Interpretacja indywidualna z dnia 18 września 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.389.2024.1.AW

Nieuznania transakcji za ZCP oraz prawo do odliczenia podatku VAT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług– jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

1 lipca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 20 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

·nieuznania sprzedaży składników stanowiących Dział_IT za zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, które nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 1);

·prawa do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez Zbywcę, w zakresie w jakim sprzedaż składników stanowiących Dział_IT jest opodatkowana podatkiem VAT (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowane, które wystąpiły z wnioskiem

1)Zainteresowana będąca stroną postępowania:

Spółka Akcyjna;

2)Zainteresowana niebędąca stroną postępowania:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością;

Opis zdarzenia przyszłego

Zbywca oraz Nabywca są:

a)spółkami prawa handlowego posiadającymi swoje siedziby rejestrowe w Polsce;

b)zarejestrowani jako czynni podatnicy podatniku VAT.

Zbywca i Nabywca należą do Grupy, a Zbywca jest wspólnikiem Nabywcy.

Przedmiotem prowadzonej przez Zbywcę działalności gospodarczej jest m.in. działalność IT w segmencie X w ramach której Zbywca opracowuje rozwiązania IT, tworzy systemy IT i świadczy usługi integracji IT (dalej „Działalność IT”). Na potrzeby Działalności IT Zbywca zatrudnia pracowników (dalej „Pracownicy_IT”).

W związku z przyjętymi założeniami dotyczącymi reorganizacji Grupy, Zbywca i Nabywca zamierzają zawrzeć umowę, w wykonaniu której Zbywca sprzeda na rzecz Nabywcy składniki materialne (zapasy, środki trwale) wykorzystywane w Działalności IT, a także przeniesie na Nabywcę składniki niematerialne Działalności IT (kontrakty handlowe) – dalej „Dział_IT”.

Dział_IT sprzedawany przez Spółkę na rzecz Nabywcy będzie obejmować:

a)wszelkie prawa, w tym autorskie prawa majątkowe do oprogramowania i rozwiązań softwarowych wytworzonych przez Zbywcę, łącznie z kodami źródłowymi na wszystkich znanych w chwili zawarcia Umowy polach eksploatacji,

b)własność, użytkowanie i inne prawa do wszystkich zbywalnych wartości niematerialnych i prawnych, w tym wszelkie autorskie prawa majątkowe nabyte w sposób pochodny, prawa z umów licencji, prawa własności przemysłowej lub inne prawa własności intelektualnej, znaki towarowe, know-how, tajemnice handlowe i zakładowe związane z Działem_IT,

c)prawa i obowiązki wynikające z umów związanych z działalnością Działu_IT, umowy z dostawcami, zleceniodawcami, zamawiającymi,

d)wszystkie rzeczowe środki trwałe, wyposażenie techniczne, maszyny, urządzenia, towary, inne wyposażenie, aktywa o niskiej wartości i wszystkie inne rzeczowe środki trwałe, które są wykorzystywane przez Zbywcę w Dziale_IT, a także będące własnością Zbywcy przedmioty materialne, które są przypisane wyłącznie do Działu_IT,

e)aktualne i obowiązujące (na dzień zawarcia umowy zbycia Działu_IT) oferty Zbywcy,

f)dokumentacja związana z działalnością Działu_IT.

W umowie jaka zostanie zawarta pomiędzy Zbywcą a Nabywcą zostanie zastrzeżone, że Dział_IT przechodzi na Zbywcę w drodze nabycia poszczególnych dóbr gospodarczych (Asset Deal), a nie jako zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.

Cena sprzedaży Działu_IT zostanie określona w kwocie łącznej (bez rozbicia na poszczególne składniki Działu_IT zbywane przez Nabywcę).

Dział_IT w strukturze przedsiębiorstwa Zbywcy jest przeznaczona do realizacji określonych zadań gospodarczych, tj. prowadzenia działalności w zakresie IT.

Stosowany przez Zbywcę sposób ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w księgach rachunkowych nie przewiduje wyodrębniania Działu_IT pod względem księgowo-finansowym.

Na podstawie prowadzonych ewidencji/ksiąg rachunkowych Zbywcy nie jest możliwe bieżące przyporządkowywanie do Działu_IT przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań. W szczególności, nie są prowadzone odrębne konta analityczne dla aktywów i pasywów (w szczególności należności i zobowiązań), przychodów i kosztów związanych z funkcjonowaniem Działu_IT, które umożliwiałyby przedstawienie sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego Działu_IT.

Brak jest zatem możliwości bieżącej identyfikacji głównych strumieni przepływów przychodów i kosztów związanych z Działem_IT, a także należności i zobowiązań wpływających na obraz sytuacji finansowej i majątkowej Działu_IT.

Transakcji towarzyszyć będzie reorganizacja zatrudnienia, w ramach której – na zasadzie porozumienia stron (porozumienie pomiędzy Zbywcą a Pracownikami_IT) – zostaną rozwiązane stosunki zatrudnienia łączące Pracowników_IT ze Zbywcą, a następnie Pracownicy_IT nawiążą stosunki zatrudnienia z Nabywcą.

Ww. reorganizacja zatrudnienia nie będzie polegać na przejęciu zakładu pracy w rozumieniu przepisu art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy.

Zbywcy i Nabywca zakładają, że na moment dokonywania transakcji przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego będą nadal czynnymi podatnikami podatku VAT.

Pytania

1.Czy opisana w zdarzeniu przyszłym transakcja polegająca na sprzedaży zespołu składników przedsiębiorstwa Zbywcy stanowiącego Dział_IT, będzie mieć za przedmiot zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 27e Ustawy VAT, a w konsekwencji czy sprzedaż Działu IT nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej „podatek VAT”) zgodnie z przepisem art. 6 pkt 1 Ustawy VAT?

2.Czy w zakresie, w jakim transakcja sprzedaży Działu_IT będzie zgodnie z Ustawą VAT opodatkowana podatkiem VAT według właściwej stawki, Nabywcy będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku naliczonego VAT zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1, ust. 10 i ust. 10b pkt 1 Ustawy VAT (wynikającego z wystawionej przez Zbywcę faktury VAT) lub prawo do zwrotu tej różnicy na rachunek bankowy zgodnie z przepisem art. 87 ust. 1 Ustawy VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

Opisana w zdarzeniu przyszłym transakcja polegająca na sprzedaży zespołu składników przedsiębiorstwa Zbywcy stanowiącego Dział_IT, nie będzie mieć za przedmiot zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 27e Ustawy VAT, a w konsekwencji do sprzedaży Działu_IT nie będzie mieć zastosowania przepis art. 6 pkt 1 Ustawy VAT.

Uzasadnienie własnego stanowiska Zainteresowanych do pytania nr 1

Zgodnie z przepisem art. 6 pkt 1 Ustawy VAT, jej przepisów nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W myśl przepisu art. 2 pkt 27e Ustawy VAT, za zorganizowaną część przedsiębiorstwa (dalej „ZCP”) uważa się: „organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania”. Należy przy tym podkreślić, że analogiczną definicją legalną posługują się również przepisy ustaw o podatkach dochodowych.

W ocenie Wnioskodawców, w świetle powołanego przepisu art. 2 pkt 27e Ustawy VAT przesłankami decydującymi o uznaniu danego zespołu składników za ZCP jest, żeby:

·istniał zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) powiązanych funkcjonalnie oraz aby zespół tych składników przeznaczony był do realizacji określonych zadań gospodarczych (wyodrębnienie funkcjonalne), oraz zespół tych składników był wyodrębniony organizacyjnie w istniejącym przedsiębiorstwie (wyodrębnienie organizacyjne), oraz

·zespół tych składników był wyodrębniony finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie (wyodrębnienie finansowe), oraz

·zespół tych składników mógł stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujący zadania gospodarcze.

Jednocześnie wszystkie ww. przesłanki muszą zaistnieć łącznie. Brak którejkolwiek z nich skutkuje tym, że zbywany zespół składników majątkowych nie może być uznany za ZCP.

Prawidłowość takiego stanowiska znajduje potwierdzenie przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23 maja 2024 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.82.2024.3.DK zgodnie z którą: „Zatem, na gruncie ustawy mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżyli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1)istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

2)zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

3)składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

4)zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zasinienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną czyść w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy”.

·wyodrębnienie organizacyjne

Ustawa VAT nie wymienia warunków, które muszą być spełnione, aby zespół składników materialnych i niematerialnych można było uznać za wyodrębniony organizacyjnie. Organy podatkowe powszechnie prezentują stanowisko, zgodnie z którym wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że ZCP występuje w strukturze organizacyjnej podatnika. Ocena ta musi być dokonywana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia, jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne i niematerialne, w tym zobowiązania, odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Tak przykładowo stwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 5 lipca 2017 r. znak: 0112-KDIL5.4010.55.2017.2.EK. Natomiast w interpretacji indywidualnej z 2 sierpnia 2017 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.264.2017.2.SR Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał: „Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana czyść przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach działalności prowadzonej przez podatnika i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa”.

·wyodrębnienie finansowe

Podobnie jak w przypadku wyodrębnienia organizacyjnego, Ustawa VAT nie definiuje, co należy rozumieć przez wyodrębnienie finansowe. Organy podatkowe zgodnie twierdzą, że wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej, przy czym wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do ZCP. Takie stanowisko zaprezentował m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 24 lipca 2015 r. znak: IBPP3/4512-376/15/SR.

Kluczowe dla uznania, że w ramach przedsiębiorstwa istnieje wyodrębnienie finansowe części przedsiębiorstwa, jest możliwość przypisania przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do każdej ZCP niezależnie od sposobu ich przypisywania. W ocenie Zbywcy warto w tym miejscu przytoczyć stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wyrażone w wyroku z 4 grudnia 2013 r. (I SA/Gd 1205/13), zgodnie z którym: „(...) w sytuacji wyodrębnienia finansowego możliwe jest oddzielenie finansów przedsiębiorstwa od finansów jego zorganizowanej części. Zorganizowana część przedsiębiorstwa jest w stanie samodzielnie prowadzić działalność i istnieć niezależnie od przedsiębiorstwa głównego. Nie musi to być postać oddziału samodzielnie rozliczającego się. Ważne natomiast jest aby przenoszone należności i zobowiązania były wyodrębnione i dały się przyporządkować organizacyjnie i finansowo do wyodrębnionego majątku (tak aby można było przejąć funkcje gospodarcze)”.

Należy podkreślić, że Ustawa o VAT nie wskazuje, czy w celu wyodrębnienia finansowego ZCP konieczne jest prowadzenie odrębnych ksiąg rachunkowych, czy sporządzanie bilansów przez daną jednostkę organizacyjną. W tej kwestii Zbywca podziela stanowisko organów podatkowych, które w wydawanych interpretacjach wskazują na brak wymogu sporządzania odrębnego bilansu przez ZCP. Wyodrębnienie finansowe oznacza zatem możliwość przypisania do realizowanych funkcji części przedsiębiorstwa odpowiadających im przychodów i kosztów oraz aktywów i pasywów. Jak wskazał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 17 lipca 2017 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.74.2017.3.MD wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do ZCP.

Takie samo stanowisko Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zajął w interpretacji indywidualnej z 30 listopada 2018 r. znak: 0114-KDIP1-3.4012.634.2018.1JF.

·wyodrębnienie funkcjonalne

W zakresie wyodrębnienia funkcjonalnego dla uznania danego zespołu składników za ZCP, składniki określonego zespołu majątkowego muszą być ze sobą wzajemnie powiązane w taki sposób, że należy je traktować, jako zorganizowany, autonomiczny zespół składników powiązanych funkcjonalnie, nie zaś zespół przypadkowych elementów, których jedyną cechą jest to, że stanowią własność jednego podmiotu.

Taka interpretacja znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 5 września 2017 r. znak: 0111-KDIB2-1.4010.123.2017.1.BJ wskazał, że: „W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich ty można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego”.

Ponadto, zespół składników powinien zawierać elementy materialne (np. wyposażenie) oraz niematerialne (np. umowy, zobowiązania), które są konieczne do prowadzenia działalności gospodarczej. W wydanych w tym zakresie indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego czytamy, że elementami zespołu składników stanowiących ZCP powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe oraz zobowiązania. Podkreślenia wymaga fakt, że do zespołu składników majątkowych muszą być przypisane zobowiązania.

·zdolność funkcjonowania jako osobne przedsiębiorstwo

ZCP musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość, czyli obejmować elementy niezbędne do samodzielnego realizowania celów gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa. Takie rozumienie wyodrębnienia funkcjonalnego zostało wyrażone przykładowo przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 24 lipca 2015 r. znak: IBPP3/4512-376/15/SR.

Aktualność przedstawionego powyżej stanowiska w analizowanym zakresie potwierdza także interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 17 czerwca 2015 r. znak: IPPP1/4512-549/15-2/KR, w której wskazano, że: „(...) wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa występuje w strukturze organizacyjnej podatnika. Ocena ta musi być dokonana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość). Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznaczą samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej czyści przedsiębiorstwa. Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Tę ostatnią przesłankę rozumie się zazwyczaj jako potencjalną zdolność (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielnego podmiotu gospodarczego i to jeszcze w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Winno ono mieć również zdolność zaistnienia jako niezależne przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55 (1) i 55(2) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.)”.

Ponadto organy podatkowe i doktryna prawa podatkowego, jako kryterium zdolności do funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo wskazują możliwość samodzielnego działania na rynku jako odrębny podmiot prowadzący zadania gospodarcze realizowane w obecnym przedsiębiorstwie. Takie kryterium znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach prawa podatkowego oraz wyrokach sądów administracyjnych wydawanych na przestrzeni ostatnich lat, m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy 18 maja 2012 r. znak: ITPB3/423-120/12/DK, Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu 2 kwietnia 2012 r. znak: ILPB4/423-4/12-2/LM.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawców wyodrębnienie funkcjonalne zespołu składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań, o ile istnieją) oznacza przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Każdy zespół składników części przedsiębiorstwa w celu uznania go za ZCP powinien być zatem na tyle wyodrębniony, aby mógł stanowić odrębne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone zadania gospodarcze, co w istocie oznacza, że dana wyodrębniona organizacyjnie jednostka w przedsiębiorstwie jest w stanie samodzielnie funkcjonować na rynku kontynuując zadania wykonywane w ramach przedsiębiorstwa.

Przenosząc powyższe na grunt przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, zdaniem Wnioskodawców, Dział_IT nie spełnia definicji ZCP w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 27e Ustawy VAT, a tym samym do transakcji sprzedaży Działu_IT nie może mieć zastosowania przepis art. 6 pkt 1 Ustawy VAT.

Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład Działu_IT nie posiadają wszystkich wskazanych powyżej cech, w związku z czym należy przyjąć, że przedmiotem transakcji jaka zostanie zawarta pomiędzy Zbywcą a Nabywcą nie będzie sprzedaż (dostawa) zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 27e Ustawy VAT, ale sprzedaż poszczególnych składników (elementów składowych) Działu_IT, która winna być kwalifikowana na gruncie Ustawy VAT jako odpłatna dostawa towarów lub świadczenie usługi (zgodnie z art. 7 ust. 1 lub art. 8 ust. 1 Ustawy VAT) – odpowiednio do charakteru poszczególnych składników Działu_IT zbywanych przez Spółkę na rzecz Nabywcy.

W przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego w odniesieniu do Działu_IT można mówić o spełnieniu jedynie 3 przesłanek, tj.:

a) przesłanki wyodrębnienia organizacyjnego;

b) przesłanki wyodrębnienia funkcjonalnego;

c) przesłanki zdolności do samodzielnej realizacji zadań gospodarczych (funkcjonowania jako odrębne, niezależne przedsiębiorstwo);

Przesłanka wyodrębnienia finansowego Działu_IT, koniecznego do uznania składników materialnych i niematerialnych wchodzących w jego skład za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy VAT, nie jest (i na datę transakcji) nie będzie spełniona.

Jak zostało to wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, stosowany przez Zbywcę sposób ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w księgach rachunkowych nie przewiduje wyodrębniania Działu_IT pod względem księgowo-finansowym. Na podstawie ewidencji/ksiąg rachunkowych Zbywcy nie jest (i nie będzie na datę transakcji) możliwe bieżące przyporządkowywanie do Działu_IT przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań. W szczególności, Zbywca nie prowadzi odrębnych kont analitycznych dla aktywów i pasywów (w szczególności należności i zobowiązań), przychodów i kosztów związanych z funkcjonowaniem Działu_IT, które umożliwiałyby przedstawienie sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego Działu_IT.

Konsekwencja tego, że nie jest (i nie będzie) spełniona przesłanka wyodrębnienia finansowego Działu_IT jest to, że Dział_IT nie może być uznany za ZCP w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 27e Ustawy VAT.

To w ocenie Wnioskodawców prowadzi do wniosku, że do transakcji zbycia (sprzedaży) Działu_IT nie będzie mieć zastosowania przepis art. 6 pkt 1 Ustawy VAT. Tym samym nie będzie to czynność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT.

Reasumując, w świetle przedstawionych powyżej argumentów, transakcja sprzedaży Działu_IT jaka zostanie dokonana pomiędzy Zbywcą i Nabywcą nie będzie miała za przedmiot ZCP w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 27e Ustawy VAT. Konsekwentnie nie będzie mieć do niej zastosowania przepis art. 6 pkt 1 Ustawy VAT.

Ad 2

Zdaniem Zainteresowanych w zakresie, w jakim transakcja sprzedaży Działu_IT będzie zgodnie z Ustawą VAT opodatkowana podatkiem VAT według właściwej stawki, Nabywcy będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku naliczonego VAT zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1, ust. 10 i ust. 10b pkt 1 Ustawy VAT (wynikającego z wystawionej przez Zbywcę faktury VAT) lub prawo do zwrotu tej różnicy na rachunek bankowy zgodnie z przepisem art. 87 ust. 1 Ustawy VAT.

Uzasadnienie własnego stanowiska Zainteresowanych do pytania nr 2

Zdaniem Nabywcy, elementem kluczowym dla rozstrzygnięcia o jego prawie do obniżenia podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony przy nabyciu Działu_IT, zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 Ustawy VAT, jest potwierdzenie faktu, że Dział_IT będzie wykorzystywany przez Nabywcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Jak wynika z treści przepisu art. 86 ust. 1 Ustawy VAT, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług w zakresie, w jakim są one wykorzystywane do wykonywania przez podatnika czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Jeśli zatem dane towary i usługi są wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia całości podatku VAT naliczonego przy nabyciu.

Jednocześnie, zgodnie z przepisem art. 86 ust. 10 Ustawy VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego VAT o kwotę podatku naliczonego VAT powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, przy czym, zgodnie z ust. 10b pkt 1 powołanego artykułu, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Przyjmując zatem, że jeżeli na dzień dokonania sprzedaży (dostawy) Działu_IT Zbywca i Nabywca będą zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku VAT, a po nabyciu – Nabywca będzie wykorzystywał Dział_IT w prowadzonej działalności opodatkowanej podatkiem VAT, Nabywcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony przy nabyciu Działu_IT, gdyż spełniony będzie warunek niezbędny do dokonania takiego obniżenia, określony w art. 86 ust. 1, ust. 10 i ust. 10b pkt 1 powołanej ustawy.

Zgodnie zaś z przepisem art. 87 ust. 1 Ustawy VAT, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego VAT jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego VAT, podatnik ma prawo do zwrotu tej różnicy na rachunek bankowy.

Reasumując, z uwagi na to, że do sprzedaży Działu_IT nie będzie mieć zastosowania przepis art. 6 pkt 1 Ustawy VAT, Nabywca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem Działu_IT lub prawo do zwrotu tej różnicy na rachunek bankowy zgodnie z przepisem art. 87 ust. 1 Ustawy VAT, jeżeli Nabywca będzie wykorzystywał Dział_IT w prowadzonej działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku– jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy:

W oparciu o art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być wykonana przez podatnika.

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:

Jednocześnie przepis art. 6 ustawy wskazuje na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszczące się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

I tak, w świetle art. 6 pkt 1 ustawy:

Przy czym użyte w ww. przepisie sformułowanie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) m.in. zorganizowanej części przedsiębiorstwa, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym także w formie umowy sprzedaży lub aportu.

Według art. 2 pkt 27e ustawy:

Podstawowym wymogiem wynikającym z powyższego przepisu jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Zakwalifikowanie danego zespołu składników materialnych i niematerialnych jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa możliwe jest jedynie, gdy spełnione są jednocześnie wszystkie przesłanki określone w powołanym przepisie art. 2 pkt 27e ustawy. Zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna więc stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym kompleks praw, obowiązków i rzeczy), iż zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

W wyroku z 11 kwietnia 2019 sygn. akt II FSK 79/17, który choć dotyczył ustaleń w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, NSA przedstawił wskazówki, co należy rozumieć jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Należy zaznaczyć, że definicja tego pojęcia jest identyczna w dwóch podatkach (podatku VAT i podatku dochodowym od osób prawnych). I, tak:

1)w przypadku wyodrębnienia organizacyjnego należy mieć m.in. na uwadze, czy zorganizowana część przedsiębiorstwa występuje w strukturze podatnika w sposób, w który pozwoli samodzielnie realizować określone zadania gospodarcze;

2)wyodrębnienie finansowe oznacza możliwość prawidłowego przyporządkowania do tej zorganizowanej części przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań. Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie.

3)wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. (…) Składniki majątkowe materialne i niematerialne, wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa, powinny zatem umożliwić podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego samodzielnego przedsiębiorstwa. Przy ocenie wyodrębnienia określonych składników majątkowych pod uwagę należy brać sytuację istniejącą w podmiocie wnoszącym wkład, w którym winny one stanowić pewną całość.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Podsumowując, na gruncie ustawy mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

·istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;

·zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;

·składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;

·zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy natomiast zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „Trybunał” lub „TSUE”). W wyroku z 27 listopada 2003 r., w sprawie C-497/01, Zita Modes stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji podatku VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

Jak wskazał Trybunał w wyroku z 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Christel Schriever „przekazanie całości lub części aktywów” należy interpretować w taki sposób, że obejmuje ono przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą. Podobne stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie sądów administracyjnych (wyroki NSA: z 25 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 955/12 oraz z 21 listopada 2016 r. sygn. akt I FSK 1316/15).

O tym, czy nastąpiło zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem prowadzonej przez Zbywcę działalności gospodarczej jest m.in. działalność IT w segmencie x w ramach której Zbywca opracowuje rozwiązania IT, tworzy systemy IT i świadczy usługi integracji IT – Działalność IT. Na potrzeby Działalności IT Zbywca zatrudnia pracowników. Dział_IT w strukturze przedsiębiorstwa Zbywcy jest przeznaczona do realizacji określonych zadań gospodarczych, tj. prowadzenia działalności w zakresie IT.

Zbywca i Nabywca zamierzają zawrzeć umowę, w wykonaniu której nastąpi sprzedaż Działu_IT, tj. składników materialnych (zapasy, środki trwale) oraz składników niematerialnych (kontrakty handlowe).

Dział_IT sprzedawany przez Spółkę na rzecz Nabywcy będzie obejmować:

a)wszelkie prawa, w tym autorskie prawa majątkowe do oprogramowania i rozwiązań softwarowych wytworzonych przez Zbywcę, łącznie z kodami źródłowymi na wszystkich znanych w chwili zawarcia Umowy polach eksploatacji,

b)własność, użytkowanie i inne prawa do wszystkich zbywalnych wartości niematerialnych i prawnych, w tym wszelkie autorskie prawa majątkowe nabyte w sposób pochodny, prawa z umów licencji, prawa własności przemysłowej lub inne prawa własności intelektualnej, znaki towarowe, know-how, tajemnice handlowe i zakładowe związane z Działem_IT,

c)prawa i obowiązki wynikające z umów związanych z działalnością Działu_IT, umowy z dostawcami, zleceniodawcami, zamawiającymi,

d)wszystkie rzeczowe środki trwałe, wyposażenie techniczne, maszyny, urządzenia, towary, inne wyposażenie, aktywa o niskiej wartości i wszystkie inne rzeczowe środki trwałe, które są wykorzystywane przez Zbywcę w Dziale_IT, a także będące własnością Zbywcy przedmioty materialne, które są przypisane wyłącznie do Działu_IT,

e)aktualne i obowiązujące (na dzień zawarcia umowy zbycia Działu_IT) oferty Zbywcy,

f)dokumentacja związana z działalnością Działu_IT.

Co istotne, to stosowany przez Zbywcę sposób ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w księgach rachunkowych nie przewiduje wyodrębniania Działu_IT pod względem księgowo-finansowym.

Na podstawie prowadzonych ewidencji/ksiąg rachunkowych Zbywcy nie jest możliwe bieżące przyporządkowywanie do Działu_IT przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań. W szczególności, nie są prowadzone odrębne konta analityczne dla aktywów i pasywów (w szczególności należności i zobowiązań), przychodów i kosztów związanych z funkcjonowaniem Działu_IT, które umożliwiałyby przedstawienie sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego Działu_IT.

Brak jest zatem możliwości bieżącej identyfikacji głównych strumieni przepływów przychodów i kosztów związanych z Działem_IT, a także należności i zobowiązań wpływających na obraz sytuacji finansowej i majątkowej Działu_IT.

Ponadto transakcji towarzyszyć będzie reorganizacja zatrudnienia, w ramach której – na zasadzie porozumienia stron (porozumienie pomiędzy Zbywcą a Pracownikami_IT) – zostaną rozwiązane stosunki zatrudnienia łączące Pracowników_IT ze Zbywcą, a następnie Pracownicy_IT nawiążą stosunki zatrudnienia z Nabywcą. Ww. reorganizacja zatrudnienia nie będzie polegać na przejęciu zakładu pracy w rozumieniu przepisu art. 23¹ ustawy Kodeks pracy.

Zbywcy i Nabywca zakładają, że na moment dokonywania transakcji będą nadal czynnymi podatnikami podatku VAT.

Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą kwestii nieuznania sprzedaży składników stanowiących Dział_IT za zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, które nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, planowana transakcja sprzedaży składników majątkowych dotyczących działalności Działu_IT nie będzie stanowiła zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa Zbywcy, ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy.

Powyższe wynika z faktu, że ww. Dział_IT – jak wskazali Państwo – nie jest wyodrębniony finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie Zbywcy, który mógłby funkcjonować jako niezależne przedsiębiorstwo. Na podstawie prowadzonych ewidencji i ksiąg rachunkowych Zbywcy nie jest możliwe bieżące przyporządkowywanie do Działu_IT przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań. W szczególności, nie są prowadzone odrębne konta analityczne dla aktywów i pasywów (w szczególności należności i zobowiązań), przychodów i kosztów związanych z funkcjonowaniem Działu_IT, które umożliwiałyby przedstawienie sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego Działu_IT.

Ponadto transakcji sprzedaży Działu_IT będzie towarzyszyła reorganizacja zatrudnienia, w ramach której – na zasadzie porozumienia pomiędzy Zbywcą a Pracownikami_IT – zostaną rozwiązane stosunki zatrudnienia łączące Pracowników_IT ze Zbywcą, a następnie Pracownicy_IT nawiążą stosunki zatrudnienia z Nabywcą. Ww. reorganizacja zatrudnienia nie będzie polegała na przejęciu zakładu pracy w rozumieniu przepisu art. 23¹ Kodeksu pracy.

Zaznacza się, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy nie jest definicją samoistną i należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, to nie dotyczy ona zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Wobec tego, skoro zbywane składniki składające się na Dział_IT nie będą stanowiły zorganizowanej części przedsiębiorstwa, to transakcja zbycia tych składników nie będzie mogła być wyłączona z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Tym samym, dostawę na rzecz Nabywcy składników przedsiębiorstwa należy opodatkować podatkiem VAT według stawki podatku właściwej dla poszczególnego składnika.

Podsumowując, stwierdzam, że zbycie składników majątkowych składających się na Dział_IT nie będzie stanowiło dostawy zorganizowanej części przedsiębiorstwa, której definicję zawiera art. 2 pkt 27e ustawy. Tym samym, do ww. transakcji sprzedaży przepis art. 6 pkt 1 ustawy nie będzie miał zastosowania i będzie ona stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym, stanowisko Państwa w zakresie pytania oznaczonego nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą również kwestii prawa do odliczania lub zwrotu podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez Zbywcę, w zakresie w jakim sprzedaż składników stanowiących Dział_IT będzie opodatkowana podatkiem VAT (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

Odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia podatku VAT należy wskazać, że podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy, w myśl którego:

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Według art. 86 ust. 10 ustawy:

Na podstawie art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy:

Z powołanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Stosownie do art. 87 ust. 1 ustawy:

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Wyjaśnić należy, że przepisy art. 87 ustawy regulują sposób dokonania przez podatnika rozliczenia w sytuacji, gdy w danym okresie rozliczeniowym deklaruje on nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym. Przepisy te umożliwiają otrzymanie przez podatnika rzeczywistego zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Warunkiem, który musi spełnić podatnik, by domagać się zwrotu, jest powstanie w okresie rozliczeniowym różnicy pomiędzy kwotą podatku naliczonego a kwotą podatku należnego. Powyższe wynika z generalnej zasady określonej w przywołanym powyżej art. 87 ust. 1 ustawy.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, stosownie do którego:

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast według przepisu art. 88 ust. 4 ustawy:

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Okoliczności sprawy wskazują, że planowana transakcja sprzedaży Działu_IT będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT i będzie udokumentowana fakturą wystawioną przez Zbywcę, z zastosowaniem – zgodnie z ustawą – opodatkowania podatkiem VAT składników majątkowych. Jednocześnie Nabywca jest czynnym podatnikiem podatku VAT i będzie wykorzystywał Dział_IT do prowadzenia działalności opodatkowanej tym VAT.

W konsekwencji, w związku ze sprzedażą składników majątkowych składających się na Dział_IT, w zakresie w jakim będą one opodatkowane podatkiem VAT i będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem, Nabywca będzie uprawniony do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez Zbywcę – zgodnie z art. 86 ust. 1, ust. 10 i ust. 10b pkt 1 ustawy lub do jego zwrotu na rachunek bankowy, w myśl art. 87 ust. 1 ustawy.

Zauważyć należy, że uprawnienie do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego Nabywca będzie mógł zrealizować, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego, Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowaną, która jest stroną postępowania

Spółka Akcyjna (Zainteresowana będąca stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).