Wyrok NSA z dnia 27 maja 2024 r., sygn. I OSK 421/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędziowie: Sędzia NSA Monika Nowicka Sędzia del. WSA Joanna Skiba (spr.) Protokolant: Starszy asystent sędziego Małgorzata Ziniewicz po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Województwa Mazowieckiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 listopada 2019 r. sygn. akt I SA/Wa 736/19 w sprawie ze skargi Województwa Mazowieckiego na decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 stycznia 2019 r. nr DLI-IV.4615.73.2018.MW w przedmiocie ustalenia odszkodowania oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 15 listopada 2019r. sygn. akt I SA/Wa 736/19, oddalił skargę Województwa Mazowieckiego na decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 stycznia 2019 r. nr DLI-IV.4615.73.2018.MW w przedmiocie ustalenia odszkodowania.

W ocenie Sądu, organy orzekające w sprawie prawidłowo ustaliły wysokość odszkodowania - w tym kwotę 750 zł tytułem naniesień budowlanych na działce nr 29/5 w postaci utwardzenia jej tłuczniem - oraz obowiązek zapłaty tej kwoty przez Zarząd Województwa Mazowieckiego.

Skargę kasacyjną na powyższe rozstrzygnięcie złożyło Województwo Mazowieckie zaskarżając wyrok w całości. Orzeczeniu zarzucono naruszenie przepisów prawa materialnego, co stanowi podstawę kasacyjną z art. 174 pkt 1 p.p.s.a. w związku z art. 145 §1 ust. 1 lit. a p.p.s.a., a mianowicie:

1) art. 12 ust. 5 i art. 18 ust. 1 w związku z art. 23 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowywania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz.U. z 2017 r. poz. 1496) - dalej: ustawa - w związku z art. 130 ust. 1 i art. 135 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2016 r. poz. 2147 ze zm.) w związku art. 4 pkt 8 w związku z art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 roku o drogach publicznych (Dz.U. z 2016 r. poz. 1440 ze zm.) w związku z art. 21 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej - w związku z art. 410 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego oraz art. 361 § 1 Kodeksu cywilnego - na skutek ich błędnej wykładni uznanie, że w wysokości odszkodowania za grunt zajęty pod drogę publiczną należy uwzględniać wartość istniejącego zjazdu do nieruchomości położonej przy drodze publicznej gdy w przypadku rozbudowy lub budowy drogi publiczne obowiązek odbudowy lub budowy zjazdu istniejącego należy do zarządcy drogi tj. tego samego podmiotu, który jest zobowiązany również do wypłaty odszkodowania za zjazd jako części nieruchomości zajętej pod drogę, zaś odszkodowanie obejmuje tylko normalne następstwa wywołane rozbudową drogi a także w wyniku zapłaty odszkodowania i wybudowania nowego zjazdu z nieruchomości na drogę przez ten sam podmiot-tego samego wierzyciela - poszkodowany otrzymuje świadczenie w co najmniej podwójnej wysokości;