Interpretacja indywidualna z dnia 26 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.241.2024.2.ED

Czy w przypadku płatności odsetek przez Wnioskodawcę lub obie spółki w częściach równych, zapłacone odsetki od kredytu inwestycyjnego będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu?

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 maja 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy w przypadku zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku, zapłacone odsetki od kredytu inwestycyjnego będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z uwagi na braki formalne wniosku wezwaliśmy Państwa pismem z 24 czerwca 2024 r. o ich uzupełnienie. Uzupełnienia do ww. wniosku wpłynęło 4 lipca 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A sp. z o.o. sp.k. zawarła w 2017 roku umowę kredytu inwestycyjnego. Zabezpieczenie kredytu inwestycyjnego stanowiła m.in. hipoteka na nieruchomości ustanowiona na rzecz banku. Kredyt inwestycyjny został wykorzystany w celu budowy nowego zakładu produkcyjnego. W 2022 r. A sp. z o.o. sp.k. przekazała aportem zorganizowaną część przedsiębiorstwa do spółki B spółka jawna. W skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa wchodziła m.in. nieruchomość, na której została ustanowiona hipoteka zabezpieczająca kredyt inwestycyjny. Przed dokonaniem aportu bank udzielający kredytu inwestycyjnego wyraził zgodę na dokonanie aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa pod warunkiem, że spółka B przystąpi do kredytu inwestycyjnego, na co obie spółki wyraziły zgodę.

Spółki chcą uregulować między sobą zasady spłaty rat kapitałowych oraz odsetek od kredytu inwestycyjnego. Spółki rozważają 3 możliwości:

1)spłata rat kapitałowych i odsetek przez A sp. z o.o. sp.k.

2)spłata rat kapitałowych i odsetek przez B sp.j.

3)spłata rat kapitałowych i odsetek przez obie spółki w częściach równych.

W roku 2023 koszty odsetek nie przekroczyły kwoty 3 mln zł. W roku 2024 oraz w latach następnych pozostaną one na podobnym poziomie i również nie przekroczą kwoty 3 mln zł.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 4 lipca 2024 r., wyjaśnili Państwo, że nowy zakład produkcyjny, którego budowa została sfinansowana ze wskazanego we wniosku kredytu inwestycyjnego został wniesiony w ramach aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa do B spółka jawna. Przedmiotowa nieruchomość jest aktualnie wynajmowana przez Wnioskodawcę. Kredyt na budowę zakładu został zaciągnięty przez Wnioskodawcę, który nadal pozostaje stroną umowy kredytowej i jest zobowiązany do spłaty kredytu.

Zakład stanowi własność innego podmiotu, ale w niniejszej sprawie istotnym jest, że to Wnioskodawca rozważa dalszą spłatę kredytu zaciągniętego na zakup nieruchomości. Tym samym, odpowiadając na pytanie organu dotyczące tego, jaki związek z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, tj. uzyskaniem, zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów mają wskazane we wniosku wydatki, wskazać należy, że spłatę kredytu należy rozumieć jako działanie zmierzające do zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, bowiem w sytuacji, gdy kredyt zostanie postawiony w stan natychmiastowej wymagalności, Wnioskodawca nie będzie w stanie go spłacić. Skutkiem powyższego będzie zajęcie nieruchomości stanowiącej przedmiot najmu między Wnioskodawcą a B sp. j. Brak możliwości korzystania z zakładu produkcyjnego spowoduje zahamowanie produkcji, a więc zmniejszenie, a w konsekwencji nawet utratę, przychodów Wnioskodawcy. Tym samym, regularna spłata kredytu jest dla Wnioskodawcy koniecznym warunkiem do uzyskiwania przychodów. Nie ma więc znaczenia, że nieruchomość stanowi własność innego podmiotu, bowiem to Wnioskodawca korzysta z niej w celach zarobkowych. B sp. j. nie wykorzystuje nieruchomości w celach produkcyjnych, a korzyści finansowe czerpie jedynie z czynszu najmu. Mając na uwadze powyższe okoliczności, zdaniem Wnioskodawcy, oczywistym jest, że wydatki związane ze spłatą kredytu są ściśle skorelowane z jego działalnością gospodarczą, bowiem jej prowadzenie byłoby niemożliwe bez najmu nieruchomości.

Pytanie

Czy w przypadku zdarzenia przyszłego opisanego w pkt 1 i 3, zapłacone odsetki od kredytu inwestycyjnego będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca uważa, że w obu przypadkach odsetki od kredytu będą stanowiły koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT „Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.”

Zgodnie z art. 15c ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT „Podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przekracza wyższą ze wskazanych kwot (...)”: 3 mln zł lub 30% tzw. podatkowej EBITDA.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów nie są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w części w jakiej dotyczą spłaty kapitału. W pozostałej części, tj. spłaty odsetek od kredytu, odsetki takie mogą stanowić koszt uzyskania przychodu.

Kredyt inwestycyjny został zaciągnięty na potrzeby budowy zakładu produkcyjnego, więc odsetki od tego kredytu pozostają w bezpośrednim związku z przychodami osiąganymi przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży wyprodukowanych towarów.

Bank wyraził zgodę na dokonanie aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa (w skład której wchodziła nieruchomość, na którą został zaciągnięty kredyt inwestycyjny) pod warunkiem przystąpienia spółki B sp.j. do umowy kredytu. Działanie banku było zgodne z art. 55(4) kodeksu cywilnego, który stanowi, że „Nabywca przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego jest odpowiedzialny solidarnie ze zbywcą za jego zobowiązania związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa lub gospodarstwa, chyba że w chwili nabycia nie wiedział o tych zobowiązaniach, mimo zachowania należytej staranności.”

Skoro zatem zbywca zorganizowanej części przedsiębiorstwa (A sp. z o.o. sp.k.) był zobowiązany do spłaty kredytu i odsetek, to na podstawie powyższego przepisu odpowiedzialność taką ponosi także solidarnie nabywca (B sp.j.).

Wnioskodawca korzysta nadal z nieruchomości, na którą został udzielony kredyt inwestycyjny, na podstawie umowy najmu zawartej z obecnym właścicielem nieruchomości, tj. B sp.j.

Skoro zatem Wnioskodawca zaciągnął kredyt inwestycyjny i jest zobowiązany do spłaty odsetek od kredytu na rzecz banku oraz korzysta z nieruchomości, na którą został zaciągnięty kredyt inwestycyjny, to może zaliczać w koszty uzyskania przychodów odsetki od tego kredytu.

Jeżeli Wnioskodawca nie będzie spłacać kredytu wraz z odsetkami, wówczas bank postawi kredyt w stan wymagalności, co w dalszej kolejności spowoduje zajęcie majątku Wnioskodawcy. W konsekwencji, brak spłaty kredytu i odsetek wpłynąłby na zmniejszenie możliwości produkcyjnych (zmniejszenie kapitału obrotowego netto) a tym samym, zmniejszenie przychodów Wnioskodawcy. Spłata kredytu i odsetek jest zatem czyniona z uwagi na zabezpieczenie podstawowego źródła przychodów.

Ponieważ koszty odsetek nie przekraczają kwoty 3 mln zł w skali roku, to niezależnie od tego ile wynosi 30% tzw. podatkowej EBITDA, to odsetki ponoszone przez Wnioskodawcę nie przekroczą minimalnego progu 3 mln zł, a więc nie przekraczają one limitu tzw. "cienkiej kapitalizacji".

Podsumowując, Wnioskodawca uważa, że w obu przypadkach, tj. płatności odsetek w całości lub po połowie ze spółką B sp.j., będzie mógł zaliczyć w koszty uzyskania przychodów zapłacone odsetki od kredytu inwestycyjnego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu, podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodu.

Przechodząc do zbadania istnienia związku przyczynowego, jaki winien zachodzić pomiędzy wydatkiem a przychodem podatkowym, stwierdzić należy, że związek ten ma kluczowe znaczenie. Tylko bowiem wydatek, który przyczynia się do powstania przychodu podatnika, czy też zabezpieczenia albo zachowania jego źródła przychodów, może być podstawą do pomniejszenia podstawy opodatkowania (dochodu), od której w ostatecznym rozrachunku zależy opodatkowanie. Związek ten nie musi mieć przy tym charakteru bezpośredniego, a zatem wpływającego na wzrost przychodu podatkowego, może mieć bowiem charakter pośredni, związany z działalnością gospodarczą jednak nie przekładający się wprost na przychód podatkowy. W ocenie Organu, można mówić, że dany wydatek został poniesiony „w celu” osiągnięcia przychodu, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, gdy jego poniesienie ma lub może mieć wpływ na powstanie lub też zwiększenie przychodów. W konsekwencji, możliwość zaliczania danych wydatków do kosztów uzyskania przychodów ma przede wszystkim skłaniać podatników do podejmowania racjonalnych decyzji gospodarczych, w tym znaczeniu, że będą one przysparzać konkretne przychody podatkowe, lub też zachowają źródło przychodów w niezmienionym stanie albo zabezpieczą to źródło przed uszczupleniem, czy też zmniejszeniem.

Podatnik prowadzący działalność gospodarczą powinien postępować racjonalnie i zmierzać w sposób najbardziej bezpośredni do osiągnięcia przychodu. Powinien również działać w przekonaniu, ocenianym w sensie obiektywnym, a nie subiektywnym, że poniesienie kosztu po uwzględnieniu związków przyczynowo skutkowych powinno doprowadzić do osiągnięcia przychodu.

Wskazać należy, że koszty poniesione na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej to wydatki związane z samym funkcjonowaniem podmiotu jako całości. Do kosztów podatkowych można zaliczyć te koszty związane z zachowaniem i zabezpieczeniem przychodów, które są wynikiem gospodarczych potrzeb źródła przychodów, związanych z jego eksploatacją w sferze materialnej i organizacyjnej, tak aby utrzymać ciągłość tego źródła przychodu w znaczeniu zapewnienia podatnikowi możności osiągania z niego trwale zysków. Zatem, koszty ponoszone w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, to koszty ponoszone w celu utrzymania w sprawności źródła przychodów, jego uchowania i uchronienia tak, aby mogło funkcjonować i dawać przychody w przyszłości. To także koszty ponoszone w celu podtrzymania istnienia źródła przychodów, skutecznej realizacji przedsięwzięć, uczynienia źródła przychodów mocnym i trwałym, odpornym na działanie czynników obniżających jego sprawność.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 10 lit a ustawy o CIT:

Według art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT:

W opisie sprawy wskazali Państwo, iż kredyt inwestycyjny został wykorzystany w celu budowy nowego zakładu produkcyjnego. W 2022 r. A sp. z o.o. sp.k. przekazała aportem zorganizowaną część przedsiębiorstwa do spółki B spółka jawna. W skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa wchodziła m.in. nieruchomość, na której została ustanowiona hipoteka zabezpieczająca kredyt inwestycyjny.

Co do zasady, zaliczenie odsetek od kredytu do kosztów uzyskania przychodów, uzależnione jest od istnienia związku przyczynowo skutkowego między zaciągniętym kredytem (tutaj na budowę nieruchomości – zakładu produkcyjnego), a przychodami osiąganymi z działalności gospodarczej oraz od faktu opłacenia tych odsetek. Związek przyczynowo skutkowy kredytu z osiąganymi przychodami oznacza, iż nieruchomość, w związku z budową której zaciągnięto kredyt, musi służyć wykonywanej działalności gospodarczej a przedsiębiorca powinien osiągać dzięki niej przychody.

Ze złożonego wniosku jednoznacznie wynika, że wybudowany przez Państwa (ze środków pozyskanych z kredytu) zakład produkcyjny stanowi własność innego podmiotu, bowiem został w drodze aportu wniesiony do innego podmiotu, a przedmiotowa nieruchomość jest aktualnie wynajmowana przez Państwa na cele prowadzenia działalności.

Tym samym skoro nieruchomość stanowi własność innego podmiotu, wydatki związane z odsetkami od kredytu nie będą stanowiły wydatków związanych z Państwa przychodami. Aport nieruchomości do innego podmiotu skutkował bowiem utratą związku przyczynowo-skutkowego ponoszonych wydatków z tytułu odsetek z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej. Odsetki te związane są bowiem ze składnikami majątku, stanowiącymi własność innego podmiotu. Z tego też powodu nie sposób także twierdzić, że wydatek ten zmierza do zachowania, czy też zabezpieczenia Państwa przychodów.

Zatem, Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, przedstawionego przez Państwa we wniosku i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).