Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 6 sierpnia 2024 r., sygn. II SA/Wr 103/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Adam Habuda Sędziowie: Sędzia WSA Olga Białek (spr.) Asesor WSA Marta Pawłowska Protokolant: Starszy sekretarz sądowy Ewa Trojan po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 6 sierpnia 2024 r. sprawy ze skargi C. Sp. z o.o. z siedzibą we W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu z dnia 30 maja 2023 r. nr SKO 4103/2/23 w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za brak osiągnięcia wymaganego poziomu recyklingu oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi C. Sp. z o.o. (dalej: spółka, strona skarżąca) jest wskazana w sentencji decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu (dalej: SKO, organ odwoławczy), którą utrzymana została w mocy decyzja Prezydenta W. (dalej: organ I instancji) z dnia 23 sierpnia 2021 r., nr WSR-GO.0644.2.2021.KWDL, nakładająca na spółkę karę pieniężną w wysokości 7.906,04 zł za brak osiągnięcia wymaganego w 2019 r. poziomu recyklingu, przygotowania do ponownego użycia i odzysku innymi metodami wskazanych frakcji odpadów.

Powyższe rozstrzygnięcia wydane zostały w oparciu o następujący stan faktyczny i prawny sprawy.

Decyzją z dnia 23 sierpnia 2021 r. organ I instancji nałożył na spółkę przedmiotową karę pieniężną, a w wyniku złożonego odwołania SKO, decyzją z dnia 5 listopada 2021 r., utrzymało w mocy tę decyzję. Powyższe rozstrzygnięcie zostało przez spółkę zaskarżone do Wojewódzkiego Sądu Administracyjny we Wrocławiu. Wyrokiem z dnia 22 października 2022 r. (sygn. II SA/Wr 375/22) WSA uchylił ww. decyzję organu odwoławczego. W uzasadnieniu tego wyroku Sąd powołał się na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 czerwca 2022 r., sygn. akt III OPS 1/21, z której wynika, iż do postępowań w przedmiocie nałożenia administracyjnych kar pieniężnych znajduje zastosowanie art. 189f Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej: kpa). WSA nadto wskazał, że o ile w decyzji organu I instancji z dnia 23 sierpnia 2021 r. wyjaśniono (bez szczegółowego uzasadnienia) dlaczego nie zastosowano powyższego przepisu kpa, to w decyzji SKO kwestia ta została całkowicie pominięta przez organ drugiej instancji. W konkluzji, mając na uwadze art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2024 r. poz. 935 – dalej: p.p.s.a.), Sąd zobowiązał organ odwoławczy do dokonania analizy prawidłowo ustalonego stanu faktycznego sprawy pod kątem zaistnienia przesłanek wskazanych w rozdziale IVA kpa, to jest art. 189a i n.