Interpretacja indywidualna z dnia 1 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.427.2024.2.MKW

Brak uznania za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą niezabudowanej Nieruchomości.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 czerwca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 25 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący braku uznania Pana za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą niezabudowanej działki.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem, które wpłynęło 12 sierpnia 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Od 15 lat Wnioskodawca prowadzi JDG - aktualnie suplementy diety, oprogramowanie etc. Od zawsze siedziba w (…), obecnie zakład produkcji w (…) ((…)).

W 2015r. w (…) Wnioskodawca kupił dom, w którym zamieszkał - na działce 2500 m. Kształt nieforemny prostokąt. W 2018 r. Wnioskodawca dokupił kawałek ziemi 1000 m od sąsiada by działka uzyskała foremny kształt.

W 2018 roku gmina dokonuje uchwalenia MPZP. Wraz z nim nakazuje Wnioskodawcy na końcu jego ziemi wydzielić 350 m pod przyszłą drogę gminną na koszt Wnioskodawcy (budowa obwodnicy (…) zniszczyła dojazdy do nieruchomości lokalnych).

Dokonując podziału Wnioskodawca nakazał geodecie wydzielenie 1300 m działki na przyszłość – jakby się rodzina powiększyła. Rok później, w 2019 r. Wnioskodawca sprzedał jednak dom z przyczyn rodzinnych (rozpad związku).

Wnioskodawcy została ziemia z podziału – 1300 m. Jest to ziemia rolna, od 6 lat łąka. W ubiegłym roku Wnioskodawca wywiercił tam studnię , oraz uzyskał od PGE warunki przyłącza prądu. Ponieważ MPZP przewiduje szeroki wachlarz zastosowań gruntu Wnioskodawca postanowił wybudować tam dom i zamieszkać - przygotował projekt, mapki, ale domu nie postawił. Koszt przewyższył jego możliwości.

Wnioskodawca planuje sprzedać tę łąkę. Zakłada, że z racji dobrej lokalizacji mogą się zgłosić różni kupujący: osoby prywatne jak i JGD bądź spółki z o.o., co rodzi pewne obawy natury VAT.

Doprecyzowanie i uzupełnienie zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej są działki: nr 1 oraz nr 2. Jest to łącznie jedna działka złożona z dwóch, ponieważ każda ma tylko 8 m szerokości, a razem 16 m.

Przy nabyciu nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia, nie wystąpił wtedy podatek VAT. Od momentu nabycia działka stanowiła łąkę i sad. Wnioskodawca uprawiał tam warzywa na własny użytek. Działki nie były wykorzystywane w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Działki nie były przedmiotem dzierżawy bądź inne odpłatnej umowy. Wnioskodawca nie wie, czy będzie zawierał umowę przedwstępną. Nie znalazł do tej pory osób zainteresowanych zakupem działek. Wnioskodawca nie udzielił nikomu pełnomocnictwa i nie zamierza udzielać pełnomocnictw potencjalnemu kupującemu. Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym. Przed sprzedażą działek wnioskodawca nie podejmował i nie planuje podejmować aktywnych działań marketingowych w celu sprzedaży działki.

Wcześniej Wnioskodawca dokonywał sprzedaży nieruchomości, tj.:

• W 2015 r. Wnioskodawca otrzymał darowiznę mieszkania na ul. (…) od rodziców. Jednak to mieszkanie (50 m²) było dla Wnioskodawcy za małe, z tego powodu Wnioskodawca kupił dom w (…) (2016 r.) i z pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży mieszkania ul. (…) (2018 r.) Wnioskodawca wykończył ten dom;
• dom zaspokajał potrzeby mieszkaniowe Wnioskodawcy, dom był wykorzystywany do mieszkania w nim na co dzień;
• w 2019 r. Wnioskodawca sprzedał dom po rozpadzie związku;
• dom z działką został sprzedany w celu zaspokojenia celów mieszkaniowych Wnioskodawcy;
• za pieniądze ze sprzedaży domu znajdującego się w (…) Wnioskodawca nabył działkę na ul. (…) (2019 r.), gdzie uzyskał pozwolenie na budowę domu (2020 r.), jednak w trakcie budowy (2022 r.) nadzór budowlany zatrzymał budowę i tak niedokończony stoi do dziś.- procedura w nadzorze trwa.

Podsumowując, Wnioskodawca mieszkał na ul. (…) w mieszkaniu które było za małe dla Wnioskodawcy, następnie Wnioskodawca kupił dom w (…) i remontował go sukcesywnie, aż udało się sprzedać mieszkanie na ul. (…). Z tych pieniędzy Wnioskodawca wykończył dom, mieszkał w tym domu do rozpadu związku (4 lata). Z pieniędzy ze sprzedaży Wnioskodawca kupił działkę pod dom na ul. (…) i rozpoczął budowę domu, którą do dziś zablokował nadzór budowlany. Wnioskodawca wynajmował mieszkanie na ul. (…) w (…), ale ponieważ procedura się przedłużała i trwa do dziś Wnioskodawca przeniósł się do domku który ma od 14 lat (w miejscowości (…)) i mieszka tu, aż nadzór zwolni budowę. O ile to zrobi.

Wnioskodawca na pytanie, czy nieruchomości będące przedmiotem zapytania stanowią grunt zabudowany czy niezabudowany, oraz jakie budynki/budowle wg ustawy Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 725) znajdują się na zbywanej nieruchomości wskazał, że działka w myśl wymienionych przepisów stanowi grunt niezabudowany (rolny).

Wnioskodawca posiada jeszcze inne nieruchomości przeznaczone w przyszłości do sprzedaży, tj. Wnioskodawca otrzymał od rodziców w formie darowizny w 2022 r. dom z funkcją dożycia, w którym mieszkają rodzice Wnioskodawcy, w ciągu miesiąca będzie im darowizna zwrócona.

Wnioskodawca posiada dom, który nabył w 2011 r. w (...), w którym mieszka (nie planuje sprzedaży) oraz działkę w (...) gdzie buduje dom, ale na razie budowa jest zablokowana przez nadzór budowlany (już 3 lata), jeżeli Wnioskodawcy nie uda się jej odblokować będzie zmuszony się jej pozbyć.

FormaInie w (...) Wnioskodawca posiada jeszcze wydzielone przez Gminę 2 działki łącznie 160 m (po 80 m każda 3 i 4), które są rowem melioracyjnym, który to GDDKIA bezprawnie na tej ziemi wybudowała, do czego się nie przyznaje, ale Wnioskodawca jest ich właścicielem, więc Wnioskodawca je wymienia. Taki paradoks.

Wnioskodawca nie występował z wnioskiem o sporządzenie planu zagospodarowania przestrzennego dla ww. Nieruchomości. Plan sama uchwaliła Gmina na całą miejscowość oraz przylegle do niej wioski (2017 r.). Plan zakłada że na tym terenie można wybudować dom jednorodzinny, wielorodzinny, można uprawiać ziemię rolną (wielu rolników), można zrobić parking dla aut i prowadzić działalność usługową nieuciążliwą.

Pytanie (ostatecznie sformułowane we wniosku)

Czy w świetle opisanych zdarzeń chcąc sprzedać niezabudowaną działkę w (…), która pozostała Wnioskodawcy po sprzedaży domu w 2019 roku ma zastosowanie zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 9 i pkt 2 ustawy o VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Zgodnie z przedstawionymi powyżej wyrokami TSUE dotyczącymi zarządzaniem i ewentualnym dzieleniem majątku prywatnego nie zachodzi obowiązek uiszczenia podatku VAT od sprzedaży.

Doprecyzowanie i uzupełnienie Pana stanowiska

Zgodnie z przedstawionymi powyżej wyrokami TSUE dotyczącymi zarządzaniem i ewentualnym dzieleniem majątku prywatnego nie zachodzi obowiązek uiszczenia podatku VAT od sprzedaży.

Ziemię, którą posiada Wnioskodawca jest częścią domu, w którym mieszkał Wnioskodawca, w którym nie prowadził działalności gospodarczej, ani nie miał żadnych umów dzierżawy, sprzedaży oraz wszelkiego rodzaju pełnomocnictw.

Wnioskodawca nadmienia, iż już TSUE pochylał się nad tym zagadnieniem kilkukrotnie i tu podaje 2 wyroki dotyczące dokładnie tej samej materii, w której to KIS uznawał, że nie istnieje coś takiego jak majątek prywatny prowadząc JDG. TSUE jednak za każdym razem wyraźnie wydawał wyroki, że każdy kto prowadzi JDG ma prawo do majątku prywatnego i to nie jednej działki, ale i wielu działek tylko prowadzenie działalności gospodarczej i uzyskiwanie dochodu z tych działek może być przesłanką do naliczania VAT od sprzedaży tych nieruchomości. Wyrok TSUE na które Wnioskodawca się powołuje to: C-180/10 oraz C-181/10.

Rozporządzenie własną nieruchomością gruntową niezabudowaną jest wykonywaniem zwykłego prawa własności przysługującego Wnioskodawcy.

Gmina uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego bez woli oraz zgody Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie wysyłał swojego sprzeciwu do tego planu ani o niego nie zabiegał. Plan objął ponad 0,5 mln mieszkańców i trudno mówić tutaj, że Wnioskodawca stał się jego jedynym beneficjentem i tylko dlatego, z tego tytułu Wnioskodawca musi płacić VAT od sprzedaży nieruchomości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Art. 8 ust. 1 ustawy wskazuje, że:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

W oparciu o powyższe przepisy zbycie nieruchomości gruntowych (działek), a także udziału w prawie własności działek, jest traktowane jako odpłatna dostawa towarów.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny. Obejmuje pojęciem „podatnik” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność i występują w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalnością gospodarczą jest wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych, które powtarza się lub trwa przez długi okres. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Z grona podatników należy wykluczyć osoby fizyczne, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Jak wskazano wyżej „działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy Zbywca w celu dokonania sprzedaży Nieruchomości podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Należy zatem sięgnąć do wykładni wynikającej z orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla celów działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości czy jej części w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z orzeczenia tego wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Pana wątpliwości dotyczą tego, czy sprzedając niezabudowaną działkę w (…) ma zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 9 i pkt 2 ustawy VAT.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić Pana wątpliwości należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy będzie Pan działać w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Dostawa towarów, w tym dostawa nieruchomości, bowiem podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie podjął Pan bowiem ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

Jak wskazał Pan w opisie sprawy jest Pan właścicielem Nieruchomości, którą wykorzystywał Pan na własne potrzeby, zamierzał Pan na tej Nieruchomości wybudować dom. Przedmiotem sprzedaży będą działki nr 1 oraz nr 2.

Działki znajdują się na terenie, gdzie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Z opisu sprawy wynika, że w tym planie działka została przeznaczona pod zabudowę jednorodzinną oraz zabudowę wielorodzinną, a także pod działalność usługową oraz rolniczą. Nieruchomość pozostaje niezabudowana.

Teren nieruchomości stanowi łąka i sad, działkę wykorzystywał Pan na własne potrzeby, tj. uprawiał tam warzywa na własny użytek. Działka stanowi jedynie Pana majątek osobisty.

Działki nie były przedmiotem dzierżawy ani innej odpłatnej umowy. Nie udzielał Pan w stosunku do ww. działek żadnych pełnomocnictw. Nie podejmował Pan i nie planuje Pan podjąć aktywnych działań marketingowych w celu sprzedaży działek.

Analiza okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że nie można uznać Pana za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży działek. Okoliczności niniejszej sprawy nie wskazują, że sprzedając działki będzie Pan działać w charakterze handlowca. Całokształt przedstawionych przez Pana we wniosku okoliczności w stosunku do posiadanego przez Pana prawa własności do działek wskazuje, że nie podjął Pan i nie podejmie Pan działań świadczących o zamiarze wykonywania przez Pana działalności gospodarczej w zakresie profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Nie wystąpił ciąg zdarzeń, które przesądzają, że sprzedaż przez Pana działki wypełnia warunki działalności gospodarczej.

Zatem brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży wskazanych działek wystąpi Pan w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym, sprzedaż ww. działek nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy.

Tym samym Pana stanowisko uznaję za prawidłowe.

W związku z tym, że sprzedaż działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, a Pan nie będzie w odniesieniu do tej transakcji podatnikiem tego podatku to w Pana sprawie brak jest zasadności badania zastosowania do sprzedaży nieruchomości zwolnień z podatku VAT określonych w art. 43 ust. 1 pkt 9 pkt 2 ustawy o VAT.

Dodatkowe informacje

W związku z powyższym rozstrzygnięciem informujemy, że wniosek dotyczy jednego zdarzenia przyszłego, w związku z tym kwota należna od wniosku wynosi 40 zł, tym samym kwota 80 zł stanowi nadpłatę i będzie Panu zwrócona na wskazany przez Pana rachunek bankowy, zgodnie z art. 14f § 2a ustawy Ordynacja podatkowa.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).