Interpretacja indywidualna z dnia 28 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-2.4012.353.2024.2.SKJ

Uznanie wykonywanych czynności jako świadczenie usługi korzystającej ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie § 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 grudnia 2013 r.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 czerwca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kwestii uznania wykonywanych czynności jako świadczenie usługi korzystającej ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie § 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 grudnia 2013 r. Uzupełnili go Państwo pismem z 16 sierpnia 2024 r. (data wpływu 21 sierpnia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskująca o interpretację podatkową Wspólnota mieszkaniowa powstała z mocy prawa w wyniku wydzielania z nowo wybudowanego obiektu o charakterze turystycznym poszczególnych lokali przeznaczonych na pobyt ich właścicieli oraz w celu ich wynajmu za pośrednictwem operatora turystycznego. W obiekcie znajduje się 90 apartamentów oraz pomieszczenia użytkowe przeznaczone na restaurację, kawiarnię, recepcję oraz basen z zapleczem. Znajdują się także pomieszczenia techniczne do obsługi całego obiektu. W obiekcie znajduje się także wielostanowiskowy podziemny garaż.

Poszczególne apartamenty spełniają wymogi techniczne samodzielnego lokalu mieszkalnego, tj. są wyodrębnionym stałymi ścianami zespołem izb, w których mieszczą się pokoje z węzłem kuchennym, łazienki, a w niektórych dodatkowe sypialnie. Nadto, spełniają one też wszystkie warunki techniczne dla mieszkań w budynkach wielorodzinnych przewidziane rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Każdy z apartamentów w chwili wyodrębniania jako samodzielny lokal opisany był jako lokal niemieszkalny. Taki też zapis znajduje się w księgach wieczystych poszczególnych apartamentów. Poszczególne apartamenty są własnością osób fizycznych. Opisane wyżej pomieszczenia użytkowe oraz techniczne stanowią własność spółki (…) Spółki z o.o. Podziemny garaż jest współwłasnością właścicieli poszczególnych stanowisk garażowych.

Stroną umów dotyczących dostarczania poszczególnych mediów jest Wspólnota Mieszkaniowa. Wspólnota nabywa media dla całej nieruchomości.

Wszystkie lokale w budynku posiadają liczniki zimnej, ciepłej wody oraz na centralne ogrzewanie. Właściciele lokali co miesiąc płacą zaliczki na media: zimna woda, odprowadzenie ścieków, centralne ogrzewanie i podgrzewanie wody. Odczyt liczników wody jest dokonywany dwa razy do roku i następuje rozliczenie poniesionych kosztów i naliczonych zaliczek, według faktycznego zużycia. Raz do roku rozliczane są zaliczki za centralne ogrzewanie po odczycie liczników ciepła według faktycznego zużycia.

Poszczególni właściciele lokali otrzymują indywidualne rozliczenie mediów w celu uregulowania wysokości wpłaconych do poziomu realnie poniesionych przez Wspólnotę kosztów w danym okresie, bez doliczania jakiejkolwiek marży.

Wspólnota dotychczas nie została zgłoszona do opodatkowania podatkiem od towarów i usług i nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wspólnota pobiera następujące należności od właścicieli apartamentów, właścicieli stanowisk garażowych oraz właściciela lokali użytkowych:

a)za czynności wykonywane w ramach zarządu nieruchomością wspólną o których mowa w art. 14 ustawy o własności lokali, tj. wydatki na remonty i bieżącą konserwację, opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za windę, ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, które nie są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali, wydatki na utrzymanie porządku i czystości, wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy, na poczet których właściciele uiszczają zaliczki,

b)związane z indywidualnymi potrzebami właścicielami lokali i ze zużyciem przez nich mediów (opłaty za centralne ogrzewanie, opłatę za podgrzewanie wody, opłatę za zużycie wody zimnej i odprowadzenia ścieków, opłatę za odbiór nieczystości stałych, zaliczkę na fundusz celowy wymiany wodomierzy i ciepłomierzy).

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

Uzupełniająco podają Państwo, że przeznaczenie 90 lokali niemieszkalnych o charakterze apartamentów znajdujących się w obiekcie Wspólnoty, określone w Państwa wniosku jako „krótkotrwałe cele mieszkaniowe” można uznać za „krótkotrwałe zakwaterowanie”.

Dodają Państwo, że cały obiekt w którym znajdują się te lokale, wybudowany był na terenie ujętym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, teren usług turystycznych - pensjonaty. Każdy z tych lokali wydzielany był jako samodzielny lokal niemieszkalny, co powoduje to, iż w lokalach tych nie można dokonać meldunku ich właścicieli. Lokale te są użytkowane przez ich właścicieli na potrzeby własne, tj. kilku, kilkunastodniowy pobyt oraz w większości wynajmowane są za pośrednictwem operatora turystycznego innym osobom fizycznym na krótkotrwały pobyt.

Pytanie

Czy na podstawie § 3 ust. 10 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień zwolnione są od podatku VAT czynności związane z utrzymaniem lokali niemieszkalnych w obiektach turystycznych spełniających jednak wymogi techniczne samodzielnych lokali mieszkalnych, przewidziane w art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali i wykorzystywanych wyłącznie na krótkotrwałe cele mieszkaniowe, za które pobierane są opłaty, wykonywane przez wspólnotę mieszkaniową na rzecz właścicieli tych lokali, tworzących w określonej nieruchomości tę wspólnotę?

Państwa stanowisko w sprawie

Według Wnioskodawcy opłaty pobierane przez Wspólnotę mieszkaniową za czynności związane z utrzymaniem wchodzących w skład takiej Wspólnoty lokali o charakterze apartamentów w obiekcie turystycznym, wyodrębnianych jako samodzielne lokale niemieszkalne, choć spełniających wymogi techniczne lokali mieszkalnych, ale przeznaczonych na krótkotrwały pobyt w nich ich właścicieli i turystów obsługiwanych przez operatorów turystycznych nie są objęte zwolnieniem z podatku VAT na podstawie przepisu § 3 ust. 10 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień. Przepis § 3 ust. 10 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień stanowi, iż zwolnione są od podatku VAT czynności związane z utrzymaniem lokali mieszkalnych, wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe, za które pobierane są opłaty, wykonywane przez wspólnotę mieszkaniową na rzecz właścicieli tych lokali, tworzących w określonej nieruchomości tę wspólnotę.

W przepisie tym wyraźnie wskazano, iż dotyczy ono tylko lokali mieszkalnych i dodatkowo wykorzystywanych dla celów mieszkaniowych. Zatem a contrario nie dotyczy lokali nie będących lokalami mieszkalnymi, a także lokali mieszkalnych wykorzystywanych na inne cele niż mieszkalne.

Prawo podatkowe, w tym ustawa o podatku od towarów i usług nie zawierają odrębnej definicji lokalu mieszkalnego. Taka definicja znajduje się w art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokalu i zgodnie z nią samodzielnym lokalem mieszkalnym w rozumieniu ustawy jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Nadto rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie określa szereg wymogów technicznych właściwych tylko dla lokali mieszkalnych w budynkach wielorodzinnych.

W definicji zawartej w ustawie o własności lokali wskazano na dwa wyznaczniki kwalifikowania danych pomieszczeń jako lokale mieszkalne. Pierwszy techniczny jako wydzielona trwałymi ścianami izba lub zespół izb. Drugi to wyznacznik celowy jakim jest zaspakajanie potrzeb mieszkaniowych. Zdaniem Wnioskodawcy oba te wyznaczniki muszą być jednocześnie spełnione celem takiej klasyfikacji.

Nie ma też legalnej definicji „celów mieszkaniowych”. Zdaniem Wnioskodawcy, cel mieszkaniowy należy wiązać z zaspakajaniem potrzeb mieszkaniowych, czyli umożliwienia osobom zasiedlającym dany lokal stały pobyt i realizację swoich potrzeb bytowych.

Taki wniosek wynika chociażby z art. 2 ust. 10 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego zgodnie z którym za lokal (w domyśle mieszkalny) należy uważać lokal służący do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych, a także lokal będący pracownią służącą twórcy do prowadzenia działalności w dziedzinie kultury i sztuki; nie jest w rozumieniu ustawy lokalem pomieszczenie przeznaczone do krótkotrwałego pobytu osób, w szczególności znajdujące się w budynkach internatów, burs, pensjonatów, hoteli, domów wypoczynkowych lub w innych budynkach służących do celów turystycznych lub wypoczynkowych.

Lokale apartamentowe w obiekcie wnioskującej Wspólnoty spełniają niewątpliwie wyznacznik techniczny dla zakwalifikowania ich do lokali mieszkalnych. Nie spełniają jednak drugiego z wyznaczników, gdyż były budowane jako lokale przeznaczone do krótkotrwałego i rekreacyjnego pobytu w nich i jako takie funkcjonują od momentu ich oddania do użytku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 7 i art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Analizując bowiem powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Jedną z generalnych zasad na gruncie podatku od towarów i usług jest bowiem to, że czynności wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy wykonane są przez podatnika.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z powołanego przepisu wynika, że w rozumieniu ustawy podatnikami mogą być osoby prawne, osoby fizyczne, jak również jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej.

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy wskazać, że definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak wynika z powyższych przepisów, na podstawę opodatkowania składają się kwoty należne z tytułu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, które są wykonywane przez podatnika.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wspólnota mieszkaniowa nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wspólnota powstała z mocy prawa w wyniku wydzielania z nowo wybudowanego obiektu o charakterze turystycznym poszczególnych lokali przeznaczonych na pobyt ich właścicieli oraz w celu ich wynajmu za pośrednictwem operatora turystycznego. W obiekcie znajduje się 90 apartamentów oraz pomieszczenie użytkowe przeznaczone na restaurację, kawiarnię, recepcję oraz basen z zapleczem. Znajdują się także pomieszczenia techniczne do obsługi całego obiektu oraz wielostanowiskowy garaż podziemny. Poszczególne apartamenty spełniają wymogi samodzielnego lokalu mieszkalnego. Stroną umów dotyczących dostarczania poszczególnych mediów jest Wspólnota Mieszkaniowa. Wspólnota nabywa media dla całej nieruchomości. Właściciele lokali co miesiąc płacą zaliczki na media: zimna woda, odprowadzenie ścieków, centralne ogrzewanie i podgrzewanie wody. Poszczególni właściciele lokali otrzymują indywidualne rozliczenie mediów w celu uregulowania wysokości wpłaconych do poziomu realnie poniesionych przez Wspólnotę kosztów w danym okresie, bez doliczania jakiejkolwiek marży.

Wspólnota pobiera następujące należności od właścicieli apartamentów, właścicieli stanowisk garażowych oraz właściciela lokali użytkowych:

• za czynności wykonywane w ramach zarządu nieruchomością wspólną o których mowa w art. 14 ustawy o własności lokali, tj. wydatki na remonty i bieżącą konserwację, opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za windę, ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, które nie są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali, wydatki na utrzymanie porządku i czystości, wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy, na poczet których właściciele uiszczają zaliczki oraz
• związane z indywidualnymi potrzebami właścicielami lokali i ze zużyciem przez nich mediów (opłaty za centralne ogrzewanie, opłatę za podgrzewanie wody, opłatę za zużycie wody zimnej i odprowadzenia ścieków, opłatę za odbiór nieczystości stałych, zaliczkę na fundusz celowy wymiany wodomierzy i ciepłomierzy).

Jak wskazali Państwo we wniosku przeznaczenie 90 lokali niemieszkalnych o charakterze apartamentów znajdujących się w obiekcie Wspólnoty określone w Państwa wniosku jako „krótkotrwałe cele mieszkaniowe” można uznać za „krótkotrwałe zakwaterowanie”. Ponadto cały obiekt w którym znajdują się te lokale, wybudowany był na terenie ujętym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, teren usług turystycznych - pensjonaty. Każdy z tych lokali wydzielany był jako samodzielny lokal niemieszkalny, co powoduje to, iż w lokalach tych nie można dokonać meldunku ich właścicieli. Lokale te są użytkowane przez ich właścicieli na potrzeby własne, tj. kilku, kilkunastodniowy pobyt oraz w większości wynajmowane są za pośrednictwem operatora turystycznego innym osobom fizycznym na krótkotrwały pobyt.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Państwa wątpliwości dotyczą kwestii uznania wykonywanych czynności jako świadczenie usługi korzystającej ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie § 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.

Prawa i obowiązki członków wspólnoty oraz zakres zarządu nieruchomością wspólną określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1048).

Stosownie do art. 1 ust. 1 ww. ustawy o własności lokali:

Ustawa określa sposób ustanawiania odrębnej własności samodzielnych lokali mieszkalnych, lokali o innym przeznaczeniu, prawa i obowiązki właścicieli tych lokali oraz zarząd nieruchomością wspólną.

Z powyższego przepisu wynika, że postanowienia ww. ustawy o własności lokali odnoszą się zarówno do lokali mieszkalnych, jak też do lokali o innym przeznaczeniu, tzw. lokali użytkowych.

W myśl art. 6 ustawy o własności lokali:

Ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Przepis ten nadaje wspólnocie mieszkaniowej przymiot jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Wspólnota mieszkaniowa jest odrębnym od członków wspólnoty podmiotem praw i obowiązków, a tym samym działając w ramach przyznanej zdolności prawnej może nabywać prawa i obowiązki do własnego majątku.

Jednostka, która powstała w oparciu o przepis art. 6 ww. ustawy o własności lokali, posiada określoną strukturę, w której skład wchodzą właściciele lokali, którzy są zobowiązani do określonych zachowań oraz czynności wynikających z tej ustawy.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o własności lokali:

Właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nieutrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.

Z ww. przepisu wynika, że istnieją dwa rodzaje obowiązków członków wspólnoty mieszkaniowej: związane z nieruchomością wspólną oraz związane z odrębną własnością lokalu.

Jak stanowi art. 14 ustawy o własności lokali:

Na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

1)wydatki na remonty i bieżącą konserwację;

2)opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę;

3)ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali;

4)wydatki na utrzymanie porządku i czystości;

5)wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy o własności lokali wskazuje, że:

Na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatnych z góry do 10 dnia każdego miesiąca.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów ustawy o własności lokali, właściciele zobowiązani są do uczestnictwa w kosztach zarządu związanych z nieruchomością wspólną – na ich pokrycie uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat oraz do ponoszenia wydatków związanych z utrzymaniem własnych lokali (m.in. za wodę, odprowadzanie ścieków, dostawę energii cieplnej).

W pierwszej kolejności, odnosząc się do czynności wykonywanych przez Wspólnotę w ramach zarządu nieruchomością wspólną, o których mowa w art. 14 ustawy o własności lokali, tj. wydatki na remonty i bieżącą konserwację, opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej oraz opłaty za windę, ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, które nie są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali, wydatki na utrzymanie porządku i czystości, wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy, na poczet których właściciele uiszczają zaliczki wskazać należy, że w przypadku obowiązków członków wspólnoty mieszkaniowej związanych z nieruchomością wspólną, wspólnota nabywając towary i usługi dla celów nieruchomości wspólnej nie wykonuje żadnych czynności na rzecz właścicieli. W takiej sytuacji działa ona w imieniu własnym i na własny rachunek, jako podmiot stosunków zobowiązaniowych wynikających z zarządu nieruchomością wspólną, którego działanie jest jedynie finansowane przez właścicieli wyodrębnionych lokali mieszkalnych. Tym samym odbiorcą nabywanych towarów i usług jest wspólnota mieszkaniowa, jako odrębny od jej członków podmiot praw, i to ona występuje jako ostateczny konsument. Zatem, wspólnota nie świadczy żadnych czynności opodatkowanych podatkiem VAT na rzecz właścicieli odrębnych lokali i tym samym uiszczane przez członków wspólnoty należności tytułem pokrycia kosztów zarządu nieruchomością wspólną nie są objęte przepisami ustawy o podatku VAT.

W konsekwencji, czynności wykonywane w ramach zarządu nieruchomością wspólną, tj.: wydatki na remonty i bieżącą konserwację, opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej oraz opłaty za windę, ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, które nie są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali, wydatki na utrzymanie porządku i czystości, wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy, na poczet których właściciele uiszczają zaliczki – nie są objęte przepisami ustawy o podatku VAT.

Odnosząc się natomiast do kwestii uznania wykonywanych przez Wspólnotę czynności związanych z indywidualnymi potrzebami właścicieli lokali i ze zużyciem mediów (opłaty za centralne ogrzewanie, opłata za podgrzewanie wody, opłata za zużycie wody zimnej i odprowadzania ścieków, opłata za odbiór nieczystości stałych, zaliczka na fundusz celowy wymiany wodomierzy i ciepłomierzy) w celu wyjaśnienia Państwa wątpliwości należy przede wszystkim zauważyć, że z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną). Podatek od towarów i usług obciąża konsumpcję, czyli dopóki nie ma kogoś, kto odnosiłby lub powinien odnosić konkretne (wymierne) korzyści o charakterze majątkowym wiążące się z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą, ponieważ nie ma wówczas żadnej konsumpcji. Odbiorcą świadczenia musi być inny podmiot niż wykonujący usługę.

Przy czym, jak stanowi art. 8 ust. 2a ustawy:

W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Przepis ten jest źródłem praw i obowiązków podatników w odniesieniu do świadczeń określanych mianem „odsprzedaży” lub „refakturowania” usług. W związku z tym należy stwierdzić, że nabycie usług oraz ich późniejsza odsprzedaż (z marżą czy bez) powinny być zawsze traktowane jako dwie odrębne transakcje usługowe.

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z cytowanym art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są m.in. wszelkie postacie energii, w tym energii elektrycznej, gazu i energii cieplnej oraz chłodniczej. Oznacza to, że w przypadku wykonywania świadczeń dotyczących tych mediów na gruncie podatku od towarów i usług będziemy mieć do czynienia z dostawą towarów. Jeśli chodzi o inne media (objęte zakresem opodatkowania), będzie to świadczenie usług.

Należy zauważyć, że ostatecznym nabywcą towarów i konsumentem usług w ramach udostępniania mediów w nieruchomości wchodzącej w skład wspólnoty mieszkaniowej jest: właściciel lokalu w odniesieniu do lokalu i Wspólnota w zakresie części wspólnych nieruchomości.

Zatem w odniesieniu do wydatków ponoszonych przez właścicieli wyłącznie w związku z odrębną własnością lokali, Wspólnota występuje w odmiennej roli. W takiej sytuacji nabywa towary i usługi w swoim imieniu, jednakże na rzecz właścicieli poszczególnych lokali, którzy na poczet tych zakupów dokonują stosownych wpłat. Wspólnota zakupując towary i usługi, które przyporządkowuje następnie do poszczególnych lokali, dokonuje ich odsprzedaży właścicielom lokali.

W sytuacji takiej środki, które są uiszczane przez właścicieli poszczególnych lokali (będących członkami tej wspólnoty) na ich utrzymanie, stanowią zapłatę za odsprzedawane im przez Wspólnotę towary i usługi. W związku z tym, w odniesieniu do rozliczania wydatków związanych z utrzymaniem poszczególnych lokali (ponoszonych m.in. z tytułu zakupu przez Wspólnotę towarów i usług do tych lokali) zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że Wspólnota dokonując odsprzedaży (zakupionych uprzednio w tym celu) towarów i usług, związanych wyłącznie z utrzymaniem poszczególnych lokali, właścicielom tych lokali (będącym członkami tej wspólnoty), działa jako podatnik podatku od towarów i usług.

Tym samym działając w imieniu własnym, ale na rzecz poszczególnych właścicieli lokali, biorą Państwo udział w dostawie towarów i świadczeniu usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako podatnik tego podatku.

Przechodząc natomiast do Państwa wątpliwości w kwestii uznania wykonywanych czynności związanych z indywidualnymi potrzebami właścicieli lokali i ze zużyciem mediów (opłaty za centralne ogrzewanie, opłata za podgrzewanie wody, opłata za zużycie wody zimnej i odprowadzenia ścieków, opłata za odbiór nieczystości stałych, zaliczka na fundusz celowy wymiany wodomierzy i ciepłomierzy) jako świadczenie usługi korzystającej ze zwolnienia od podatku od towarów i usług należy wskazać, że zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 82 ust. 3 ustawy:

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić inne niż określone w art. 43-81 zwolnienia od podatku, a także określić szczegółowe warunki stosowania tych zwolnień, uwzględniając:

1)specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami;

2)przebieg realizacji budżetu państwa;

3)potrzebę uzyskania dostatecznej informacji o towarach będących przedmiotem zwolnienia;

4)przepisy Unii Europejskiej.

Stosownie do zapisu § 3 ust. 1 pkt 10 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2023 r. poz. 995 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku:

Czynności związane z utrzymaniem lokali mieszkalnych, wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe, za które pobierane są opłaty, wykonywane przez wspólnotę mieszkaniową na rzecz właścicieli tych lokali, tworzących w określonej nieruchomości tę wspólnotę.

Podkreślić należy, że zwolnienie od podatku w oparciu o ww. przepis możliwe jest wyłącznie w odniesieniu do opłat pobieranych przez wspólnotę od członków tej wspólnoty lub innych użytkowników zamieszkujących w lokalach będących własnością członków tej wspólnoty.

Ponadto zastosowanie zwolnienia od podatku na podstawie ww. przepisów uzależnione jest od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru danego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia tego lokalu (cel mieszkaniowy). Zatem zwolnieniem określonym w ww. przepisie rozporządzenia objęto tylko towary i usługi związane z lokalami mieszkalnymi wykorzystywanymi wyłącznie na cele mieszkaniowe. Użyty przez ustawodawcę w ww. przepisie zwrot „wyłącznie” wskazuje, że warunkiem koniecznym do zastosowania przedmiotowego zwolnienia jest wykorzystywanie lokali na cele mieszkaniowe.

W związku z tym, zwolnieniu nie podlega dostawa towarów i usług związanych z lokalami innymi niż mieszkalne oraz lokalami mieszkalnymi wykorzystywanymi na cel inny niż mieszkaniowy.

Zatem mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że świadczone przez Państwa usługi, tj. czynności związane z indywidualnymi potrzebami właścicieli lokali i ze zużyciem mediów (opłaty za centralne ogrzewanie, opłata za podgrzewanie wody, opłata za zużycie wody zimnej i odprowadzenia ścieków, opłata za odbiór nieczystości stałych, zaliczka na fundusz celowy wymiany wodomierzy i ciepłomierzy) nie korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia. Jak Państwo wskazali, przeznaczenie 90 lokali niemieszkalnych o charakterze apartamentów znajdujących się w obiekcie Wspólnoty, określono w Państwa wniosku jako „krótkotrwałe cele mieszkaniowe” -„krótkotrwałe zakwaterowanie”. Lokale te są użytkowane przez ich właścicieli na potrzeby własne, tj. kilku, kilkunastodniowy pobyt oraz w większości wynajmowane są za pośrednictwem operatora turystycznego innym osobom fizycznym na krótkotrwały pobyt. Zatem wskazane lokale nie są wykorzystywane wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Mając na uwadze powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy stwierdzam, że czynności wykonywane w ramach zarządu nieruchomością wspólną, tj.: wydatki na remonty i bieżącą konserwację, opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej oraz opłaty za windę, ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, które nie są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali, wydatki na utrzymanie porządku i czystości, wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy, na poczet których właściciele uiszczają zaliczki – nie są objęte przepisami ustawy o podatku VAT. Natomiast świadczone przez Państwa usługi, tj. czynności związane z indywidualnymi potrzebami właścicieli lokali i ze zużyciem mediów (opłaty za centralne ogrzewanie, opłata za podgrzewanie wody, opłata za zużycie wody zimnej i odprowadzenia ścieków, opłata za odbiór nieczystości stałych, zaliczka na fundusz celowy wymiany wodomierzy i ciepłomierzy nie korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia.

Tym samym, Państwa stanowisko całościowo należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).