Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka

Interpretacja indywidualna z dnia 26 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.438.2024.3.OS

Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży działek.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 czerwca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 10 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia z opodatkowania dostawy działek o numerach 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13.

Uzupełnił go Pan pismami z 1 sierpnia 2024 r. (data wpływu 8 sierpnia 2024 r.) i 22 sierpnia 2024 r. (data wpływu). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Jest Pan rolnikiem - płatnikiem podatku VAT o numerze NIP … i oświadcza Pan, że sprawa, którą opisuje, nie jest w trakcie postępowania podatkowego, ani kontroli podatkowej.

Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej od Izby Administracji Skarbowej dotyczy działek już sprzedanych, jak i tych, które będą sprzedane w przyszłości. Działki wymienione poniżej powstały po podziale działki nr 14 (przeznaczenie: łąki i pastwiska trwałe).

działka 15 o powierzchni 0,2045 ha,

działka 1 o powierzchni 0,0900 ha,

działka 2 o powierzchni 0,1009 ha,

działka 3 o powierzchni 0,1000 ha,

działka 4 o powierzchni 0,0950 ha,

działka 5 o powierzchni 0,0950 ha,

działka 6 o powierzchni 0,0950 ha,

działka 7 o powierzchni 0,0800 ha,

działka 8 o powierzchni 0,1029 ha,

działka 9 o powierzchni 0,1790 ha,

działka 10 o powierzchni 0,0950 ha,

działka 11 o powierzchni 0,0943 ha,

działka 12 o powierzchni 0,0948 ha,

działka 13 o powierzchni 0,0871 ha.

Rodzice przekazali Panu całe gospodarstwo rolne zorganizowane (nie byli wówczas płatnikami VAT) aktem notarialnym nr … w dniu 11 stycznia 1984 roku - w zamian za rentę i emeryturę na podstawie decyzji KRUS o znakach…

Na podstawie decyzji przepisów z dnia 14 grudnia 1984 roku. Działka w dniu przekazania oznaczona była numerem 16. W dniu 31 sierpnia 2012 roku została podzielona przez uprawnionego geodetę. 03 września 2012 roku Wójt Gminy … zatwierdził podział nieruchomości numer 16 na działkę 17 o powierzchni 0,0173 ha (niezabudowana, przeznaczenie: łąki i pastwiska trwałe) oraz działkę 14 o powierzchni 1,5327 ha (niezabudowana, przeznaczenie: łąki i pastwiska trwałe). Po podziale działka 17 o powierzchni 0,0173 ha została sprzedana do Urzędu Gminy w … w dniu 06 listopada 2012 roku (akt notarialny nr … za kwotę 3500 zł. W ten sposób powstała działka 17 i 14 (przeznaczenie: łąki i pastwiska trwałe). Uchwałą Rady Gminy … po przygotowaniu nowego planu zagospodarowania przestrzennego z dnia 27 stycznia 2022 została dokonana zmiana wpisu - dalej nazywana rolną, w przeznaczeniu: łąk i pastwiska trwałe, tyle, że z możliwością zabudowy mieszkaniowej 11MN/U oraz zabudowy usługowej.

Ze względu na słabą bonitację gleby na terenie 14, zaprzestał Pan uprawiać i postanowił dokonać podziału na działki wymienione na wstępie.

Dnia 27 lipca 2022 roku Wójt Gminy … zaopiniował pozytywnie wstępny podział nieruchomości.

Po wydaniu tej decyzji na omawianym terenie uformował Pan drogę dojazdową. Poprzez złożenie wniosku u sprzedawcy energii elektrycznej … doprowadzono energię elektryczną na Pana koszt.

W obecnej chwili przygotowywany jest projekt przyłącza wody do działek po podziale oznaczonych jako 11MN/U (przeznaczenie: łąki i pastwiska trwałe). Przyłącze wody na tym terenie będzie organizowane na Pana koszt.

19 grudnia 2023 roku aktem notarialnym nr …, wraz z żoną, dokonał Pan sprzedaży działki nr 4 o powierzchni 0,0950 ha 11MN/U (przeznaczenie: łąki i pastwiska trwałe) i 1/13 działki 9 o powierzchni 0,1790 ha (oznaczona jako droga wewnętrzna - pastwiska trwałe).

Cena działki 4 to … zł.

Cena udziału w działce 9 to … zł.

17 maja 2024 roku aktem notarialnym nr …, wraz z żoną, dokonał Pan sprzedaży działki 3 o powierzchni 0,1000 ha 11MN/U (przeznaczenie: łąki i pastwiska trwałe) i działkę 9 o powierzchni 0,1790 ha (droga wewnętrzna - pastwiska trwałe).

Cena działki 3 to ...

Cena udziału w działce 9 to ...

04 czerwca 2024 roku aktem notarialnym o numerze …, wraz z żoną, dokonał Pan sprzedaży działki nr 6 o powierzchni 0,0950 ha 11MN/U (przeznaczenie: łąki i pastwiska trwałe).

Cena działki 6 to ...

Cena udziału w działce 9 to ...

Po dokonaniu sprzedaży pierwszej działki Pani Notariusz poinformowała Pana, aby zgłosił się Pan do Urzędu Skarbowego z zapytaniem, czy mam obowiązek odprowadzenia podatku VAT od tej sprzedaży. Po przybyciu do Urzędu Skarbowego w .. poinformował Pan Panią pracownik o sprzedaży i opowiedział Pan sytuację związaną z własnością działki i całym podziałem. Uzyskał Pan odpowiedź, iż nie ma Pan obowiązku odprowadzenia podatku VAT, ponieważ nieruchomość rolna jest Pana własnością ponad 40 lat.

Po dokonaniu sprzedaży drugiej działki 3, telefonicznie skontaktował się Pan z Urzędem Skarbowym o uzyskanie informacji, czy ma Pan obowiązek odprowadzenia podatku VAT po sprzedaży omawianego terenu. Odpowiedź uzyskał Pan taką samą, jak po sprzedaniu pierwszej działki - nie ma Pan obowiązku odprowadzenia podatku VAT.

Po dokonaniu sprzedaży trzeciej działki w dniu 04 czerwca 2024 roku notariusz podpowiedział Panu, abym złożył wniosek do Izby Administracji Skarbowej o wydanie interpretacji indywidualnej.

Otrzymanie tej nieruchomości od rodziców nigdy nie wiązał Pan z podziałem i sprzedażą ich. Decyzję o podziale podjął Pan parę lat temu w związku z niską wydajnością rolną (gleby V i VI klasy).

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan:

I.Przepisy prawa podatkowego będące przedmiotem interpretacji indywidualnej tj. ustawa z dnia 11.03.2004 o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2024. Poz. 361 ze zm.) art. 43 ust. 1

II.Doprecyzowanie opisu sprawy:

1)Numery działek: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13. Wszystkie powyższe są to działki rolne z przeznaczeniem na łąki i pastwiska trwałe z możliwością zabudowy mieszkaniowej 11MN/U, oraz zabudowy usługowej. Sprzedane zostały już działki 3 + 1/13 9, 4+1/13 9, 6+1/13 9. Planowane do sprzedaży w przyszłości działki 1, 2, 5, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nie zostały wyznaczone inne linie rozgraniczające teren o różnym przeznaczeniu, widnieje tylko symbol 11MN/U.

2)Działki są we współwłasności umownej majątkowej małżeńskiej rozszerzonej z dnia 18.05.2016 za rep. nr ...

3)Jest Pan czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług od 01.03.2013, w związku z wykonywaną działalnością rolniczą. Nie prowadzi Pan pozarolniczej działalności gospodarczej.

4)Prowadzi Pan działalność rolniczą w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11.03.2004 o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2024. Poz. 361 ze zm.).

5)Nie jest Pan rolnikiem ryczałtowym.

6)Nie dokonał Pan rezygnacji ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 3, Jest Pan czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług od 01.03.2013.

7)Wymienione w pkt 1 działki były i są wykorzystywane tylko i wyłącznie do prowadzenia działalności rolniczej i wchodziły/wchodzą w skład gospodarstwa rolnego.

8)Na w/w gruntach prowadzona była produkcja roślinna, których sprzedaż była opodatkowana podatkiem VAT.

9)Grunty od momentu nabycia w 1984 roku były przeznaczone tylko i wyłącznie to celów rolniczych - produkcja roślinna, i nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy, użyczenia, użytkowania itp. Na dzień dzisiejszy działki przeznaczone do sprzedaży nie są uprawiane.

10)Od momentu nabycia działki wykorzystywane były do produkcji rolnej, których sprzedaż opodatkowana jest podatkiem VAT.

11)Uchwalenie, zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z 27.01.2022 nastąpiła z inicjatywy Urzędu Gminy w Krzęcinie. Nie był Pan stroną wnioskującą.

12)Działki objęte planem zagospodarowania przestrzennego oznaczone są 11MN/U z możliwością zabudowy mieszkaniowej oraz usługowej. Innego oznaczenia działki nie posiadają.

13)Wszystkie działki są objęte planem zagospodarowania przestrzennego.

14)Przed sprzedażą nie były i nie są wydawane pozwolenia na budowę.

15)Żadne inne decyzje nie były wydawane.

16)Nie były i nie zamierza Pan zawierać umów przedwstępnych z potencjalnym nabywcą.

17)Nie udzielał Pan pełnomocnictw w celu występowania w Pana imieniu w sprawach dotyczących przedmiotowych działek.

18)Nie podejmował Pan żadnych działań marketingowych w sprzedaży przedmiotowych działek, nabywcy sami się do Pana zgłosili.

19)Dojazd do poszczególnych działek wykonał Pan we własnym zakresie, aby był łatwiejszy do nich dostęp. Działka 9 - droga wewnętrzna uformowana we własnym zakresie bez nakładów. Każdorazowo sprzedaż działki dokonywana była wraz z udziałem 1/13 w działce stanowiącej drogę dojazdową wewnętrzną. Nie dokonał Pan żadnej zabudowy działki w postaci budynku lub budowli.

Powyższe wyjaśnienia dotyczą w równym stopniu wszystkich działek tj.: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13.

Pytanie

Czy sprzedaż poprzednich działek i przyszłych zgodnie z wymienionymi w opisie zapytania jest i będzie opodatkowana podatkiem VAT czy będzie zwolniona?

Pana stanowisko w sprawie

Według Pana sprzedaż wymienionych działek jest zwolniona z podatku od towarów i usług VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowych (działek) traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1)określone udziały w nieruchomości,

2)prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,

3)udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061).

Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny:

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Jak stanowi art. 196 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W myśl art. 196 § 2 ustawy Kodeks cywilny:

Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.

Stosownie do art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Art. 198 ustawy Kodeks cywilny stanowi, że:

Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny.

Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu:

Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zgodnie z art. 47 § 1 cyt. Kodeksu:

Małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa.

W myśl art. 47 § 2 cyt. Kodeksu:

Umowa majątkowa małżeńska może być zmieniona albo rozwiązana. W razie jej rozwiązania w czasie trwania małżeństwa, powstaje między małżonkami wspólność ustawowa, chyba że strony postanowiły inaczej.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W myśl art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. Rady:

„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że:

Państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

a)dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;

b)dostawa terenu budowlanego.

W myśl art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Do celów ust. 1 lit. b) „teren budowlany” oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie.

Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku prywatnego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku prywatnego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku nieruchomości, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Mając na względzie definicję działalności gospodarczej, zawartą w art. 15 ust. 2 ustawy, należy uznać, że działalność rolnicza, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy, mieści się w pojęciu działalności gospodarczej.

Zatem rolnik, w świetle przepisów ustawy – co do zasady – posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Co istotne, w sytuacji gdy rolnik dokona rejestracji i uzyska miano podatnika podatku VAT czynnego, oznacza to, że prowadzi on działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT według właściwej stawki tego podatku.

Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W niniejszej sprawie należy przytoczyć – celem wyjaśnienia – orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r., w sprawach C-180/10 i C-181/10. I tak, z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Jednakże co ważne, wskazane orzeczenie Trybunału odnosiło się do rolnika, który korzystał ze zwolnienia od podatku VAT. Natomiast w przypadku, gdy sprzedaży działki należącej do przedsiębiorstwa rolnego dokonuje rolnik będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, należy uznać, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą podejmowaną przez podatnika VAT czynnego.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Należy zatem ustalić, czy w analizowanej sprawie w odniesieniu do sprzedaży będących we współwłasności małżeńskiej niezabudowanych działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, spełnia/będzie Pan spełniać przesłanki do uznania Pana za podatnika podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że w związku z wykonywaną działalnością rolniczą jest Pan czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług od 01.03.2013. Prowadzi Pan działalność rolniczą w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Dokonał Pan już sprzedaży działek o nr 3, 4, 6 oraz udziały w działce 9. Ponadto planuje Pan dokonania sprzedaży pozostałych działek, tj. 1, 2, 5, 7, 8, 10, 11, 12, 13. Ww. działki powstały w wyniku podziału działki nr 16, która wchodziła w skład gospodarstwa rolnego, otrzymanego przez Pana w drodze darowizny od rodziców. Przedmiotowe działki były i są wykorzystywane tylko i wyłącznie do prowadzenia działalności rolniczej i wchodziły/wchodzą w skład gospodarstwa rolnego. Na ww. gruntach prowadzona była produkcja roślinna, której sprzedaż była opodatkowana podatkiem VAT. Grunty od momentu nabycia w 1984 roku były przeznaczone tylko i wyłącznie to celów rolniczych - produkcja roślinna. Otrzymana w darowiźnie od rodziców działka nr 16, została podzielona na działkę 17, działkę 14. Po podziale działka 17 została sprzedana do Urzędu Gminy. Ze względu na słabą bonitację gleby na terenie 14, zaprzestał Pan uprawiać i postanowił dokonać podziału na działki. Po wydaniu tej decyzji na omawianym terenie uformował Pan drogę dojazdową. Poprzez złożenie wniosku u sprzedawcy energii elektrycznej doprowadzono energię elektryczną na Pana koszt. W obecnej chwili przygotowywany jest projekt przyłącza wody do działek po podziale. Przyłącze wody na tym terenie będzie organizowane na Pana koszt.

Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że fakt prowadzenia działalności rolniczej, z tytułu której jest Pan czynnym podatnikiem podatku VAT i wykorzystywania przedmiotowych działek w ramach tej działalności, ma znaczenie dla opodatkowania podatkiem VAT dostawy tych działek. W niniejszej sprawie przedmiotowe działki, tj. działki o nr1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, są/były wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, z tytułu prowadzenia której jest Pan czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że będące we współwłasności małżeńskiej działki nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, nie były wykorzystywane w celach prywatnych (osobistych). Jak wynika z okoliczności sprawy, przedmiotem zbycia były/będą działki, które były/są wykorzystywane w działalności gospodarczej, z tytułu prowadzenia której jest Pan czynnym podatnikiem podatku VAT. Zatem, nie można uznać, że przedmiotem dostawy jest/będzie składnik Pana majątku osobistego, a sprzedaż działek stanowi realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym. Ponadto, dla ww. działek uformował Pan drogę dojazdową. Poprzez złożenie wniosku u sprzedawcy energii elektrycznej doprowadzono energię elektryczną na Pana koszt. W obecnej chwili przygotowywany jest projekt przyłącza wody do działek po podziale. Przyłącze wody na tym terenie będzie organizowane na Pana koszt.

Tym samym, zbycie przedmiotowych działek, będących we współwłasności małżeńskiej, jest/będzie dostawą dokonaną w ramach prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wynika z okoliczności sprawy, przedmiotem zbycia są/będą działki wykorzystywane w Pana działalności gospodarczej, z tytułu której jest Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Wobec powyższego, sprzedaż przez Pana przedmiotowych działek, wykorzystywanych w działalności rolniczej, z tytułu której jest Pan czynnym podatnikiem VAT, jest/będzie – zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy – dostawą dokonywaną w ramach działalności gospodarczej przez podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji, dostawa już sprzedanych działek nr 3, 4, 6 wraz z odpowiednimi udziałami w działce 9 będącej drogą dojazdową oraz planowana sprzedaż działek, tj. 1, 2, 5, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, podlega/będzie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatna dostawa towarów, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy:

Przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

Należy ponadto zauważyć, że według art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1130):

Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1)lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2)sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Jednocześnie należy wskazać, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 – Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen - „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”. Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że wszystkie działki są objęte planem zagospodarowania przestrzennego. Działki zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego oznaczone są 11MN/U z możliwością zabudowy mieszkaniowej oraz usługowej.

Tym samym, na dzień dostawy przedmiotowe działki stanowiły/będą stanowić teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy i w rezultacie ich sprzedaż nie jest/nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu nieruchomości wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów (w tym nieruchomości), spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1.towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania;

2.brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

NSA w wyroku z 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok TSUE z 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia podatku VAT.

Oznacza to, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży, w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, że transakcja nabycia przez Pana przedmiotowych działek powstałych w wyniku podziału działki nr 16, nastąpiła 14 grudnia 1984 r. w drodze darowizny. Tym samym nie można tym samym uznać, że nie przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku VAT, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem. Ponadto z opisu sprawy wynika, że działki te były i są wykorzystywane w ramach prowadzenia działalności rolniczej, a sprzedaż produkcji roślinnej była opodatkowana podatkiem VAT.

Mając zatem na uwadze okoliczności sprawy stwierdzić należy, że sprzedaż przedmiotowych działek, nie korzysta/nie będzie korzystała także ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwagi na fakt, iż nie zostały spełnione warunki, o których mowa w tym przepisie.

W związku z powyższym sprzedaż działek nr 3, 4, 6 wraz z odpowiednimi udziałami w działce 9 będącej drogą dojazdową oraz planowana sprzedaż działek nr 1, 2, 5, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13 jest/będzie opodatkowana podatkiem VAT według właściwej stawki podatku od towarów i usług.

Tym samym, Pana stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia

zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zatem niniejsza interpretacja nie wywiera skutków prawnych dla Pana małżonki.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczam także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00