Wyrok WSA w Lublinie z dnia 28 lutego 2024 r., sygn. I SA/Lu 663/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Kazubińska-Kręcisz Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Wałejko (sprawozdawca) Asesor sądowy Marcin Małek Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Woźny po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 lutego 2024 r. sprawy ze skargi M. Ś. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 27 września 2023 r. nr UP-733/2023 w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. przyznaje radcy prawnemu J. M. kwotę 590,40 zł (pięćset dziewięćdziesiąt 40/100 złotych) w tym podatek od towarów i usług z tytułu wynagrodzenia za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną z urzędu.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 27 września 2023 r. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych uchylił decyzję Zakładu z dnia 23 listopada 2022 r. (2507/2022) i odmówił M. Ś. (stronie, skarżącemu) umorzenia należności z tytułu składek za osobę prowadzącą działalność gospodarczą, będącą jednocześnie płatnikiem tych składek, w łącznej kwocie 11.543,82 zł, w tym na:

a) ubezpieczenie społeczne – za okres 10/2020-4/2021, 11/2021-6/2022 w łącznej kwocie 3.350,04 zł, w tym z tytułu: składek – 3.106,04 zł, odsetek liczonych na dzień 29 września 2022 r. – 196 zł, kosztów upomnienia – 48 zł,

b) ubezpieczenie zdrowotne – za okres 3/2020-11/2020, 1/2021-4/2021, 11/2021- 6/2022 w łącznej kwocie 8.193,78 zł, w tym z tytułu: składek – 7.167,78 zł, odsetek liczonych na dzień 29 września 2022 r. – 978 zł, kosztów upomnienia – 48 zł.

Jak wynika z akt sprawy oraz treści zaskarżonej decyzji, strona zwróciła się o umorzenie powyższej należności, wskazując na trudną sytuację finansową oraz sprawowaną opiekę nad ojcem.

W decyzji z dnia 23 listopada 2022 r. organ odmówił przyznania ulgi stwierdzając, że nie wystąpiła żadna z przesłanek umożliwiających uznanie należności za całkowicie nieściągalną, strona nie wykazała, aby ze względu na stan majątkowy i sytuację rodzinną spłata należności wiązała się z brakiem możliwości zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych. Nie wykazano, by powstanie zadłużenia było następstwem szczególnych zdarzeń oraz by stan zdrowotny lub konieczność sprawowania opieki nad przewlekle chorym członkiem rodziny pozbawiały stronę możliwości uzyskiwania dochodu umożliwiającego opłacenie należności.