Dofinansowanie wynagrodzeń na podstawie art. 15g ustawy o COVID-19 jako przychód podatkowy i koszty uzyskania przychodu - Wyrok NSA z dnia 4 lipca 2024 r., sygn. II FSK 1400/21

W przypadku otrzymania dofinansowania, na podstawie art. 15g ustawy o COVID-19, do wynagrodzeń pracowników i ich pochodnych, kwota dofinansowania stanowić będzie przychód podatkowy, natomiast wydatki nią pokryte można rozpoznać jako koszty uzyskania przychodu. Tego typu wydatki są bowiem związane z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz z uzyskiwanymi przychodami.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędziowie Sędzia NSA Anna Dumas, Sędzia WSA (del.) Alicja Polańska (sprawozdawca), Protokolant Adrianna Siniarska, po rozpoznaniu w dniu 4 lipca 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 12 sierpnia 2021 r. sygn. akt I SA/Po 260/21 w sprawie ze skargi "A." z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 grudnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę w całości, 3) zasądza od "A." z siedzibą w W. na rzecz Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej kwotę 580 (słownie: pięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 12 sierpnia 2021 r. sygn. akt I SA/Po 260/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w sprawie ze skargi A. spółki akcyjnej z siedzibą w W. uchylił interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 grudnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych.

Uchylając zaskarżoną interpretację indywidualną, sąd pierwszej instancji wskazał, że zastosowanie przepisu art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.); dalej: "u.p.d.o.p." w opisanym przez skarżącą stanie faktycznym ma kluczowe znaczenia dla oceny stanowiska organu. Według organu przepis ten nie może mieć zastosowania, ponieważ niezaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodu powinno mieć obiektywny charakter, a nie być uzależnione od decyzji podatnika. W ocenie natomiast sądu pierwszej instancji, brzmienie tego przepisu nie daje podstaw do tak jednoznacznego stanowiska w kontekście opisanego stanu faktycznego. Skarżąca wskazała bowiem, że nie zaliczyła tej części wynagrodzenia pracowników, która została pokryta z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (FGŚP) do kosztów uzyskania przychodu, uznając, że skoro tych wydatków nie poniosła, to w świetle definicji kosztów uzyskania przychodów nie może dokonać takiej kwalifikacji. Konsekwencją zatem niezaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest wyłączenie otrzymanego dofinansowania na pokrycie wydatków do jej przychodów.