Interpretacja indywidualna z dnia 19 września 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-3.4012.471.2024.1.DS

Sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których przysługuje/będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, spełnia/będzie spełniał wymagania wskazane przez ustawodawcę w art. 90 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 lipca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 17 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 90 ust. 1 i ust. 2 ustawy, z uwzględnieniem (w pierwszym kroku) alokacji bezpośredniej oraz (w przypadku braku możliwości bezpośredniego przypisania wydatku do danego typu realizowanej sprzedaży) w oparciu o charakterystykę podatkową MPK, do którego przypisany zostanie dany wydatek.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest podmiotem działającym w branży zarządzania wierzytelnościami, zarejestrowanym jako czynny podatnik VAT w Polsce.

Wnioskodawca koncentruje się na inwestowaniu w portfele wierzytelności oraz ich obsłudze na wszystkich etapach przeterminowania - od windykacji polubownej po procesy sądowe oraz egzekucyjne, współpracując także z biurami informacji gospodarczej.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca świadczy przede wszystkim usługi zwolnione od VAT (takie jak m.in. zarządzanie funduszami / portfelami wierzytelności funduszy z siedzibą w Polsce, udzielanie pożyczek pieniężnych, zakup obligacji). Zakres czynności wykonywanych przez Spółkę uzupełniają jednak również usługi opodatkowane VAT (jak m.in. zarządzenie funduszami / portfelami wierzytelności funduszy z siedzibą poza terytorium kraju, usługi kadrowe, usługi księgowe / administracyjne, czy udostępnianie informacji gospodarczych).

W związku z szerokim wachlarzem wykonywanych czynności, Spółka stworzyła wielopoziomową strukturę organizacyjną pozwalającą na efektywne funkcjonowanie różnych zespołów. Wyodrębniono więc przykładowo piony wykonujące czynności na potrzeby wewnętrzne i takie skierowane na zewnątrz, piony zajmujące się zarządzaniem funduszami oraz wykonujące wyłącznie czynności windykacyjne.

Dla celów prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje zakupów towarów i usług, które przeznaczone są dla konkretnych jednostek organizacyjnych. Wydatki ponoszone są m.in. na zakup usług zarządzania funduszami / portfelami wierzytelności funduszy inwestycyjnych, usługi wzbogacania danych, usługi windykacyjne, obsługę prawną, usługi pocztowe, szkolenia, usługi telekomunikacyjne, materiały biurowe i obsługę biura, najem powierzchni biurowych, utrzymanie samochodów, energię elektryczną, usługi medyczne dla pracowników, usługi marketingowe, podróże służbowe, usługi doradcze i konsultacyjne, ubezpieczenia, artykuły spożywcze, tłumaczenia.

W celu najefektywniejszego i możliwie najdokładniejszego odzwierciedlenia związku ponoszonych wydatków z poszczególnymi obszarami prowadzonej działalności, na bazie istniejącej struktury organizacyjnej, Wnioskodawca wyodrębnił tzw. miejsca powstawania kosztów (dalej: „MPK”), służące do celów administracyjnych i rachunkowości zarządczej, w tym poprzez przypisanie do nich poszczególnych aktywów, przychodów czy kosztów na możliwie szczegółowym poziomie. Poniżej Spółka wskazuje listę kluczowych MPK stosowanych w aktualnej praktyce:

1)Funkcje korporacyjne pełnione przez następujące MPK:

a)Zarząd;

b)Relacje Inwestorskie;

c)Rada Nadzorcza.

2)Finanse, w ramach których zadania realizowane są przez następujące MPK:

a)Pion Rachunkowości;

b)Pion Podatków

c)Pion Konsolidacji i Raportowania Statutowego;

d)Pion Kontrolingu Finansowego;

e)Pion Skarbu;

f)Pion Rozliczeń Wierzytelności i Rachunkowości Operacyjnej.

3)Wsparcie operacji, które wykonywane jest przez MPK:

a)Dział Windykacji Terenowej;

b)Dział Digitalizacji i Archiwizacji;

c)Dział Outsourcingu i Skip Tracingu;

d)Dyrektor Zarządzający;

e)Dział Wdrażania i Monitoringu Strategii;

f)Pion Zarządzania Wierzytelnościami Funduszy;

g)Pion Zarządzania Wierzytelnościami Własnymi.

4)Windykację sądową, która jest realizowana przez MPK:

a)Dział Postępowań Egzekucyjnych;

b)Dział Postępowań Sądowych;

c)Dział Postępowań Odwoławczych i Upadłościowych.

5)Windykację polubowną, w której ramach wyróżniono następujące MPK:

a)Dział Kontaktów z Klientami;

b)Pion Operacji HOD.

6)Restrukturyzacje, które realizowane są przez MPK Dział Restrukturyzacji Wierzytelności Hipotecznych.

7)Analitykę, która jest realizowana przez MPK Pion Modelowania Strategii i Business Intelligence.

8)Wsparcie informatyczne, do którego przypisano następujące MPK:

a)Pion IT;

b)Dział Help Desk;

c)Dział Utrzymania Systemów IT;

d)Dział Rozwoju Oprogramowania;

e)Dział Hurtowni Danych;

f)Dział R&D;

g)Pion Bezpieczeństwa.

9) Inne MPK, w których zakres wchodzą MPK:

a)Direct.

b)VAT/WHT;

c)Pion HR;

d)Usługi kadrowe;

e)Specjalista ds. BHP;

f)Jednoosobowe komórki organizacyjne;

g)Dział Administracji;

h)Sekretariat [Miasto X];

i)Sekretariat [Miasto Y];

j)Sekretariat [Miasto Z];

k)Sekretariat [Miasto Q];

l)Dział Zarządzania Procesami;

m)Dział Rozwoju i Szkoleń;

n)Pion Audytu Wewnętrznego;

o)Pion Compliance;

p)Dyrektor ds. Inwestycji Zagranicznych/Europy Wschodniej;

q)Doradca Zarządu ds. Prawnych;

r)Biuro Zarządu;

s)Pion Komunikacji;

t)Pion Zarządzania Projektami i Procesami;

u)Pion Prawny.

Warto przy tym zaznaczyć, że zarówno sama struktura MPK, jak i zakres przypisanych do nich operacji, podlega regularnym rewizjom (przynajmniej raz w roku), wobec czego może się zmieniać w czasie, w zależności od bieżących potrzeb biznesowych i charakterystyki prowadzonej działalności. Spółka każdorazowo będzie bowiem działała tak, aby dopasować swoją strukturę (i tym samym strukturę MPK) do aktualnych potrzeb organizacyjnych.

Przełożenie istniejącej struktury na zasady rozliczenia podatku od towarów i usług wygląda w ten sposób, że w pierwszym kroku analizując związek danego zakupu z czynnościami dającymi lub niedającymi prawa do odliczenia VAT, Wnioskodawca - jeśli jest to możliwe - dokonuje alokacji bezpośredniej, wiążąc dane nabycie z wykonywanymi usługami (opodatkowanymi VAT lub zwolnionymi od VAT). Taki sposób alokacji obejmuje głównie usługi, które następnie są refakturowane na inne podmioty (w takiej sytuacji nie ma bowiem wątpliwości z jakim typem działalności związany jest konkretny zakup).

Specyfika prowadzonej działalności powoduje jednak, że w wielu przypadkach Spółka nie jest w stanie powiązać danego zakupu z konkretną sprzedażą lub nawet strumieniem sprzedażowym. Z tego powodu, celem dokonania odliczenia VAT naliczonego, Wnioskodawca planuje przypisać tego rodzaju nabycia do poszczególnych MPK - a zatem powiązać dane nabycie z jednostką organizacyjną Spółki, która „wykorzystuje” konkretny zakup. W związku z tym, każdy ze wskazanych powyżej MPK został przyporządkowany do jednej z poniższych kategorii:

• MPK związane ze sprzedażą uprawniającą do odliczenia VAT naliczonego,
• MPK związane ze sprzedażą nieuprawniającą do odliczenia VAT naliczonego oraz
• MPK związane z działalnością mieszaną (w takich przypadkach Wnioskodawca dokonuje odliczenia proporcjonalnego, bazując na kalkulacji WSS dokonanej zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy o VAT).

Wnioskodawca będzie zatem przypisywał dokonywane zakupy do poszczególnych MPK w taki sposób, aby dany zakup został alokowany do MPK, w którego działalności będzie rzeczywiście wykorzystywany.

W sytuacji, gdy zakup jest związany z działalnością więcej niż jednego MPK, Wnioskodawca będzie przyporządkowywał taki zakup do tych MPK, które jego zdaniem najdokładniej i możliwie precyzyjnie odzwierciedlają powiązanie zakupu z poszczególnymi MPK i zakresem wykorzystania przez te jednostki.

Poniżej Wnioskodawca, w ramach przykładu, prezentuje sposób kwalifikacji nabyć do poszczególnych MPK i ich przełożenie na sposób odliczenia VAT. Przykładowo, nabycia dokonywane przez Dział Kontaktów z Klientami zostały zakwalifikowane do MPK związanego z działalnością mieszaną. Grupuje on bowiem wydatki ponoszone m.in. w związku z utrzymaniem call center (obsługujące całość procesów sprzedażowych i zarządzania wierzytelnościami realizowanych przez Spółkę), a więc jednocześnie związane z działalnością opodatkowaną i zwolnioną. VAT naliczony wynikający z nabyć przyporządkowanych do tego MPK będzie zatem odliczany z zastosowaniem proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy o VAT.

Z kolei Pion Zarządzania Wierzytelnościami Niesekurytyzowanymi przewidziany został dla wszelkich wydatków związanych z uczestnictwem w przetargach. Będą to przetargi mające na celu pozyskanie wierzytelności dla funduszy krajowych (np. Funduszy Inwestycyjnych Zamkniętych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT), a więc czynności traktowane jako zwolnione od VAT. Tym samym, VAT naliczony wynikający z nabyć przypisanych do tego MPK nie będzie podlegał odliczeniu w ogóle.

Obecnie Spółka nie stosuje żadnego MPK związanego wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną VAT (a zatem uprawniającego do pełnego odliczenia VAT naliczonego). Niemniej, mając na uwadze coroczną weryfikację struktury i potrzeb, Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości taki rodzaj MPK pojawi się i będzie stosowany.

Należy zatem podkreślić, że mechanizm odliczenia przez Spółkę będzie efektywnie opierał się o metodykę alokacji nabyć zakładającą, w pierwszej kolejności, alokację bezpośrednią (wiążąc nabycia z konkretną sprzedażą opodatkowaną lub zwolnioną z VAT - jeżeli będzie to możliwe). W dalszej kolejności, jeżeli Spółka nie będzie w stanie powiązać nabycia z konkretną sprzedażą, będzie opierać się na przyjętej przez siebie klasyfikacji MPK i to charakterystyka konkretnego MPK decydować będzie o ewentualnym istnieniu i zakresie prawa do odliczenia VAT.

Biorąc pod uwagę całość zaprezentowanego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca występując z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego, chce upewnić się co do prawidłowości planowanego podejścia polegającego na realizacji przysługującego mu prawa do odliczenia VAT naliczonego poprzez dokonywanie alokacji bezpośredniej (na poziomie powiązania z konkretnym strumieniem sprzedażowym) oraz w dalszej kolejności przypisywanie wydatków do danego typu realizowanej sprzedaży i ich powiązania z MPK.

Pytanie

Czy w świetle art. 90 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT prawidłowy jest przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego sposób realizacji przez Wnioskodawcę prawa do odliczenia, z uwzględnieniem (w pierwszym kroku) alokacji bezpośredniej oraz (w przypadku braku możliwości bezpośredniego przypisania wydatku do danego typu realizowanej sprzedaży) w oparciu o charakterystykę podatkową MPK, do którego przypisany zostanie dany wydatek?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w sytuacji, gdy towary i usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Treść art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT wskazuje natomiast, że podatnik ma prawo odliczyć od podatku należnego tę część podatku naliczonego, która została wykazana na fakturach otrzymanych z tytułu:

1)zakupu towarów lub usług, albo

2)uiszczenia pełnej lub częściowej przedpłaty przed odbiorem towarów lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z tych przepisów, możliwość odliczenia VAT naliczonego przysługuje wyłącznie czynnym podatnikom VAT i tylko wówczas, gdy nabywane towary lub usługi są związane z działalnością opodatkowaną. Podatek naliczony związany z czynnościami opodatkowanymi może być zatem odliczony w całości. Powyższa reguła odzwierciedla fundamentalną zasadę neutralności VAT, która zakłada, że podatnicy dokonujący transakcji zwolnionych z VAT są (z perspektywy prawa do odliczenia) traktowani na równi z konsumentami końcowymi, chyba że przepisy ustawy o VAT wyraźnie stanowią inaczej. Dlatego też ustawa o VAT wyklucza możliwość odliczenia VAT naliczonego na towary i usługi, które nie są wykorzystywane w działalności opodatkowanej, a zatem w przypadku ich wykorzystania do działalności zwolnionej od podatku lub działalności nieobjętej opodatkowaniem.

Z kolei art. 90 ust. 1 oraz 2 ustawy o VAT regulują prawo do odliczenia VAT do towarów i usług, które są wykorzystywane przez Wnioskodawcę zarówno do czynności dających prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i do czynności, które tego prawa nie generują. Stanowią one bowiem, że:

• w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do dokonania tzw. alokacji, a więc odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT)
• jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy o VAT).

Zatem w przypadku prowadzenia działalności mieszanej (opodatkowanej / zwolnionej) podatnik jest zobowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z każdą z części swojej działalności (poprzez dokonanie alokacji).

Przepisy ustawy o VAT (ani przepisy wykonawcze do niej) nie zawierają jednak wskazówek w zakresie sposobu, w jaki podatnik powinien dokonać takiej alokacji. W praktyce przyjmuje się, że podatnik powinien zastosować wszelkie metody i informacje, które w sposób miarodajny i wiarygodny określą część kosztów przypadającą na działalność dającą prawo do odliczenia podatku naliczonego, jak i związaną z działalnością niedającą mu takiego prawa.

Zatem, dokonując wyliczenia tych części można przyjąć różne rozwiązania, przy czym istotne jest jednak, aby przyjęta przez podatnika metodyka przyporządkowywania wydatków w sposób obiektywny i miarodajny pozwalała na przypisanie danego wydatku do poszczególnych rodzajów podejmowanej działalności gospodarczej.

Jest to ściśle związane z zasadą neutralności podatkowej wspólnotowego systemu VAT. Zasadza się ona na założeniu, że podatnik ma możliwość odliczenia podatku naliczonego zapłaconego w cenie nabytych towarów i usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i podatek ten nie będzie stanowił dla podatnika ekonomicznego obciążenia. Wspólny system VAT gwarantuje w ten sposób neutralność obciążeń podatkowych dla przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą.

Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE” lub „Trybunał”) w wyroku dnia 15 stycznia 1998 r. w sprawie C-37/95 Państwo Belgijskie v. Ghent Coal Terminal NV: „(...) system odliczeń ma na celu całkowite uwolnienie podmiotu gospodarczego od obciążeń z tytułu podatku VAT przypadającego do zapłaty lub zapłaconego w trakcie prowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku VAT gwarantuje w ten sposób, iż wszelka działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu lub rezultatu, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny pod warunkiem, że działalność ta podlega temu podatkowi”.

Jednocześnie orzecznictwo TSUE potwierdza, że warunkiem odliczenia VAT jest jego związek z działalnością, która daje podatnikowi prawo do odliczenia. Tym samym, w przypadku działalności mieszanej, Trybunał wskazuje na konieczność dokonania alokacji VAT naliczonego pomiędzy działalność gospodarczą oraz działalność niepodlegającą opodatkowaniu VAT (wyrok TSUE z 10 października 2013 r. w sprawie C-622/11 Pactor Vastgoed BV czy też wyrok z 13 marca 2008 r. w sprawie C-437/06 Securenta Göttinger Immobilienanlagen und Vermögensmanagement AG v. Finanzamt Göttingen).

Należy wskazać, że dla realizacji prawa do odliczenia VAT naliczonego niezbędne jest zatem istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością gospodarczą. Ustawodawca jednak nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie VAT naliczonego. Przyjmuje się więc, że związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy (bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami wykonywanymi przez podatnika). Natomiast ze związkiem pośrednim mamy do czynienia w sytuacji, gdy ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje uzyskanie obrotu opodatkowanego VAT.

Mając na uwadze powyższe, przedstawiona powyżej metodyka określania sposobu korzystania przez Wnioskodawcę z prawa do odliczania VAT naliczonego opiera się w pierwszej kolejności na alokacji bezpośredniej do działalności opodatkowanej i zwolnionej (a zatem odpowiednio dającej i niedającej prawa do odliczenia). W dalszej kolejności, w zakresie w jakim nie jest możliwa bezpośrednia alokacja, Wnioskodawca posiada sprecyzowaną strukturę miejsc powstawania kosztów (odzwierciedlających strukturę organizacyjną Spółki i jednostek wewnętrznych, które są zaangażowane w poszczególne czynności wchodzące w zakres działalności Spółki) i poprzez przypisanie kwot VAT naliczonego do poszczególnych MPK, Spółka w sposób najbardziej dokładny określa zakres odliczenia przez nią VAT naliczonego.

Zastosowanie takiej metodyki pozwala bowiem na pełną i właściwą realizację celów, jakie miała w tym zakresie realizować ustawa o VAT. Jednocześnie, należy ją uznać za metodę gwarantującą najwłaściwsze przyporządkowanie kwot VAT naliczonego do danego rodzaju działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę. Do określonego typu działalności przypisywane są bowiem możliwie dokładne wartości z nim związane. Przykładowo, pozwala to na odliczenie VAT nie na poziomie faktury, co w sytuacji Spółki mogłoby mieć charakter istotnie uproszczony (jedna faktura w istocie może być związana z różnymi typami działalności i „rozksięgowywana” na różne MPK o różnej charakterystyce VATowskiej), a dokładnym przypisaniu kwot VAT z takiej faktury do określonych jednostek funkcjonujących w Spółce i związanych z nimi typów prowadzonej działalności gospodarczej. Powyższe dzieje się jednocześnie bez uszczerbku dla zasady alokacji bezpośredniej, tj. gdy dana faktura wykazuje związek bezpośredni z danym typem działalności, odliczenie VAT (lub jego brak) jest realizowane w oparciu o taki związek.

Jednocześnie, z uwagi na fakt, iż Spółka okresowo weryfikuje zarówno strukturę, jak i status podatkowy funkcjonujących w niej MPK, posiada gwarancję, że charakter danego MPK oraz przypisanych do niego wydatków został właściwie określony. Stosowna weryfikacja odbywająca się przynajmniej raz w roku, po zakończeniu danego roku podatkowego pozwala na stwierdzenie, czy dane MPK rzeczywiście zaangażowane było w konkretny rodzaj prowadzonej działalności gospodarczej i czy charakterystyka powiązanych z nim wydatków została uwzględniona prawidłowo. Gdyby tak się nie stało, Spółka jest w stanie dokonać stosownej korekty rozliczeń.

W konsekwencji należy uznać, iż metodyka przyjęta przez Spółkę spełnia warunki wyznaczone w art. 90 ust. 1 i 2 ustawy o VAT. W ocenie Spółki przedstawiona metodyka uwzględnia zarówno wymóg bezpośredniej alokacji VAT (gdy jest to możliwe), jak też spełnia wymogi dalszej alokacji o charakterze pośrednim (poprzez powiązanie nabyć z MPK). Metodyka zapewni odliczenie VAT naliczonego w zakresie najefektywniej odzwierciedlającym charakterystykę działalności Spółki.

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w dotychczasowych interpretacjach indywidualnych wydanych w podobnych sprawach.

Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 września 2019 r. (sygn. 0111-KDIB3-1.4012.413.2019.1.AB) czytamy: „Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ stwierdza, że Wnioskodawca postępuje poprawnie alokując dany wydatek (podatek naliczony) do konkretnego rodzaju sprzedaży (tj. sprzedaży uprawniającej do odliczenia podatku VAT naliczonego, sprzedaży nieuprawniającej do takiego odliczenia bądź też sprzedaży mieszanej), przez powiązanie wydatków z poszczególnymi obszarami prowadzonej działalności, których one dotyczą (miejscami powstawania kosztów)”.

Należy przy tym podkreślić, że takie stanowisko jest ugruntowane i znajduje potwierdzenie również w wielu innych interpretacjach indywidualnych. Tytułem przykładu można wskazać:

• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 5 grudnia 2016 r., nr 3063.ILPP3.4512.104.2016.1.HW;
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 listopada 2016 r., nr 1462.IPPP1.4512.939.16.1.EK;
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 6 października 2014 r., nr IPPP3/443-638/14-2/KT;
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 8 października 2012 r., nr IPPP1/443-718/12-2/MP,
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 27 marca 2012 r., nr IPPP1/443-80/12-2/PR;
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 4 listopada 2011 r., nr IPPP1/443-1521/11-2/AW;
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 13 września 2011 r., nr IPPP1/443-1327/11-2/AW.

Konkludując, zdaniem Wnioskodawcy działanie opisane w zdarzeniu przyszłym, polegające na przypisywaniu określonych wydatków do konkretnego typu realizowanej sprzedaży - czy to takiej, która upoważnia do odliczenia VAT naliczonego, czy nieuprawniającej do tego odliczenia, a także do sprzedaży o charakterze mieszanym - poprzez alokację bezpośrednią oraz w dalszej kolejności powiązanie tych wydatków z określonymi MPK, jest zgodne z wymogami art. 90 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a cyt. ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z powołanego art. 86 ust. 1, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności powinien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go, dla tej czynności, za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy,

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy,

działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Treść powołanych przepisów wskazuje, że za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych z opodatkowania tym podatkiem, należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług. Przepisy te uzupełniają generalną zasadę wyrażoną w wyżej cyt. art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak, zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy,

w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Na mocy art. 90 ust. 2 ustawy:

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy:

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Przepis art. 90 ust. 4 ustawy o VAT stanowi, że

proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Z art. 90 ust. 5 ustawy wynika, że

do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Stosownie do art. 90 ust. 6 ustawy o VAT,

do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących:

1)pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych,

2)usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Z kolei na mocy art. 90 ust. 8 ustawy:

Podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30 000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo. Podatnicy są obowiązani zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego o przyjętej proporcji w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym ta proporcja została zastosowana po raz pierwszy, nie później jednak niż w dniu przesłania ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3.

W myśl art. 90 ust. 9 ustawy o VAT,

przepis ust. 8, stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Natomiast w myśl art. 90 ust. 9a ustawy,

przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Ponadto zgodnie z art. 90 ust. 10 ustawy o VAT,

w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1)przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 10.000 zł - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%,

2)nie przekroczyła 2% - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje, że na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

A zatem rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z czynnościami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Podatnik w celu odliczenia podatku naliczonego w pierwszej kolejności ma obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji.

Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do podatku naliczonego związanego z zakupem towarów i usług wykorzystywanych wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych z opodatkowania oraz niepodlegających temu podatkowi.

Natomiast w sytuacji, gdy takie przyporządkowanie nie jest możliwe, a wydatki w ramach wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej służą do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych z opodatkowania tym podatkiem, podatnik ustala proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 2 i ust. 3 oraz następne ustawy.

Z powyższego wynika, że ustawodawca nie dał podatnikom możliwości wyboru kryterium, według którego będą dokonywać odliczeń podatku naliczonego. W art. 90 ust. 3 ustawy jednoznacznie określił, w jaki sposób należy ustalić proporcję według której następnie należy dokonywać odliczeń. Proporcja ta opiera się wyłącznie na kwotach obrotów osiągniętych bądź szacowanych. W odniesieniu do nabywanych towarów i usług, które będą wykorzystywane zarówno do czynności opodatkowanych VAT, jak i czynności zwolnionych od tego podatku, należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy brak będzie obiektywnej możliwości wyodrębnienia całości lub części kwot podatku naliczonego związanego z poszczególnymi czynnościami, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego według proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że są Państwo podmiotem działającym w branży zarządzania wierzytelnościami, zarejestrowanym jako czynny podatnik VAT w Polsce. W ramach prowadzonej działalności świadczą Państwo przede wszystkim usługi zwolnione od VAT (takie jak m.in. zarządzanie funduszami / portfelami wierzytelności funduszy z siedzibą w Polsce, udzielanie pożyczek pieniężnych, zakup obligacji). Zakres czynności wykonywanych przez Państwa uzupełniają również usługi opodatkowane VAT (jak m.in. zarządzenie funduszami / portfelami wierzytelności funduszy z siedzibą poza terytorium kraju, usługi kadrowe, usługi księgowe / administracyjne, czy udostępnianie informacji gospodarczych).

W związku z szerokim wachlarzem wykonywanych czynności, stworzyli Państwo wielopoziomową strukturę organizacyjną pozwalającą na efektywne funkcjonowanie różnych zespołów. Wyodrębniono więc przykładowo piony wykonujące czynności na potrzeby wewnętrzne i takie skierowane na zewnątrz, piony zajmujące się zarządzaniem funduszami oraz wykonujące wyłącznie czynności windykacyjne.

Dla celów prowadzonej działalności gospodarczej dokonują Państwo zakupów towarów i usług, które przeznaczone są dla konkretnych jednostek organizacyjnych. Wydatki ponoszone są m.in. na zakup usług zarządzania funduszami / portfelami wierzytelności funduszy inwestycyjnych, usługi wzbogacania danych, usługi windykacyjne, obsługę prawną, usługi pocztowe, szkolenia, usługi telekomunikacyjne, materiały biurowe i obsługę biura, najem powierzchni biurowych, utrzymanie samochodów, energię elektryczną, usługi medyczne dla pracowników, usługi marketingowe, podróże służbowe, usługi doradcze i konsultacyjne, ubezpieczenia, artykuły spożywcze, tłumaczenia.

W celu najefektywniejszego i możliwie najdokładniejszego odzwierciedlenia związku ponoszonych wydatków z poszczególnymi obszarami prowadzonej działalności, na bazie istniejącej struktury organizacyjnej, wyodrębnili Państwo tzw. miejsca powstawania kosztów („MPK”), służące do celów administracyjnych i rachunkowości zarządczej, w tym poprzez przypisanie do nich poszczególnych aktywów, przychodów czy kosztów na możliwie szczegółowym poziomie.

Przełożenie istniejącej struktury na zasady rozliczenia podatku od towarów i usług wygląda w ten sposób, że w pierwszym kroku analizując związek danego zakupu z czynnościami dającymi lub niedającymi prawa do odliczenia VAT- jeśli jest to możliwe - dokonują Państwo alokacji bezpośredniej, wiążąc dane nabycie z wykonywanymi usługami (opodatkowanymi VAT lub zwolnionymi od VAT). Taki sposób alokacji obejmuje głównie usługi, które następnie są refakturowane na inne podmioty (w takiej sytuacji nie ma bowiem wątpliwości z jakim typem działalności związany jest konkretny zakup).

W wielu przypadkach nie są Państwo w stanie powiązać danego zakupu z konkretną sprzedażą lub nawet strumieniem sprzedażowym. Z tego powodu, celem dokonania odliczenia VAT naliczonego, planują Państwo przypisać tego rodzaju nabycia do poszczególnych MPK - a zatem powiązać dane nabycie z Państwa jednostką organizacyjną, która „wykorzystuje” konkretny zakup. W związku z tym, każdy ze wskazanych MPK został przyporządkowany do jednej z poniższych kategorii:

• MPK związane ze sprzedażą uprawniającą do odliczenia VAT naliczonego,
• MPK związane ze sprzedażą nieuprawniającą do odliczenia VAT naliczonego oraz
• MPK związane z działalnością mieszaną (w takich przypadkach Wnioskodawca dokonuje odliczenia proporcjonalnego, bazując na kalkulacji WSS dokonanej zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy o VAT).

Będą Państwo zatem przypisywali dokonywane zakupy do poszczególnych MPK w taki sposób, aby dany zakup został alokowany do MPK, w którego działalności będzie rzeczywiście wykorzystywany.

W sytuacji, gdy zakup jest związany z działalnością więcej niż jednego MPK, będą Państwo przyporządkowywali taki zakup do tych MPK, które jego zdaniem najdokładniej i możliwie precyzyjnie odzwierciedlają powiązanie zakupu z poszczególnymi MPK i zakresem wykorzystania przez te jednostki.

Mechanizm odliczenia stosowany przez Państwa będzie efektywnie opierał się o metodykę alokacji nabyć zakładającą, w pierwszej kolejności, alokację bezpośrednią (wiążąc nabycia z konkretną sprzedażą opodatkowaną lub zwolnioną z VAT - jeżeli będzie to możliwe). W dalszej kolejności, jeżeli nie będą Państwo w stanie powiązać nabycia z konkretną sprzedażą, będą opierać się na przyjętej przez siebie klasyfikacji MPK i to charakterystyka konkretnego MPK decydować będzie o ewentualnym istnieniu i zakresie prawa do odliczenia VAT.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy mają Państwo wątpliwości, czy w świetle art. 90 ust. 1 i ust. 2 ustawy, sposób realizacji przez Państwa prawa do odliczenia, z uwzględnieniem (w pierwszym kroku) alokacji bezpośredniej oraz (w przypadku braku możliwości bezpośredniego przypisania wydatku do danego typu realizowanej sprzedaży) w oparciu o charakterystykę podatkową MPK, do którego przypisany zostanie dany wydatek, należy uznać za prawidłowy.

Jak wynika z cytowanych wyżej przepisów, w przypadku prawa do odliczenia podatku naliczonego obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, to na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi oraz zwolnionych od podatku.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (lub usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

W sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (czynności opodatkowane) oraz związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje (czynności zwolnione) - zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy - podatnik jest rozlicza podatek naliczony według proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

Z treści wniosku wynika, że w celu dokonania odliczenia od podatku VAT będą Państwo przypisywali dokonywane zakupy do poszczególnych MPK w taki sposób, aby dany zakup został alokowany do MPK, w którego działalności będzie rzeczywiście wykorzystywany. W związku z tym, każdy ze wskazanych przez Państwa MPK został przyporządkowany do jednej z poniższych kategorii: MPK związane ze sprzedażą uprawniającą do odliczenia VAT naliczonego, MPK związane ze sprzedażą nieuprawniającą do odliczenia VAT naliczonego oraz MPK związane z działalnością mieszaną - i w tym przypadku dokonują Państwo odliczenia proporcjonalnego, bazując na kalkulacji WSS dokonanej zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy. W sytuacji, gdy zakup jest związany z działalnością więcej niż jednego MPK, będą Państwo przyporządkowywali taki zakup do tych MPK, które jego zdaniem najdokładniej i możliwie precyzyjnie odzwierciedlają powiązanie zakupu z poszczególnymi MPK i zakresem wykorzystania przez te jednostki.

Zatem mając na uwadze powołane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony stan faktyczny i zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że wskazany przez Państwa sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których przysługuje/będzie przysługiwało Państwu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, spełnia/ będzie spełniał wymagania wskazane przez ustawodawcę w art. 90 ust. 1 i ust. 2 ustawy. W sytuacji bowiem gdy nie mają/nie będą Państwo mieli możliwości przypisania wydatków odrębnie do czynności opodatkowanych oraz do czynności zwolnionych przyporządkowują/będą przyporządkowywali je Państwo do MPK mieszanych i dokonują/dokonają odliczenia proporcjonalnego zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy o VAT.

Zatem sposób realizacji przez Państwa prawa do odliczenia, z uwzględnieniem (w pierwszym kroku) alokacji bezpośredniej oraz (w przypadku braku możliwości bezpośredniego przypisania wydatku do danego typu realizowanej sprzedaży) w oparciu o charakterystykę podatkową MPK, do którego przypisany zostanie dany wydatek, należy uznać za prawidłowy.

Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz
• zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, że Organ nie dokonuje oceny prawidłowości obranej przez Państwa metody alokacji wydatków, w tym przypisania ich przez Państwa do poszczególnych MPK. Ustawodawca nie wskazał metod i sposobów przypisania wydatków w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zatem dopuszczalne są różne metody, o ile będą miały jednoznaczny i precyzyjny charakter. To na Państwu spoczywa obowiązek jednoznacznego i precyzyjnego określenia sposobu, w jaki Państwo to uczynią.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z stanem faktycznym oraz zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).