktu widzenia. Spółka w odniesieniu do tej nieruchomości: przygotowuje wstępną koncepcję realizacji Projektu, opracowuje koncepcje biznesowe Projektu, opracowuje studium wykonalności Projektu (tzw. „feasibility study”), przygotowuje zbiorcze zestawienia kosztów inwestycji, przeprowadza badanie nieruchomości gruntowej, w tym np. due diligence techniczne, przeprowadza analizy prawne niezbędne m.in. do ustalenia według jakich zasad możliwe jest podpisanie na zlokalizowanej nieruchomości umowy dzierżawy u jej aktualnego właściciela i prowadzenie inwestycji budowlanej na tej nieruchomości; jeżeli to konieczne - zawiera umowy dotyczące dzierżawy zlokalizowanej nieruchomości. Jeśli po przeprowadzeniu powyższych prac i analiz okaże się, że realizacja danego Projektu jest faktycznie możliwa i opłacalna, Spółka podpisuje z zainteresowanym podmiotem umowę na świadczenie usług zarządzania realizacją Projektu i w ramach przewidzianego za te usługi wynagrodzenia zbywa na rzecz zainteresowanego podmiotu: komplet dokumentacji dotyczącej prac opisanych w punkcie 2 wraz z ewentualnymi prawami wynikającymi z umów dzierżawy na wcześniej zlokalizowanej nieruchomości. Nabywca kontynuuje prowadzenie Projektu.

Jednakże jak Państwo wskazują w działalności Spółki zdarzają się sytuacje, w których na pewnym etapie analiz okazuje się, że istnieje znaczne ryzyko, że prowadzenie inwestycji na wytypowanej nieruchomości może nie być możliwe (na przykład due dilligence techniczno-prawny wykaże, że na danym gruncie realizacja wykaże się niemożliwa ze względu na wady prawne, charakterystykę terenu, odległość od przyłącza, klasę gruntu, potencjalny wydzierżawiający zmieni zdanie i nie będzie skłonny podpisywać umowy dzierżawy na rozważanym gruncie). W takich sytuacjach Zarząd Spółki podejmuje decyzję o zaprzestaniu dalszych analiz i poszukiwaniu innych nieruchomości. W powyższym przypadku dla celów rachunkowych Spółka zalicza w całości Wydatki do kosztów rachunkowych w dacie podjęcia przez Zarząd Spółki decyzji o zaprzestaniu prowadzenia dalszych analiz.

Podnosząc ponadto, że możliwość świadczenia usług zarządzania realizacją projektów budowy farm fotowoltanicznych oraz wiatrowych przez inne podmioty jest immamentnie związana z identyfikacją lokalizacji nieruchomości, na których można zbudować farmy fotowoltaiczne lub obiekty wiatrowe oraz z przeprowadzanym audytem techniczny i prawnym oraz innymi czynnościami niezbędnymi do przeprowadzenia pełnej analizy studium możliwości realizacji inwestycji. Mają one na celu potwierdzenie, czy realizacja danego Projektu w konkretnej lokalizacji jest faktycznie uzasadniona z biznesowego punktu widzenia.

W rezultacie, bez poniesienia tych wydatków Spółka nie byłaby w stanie zidentyfikować nieruchomości, na których następnie będą realizowane Projekty. Tym samym Spółka nie osiągnęłaby przychodów z tytułu świadczenia odpłatnych usług zarządzania realizacją Projektów oraz z tytułu odpłatnego zbycia praw do wykonania Projektów.

Wskazują Państwo także, że w przedmiotowej sprawie nie będą miały też wyłączenia o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że wydatki te zostaną poniesione w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Tym samym mogą stanowić one koszty uzyskania przychodów w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. Koszty podatkowe na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych można podzielić na:

• koszty bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4-4c updop), oraz
• koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4d updop).

Za koszty bezpośrednie uznaje się te wydatki, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła i są one niezbędne dla osiągnięcia przychodu (tj. są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów). Natomiast koszty pośrednie stanowią te wydatki, które ponoszone są w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, tj. wydatki na funkcjonowanie przedsiębiorstwa, związane z całokształtem działalności. Co do zasady, kosztów takich nie można przypisać konkretnym przychodom, jak również ocenić szczegółowo stopnia ich wpływu na uzyskanie przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT:

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Stosownie zaś do art. 15 ust. 4b ustawy o CIT:

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1) sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo

2) złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Zgodnie z art. 15 ust. 4c ustawy o CIT:

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Natomiast, art. 15 ust. 4d oraz art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, regulują zasady potrącalności kosztów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Stosownie do treści art. 15 ust. 4d ustawy o CIT:

Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o CIT:

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f–4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Należy wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji kosztu „bezpośrednio związanego z przychodami” oraz kosztu „innego niż bezpośrednio związanego z przychodami” - brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być, więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach, której wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód z jej zbycia.

Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np.: koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Wskazać należy, że konstrukcja kosztów uzyskania przychodów, określona w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, oparta jest na klauzuli generalnej, która stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Warunkiem uznania wydatków za koszt uzyskania przychodów jest występowanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wydatkiem a przychodem. Obowiązkiem podatnika jako odnoszącego korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że wydatki poniesione w związku z lokalizacją nieruchomości, w przypadku podjęcia decyzji o zaprzestaniu dalszych analiz będą mieć pośredni związek z prowadzoną przez Państwa działalnością gospodarczą. Wydatki te pozostaną bowiem bez uchwytnego związku z konkretnymi przychodami Spółki i okresem ich uzyskiwania.

Dokonywanie analiz ekspertów, analiz prawnych, finansowych, technicznych i innych niezbędnych do realizacji danej inwestycji, co do której podjęto decyzję o zaprzestaniu dalszych analiz stanowić będzie niezbędny element prowadzenia działalności Spółki w ramach której osiąga przychody m.in. z tytułu świadczenia odpłatnych usług zarządzania realizacją projektów budowy farm fotowoltanicznych oraz wiatrowych. Należy zatem przyjąć, że wydatki poniesione na analizy nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przez Spółkę przychodach, ale ich poniesienie jest warunkiem ich uzyskania.

Mając na uwadze powyższe wydatki będą stanowić koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami.

Zgodnie z ww. art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Uwzględniając orzecznictwo sądów administracyjnych należy jednakże podkreślić, że art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odnosi się do pojęcia kosztu zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 tej ustawy, a więc pojęcia kosztu w znaczeniu ustawy podatkowej.

Według jednolitych i utrwalonych poglądów orzecznictwa, o uznaniu danego przysporzenia czy wydatku (zobowiązania do jego poniesienia) za przychód, dochód czy koszt podatkowy decydują wyłącznie przepisy prawa podatkowego (zob. wyroki NSA: z 9 czerwca 2016 r. sygn. akt II FSK 1237/13; z 24 czerwca 2016 r. sygn. akt II FSK 1555/14; z 6 maja 2015 r. sygn. akt II FSK 1071/13; z 20 lipca 2011 r. sygn. akt II FSK 414/10). Kosztami mającymi wpływ na ustalenie wysokości podstawy opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych są tylko te koszty, które zostały wyraźnie określone w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto zapisy dokonywane w księgach nie mogą tworzyć, ani też modyfikować materialnego prawa podatkowego. Przepisy ustawy o rachunkowości określają jedynie sposób prowadzenia ksiąg i jako takie nie mogą rozstrzygać o tym, co jest, a co nie jest kosztem uzyskania przychodów. Księgi rachunkowe służą ustaleniu wysokości dochodu (straty) podatkowego, nie mają zaś charakteru podatkotwórczego (wyrok TK z 4 lutego 1994 r. sygn. akt U 2/90).

Podsumowując, dniem poniesienia kosztu uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów, bez względu na sposób ujęcia tego kosztu dla celów rachunkowych (bilansowych), tj. bez względu na to, czy dany wydatek ujęto w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na koncie kosztowym czy też nie.

Tym samym koszty o których mowa we wniosku jako koszty pośrednie powinny być potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli jednak koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (art. 15 ust. 4d, ust. 4e ustawy podatku dochodowym od osób prawnych w zw. z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Podkreślić w tym miejscu należy, że ustawodawca w art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, definiując termin poniesienia kosztu odwołał się do pewnych pojęć, znanych przepisom o rachunkowości i niezdefiniowanych w ustawie podatkowej, jak rezerwy czy bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów. W odniesieniu do tych wyrażeń niezbędne jest odwołanie się przy ich wykładni do przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2023 poz. 120 ze zm.). Nie ma natomiast podstaw, aby dokonywać takiego zabiegu w stosunku do pojęcia kosztu uzyskania przychodu, jako kosztu ujętego w księgach rachunkowych.

W zakresie wszelkich wydatków stanowiących na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pośrednie koszty uzyskania przychodów podatnik jest uprawniony do rozpoznania ich w kosztach podatkowych w dacie, pod którą dany wydatek zostanie ujęty w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Ponadto, należy zauważyć, że istnieje taka grupa wydatków (kosztów) poniesionych przez podatnika, które stanowią koszt poniesiony w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a rachunkowo nie będą ujęte na koncie kosztowym wcale albo będą ujęte z opóźnieniem.

W świetle powyższego należy uznać, że faktyczna data dokonania zapisu w księgach rachunkowych (tj. ujęcie danego wydatku „jako koszt” w księgach rachunkowych - ujęcie wydatku na koncie kosztowym) nie może zmieniać kwalifikacji danego wydatku i wpływać na moment zaliczenia go jako kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego ponoszone przez Państwa koszty, o których mowa we wniosku jako koszy pośrednie powinny być potrącalne w dacie ich poniesienia.

W Państwa przypadku wydatki poniesione na koszty analiz ekspertów, analiz prawnych, finansowych, technicznych i innych niezbędnych do realizacji danej inwestycji w związku z zaprzestaniem dalszych analiz i poszukiwaniu innych nieruchomości ww. wydatki mogą być kosztami uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT w dacie podjęcia przez Zarząd Spółki decyzji o zaprzestaniu prowadzenia dalszych analiz.

Tym samym, Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa we wniosku interpretacji indywidualnych, wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku. Zostały wydane w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Nie mogą one zatem przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Każdą sprawę organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).