Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka

Interpretacja indywidualna z dnia 27 września 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-1.4012.434.2024.2.HW

Brak opodatkowania dostawy nieruchomości niezabudowanych.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 czerwca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 17 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania dostawy nieruchomości niezabudowanych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 12 września 2024 r. (wpływ 18 września 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka została postawiona w stan likwidacji w grudniu 2018 r.

Główna działalność Spółki to sprzedaż używanych części samochodowych oraz usługi transportowe. Spółka działała w sensie sprzedaży towarów i usług do połowy 2018 r. Od tego okresu nie posiada towarów i nie świadczy żadnych usług.

Spółka wystąpiła do urzędu skarbowego o zwolnienie podmiotowe z VAT na podst. art. 113 ustawy o VAT.

Spółce pozostał niesprzedany majątek, który chciałaby sprzedać i zamknąć likwidację firmy. Majątkiem firmy jest nieruchomość gruntowa niezabudowana składająca się z kilku działek z przeznaczeniem pod zabudowę usługową.

Ww. działki zostały kupione ponad 10 lat temu pojedynczo od właścicieli – osób fizycznych bez VAT. Z zakupem tym Spółka była zobowiązana do opłat corocznych związanych z wykupem gruntów uiszczanych do urzędu miasta tzw. hipoteka przymusowa.

Na tej nieruchomości nie prowadzono żadnych inwestycji. Nieruchomość ta widnieje w ewidencji środków trwałych Spółki. Corocznie podatek od Nieruchomości podwyższa jej wartość/jest to decyzja pokontrolna.

Spółka poszukuje cały czas nabywcy nieruchomości.

Pytanie dotyczy przyszłej sprzedaży ww. nieruchomości, sprzedaż jej przekroczy200.000 zł.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 pkt 3 ustawy, do wartości sprzedaży nie wlicza się sprzedaży środków trwałych podlegających amortyzacji.

Nieruchomości jednak nie podlegają amortyzacji. Zgodnie z tą wykładnią wartość sprzedaży będzie wpływać na limit zwolnienia podmiotowego. Taka treść ustawy o VAT nie jest zbieżna z dyrektywą VAT. Zakaz wliczania wartości zbywanego majątku trwałego oraz wartości niematerialnych do limitu sprzedaży wynika wprost z art. 288 ust. 2 dyrektywy VAT z 2006 r. Przepis unijny wskazuje na przypadki zbycia bez rozróżniania, czy chodzi o dobra podlegające amortyzacji, czy nie.

Środki trwałe na mocy przepisów o podatku dochodowym nie podlegają amortyzacji. Istnieje tutaj rozbieżność pomiędzy przepisami ustawy o VAT, a postanowieniami dyrektywy unijnej.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu sprawy

Spółka korzysta ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług od końca 2021 r.

Numery ewidencyjne działek będących przedmiotem planowanej sprzedaży działek: 1, 2, 3 – trzy działki stanowią całość o pow. (…) m2, 4, 5, 6, 7 – cztery działki o pow. (…) m2 stanowią całość.

Według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego działki mają następujące przeznaczenie:

Działka 1 – usługi lub składowanie i magazynowanie

Działka 2 – 75% usługi lub składowanie i magazynowanie, 25% droga główna ruchu przyspieszonego

Działki 3, 4, 5, 6 – droga główna ruchu przyspieszonego

Działka 7 – teren usługowy lub składowania i magazynowania

Plan zagospodarowania dopuszcza posadowienie budynków na działkach 1, 2 i 7.

Na terenie miasta obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego i nie wydawane są decyzje o warunkach zabudowy.

W momencie nabycia działek linia zabudowy wynosiła 25 m od pasa drogowego, co uniemożliwiało wykorzystanie tych działek/szerokość ich wynosi od 20 do 35 m.

W tym roku decyzją Rady Miasta linia zabudowy została ograniczona do 6 m od pasa drogowego.

Na ww. działkach Spółka nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.

Działki zostały zakupione z myślą o wykorzystaniu ich do działalności gospodarczej i wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Jednak okoliczności, jakie powstały w firmie, nie sprzyjały do ich wykorzystania i przez cały czas były niezagospodarowane.

Spółka jest w likwidacji.

Na dzień dzisiejszy Spółka od kilku lat nie prowadzi żadnej działalności, jest to jej jedyny majątek, który chciałaby sprzedać i zakończyć tym samym jej istnienie. Cały czas trwają poszukiwania nabywcy w ww. celu.

Pytanie

Czy Spółka może sprzedać swoje niezabudowane Nieruchomości bez podatku VAT jako podatnik zwolniony firmie, która jest czynnym podatnikiem VAT?

Jako przepis mający być przedmiotem interpretacji wskazali Państwo art. 113 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Państwa, sprzedaż nieruchomości niezabudowanej przeznaczonej pod zabudowę usługową powyżej 200.000,00 zł, powołując się na Dyrektywę Unijną – nieruchomość nieamortyzowana – nie powinna wchodzić do ww. limitu sprzedaży. Nieruchomość będzie można sprzedać jako zwolnioną z podatku VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowych (działek) traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy:

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na mocy art. 113 ust. 2 ustawy:

Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;

1a) sprzedaży na odległość towarów importowanych, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;

2) odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

a) transakcji związanych z nieruchomościami,

b) usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,

c) usług ubezpieczeniowych

– jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3) odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Jak wynika z treści art. 113 ust. 5 ustawy:

Jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 13 ustawy:

Zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1)dokonujących dostaw:

a)towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,

b)towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:

­energii elektrycznej (CN 2716 00 00),

­wyrobów tytoniowych,

­samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,

c)budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,

d)terenów budowlanych,

e)nowych środków transportu,

f)następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:

preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU 20.42.1),

komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),

urządzeń elektrycznych (PKWiU 27),

maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),

g)hurtowych i detalicznych części i akcesoriów do:

pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3),

motocykli (PKWiU ex 45.4);

2)świadczących usługi:

a)prawnicze,

b)w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,

c)jubilerskie,

d)ściągania długów, w tym factoringu;

3)nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W świetle art. 2 pkt 33 ustawy:

Przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu ww. art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

Według art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1130):

Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie gminnych aktów planowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych ustalonych przez organ inny niż minister właściwy do spraw transportu, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1)lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2)sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.

-Jak wynika z opisu sprawy, Spółka została postawiona w stan likwidacji w grudniu roku 2018. Główna działalność Spółki to sprzedaż używanych części samochodowych oraz usługi transportowe. Spółka działała w sensie sprzedaży towarów i usług do połowy 2018 r. Od tego okresu nie posiada towarów i nie świadczy żadnych usług. Spółka wystąpiła do urzędu skarbowego o zwolnienie podmiotowe z VAT na podstawie art. 113 ustawy. Spółce pozostał niesprzedany majątek, który chciałaby sprzedać i zamknąć likwidację firmy. Majątkiem firmy jest nieruchomość gruntowa niezabudowana składająca się z kilku działek z przeznaczeniem pod zabudowę usługową. Ww. działki zostały kupione ponad 10 lat temu pojedynczo od właścicieli – osób fizycznych bez VAT. Z zakupem tym Spółka była zobowiązana do opłat corocznych związanych z wykupem gruntów uiszczanych do urzędu miasta tzw. hipoteka przymusowa. Na tej nieruchomości nie prowadzono żadnych inwestycji. Nieruchomość ta widnieje w ewidencji środków trwałych Spółki. Corocznie podatek od Nieruchomości podwyższa jej wartość/jest to decyzja pokontrolna. Spółka poszukuje cały czas nabywcy nieruchomości. Pytanie dotyczy przyszłej sprzedaży ww. nieruchomości, sprzedaż jej przekroczy 200.000 zł. Środki trwałe na mocy przepisów o podatku dochodowym nie podlegają amortyzacji. Spółka korzysta ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług od końca roku 2021. Według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego działki mają następujące przeznaczenie: Działka 1 - usługi lub składowanie i magazynowanie, Działka 2 - 75% usługi lub składowanie i magazynowanie, 25% droga główna ruchu przyspieszonego; Działki 3, 4, 5, 6 - droga główna ruchu przyspieszonego; Działka 7- teren usługowy lub składowania i magazynowania. Plan zagospodarowania dopuszcza posadowienie budynków na działkach 1, 2 i 7. Na terenie miasta obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego i nie wydawane są decyzje o warunkach zabudowy. W momencie nabycia działek linia zabudowy wynosiła 25m od pasa drogowego, co uniemożliwiało wykorzystanie tych działek/szerokość ich wynosi od 20 do 35 m. W tym roku decyzją Rady Miasta linia zabudowy została ograniczona do 6m od pasa drogowego. Na ww. działkach Spółka nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Działki zostały zakupione z myślą o wykorzystaniu ich do działalności gospodarczej i wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Jednak okoliczności, jakie powstały w firmie, nie sprzyjały do ich wykorzystania i przez cały czas były niezagospodarowane. Spółka jest w likwidacji. Na dzień dzisiejszy Spółka od kilku lat nie prowadzi żadnej działalności, jest to jej jedyny majątek, który chciałaby sprzedać i zakończyć tym samym jej istnienie. Cały czas trwają poszukiwania nabywcy w ww. celu.

Wątpliwości Spółki dotyczą możliwości sprzedaży niezabudowanych Nieruchomości bez podatku VAT jako podatnik zwolniony firmie, która jest czynnym podatnikiem VAT. Jednocześnie wskazali Państwo, że przepis mający być przedmiotem interpretacji to art. 113 ust. 2 pkt 3 ustawy.

W świetle powyższych okoliczności należy wskazać, że przedmiotowa nieruchomość – działki nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 spełniają definicję terenów budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. Zatem ich dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W takiej sytuacji nie znajdzie również zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, bowiem zgodnie z ww. art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy, zwolnienie z art. 113 ust. 1 ustawy nie ma zastosowania do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych, a z takimi terenami mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie.

Ponadto wskazać należy, że na podstawie art. 288 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady:

1. Kwota rocznego obrotu stanowiąca punkt odniesienia dla zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 284, obejmuje następujące kwoty, z wyłączeniem VAT:

a) wartość dostaw towarów i świadczenia usług w zakresie, w jakim byłyby one opodatkowane, gdyby zostały dokonane przez podatnika nieobjętego zwolnieniem;

b) wartość transakcji zwolnionych, z prawem do odliczenia VAT zapłaconego na poprzednim etapie, zgodnie z art. 98 ust. 2 lub art. 105a;

c) wartość transakcji zwolnionych zgodnie z art. 146–149 oraz art. 151, 152 i 153;

d) wartość transakcji zwolnionych zgodnie z art. 138, gdy zastosowanie ma zwolnienie przewidziane w tym artykule;

e) wartość transakcji związanych z nieruchomościami, transakcji finansowych, o których mowa w art. 135 ust. 1 lit. b)–g), oraz usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, chyba że transakcje te mają charakter transakcji pomocniczych.

2. Zbycia materialnych lub niematerialnych dóbr inwestycyjnych podatnika nie uwzględnia się do celów obliczania obrotu, o którym mowa w ust. 1.

Ustawodawca krajowy – w ślad za ustawodawcą unijnym – wprowadził do polskiego porządku prawnego w art. 113 ust. 2 pkt 3 ustawy regulację art. 288 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a więc wyłączenie z limitu zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Jak natomiast wynika z brzmienia art. 288 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, z limitu zwolnienia podmiotowego wyłączono zbycie materialnych i niematerialnych dóbr inwestycyjnych.

Co istotne w art. 189 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że:

Do celów stosowania przepisów art. 187 i 188, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć następujące środki:

a) zdefiniować pojęcie dóbr inwestycyjnych;

(…).

Oznacza to, że prawodawca unijny pozostawił swobodę ustawodawcy krajowemu co do tej kwestii.

Jak wynika z treści wniosku, Nieruchomości widnieją w ewidencji środków trwałych Spółki. Nieruchomości, o których mowa we wniosku, jednak nie podlegają amortyzacji.

Z cytowanych powyżej przepisów ustawy wynika, że limit wartości sprzedaży w odniesieniu do podatników kontynuujących prowadzenie działalności gospodarczej, który uprawnia do stosowania zwolnienia od podatku VAT wynosi, w myśl art. 113 ust. 1 ustawy, 200.000 zł i dotyczy wartości sprzedaży osiągniętej w poprzednim roku podatkowym. Do ww. limitu sprzedaży, zgodnie z art. 113 ust. 2 pkt 3 ustawy, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Zatem ww. wyłączenie nie ma w przedmiotowej sprawie zastosowania, bowiem Nieruchomości widnieją w ewidencji środków trwałych Spółki, jednakże Nieruchomości, o których mowa we wniosku – jak Państwo wskazali – nie podlegają amortyzacji.

W tym miejscu należy również wskazać, że jeżeli przy zbyciu nieruchomości wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W celu zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

·towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

·przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Jak wynika z treści wniosku, ww. działki zostały kupione ponad 10 lat temu pojedynczo od właścicieli – osób fizycznych bez VAT. Zatem, nie wystąpił podatek VAT naliczony, który mógłby podlegać odliczeniu. Nie można więc uznać, że przysługiwało Państwu prawo do odliczenia podatku VAT przy ww. nabyciu, lub że takie prawo nie przysługiwało, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem.

Mając zatem na uwadze okoliczności sprawy stwierdzić należy, że dostawa przez Państwa nieruchomości, o których mowa we wniosku, nie będzie korzystała także ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwagi na fakt, iż nie został spełniony jeden z warunków, o których mowa w tym przepisie.

Podsumowanie

Spółka nie może sprzedać swoich niezabudowanych Nieruchomości bez podatku VAT firmie, która jest czynnym podatnikiem VAT. Sprzedaż nieruchomości nie będzie bowiem korzystała ze zwolnienia od podatku.

Tym samym Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Panoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00