Wyrok NSA z dnia 7 maja 2024 r., sygn. II OSK 1973/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Paweł Miładowski (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Grzegorz Czerwiński sędzia del. WSA Magdalena Dobek-Rak Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Szpojankowski po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 20 kwietnia 2021 r. sygn. akt II SA/Lu 8/21 w sprawie ze skargi A. K. i L. S. na uchwałę Rady Miasta Świdnik z dnia 18 grudnia 2014 r. nr II/11/2014 w przedmiocie zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego I. oddala skargę kasacyjną; II. zasądza od A. K. na rzecz Miasta Świdnik kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 20 kwietnia 2021 r., sygn. akt II SA/Lu 8/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę A. K. i L. S. na uchwałę Rady Miasta Świdnik z dnia 18 grudnia 2014 r., nr II/11/2014, w przedmiocie zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Sąd I instancji w pierwszej kolejności ocenił, że w niniejszej sprawie skarżącemu (jako właścicielowi działki nr [...]) i skarżącej (jako właścicielce działki nr [...]) przysługuje legitymacja do wniesienia skargi na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713 ze zm.), zwanej dalej "u.s.g.", jak i to, że możliwie jest skuteczne wniesienie skargi na studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, które choć wiąże tylko organ gminy przy sporządzeniu planu miejscowego, jednak może oddziaływać na konkretne uprawnienia właściciela nieruchomości, w tym nieruchomości bezpośrednio sąsiadujących z obszarem objętym zaskarżonym studium.

Przechodząc do merytorycznego rozpoznania skargi Sąd wskazał, że przekonanie o naruszeniu interesu prawnego skarżących nie prowadzi jednak do wniosku o zasadności zarzutów skargi. Powołując się na zasady i tryb sporządzenia studium, w zakresie o jakim mowa w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647 ze zm.), zwanej dalej "u.p.z.p.", Sąd wskazał, że dla podważenia legalności studium uchybienia w tym zakresie muszą mieć postać istotnych. Nie każde zatem naruszenie trybu postępowania będzie skutkowało nieważnością aktu planistycznego.