Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 kwietnia 2024 r., sygn. II SA/Wa 1525/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Kania, Sędzia WSA Joanna Kruszewska-Grońska (spr.), Asesor WSA Dorota Kozub-Marciniak, Protokolant specjalista Joanna Głowala, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 kwietnia 2024 r. sprawy ze skargi R. S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] maja 2023 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów ustawy uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Wnioskiem z [...] maja 2017 r. R. S. (dalej: "skarżący") wystąpił do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (dalej: "Minister", "organ") o zastosowanie wobec niego art. 8a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (obecnie tekst jednolity: Dz. U. z 2023 r., poz. 1280 ze zm.; dalej: "ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym").

W uzasadnieniu ww. wniosku skarżący podał, że, podejmując służbę w organach Służby Bezpieczeństwa (dalej: "SB"), nie mógł nawet przypuszczać, iż kiedykolwiek zostanie uznana ona za służbę na rzecz totalitarnego państwa. Zakończony przed trzydziestu laty kilkunastomiesięczny epizod służby w organach bezpieczeństwa państwa nie jest dla niego powodem do chluby, nie posiadał wówczas dostatecznej wiedzy i właściwego rozeznania co do struktur i funkcjonowania służb podległych MSW PRL. Jego autonomiczna decyzja o odejściu z organów bezpieczeństwa państwa i podjęcie służby w Milicji Obywatelskiej (dalej: "MO"), podjęta w konsekwencji osobistych przemyśleń, została zrealizowana tak szybko, jak tylko pozwoliły na to okoliczności.

Jednocześnie skarżący podkreślił, że w okresie służby na rzecz totalitarnego państwa nie dopuścił się czynów prawnie zabronionych, nieetycznych czy niegodnych funkcjonariusza państwa. W okresie od [...] sierpnia 1990 r. do [...] października 2004 r. jego służba jako wykładowcy w Szkole Policji w [...] oddziaływała na formację intelektualną i zawodową całego pokolenia policjantów III RP. Skarżący zaakcentował, iż nie był nigdy karany, nie prowadzono wobec niego postępowań dyscyplinarnych ani wyjaśniających. Natomiast odznaczono go Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Złotą Odznaką "Zasłużony Policjant".