Interpretacja indywidualna z dnia 25 września 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDWL.4011.87.2024.1.TW

Skutki podatkowe przekazania przez pracodawcę dla pracowników nieodpłatnych świadczeń w postaci wycieczki.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 sierpnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 8 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych przekazania przez pracodawcę dla pracowników nieodpłatnych świadczeń w postaci wycieczki.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(…) S.A.. dalej: „Spółka”, prowadzi działalność z zakresu robót budowlanych dotyczących m.in. budowy chodników, budowy sieci wodociągowych i kanalizacyjnych. Spółka jest pracodawcą, który w ramach działalności socjalnej zamierza organizować wyjazdy grupowe mające charakter wyjazdów integracyjnych dla osób uprawnionych: pracowników i ich małżonków, do miejsc położonych zarówno na terenie Polski jak i za granicą. Zdarzenie przyszłe dotyczy wyjazdu zorganizowanego na terenie Polski.

Celem wyjazdów jest zapewnienie wspólnego wypoczynku oraz lepsze zgranie zespołu. Organizowane wycieczki pełnią funkcje integracyjne, mają na celu zacieśnienie więzi pomiędzy pracownikami oraz zacieśnienie związku pracowników z firmą i zapobieganie ich odchodzeniu ze Spółki, w dobie dużej rotacji pracowników.

Informacja o organizowanej wycieczce jest podawana do wiadomości osobom uprawnionym – każdy pracownik może zapoznać się z ofertą wycieczki i każdy z nich może wziąć udział w wyjeździe na zasadach dobrowolności. Na podstawie zgłoszeń pracowników tworzona jest następnie imienna lista osób biorących udział w wycieczce.

Organizację wycieczki Spółka zleca podmiotom trzecim specjalizującym się świadczeniem usług w tym zakresie, które w zawartej umowie określają koszt wycieczki przypadający na każdego uczestnika. Koszt wycieczki obejmuje zakres takich świadczeń jak: przejazd autokarem, opłaty drogowe i parkingowe, opiekę pilota, usługi przewodnika, ubezpieczenie NNW i KL. system tour guide, nocleg w hotelu, wyżywienie w formie śniadań i obiadokolacji, opłaty na Turystyczny Fundusz Gwarancyjny i Turystyczny Fundusz Pomocowy.

Koszt wycieczki jest w całości sfinansowany przez Spółkę ze środków własnych – środków obrotowych, bez jakiegokolwiek udziału środków pochodzących z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Koszty wycieczki nie są w żadnej części współfinansowane przez uczestników tego wyjazdu.

Pytanie

Czy sfinansowanie wycieczki wyłącznie ze środków własnych Spółki (środków obrotowych), bez jakiegokolwiek udziału środków pochodzących z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, jest dla osób uprawnionych (pracowników i małżonków pracowników) przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a Spółka, jako płatnik jest zobowiązany do obliczenia, pobrania i przekazania do Urzędu Skarbowego zaliczki na ten podatek?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Spółki, sfinansowanie (pokrycie kosztów) wycieczki ze środków własnych – środków obrotowych Spółki, bez udziału środków pochodzących z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych dla osób uprawnionych (pracowników i ich małżonków). W konsekwencji Spółka nie jest zobowiązana do obliczenia, pobrania i przekazania do Urzędu Skarbowego zaliczki na podatek dochodowy z tytułu sfinansowania wycieczki.

W art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT), wyrażona została zasada powszechności opodatkowania, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ustawy o PIT został zawarty katalog źródeł przychodów, wśród których w ust. 1 pkt 1 wskazano, że jednym ze źródeł przychodów jest stosunek pracy, a w ust. 1 pkt 2 wskazano, iż źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT przychód ze stosunku pracy stanowią wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do art. 13 pkt 9 ustawy o PIT, przychodami z działalności wykonywanej osobiście są przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o PIT. Wyjątkiem wskazanym w art. 13 pkt 7 ustawy o PIT, jest powołanie osoby, niezależnie od sposobu powoływania, do zarządu, rady nadzorczej, komisji i innych organów stanowiących osoby prawnej. W przypadku obydwu przepisów, tj. art. 13 pkt 7 i pkt 9 ustawy o PIT, źródłem przychodu pozostaje działalność wykonywana osobiście.

Definicja przychodu określona w art. 11 ustawy o PIT, jak również określone w nim zasady ustalania wartości tego przychodu (w tym świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń) mają charakter ogólny. Tym samym znajdują zastosowanie wówczas, gdy nie występują regulacje szczególne, odmiennie normujące danego rodzaju przychód lub zasady jego ustalania. W myśl zasady ogólnej wyrażonej w art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami, co do zasady są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Stosownie do treści art. 11 ust. 2 ustawy o PIT, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. Na podstawie art. 11 ust. 2a ustawy o PIT, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1). jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2). jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;

3). jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4). w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

W ustawie o PIT nie zdefiniowano pojęcia „nieodpłatnych świadczeń”, pojęcie to zostało wypracowane w orzecznictwie sądów administracyjnych (m.in. uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 listopada 2002 r., uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 maja 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10). W świetle orzecznictwa sądowego można stwierdzić, że nieodpłatne świadczenie obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Jak wynika z powyższego, otrzymanie nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych, co do zasady skutkuje powstaniem przychodu na gruncie ustawy o PIT. Jednakże nie każde świadczenie nieodpłatne lub częściowo odpłatne na rzecz pracowników i małżonków pracowników jest równoznaczne z powstaniem przychodu po ich stronie.

W zakresie ustalenia, które świadczenie nieodpłatne lub częściowo odpłatne należy uznać za przychód, zasadne jest powołanie się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r„ sygn. akt K 7/13, w którym wskazano, że aby można było mówić o powstaniu przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia, musi dojść do uzyskania korzyści w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który podatnik musiałby ponieść. Trybunał Konstytucyjny, na podstawie analizy przepisów ustawy o PIT stwierdził, że za przychód podatnika z tytułu nieodpłatnych świadczeń mogą być uznane świadczenia, które spełniają łącznie następujące przesłanki:

- po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (pracownik skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

- po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

- po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Co istotne, niespełnienie któregokolwiek z opisanych warunków skutkuje tym, że przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń nie powstaje.

Przenosząc te rozważania na grunt opisanego stanu faktycznego (dotyczącego zdarzenia przyszłego) należy stwierdzić, że w ocenie Spółki nie zachodzi przynajmniej jeden z wyżej wymienionych warunków niezbędnych do uznania, że wartość nieodpłatnego świadczenia polegającego na sfinansowaniu zorganizowanej przy korzystaniu z usług podmiotu zewnętrznego wycieczki ze środków własnych Spółki, stanowi przychód dla osób uprawnionych. Brak spełnienia przynajmniej jednej z przesłanek wyklucza jednoznacznie możliwość powstania przychodu z nieodpłatnych świadczeń. W szczególności w ocenie Spółki, nie została spełniona przesłanka zgodnie z którą korzyść ma być wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów). Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, przedmiotowe świadczenie jest adresowane do możliwie szerokiego kręgu adresatów i zasadniczo każda osoba uprawniona może z niego skorzystać na podobnych zasadach. Oferta wycieczki została przekazana do wszystkich pracowników, z których każdy zainteresowany mógł wyrazić chęć udziału w wycieczce, aż do wyczerpania limitu miejsc. Wprawdzie na podstawie zgłoszeń pracowników i ich małżonków została następnie sporządzona imienna lista osób biorących udział w wycieczce, ale w ocenie Wnioskodawcy w tym stanie faktycznym nie może to powodować uznania, że lista ta skutkuje przypisaniem korzyści indywidualnym pracownikom zapisanym na listę. Spółka nie różnicuje osób uprawnionych, ani nie selekcjonuje określonych grup pracowników, wraz z ich małżonkami, którzy mogą wziąć udział w wycieczce. Przedmiotowe świadczenie jest dostępne w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów będących osobami uprawnionymi, co oznacza, że nie ma możliwości ustalenia wymiernej korzyści i przypisania jej indywidualnej osobie uprawnionej nawet pomimo tego, że będzie ujęta na liście pracowników biorących udział w wycieczce i koszt udziału w wycieczce przypadający na jednego pracownika i jego małżonka będzie możliwy do ustalenia. Wyklucza to zatem możliwość łącznego spełnienia przesłanek niezbędnych do stwierdzenia, że w realiach sprawy mamy do czynienia z przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do sfinansowania wycieczki.

Ponadto w ocenie Spółki, w sprawie nie zachodzą także pozostałe przesłanki dla nieodpłatnego świadczenia, które miałoby podlegać opodatkowaniu podatkiem PIT, sformułowane w przywołanym wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. Udział w wycieczce jest wprawdzie dobrowolny, jednak zdaniem Wnioskodawcy trudno argumentować, że osoba uprawniona uzyska korzyść w postaci zaoszczędzonego wydatku, który musiałaby ponieść. Gdyby Spółka nie zorganizowała wycieczki i nie zapewniła jej finansowania, istnieje duże prawdopodobieństwo, że osoba uprawniona nie skorzystałaby z takiego świadczenia we własnym zakresie, co wyklucza powstanie korzyści choćby w postaci zaoszczędzonego wydatku.

Co więcej, nie można uznać także, by przedmiotowe świadczenie miało być spełnione w interesie osób uprawnionych. Wycieczki organizowane przez podmioty takie jak Wnioskująca Spółka, należące do branży robót budowlanych, służą integracji pracowników, lepszemu zgraniu zespołów, co w efekcie służy lepszej produktywności i przekłada się na wyniki finansowe osiągane przez Spółkę. W Spółce obserwuje się dużą rotację pracowników, zaś Zarząd Spółki chciałby zacieśnić związek pracowników z firmą i ograniczyć to zjawisko, a dodatkowo uczynić ofertę pracy w Spółce atrakcyjną dla pracowników. Z tego powodu można wywieść, że taka wycieczka zasadniczo służy interesom Spółki, a nie osób uprawnionych.

W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, wyrażonej w przywołanym wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., obiektywne kryterium – wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) – nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje swoim pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się żadna korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Natomiast, bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu. Nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak jest podstaw do określenia jego wysokości. Tak więc, udział w wyjeździe integracyjnym zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż brak jest podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie także w licznych interpretacjach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wydanych w podobnych stanach faktycznych, w tym m.in.:

- z 5 lipca 2019 r., znak: 0113-KDIPT3.4011.288.2019.1 PP;

- z 31 lipca 2019 r., znak: 0113-KDIPT2-3.4011.333.2019.2.SJ;

- z 17 stycznia 2020 r., znak 0115-KDIT2.4011.45.2019.1.MD;

- z 4 czerwca 2020 r., znak: 0115-KDIT2.4011.204.2020.2.KC;

- z 18 lutego 2022 r., znak: 0113-KDIPT2-3.4011.1179.2021.1.GG;

- z 23 grudnia 2022 r., znak: 0113-KDIPT2-3.4011.807.2022.1.GG;

- z 13 czerwca 2023 r., znak: 0115-KDIT3.4011.324.2023.2.JS.

Jak wynika z powyższego, udział w wycieczce integracyjnej sfinansowanej osobom uprawnionym przez Spółkę ze środków własnych, mającej na celu integrację pracowników, co przekładać się będzie na dobrą komunikację w zakładzie pracy, a co za tym idzie efektywność pracy, nie będzie stanowić dla osób uprawnionych, przysporzenia majątkowego, a tym samym nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisów ustawy o PIT. Brak jest podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich, przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść. Sfinansowanie wycieczki ze środków własnych Spółki nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem PIT dla osób uprawnionych (pracowników i ich małżonków). Tym samym Spółka nie jest zobowiązana do obliczenia, pobrania i przekazania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z ww. tytułu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz.226 ze zm.):

W świetle art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

W myśl art. 11 ust. 2 cyt. ustawy:

Na podstawie art. 11 ust. 2a ustawy:

Wobec niezdefiniowania w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcia „nieodpłatne świadczenie”, zasadne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, zgodnie z którym nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – generalnie – jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W świetle art. 12 ust. 2 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 12 ust. 3 cyt. ustawy:

Na podstawie przepisu art. 12 ust. 4 wspomnianej ustawy:

W myśl art. 32 ust. 1 ww. ustawy:

Stosownie natomiast do treści art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są również inne źródła.

Na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy:

Na podmiotach dokonujących wypłaty należności zaliczanych do przychodów z innych źródeł nie ciążą obowiązki płatnika, ale obowiązki informacyjne wynikające z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem:

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że:

- zamierzają Państwo jako pracodawca organizować wyjazdy grupowe mające charakter wyjazdów integracyjnych;

- celem wyjazdów jest zapewnienie „lepszego zgrania zespołu”;

- wyjazdy będą kierowane dla osób uprawionych: pracowników i małżonków pracowników;

- informacja o organizowanej wycieczce jest podawana do wiadomości osobom uprawnionym, każdy pracownik może zapoznać się z ofertą i każdy z nich może wziąć udział w wyjeździe na zasadach dobrowolności;

- organizacja wycieczki jest zlecana przez Państwo podmiotom trzecim specjalizującym się świadczeniem tego rodzaju usług;

- koszt wycieczki jest w całości sfinansowany przez Państwa ze środków własnych, bez jakiegokolwiek udziału środków pochodzących z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych;

- koszty wycieczki nie są w żadnej części współfinansowane przez uczestników wyjazdu.

W kwestii dotyczącej „nieodpłatnego świadczenia”, wypowiedział się Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (t. j. Dz. U. z 2014 r. poz. 947), w którym to wyroku Trybunał Konstytucyjny ustalił, jakie kryteria statuują nieodpłatne świadczenie do zakwalifikowania go jako przychodu pracownika z tytułu stosunku pracy.

Definiując pojęcie „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu, w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Trybunał Konstytucyjny wskazał, że za przychód pracownika mogą być uznane takie świadczenia, które:

W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, obiektywne kryterium – wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) – nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje swoim pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się żadna korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku.

Natomiast, bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu. Nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak jest podstaw do określenia jego wysokości. Tak więc, udział w spotkaniu integracyjnym zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż brak jest podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego uznać zatem należy, że udział pracowników i ich małżonków w wycieczce integracyjnej, zaoferowanej przez Państwa, mającej na celu integrację pracowników, nie będzie stanowić dla nich przysporzenia majątkowego, a tym samym nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem sfinansowanie przez Państwa kosztów ww. wycieczki nie spowoduje powstania po stronie pracowników i ich małżonków przychodu.

W konsekwencji, w powyższej sprawie na Państwu nie będą ciążyły obowiązki płatnika.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja oraz dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Państwo interpretacji indywidualnych informuję, że wydane zostały one w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).