Interpretacja indywidualna z dnia 28 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDSL1-2.4011.383.2024.2.AP

Zwolnienie przedmiotowe - ulga mieszkaniowa.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 lipca 2024 r. wpłynął Pani wniosek sygnowany datą 10 kwietnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 31 lipca 2024 r. (wpływ 5 sierpnia 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W 2015 r. postanowiła Pani zaciągnąć kredyt celem zaspokojenia swoich potrzeb mieszkaniowych. Z racji nie wystarczającej zdolności kredytowej do umowy kredytowej zawartej (…) sierpnia 2015 r. włączeni byli Pani rodzice (…), co czyniło Panią współkredytobiorcą kredytu na nieruchomość przy ul. (…) z odpowiedzialnością wspólną za niego.

W mieszkaniu, na które został zaciągnięty kredyt przy ul. (…), mieszkała wyłącznie Pani i wyłącznie Pani była tam zameldowana na stałe.

Niestety podczas wpisu aktu notarialnego nieruchomości przy ul. (…) z powodu błędu i niedopatrzenia nie została Pani umieszczona na Akcie Notarialnym w dniu (…) grudnia 2015 r. Powstały błąd został skorygowany umową darowizny (…) lutego 2020 r., czyli tym samym została Pani właścicielką 1/3 części nieruchomości przy ul. (…), obciążonej dalej kredytem hipotecznym.

(…) marca 2019 r. od rodziców otrzymała Pani w drodze darowizny prawo własności niezabudowanej nieruchomości położonej w (…).

(…) stycznia 2020 r. zbyła Pani niezabudowaną nieruchomość przed upływem 5 lat, położoną w (…), która została zabudowana przez kupujących, a wszystkimi otrzymanymi środkami spłaciła Pani część nieruchomości przy ul. (…), tym samym zaspakajając własne potrzeby mieszkaniowe. Pani wyłącznym celem sprzedaży działki (…) była spłata Pani części kredytu za nieruchomość położoną w (…).

W uzupełnieniu wniosku z 31 lipca 2024 r. doprecyzowała Pani opis sprawy o następujące informacje:

Prowadzi Pani działalność na terenie Rzeczpospolitej Polskiej. Działalność jest prowadzona w zakresie fryzjerstwo i kosmetyka od roku 2017. Nieruchomość, której część Pani spłaciła, na ul. (…) widnieje jedynie jako siedziba i adres do korespondencji. Usługi z zakresu wykonywanej działalności są realizowane w innym miejscu w podnajmowanym przez Panią lokalu na ul. (…). Zbycie nieruchomości położonej w (…) nie miało związku z prowadzoną działalnością i było niezależnym pozyskaniem funduszy na spłatę nieruchomości przy ul. (…).

Kredyt mieszkaniowy był zaciągnięty w banku (…) mającym siedzibę w Polsce. Z umowy (…) zawartej z bankiem wynika, że przeznaczenie kredytu to: „potrzeby mieszkaniowe” a jego cel to: „Nabycie lokalu mieszkalnego; dowolny cel”. Według umowy kredytowej jest Pani pełnoprawną stroną w umowie i solidarnie odpowiada Pani za jego spłatę.

Kwotę uzyskaną ze sprzedaży niezabudowanej nieruchomości położonej w (…) przeznaczyła Pani na spłatę części kredytu hipotecznego przy ul. (…) na początku marca 2020 r., czyli w terminie nie przekraczającym 1 roku. Sprzedaż nastąpiła 7 stycznia 2020 r., a kwota z niej pozyskana została przelana na konto do spłaty kredytu 4 marca 2020 r. i spłacona 11 marca 2020 r.

W mieszkaniu na ul. (…) mieszkała Pani od momentu przekazania mieszkania przez dewelopera, czyli dnia (…) grudnia 2015 r. Data zameldowania na pobyt stały – (…) czerwca 2018 r. i trwa do dnia dzisiejszego. Mieszkanie nigdy nie było wynajmowane, dzierżawione lub wykorzystywane w podobnym celu osobom trzecim. Służy jedynie do własnych celów mieszkaniowych.

Wartość nieruchomości w roku jej przekazania przez dewelopera wynosiła (…). „Całkowita kwota do zapłaty przez Kredytobiorcę w dniu zawarcia umowy” na nieruchomość przy ul. (…).

(…) zł pozyskane ze sprzedaży działki nr (…) przeznaczone na spłatę części kredytu stanowi 25,99% całkowitej kwoty do zapłaty przez Kredytobiorcę. Kwota udzielanego kredytu bez innych kosztów i odsetek na nieruchomość przy ul. (…) wynosiła (…) zł czego spłata (…) zł ze sprzedaży działki nr (…) wyniosła 39,215% kredytu. Pieniądze pozyskane ze sprzedaży działki w (…) w wysokości (…) zł w całości zostały przeznaczone na spłatę części kredytu mieszkaniowego (…).

Pytanie

Czy spłata kredytu za mieszkanie (w którym zameldowana na stałe jest tylko Pani, od początku jest Pani jego kredytobiorcą, wyłącznie Pani w nim mieszka i jest Pani współwłaścicielką 1/3 części mieszkania) kwotą pozyskaną ze sprzedaży działki oznaczonej nr (…) można potraktować jako wydatek na cele, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc tzw. ulgę mieszkaniową?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, odpłatne zbycie niezabudowanej nieruchomości przed upływem 5 lat i przekazanie całości środków na spłatę części mieszkania na ul. (…) można potraktować jako wydatek na cele, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc tzw. ulgę mieszkaniową.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.):

Według art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości nastąpi po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, nie stanowi ono źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, co do zasady decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób ich nabycia.

Z opisu sprawy wynika, że (…) marca 2019 r. otrzymała Pani w drodze darowizny od rodziców prawo własności niezabudowanej nieruchomości położonej w (…). (…) stycznia 2020 r. zbyła Pani ww. niezabudowaną nieruchomość. Zbycie ww. nieruchomości położonej w (…) nie miało związku z prowadzoną przez Panią działalnością i było niezależnym pozyskaniem funduszy na spłatę Pani części kredytu za nieruchomość położoną w (…).

W tym miejscu wskazuję, że zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 ze zm.):

Stosownie do treści art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego:

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości. Zatem pojęcie to należy rozumieć szeroko, tzn. że nabycie nieruchomości następuje z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci nabycia własności rzeczy.

W niniejszej sprawie nabytą (…) marca 2019 r., w drodze darowizny od rodziców, niezabudowaną nieruchomość położoną w (…) sprzedała Pani (…) stycznia 2020 r. Tym samym zbycie przez Panią ww. nieruchomości – z uwagi na fakt, że nie minął pięcioletni okres, o którym mowa w wyżej cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – stanowi dla Pani źródło przychodu podlegające opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podstawie art. 30e ust. 2 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 19 ust. 3 ww. ustawy:

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością, np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Kosztów odpłatnego zbycia nie należy utożsamiać z kosztami uzyskania przychodu. Ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

Według art. 22 ust. 6d ww. ustawy:

Art. 22 ust. 6e ww. ustawy stanowi, że:

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy:

Na podstawie art. 30e ust. 5 ww. ustawy:

Stosownie do art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dochód ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy – może jednak zostać objęty zwolnieniem z opodatkowania przy spełnieniu warunków określonych w tym przepisie.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D × W/P

gdzie:

D – dochód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa,

W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

P – przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa.

Cytowany powyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym wiąże skutki prawne w postaci zwolnienia od opodatkowania z faktem przeznaczenia – w warunkach określonych w ustawie – uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych przychodu wyłącznie na własne cele mieszkaniowe wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Tym samym, aby dochód z tytułu sprzedaży nieruchomości był w całości zwolniony z podatku dochodowego, cały przychód ze zbytej nieruchomości musi być wydatkowany na własne cele mieszkaniowe, wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przepisu art. 21 ust. 25 pkt 1 i pkt 2 ww. ustawy wynika, że:

Stosownie do art. 21 ust. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Według art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przy czym, art. 21 ust. 28 ww. ustawy stanowi, że:

Zgodnie z art. 21 ust. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 21 ust. 30 ww. ustawy:

W konsekwencji, korzystanie ze zwolnienia od podatku jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji. W przypadku niewypełnienia warunków określonych w wyżej cytowanym art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik traci prawo do ulgi i jest zobowiązany zapłaty podatku dochodowego.

Rozstrzygając zatem o prawie do zwolnienia z opodatkowania należy pamiętać, że zawarty w art. 21 ust. 25 ustawy katalog wydatków uprawniających do zwolnienia ma charakter zamknięty i w związku z tym tylko wydatkowanie środków na realizację celów w nim wskazanych pozwala na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania. Inne wydatki niż wymienione w tym katalogu nie uprawniają do skorzystania z powyższego zwolnienia.

Ponadto należy zauważyć, że wszelkiego rodzaju ulgi czy zwolnienia są odstępstwem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, w sposób szczegółowy uregulowanymi w przepisach materialnego prawa podatkowego. Są one przywilejami, z których podatnik ma prawo, a nie obowiązek skorzystania. Zatem oceniając ciążące na nim obowiązki wynikające z zastosowania danej ulgi czy zwolnienia podatkowego należy dokonać ścisłej, literalnej wykładni przepisu regulującego daną ulgę czy zwolnienie. W związku z tym, tylko wydatkowanie środków uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych – w terminie i na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131, a szczegółowo określone w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.

Podkreślenia wymaga również kwestia, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przez podatnika przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje ściśle określonego sposobu dokumentowania wydatku poniesionego na cele określone w art. 21 ust. 25 ww. ustawy. Jednakże, w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, skoro podatnik zamierza skorzystać ze zwolnienia powinien liczyć się z koniecznością wykazania faktu wydatkowania środków ze sprzedaży nieruchomości na cele mieszkaniowe. Organ podatkowy dla celów podatkowych, weryfikując możliwość skorzystania ze zwolnienia podatkowego, uprawniony jest żądać od podatników udokumentowania poniesienia wydatków poprzez przedłożenie rzetelnych i wiarygodnych dowodów, z których w sposób niebudzący żadnych wątpliwości będzie wynikało kto, kiedy i jaki wydatek poniósł, czyli np. czy środki uzyskane ze sprzedaży mieszkania faktycznie wydatkowane zostały przez podatnika na własne cele mieszkaniowe.

Należy zauważyć, że z wykładni językowej przytoczonych wyżej przepisów, a w szczególności z zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy sformułowania: „(…) wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości (…), jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe (…)” wynika, że podstawową okolicznością decydującą o stosowaniu powyższego zwolnienia jest przeznaczenie w określonym czasie przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych na własne cele mieszkaniowe. Innymi słowy ważny jest moment uzyskania przychodu i poniesienia wydatku. Termin do wydatkowania środków rozpoczyna się bowiem począwszy od dnia sprzedaży a kończy z upływem trzech lat liczonych od końca roku, w którym miała miejsce sprzedaż nieruchomości lub praw. Środki przeznaczone na ww. cele mieszkaniowe muszą bezwzględnie pochodzić ze sprzedaży nieruchomości lub praw.

Ponadto treść art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że oprócz czasu, w którym przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości ma zostać wydatkowany, istotny jest również cel, na który został wydatkowany. Ustawodawca w art. 21 ust. 25 ww. ustawy zawarł katalog wydatków stanowiących „własne cele mieszkaniowe” podatnika, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy. Katalog tych wydatków – jak już wyżej wyjaśniono – ma charakter zamknięty, jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży.

Ze zwolnienia tego wypływa daleko idąca konsekwencja zawarta w stwierdzeniu „własne cele mieszkaniowe”. Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania ww. zwolnienia i dopisując ten przymiotnik podkreślił, że celem nadrzędnym jest zwolnienie tylko takiego przychodu, który wydatkowany zostanie na zaspokojenie „własnych celów mieszkaniowych” rozumianych jako potrzeba zapewnienia sobie dachu nad głową. Tak więc uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika, a nie lokata kapitału lub zdobywanie źródła zarobkowania bądź zapewnienie dachu nad głową innym osobom niż podatnik. Wyraz „mieszkaniowe” w wyrażeniu „własne cele mieszkaniowe” należy odnosić podmiotowo do zamiaru zamieszkiwania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie do wydatkowania przychodu w znaczeniu jedynie przedmiotowym.

Zamiarem ustawodawcy tworzącego zwolnienie przedmiotowe w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych było zachęcanie podatników do nabywania w miejsce zbywanych praw majątkowych czy nieruchomości, innych nieruchomości lub praw przeznaczonych do zaspokajania ich indywidualnych potrzeb mieszkaniowych. U podstaw omawianego zwolnienia legło założenie, że nie powinny być opodatkowane środki wydane na realizację własnego celu mieszkaniowego. Powyższe wnioski wynikają wprost z brzmienia przepisu normującego powyższe zwolnienie.

Odnosząc się do kwestii uznania za wydatki na własne cele mieszkaniowe wydatków poniesionych na spłatę kredytu, o którym mowa we wniosku, wskazać trzeba, że zgodnie z uprzednio cytowanym przepisem art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a ustawy za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe uważa się m.in. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, na nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem (art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a), czy nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie (art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. b).

Konstrukcja powołanych przepisów oraz ich wykładnia literalna prowadzą do jednoznacznych rezultatów jeżeli chodzi o kwestię uzależnienia prawa do zwolnienia od faktu zaciągnięcia określonego kredytu. Zwolnienie w sposób literalny odnosi się do sytuacji spłaty kredytu, w przypadku którego wynika, że został on zaciągnięty na ściśle określony cel mieszkaniowy; ustawodawca wymaga dla takiego kredytu określenia konkretnego celu.

Jak wynika z opisu sprawy w 2015 r. postanowiła Pani zaciągnąć kredyt celem zaspokojenia swoich potrzeb mieszkaniowych. Z racji nie wystarczającej zdolności kredytowej do umowy kredytowej zawartej (…) sierpnia 2015 r. włączeni byli Pani rodzice, co czyniło Panią współkredytobiorcą kredytu na nieruchomość przy ul. (…) z odpowiedzialnością wspólną za niego. W mieszkaniu, na które został zaciągnięty kredyt, mieszkała wyłącznie Pani i wyłącznie Pani była tam zameldowana na stałe. Jednak podczas wpisu aktu notarialnego nieruchomości przy ul. (…) z powodu błędu i niedopatrzenia nie została Pani umieszczona na Akcie Notarialnym w dniu(…) grudnia 2015 r. Powstały błąd został skorygowany umową darowizny (…) lutego 2020 r., czyli tym samym została Pani właścicielką 1/3 części nieruchomości przy ul. (…), obciążonej dalej kredytem hipotecznym.

Z powyższego wynika, że była Pani jednym z kredytobiorców ww. kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania w (…), ale ww. kredyt nie został zaciągnięty na sfinansowanie przez Panią (jako właściciela lub współwłaściciela) zakupu tego mieszkania (mimo, że od momentu przekazania przez dewelopera Pani w nim mieszka i jest Pani w nim zameldowana), lecz w celu zakupu mieszkania, którego jedynymi właścicielami byli Pani rodzice. Była Pani zatem współkredytobiorcą kredytu na ww. nieruchomość będącą własnością Pani rodziców.

Innymi słowy, w momencie zaciągania omawianego kredytu na zakup mieszkania w (…) nie stała się Pani właścicielką ani współwłaścicielką tego mieszkania. Dopiero – jak sama Pani wskazała – (…) lutego 2020 r. w wyniku darowizny została Pani właścicielką 1/3 części ww. nieruchomości. Natomiast ustawodawca w art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkuje prawo do ulgi z tytułu spłaty kredytu od wypełnienia wszystkich warunków wskazanych w przepisach, tj.:

· kredyt musi być zaciągnięty przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c,

· kredyt musi być zaciągnięty jedynie na cele określone w pkt 1, czyli między innymi na zakup mieszkania stanowiącego własność lub współwłasność podatnika, a nie zakup takiego mieszkania na rzecz innych osób, nawet jeżeli są z nim spokrewnione.

Przepis art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprost określa, że wolne od podatku dochodowego są wydatki poniesione na spłatę kredytu oraz odsetek od tego kredytu zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, na cele wskazane w art. 21 ust. 25 pkt 1, czyli m.in. na zakup własnego mieszkania, a więc takiego, do którego przysługuje podatnikowi tytuł własności bądź współwłasności. Warunek ten musi być zatem spełniony już w momencie zaciągania kredytu. W rozpatrywanej sprawie nie mamy natomiast z taką sytuacją do czynienia, gdyż zaciągnięty (…) sierpnia 2015 r. kredyt został przeznaczony na sfinansowanie zakupu mieszkania, którego właścicielami stali się wyłącznie Pani rodzice. Dopiero na skutek darowizny (…) lutego 2020 r. nabyła Pani od rodziców 1/3 własności ww. nieruchomości.

Nie ma w tym przypadku znaczenia, że kredytobiorcami, zobowiązanymi solidarnie do spłaty kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania w (…) była Pani i Pani rodzice oraz to, że mieszka Pani w tym mieszkaniu od momentu przekazania mieszkania przez dewelopera, skoro kredyt został zaciągnięty na sfinansowanie zakupu mieszkania, którego jedynymi właścicielami stali się wówczas Pani rodzice.

Zatem, przeznaczenie przez Panią środków pieniężnych z odpłatnego zbycia w 2020 r. nieruchomości, na spłatę kredytu zaciągniętego przez Panią i Pani rodziców na zakup mieszkania należącego w momencie zaciągania omawianego kredytu tylko do Pani rodziców, a nie do Pani – wbrew Pani twierdzeniu – nie jest realizacją Pani własnego celu mieszkaniowego, określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie zmienia tego również okoliczność, że spłatę kredytu dokonała Pani będąc już współwłaścicielką ww. nieruchomości. Fakt, że w dacie zawarcia umowy kredytowej nie była Pani właścicielką lub współwłaścicielką przedmiotowej nieruchomości, której wyłącznymi właścicielami byli wówczas Pani rodzice, jednoznacznie przesądza o braku możliwości skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uwzględniając powyższe stwierdzam, że wydatki na spłatę kredytu zaciągniętego w 2015 r. wraz z Pani rodzicami, na sfinansowanie zakupu mieszkania przez Pani rodziców, nie stanowią dla Pani wydatków na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a, w związku z brzmieniem pkt 1 tego ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i z uwagi na powyższe nie wypełniają wszystkich ustawowych warunków do skorzystania ze zwolnienia na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji,spłaty kredytu zaciągniętego w 2015 r. na zakup mieszkania w (…) (które w momencie zaciągania tego kredytu było własnością tylko Pani rodziców) kwotą pozyskaną ze sprzedaży w 2020 r. działki oznaczonej nr (…), którą otrzymała Pani w drodze darowizny w 2019 r., nie można potraktować jako wydatek na cele, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc tzw. ulgę mieszkaniową.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).